Isaias 58 – HLGN & SNC

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 58:1-14

Ang Matuod-tuod nga Pagpuasa

1Nagasiling ang Ginoo, “Magsinggit kamo sing tudo nga daw pareho katunog sa budyong! Indi ninyo ini pagpunggi! Ipahibalo sa akon katawhan nga mga kaliwat ni Jacob ang ila mga sala kag mga paglapas. 2Nagadangop sila sa akon adlaw-adlaw, kag daw gusto gid nila nga makahibalo sang akon mga pamaagi. Kon tan-awon daw matarong sila nga nasyon kag wala nagasikway sang akon mga sugo. Ginapakita nila nga daw gusto gid nila nga magpalapit sa akon kag magpangayo sang matarong nga paghukom. 3Nagasiling pa sila sa akon, ‘Nagpuasa kami, pero wala mo man lang ginsapak. Nagpenetensya kami, pero wala mo ini gintalupangod.’

Amo ini ang akon sabat: Ang matuod, samtang nagapuasa kamo, ang inyo kaugalingon lang nga kalipayan ang ginahunahuna ninyo; kag ginapigos pa ninyo ang inyo mga trabahador. 4Nagapuasa kamo matuod, pero nagailinaway kag nagabinaisay kamo, kag nagasumbaganay pa gani. Indi kamo maghunahuna nga ang pagpuasa nga ginahimo ninyo subong makabulig agod pamatian ko ang inyo mga pangamuyo. 5Kon magpuasa kamo, nagapenetensya kamo. Nagaduko ang inyo mga ulo nga daw sa mga kugon, kag nagahigda kamo sa abo nga nagasuksok sang sako. Amo bala ina ang ginatawag ninyo nga puasa? Nagahunahuna bala kamo nga makapalipay ina sa akon? 6Ang klase sang puasa nga luyag ko amo ang puasa nga ginaupdan sining matarong nga mga pagginawi: Ginauntatan ninyo ang pagpamigos kag ang pagpangpriso sa mga inosente, kag ginahilway ninyo ang mga ginapigos. 7Ginahatagan ninyo sang pagkaon ang mga ginagutom, ginapaestar ninyo sa inyo mga balay ang mga wala sing elistaran, ginapabayuan ninyo ang mga wala sing bayo, kag ginabuligan ninyo ang inyo mga paryente. 8Kon himuon ninyo ini, magaabot sa inyo ang kaluwasan58:8 kaluwasan: sa literal, suga. Amo man sa bersikulo 10. pareho sang nagabutlak nga adlaw, kag ayuhon ko kamo gilayon. Ako, nga inyo matarong nga Dios, magauna sa inyo kag protektaran ko kamo sang akon gamhanan nga presensya. 9Kon magpanawag kamo sa akon sa pagpangayo sang bulig, sabton ko kamo.

“Kon untatan na ninyo ang pagpamigos, ang pag-akusar sang indi matuod, kag ang paghambal sang malain, 10kag kon pakaunon ninyo ang mga ginagutom kag hatagan ang mga imol sang ila mga kinahanglanon, magaabot sa inyo ang kaluwasan nga magapasanag sang inyo madulom nga kahimtangan subong udtong-adlaw. 11Tuytuyan ko kamo permi, kag hatagan ko kamo sang kabulusgan bisan mabudlay ang inyo kahimtangan.58:11 bisan mabudlay ang inyo kahimtangan: sa literal, sa mainit nga lugar. Pabaskugon ko kamo, kag mangin pareho kamo sa katamnan nga bugana ang tubig, ukon pareho sa tuburan nga wala nagakahubas. 12Patindugon liwat sang inyo mga kaliwat ang inyo mga banwa nga dugay na nga nagkalaguba, kag kay-uhon nila ang daan na nga mga pundasyon. Kilalahon kamo nga katawhan nga nagkay-o sang ila nagkalaguba nga mga pader kag mga balay.

