Ezekiel 32 – HLGN & OL

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 32:1-32

Ginpaanggid ang Hari sang Egipto sa Buaya

1Sang nahauna nga adlaw sang ikadose nga bulan, sang ikadose nga tuig sang amon pagkabihag, nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, magpanalambiton ka parte sa Faraon nga hari sang Egipto. Isiling ini sa iya: Nagahunahuna ka nga pareho ka sang leon nga nagapakadto-pakari sa mga nasyon. Pero ang matuod, pareho ka lang sang buaya nga nagalangoy-langoy sa imo mga suba. Ginalabugay mo sang imo tiil ang tubig kag nagalubog ini. 3Karon, amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios sa imo: Pukuton ko ikaw kag ipaguyod patakas paagi sa madamo nga mga tawo. 4Ipilak ko ikaw sa duta kag ipakaon sa mga pispis kag sa talunon nga mga sapat. 5Laptahon ko ang imo mga unod sa mga bukid kag sa mga patag. 6Buliton ko sang imo nagailig nga dugo ang duta hasta ang mga bukid, kag paagayon ko ini sa mga ililigan sang tubig. 7Kon dulaon ko na ikaw, lipdan ko sang mga panganod ang langit, gani indi na magsanag ang mga bituon, pati ang adlaw kag ang bulan. 8Padulmon ko ang tanan nga nagasiga sa langit. Gani magadulom gid sa bug-os mo nga nasyon. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.

9“Matublag ang mga katawhan sang mga nasyon nga indi mo kilala kon laglagon ko na ikaw. 10Madamo nga mga nasyon ang akon pahadlukon sa matabo sa imo, pati ang ila mga hari magakurog sa kahadlok. Magakurog gid ang kada isa sa ila sa kahadlok kon ibalabad ko ang akon espada sa ila sa tion sang imo pagkalaglag. 11Ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga salakayon ka sang espada sang hari sang Babilonia. 12Ipapatay ko ang imo madamo nga katawhan paagi sa espada sang gamhanan nga mga tawo nga pinakamapintas sa tanan nga nasyon. Laglagon gid nila ang tanan nga katawhan sang Egipto pati ang mga butang nga ginapabugal sang sini nga nasyon. 13Pamatyon ko ang tanan nga kasapatan sang Egipto nga nagahalab32:13 nagahalab: ukon, nagainom. sa higad sang bugana nga tubig.32:13 bugana nga tubig: posible ang Suba sang Nilo. Gani wala na sang tawo ukon sapat nga maglubog sang tubig. 14Dayon patin-awon ko ang tubig sang Egipto, kag magailig ini pareho sang pag-ilig sang lana. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini. 15Kon himuon ko na nga mamingaw ang Egipto, kag laglagon ang tanan nga ara dira pati ang iya mga pumuluyo, mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.

16“Amo ato ang panalambiton sang mga pumuluyo sang mga nasyon para sa Egipto kag sa tanan niya nga mga pumuluyo. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”

17Karon, sang ika-15 nga adlaw sang amo gihapon nga bulan kag tuig, nagsiling ang Ginoo sa akon, 18“Tawo, magpangasubo ka para sa mga pumuluyo sang Egipto kag sa mga pumuluyo sang iban pa nga gamhanan nga mga nasyon. Kay itagbong ko sila sa idalom sang duta kag makaupod nila didto ang mga nagkalamatay na. 19Silinga sila, ‘Mas labaw pa bala kamo sang sa iban? Itagbong man kamo sa kadadalman kag makaupod ninyo didto ang mga wala nagtuo sa Dios32:19 wala nagtuo sa Dios: sa literal, wala matuli. 20nga nagkalamatay sa inaway.’ Malaglag ang mga Egiptohanon kay handa na ang espada sang mga kaaway sa pagpatay sa ila. Guyuron ang Egipto kag ang iya katawhan pakadto sa kalaglagan. 21Didto sa lugar sang mga patay, abiabihon sang gamhanan nga mga pangulo ang Egipto kag ang iya kadampig nga mga nasyon. Magasiling sila, ‘Nagpanaog man sila diri! Kaupod na nila subong ang mga wala nagtuo sa Dios nga nagkalamatay sa inaway.’

