Exodus 33 – HLGN & OL

Ang Pulong Sang Dios

Exodus 33:1-23

1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Halin ka sa sini nga lugar, upod sa mga tawo nga ginpaguwa mo sa Egipto, kag kadto kamo sa duta nga ginsumpa ko nga ihatag kay Abraham, Isaac, kag Jacob. Nagsiling ako sa ila sadto nga ihatag ko ini nga duta sa ila mga kaliwat. 2Paunahon ko ang anghel sa inyo, kag tabugon ko ang mga Canaanhon, mga Amornon, mga Hithanon, mga Periznon, mga Hivhanon, kag mga Jebusnon 3sa sina nga duta nga maayo kag mapatubason.33:3 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. Kamo lang ang magkadto didto; indi ako mag-upod sa inyo kay mga matig-a kamo sang ulo, kag basi kon pamatyon ko pa kamo sa dalan.”

4Sang mabatian sang mga tawo ining masakit nga mga pulong, nagpangasubo gid sila kag wala sila magsul-ob sang ila mga alahas. 5Kay nagsugo ang Ginoo kay Moises nga ihambal niya ini sa mga Israelinhon: “Mga matig-a kamo sing ulo nga mga tawo. Kon updan ko kamo bisan sa malip-ot lang nga tion, basi kon mapatay ko pa kamo. Karon, panghuksa ninyo ang inyo mga alahas hasta nga makadesisyon ako kon ano ang akon himuon sa inyo.” 6Gani ginpanghukas sang mga Israelinhon ang ila mga alahas didto sa Bukid sang Horeb.

Ang Tolda nga Ginapakigkitaan

7Kinabatasan na ni Moises nga magpatindog sang Tolda nga medyo malayo sa kampo. Ini nga Tolda ginatawag nga “Tolda nga Ginapakigkitaan.” Ang bisan sin-o nga gusto makahibalo sang kabubut-on sang Ginoo nagakadto sa sini nga Tolda. 8Kon magsulod si Moises sa Tolda, nagatindog ang mga tawo sa puwertahan sang ila mga tolda. Ginatan-aw nila si Moises hasta nga makasulod siya sa Tolda. 9Kag samtang didto si Moises sa sulod, nagapaidalom ang panganod nga daw haligi sa puwertahan sang Tolda samtang nagapakighambal ang Ginoo kay Moises. 10Kag kon makita sang mga tawo ang panganod nga daw haligi sa puwertahan sang Tolda, nagatindog sila kag nagasimba sa Ginoo sa may puwertahan sang ila mga tolda. 11Kon magpakigsugilanon ang Ginoo kay Moises, daw sa nagaatubangay gid sila, pareho sa mag-abyan nga nagaestoryahanay. Pagkatapos nagabalik si Moises sa kampo, pero ang bataon niya nga kabulig nga si Josue, nga anak ni Nun, nagapabilin sa Tolda.

Nakita ni Moises ang Gamhanan nga Presensya sang Dios

12Nagsiling si Moises sa Ginoo, “Permi mo ako ginahambalan nga pangunahan ko ini nga katawhan sa pagkadto sa duta nga imo ginpromisa, pero wala mo pa ako ginpahibalo kon sin-o ang paupdon mo sa akon. Nagsiling ka pa nga kilala mo gid ako kag nalipay ka sa akon. 13Kon matuod nga nalipay ka sa akon, tudlui ako sang imo mga pamaagi agod makilala ko ikaw kag agod malipay pa gid ikaw sa akon. Dumduma nga ini nga nasyon imo katawhan.” 14Nagsabat ang Ginoo, “Ako mismo ang magaupod sa imo, kag hatagan ko ikaw sang kapahuwayan.” 15Nagsiling si Moises sa iya, “Kon indi ka mag-upod sa amon, indi kami pagpahalina sa sini nga lugar. 16Kay paano mahibaluan sang iban nga nalipay ka sa akon kag sa imo katawhan kon indi mo kami pag-updan? Kag paano nila mahibaluan nga espesyal kami nga katawhan sang sa iban nga mga katawhan sa kalibutan?”

17Nagsabat ang Ginoo kay Moises, “Himuon ko ang ginapangayo mo, kay nalipay ako sa imo, kag kilala ko gid ikaw.” 18Dayon nagsiling si Moises, “Karon, ipakita sa akon ang imo gamhanan nga presensya.”