13“Tumana ninyo ang akon mga ginapahimo sa Adlaw nga Inugpahuway. Indi ninyo paghunahunaa ang inyo kaugalingon lang nga kalipayan sa sinang pinasahi nga adlaw. Ikalipay ninyo ang Adlaw nga Inugpahuway, kag padunggi ninyo ini paagi sa pagpugong sang inyo kaugalingon nga gusto kag kalipayan, kag sa pag-untat sa paghambal sang mga wala sing pulos. 14Kon himuon ninyo ini, mangin malipayon kamo sa inyo pagpangalagad sa akon. Padunggan ko pa kamo sa bug-os nga kalibutan. Busgon ko kamo sang mga patubas sang duta nga ginpanubli sang inyo katigulangan nga si Jacob. Matabo gid ini, kay ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Slovo na cestu

Izajáš 58:1-14

1Volej vším hrdlem, nezadržuj, jako trouba povýš hlasu svého, a oznam lidu mému převrácenost jejich, a domu Jákobovu hříchy jejich. 2Jakkoli každého dne mne hledají, a znáti cesty mé jsou chtiví, jako by byli národ, kterýž spravedlnost činí, a soudu Boha svého neopouští. Dotazují se mne na soudy spravedlnosti, blízcí Boha býti chtějí, 3A říkají: Proč se postíváme, poněvadž nepatříš? Trápíváme duše své, a nechceš věděti o tom? Aj, v den postu vašeho líbost provodíte, a ke všem robotám svým přísně doháníte. 4Aj, k sváru a různici se postíváte, a abyste bili pěstí nemilostivě; nepostíte se tak dnů těch, aby slyšán byl na výsosti hlas váš. 5Zdaliž to jest takový půst, jakýž oblibuji, a den, v němž by trápil člověk duši svou? Zdali, aby svěsil jako třtina hlavu svou, a podstíral žíni a popel? To-liž nazůveš postem a dnem vzácným Hospodinu? 6Není-liž toto půst, kterýž oblibuji: Rozvázati svazky bezbožnosti; roztrhnouti snopky obtěžující, a potřené propustiti svobodné, a tak všelijaké jho abyste roztrhli? 7Není-liž: Abys lámal lačnému chléb svůj, a chudé vypověděné abys uvedl do domu? Viděl-li bys nahého, abys jej přioděl, a před tělem svým abys se neskrýval. 8Tehdáž se vyrazí jako jitřní záře světlo tvé, a zdraví tvé rychle zkvetne; předcházeti tě zajisté bude spravedlnost tvá, a sláva Hospodinova zbéře tě. 9Tehdy volati budeš, a Hospodin vyslyší tě; zavoláš, a řekneť: Teď jsem. Jestliže vyvržeš z prostřed sebe jho, a vztahování prstů, a mluvení nepravostí, 10A vyleješ-li lačnému duši svou, a strápenou duši nasytíš-li: vzejde v temnostech světlo tvé, a mrákota tvá bude jako poledne. 11Nebo povede tě Hospodin ustavičně, a nasytí i v náramné sucho duši tvou, a kosti tvé tukem naplní. I budeš jako zahrada svlažená, a jako pramen vod, jehož vody nevysychají. 12A vzdělají od tebe zplození pustiny starodávní; základy od národu do pronárodu vyzdvihneš. I slouti budeš vzdělavatel zbořeniny, a napravovatel stezek k bydlení. 13Jestliže odvrátíš od soboty nohu svou, abys nevykonával líbosti své v den svatý můj, anobrž nazůveš-li sobotu rozkoší, a svatou Hospodinu slavnou, a budeš-li ji slaviti tak, abys nečinil cest svých, ani vykonával, co by se líbilo, ani nemluvil slova: 14Tehdy rozkoš míti budeš v Hospodinu, a uvedu tě na vysoká místa země, a způsobím to, abys užíval dědictví Jákoba otce svého; nebo ústa Hospodinova mluvila.