22-23“Didto man ang hari sang Asiria nga napalibutan sang lulubngan sang iya mga soldado nga nagkalamatay sa inaway. Ang ila mga lulubngan ara sa pinakamadalom nga bahin sang kadadalman. Ini nga mga katawhan nga ginakahadlukan sadto sang mga tawo nagkalamatay sa inaway.

24“Didto man ang hari sang Elam. Napalibutan ang iya lulubngan sang lulubngan sang iya katawhan. Nagkalamatay sila tanan sa inaway. Nagpanaog sila didto sa lugar sang mga patay upod sa iban nga mga wala nagtuo sa Dios. Sang buhi pa sila ginpahadlok nila ang mga tawo sa ila, pero subong ginpakahuy-an sila upod sa iban nga mga nagkalamatay. 25May ginahamyangan didto ang hari sang Elam upod sa mga nagkalamatay sa inaway. Napalibutan ang iya lulubngan sang lulubngan sang iya katawhan. Sila tanan nga wala nagtuo sa Dios nagkalamatay sa inaway. Kay sang buhi pa sila ginpahadlok nila ang mga tawo sa ila, pero subong ginpakahuy-an sila kag nagahamyang upod sa mga nagkalamatay sa inaway.

26“Didto man ang hari sang Meshec kag ang hari sang Tubal. Napalibutan ang ila lulubngan sang lulubngan sang ila katawhan. Sila tanan nga wala nagtuo sa Dios nagkalamatay sa inaway. Kay sang buhi pa sila ginpahadlok nila ang mga tawo sa ila. 27Wala sila ginhatagan sang dungganon nga lubong pareho sang iban nga mga bantog nga tawo nga wala nagatuo sa Dios, nga sang paglubong sa ila ang ila mga espada ara sa ila uluhan kag ang ila mga taming ara sa ila dughan.32:27 kag ang ila mga taming ara sa ila dughan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Ini sila nagkalamatay man sa inaway, kay sang buhi pa sila ginpahadlok man nila ang mga tawo sa ila.

28“Kag ikaw nga hari sang Egipto, malaglag man kag magahamyang upod sa mga wala nagtuo sa Dios nga nagkalamatay sa inaway.

29“Ara man didto sa lugar sang mga patay ang mga hari sang Edom kag ang tanan nga opisyal sini. Gamhanan sila sadto, pero subong nagahamyang sila sa lugar sang mga patay upod sa mga wala nagtuo sa Dios nga nagkalamatay sa inaway.

30“Didto man ang tanan nga opisyal sang mga lugar sa aminhan kag ang mga taga-Sidon. Kay sang buhi pa sila ginpahadlok man nila ang mga tawo sa ila. Gamhanan man sila sadto, pero subong ginpakahuy-an sila kag nagahamyang sa lugar sang mga patay upod sa mga wala nagtuo sa Dios nga nagkalamatay sa inaway. 31Kon makita sang hari sang Egipto32:31 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. ining mga nagkalamatay didto sa lugar sang mga patay, malipay siya kag ang iya mga soldado tungod kay indi lang gali sila ang napatay sa inaway. 32Bisan ginbuot ko nga kahadlukan sila sang mga tawo sang buhi pa sila, mapatay sila kag magahamyang upod sa mga wala nagtuo sa akon nga nagkalamatay sa inaway. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”

O Livro

Ezequiel 32:1-32

Lamentação sobre Faraó

1No primeiro dia do décimo segundo mês32.1 Mês de Adar. Entre a lua nova do mês de fevereiro e o mês de março., no décimo segundo ano do cativeiro do rei Jeconias, veio a mim esta palavra do Senhor. 2“Homem mortal, chora por Faraó, o rei do Egito, e diz-lhe: Pensas que és tão forte como um leão novo, no meio dos povos, mas não passas dum mero monstro marinho arrastando-se nos bancos de areia do rio, fazendo borbulhar a água e remexendo o lodo.

3Diz o Senhor Deus: Mandarei um grande exército para te apanhar com a minha rede. 4Arrastar-te-ei e ficarás abandonado no chão até morreres. As aves dos céus voarão para ti e os animais selvagens de toda a Terra devorar-te-ão até estarem fartos e cheios. 5Cobrirei as colinas com a tua carne, atulharei os vales com os teus ossos. 6Ensoparei a terra com o teu sangue ainda a jorrar; as ravinas mais profundas encher-se-ão até ao cimo das montanhas. 7Desaparecerás totalmente. Cobrirei os céus, escurecerei as estrelas. O Sol deixará de se ver, escondido por uma espessa nuvem, e a Lua não mais brilhará. 8É verdade! Em toda a terra não haverá senão escuridão! Nem as estrelas no firmamente terão luz, diz o Senhor Deus!