19Nagsabat ang Ginoo, “Ipakita ko sa imo ang tanan ko nga kaayo, kag imitlang ko sa imo ang akon ngalan, ang Ginoo. Kaluoyan ko ang gusto ko nga kaluoyan. 20Pero indi mo makita ang akon nawong kay wala sing tawo nga makakita sa akon nga mabuhi.”

21Dayon nagsiling ang Ginoo, “Tindog ka diri sa dako nga bato malapit sa akon. 22Kag samtang nagalabay ang akon gamhanan nga presensya, isulod ko ikaw sa guhab sang bato kag tabunan ko ikaw sang akon kamot hasta nga makaagi ako. 23Dayon kuhaon ko ang akon kamot kag makita mo ang akon likod, pero indi ang akon nawong.”

O Livro

Êxodo 33:1-23

1Disse mais o Senhor a Moisés: “Leva este povo, que trouxeste do Egito, para a terra que prometi a Abraão, a Isaque e a Jacob, porque lhes prometi: Darei esta terra aos vossos descendentes.

2Mandarei um anjo na vossa frente para expulsar de lá os cananeus, os amorreus, os hititas, os perizeus, os heveus e os jebuseus. 3É uma terra onde jorra leite e mel. Mas eu não viajarei convosco, porque vocês são obstinados e arriscar-me-ia a ter de vos destruir durante o caminho.”

4Quando o povo ouviu esta má notícia ficou acabrunhado e ninguém se arranjou nem pôs os seus adornos. 5Porque o Senhor mesmo dissera a Moisés que lhes transmitisse o seguinte: “Vocês são um povo obstinado e rebelde. Se eu ficasse um momento que fosse no vosso meio teria de vos exterminar. Tirem os adornos e enfeites até que eu decida o que farei convosco.” 6E foi assim que eles se despojaram dos seus atavios aos pés do monte Horebe.

A tenda do encontro com Deus

7Moisés passou a montar a tenda, “a tenda do encontro” como ele lhe chamou, fora do acampamento. E quem quisesse consultar o Senhor tinha de sair até lá.

8Todas as vezes que Moisés ia à tenda do encontro todo o povo se levantava e ficava de pé à entrada das tendas olhando para ele até entrar. 9De seguida, a coluna de nuvem descia e ficava em frente à entrada, enquanto o Senhor falava com Moisés. 10Todo o povo adorava, desde o limiar das suas tendas, e se inclinava profundamente quando via a nuvem descer. 11Ali o Senhor falava com Moisés face a face, tal como alguém fala com o seu amigo. Depois Moisés voltava para o acampamento, mas o jovem que o assistia, Josué, filho de Num, nunca se afastava do interior da tenda.

Moisés e a glória do Senhor

12Moisés disse ao Senhor: “Tu disseste-me: ‘Leva este povo para a terra prometida’, mas não disseste quem é que mandas comigo. Tu dizes: ‘Conheço-te pelo teu nome e achaste graça aos meus olhos.’ 13Ora, se realmente é assim, mostra-me e guia-me com clareza no caminho por onde queres que vá, para que possa ainda conhecer-te mais e continue a achar graça aos teus olhos. Não te esqueças que esta nação é o teu povo.”

14E o Senhor respondeu-lhe: “Eu próprio irei contigo e te darei descanso.”

15“Se não fores connosco não nos deixes afastarmo-nos um só passo deste sítio. 16Se não vieres connosco, quem ficará a saber que eu e o teu povo achámos graça aos teus olhos e que somos um povo separado, diferente de todos os outros povos da Terra?”

17E o Senhor disse-lhe: “Sim, farei o que me pediste, porque sem dúvida achaste graça perante mim, e és meu amigo.”

18Moisés então pediu para ver a glória de Deus. 19Mas o Senhor respondeu-lhe: “Farei passar diante de ti a minha bondade. Revelar-te-ei o significado do meu nome, o Senhor. Terei compaixão de quem eu quiser e serei misericordioso para com quem eu entender. 20Mas não poderás ver a glória do meu rosto, porque ninguém poderia vê-la e continuar a viver. 21Contudo, põe-te aqui, nesta rocha, junto a mim. 22Quando a minha glória passar, colocar-te-ei na fenda do rochedo e cobrir-te-ei com a minha mão, até eu ter passado. 23Depois de retirar a mão, ver-me-ás de costas, mas não a minha face.”