9Quando te destruir, haverá uma sensação de abatimento no coração de muitos povos distantes que tu nunca viste. 10Sim, muitas terras serão sacudidas pelo terror! Muitos governantes ficarão tremendamente aflitos devido ao que te fiz. Estremecerão de pânico quando brandir a minha espada perante eles. Tremerão pelas suas vidas no dia da tua queda.

11Diz o Senhor Deus: Virá sobre vocês a espada do rei da Babilónia. 12Destruir-te-ei com o seu poderoso exército, o terror das nações, que esmigalhará o orgulho do Egito e todo o seu povo; todos perecerão. 13Liquidarei todos os teus rebanhos e todo o teu gado que pasta junto aos ribeiros; nem os homens nem os animais remexerão jamais essas águas. 14Por isso, as torrentes do Egito passarão a permanecer claras e fluídas como o azeite que se escoa aveludadamente, diz o Senhor Deus. 15Quando eu destruir o Egito e varrer da sua terra tudo o que lá existe, então ele saberá que fui eu, o Senhor, quem fez tal coisa. 16Sim, chorem por causa das angústias do Egito! Que todas as nações derramem lágrimas por ele e pelo seu povo! Diz o Senhor Deus.”

17No décimo segundo ano, no décimo quinto dia do mesmo mês, recebi outra mensagem do Senhor. 18“Homem mortal, chora pelo povo do Egito e também pelas outras poderosas nações. Serão mandadas para o mundo inferior, para junto dos residentes do inferno. 19Diz-lhes: Serás tu, ó Egito, mais favorecido do que os outros? Desce lá para o fundo; ali ficarás com os incircuncisos! 20Os egípcios morrerão com as multidões que foram trespassadas pela espada, porque uma espada está voltada na direção do Egito, e executará o juízo. 21Os poderosos guerreiros no mundo dos mortos o receberão, quando ali descer na companhia dos seus amigos, para lá ficarem junto das nações que tanto desprezaram; todos serão vítimas da espada.

22Os príncipes da Assíria jazem por lá, rodeados dos túmulos de todo o seu povo, daqueles que foram mortos na guerra. 23Os seus cadáveres foram parar às profundezas do inferno, juntamente com os dos seus aliados. Toda essa gente poderosa, que anteriormente lançara o terror em imensos corações, foi morta às mãos dos adversários.

24Lá estão os grandes reis do Elão com o seu povo. Espalharam o seu terror entre as nações, enquanto viveram, e agora estão nas profundezas do inferno. Tiveram o destino de todos os pagãos e levaram a sua vergonha para o sepulcro. 25Encontraram repouso, sim, mas no meio dos mortos, no meio dos sepulcros da sua gente. É verdade, sim, que aterrorizaram nações, enquanto viviam, e que agora foram parar vergonhosamente à cova, mortos na guerra.

26Lá estão os governantes de Meseque e Tubal, no meio das campas dos seus exércitos inteiros, todos eles idólatras, e que antes tinham aterrorizado o coração de imensa gente; agora ali estão, jazendo mortos. 27Enterraram-nos como gente comum e não como grandes senhores a quem se fazem pomposos funerais e se coloca as armas na campa, com a espada debaixo do corpo e o escudo a cobri-lo. Foram o terror das gentes, enquanto viveram. 28Agora serão despedaçados e esmagados, no meio dos incircuncisos, mortos pela espada da guerra.

29Ali está Edom com os seus governantes e altos magistrados. Poderosos como eram, ali estão agora entre toda essa gente abatida em combate, entre os incircuncisos que desceram à cova. 30Os príncipes do norte ali estão, mais os sidónios, todos trespassados pela espada. Antes, eram o terror de todos, mas agora estão cobertos de vergonha; levam a sua ignomínia para a cova, juntamente com os que foram mortos.

31Quando o Faraó vir aquilo, consolar-se-á por não ter sido o único a ver o seu exército desfeito, diz o Senhor Deus. 32Porque eu mandei o seu terror sobre todos os viventes. O Faraó e os seus exércitos jazerão igualmente entre os idólatras que a guerra liquidou, declara o Senhor Deus!”