Binuhatan 4 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Binuhatan 4:1-37

Si Pedro kag si Juan sa Atubangan sang Korte

1Samtang nagahambal pa si Pedro kag si Juan sa mga tawo, ginpalapitan sila sang mga pari, sang opisyal sang mga guwardya sa templo, kag sang mga Saduceo. 2Naakig sila tungod nga nagapanudlo ining duha nga si Jesus nabanhaw, kag ini nagapamatuod nga may pagkabanhaw. 3Gani gindakop nila si Pedro kag si Juan. Kuntani imbistigaron nila ang duha, pero tungod nga sirom na, ginsulod lang anay nila sila sa prisohan hasta mag-aga. 4Pero bisan amo ini ang natabo sa ila, madamo sa mga nakabati sang ila pagpanudlo ang nagtuo. Ang mga lalaki lang nga nagtuo mga 5,000.

5Pagkaaga, nagtilipon sa Jerusalem ang mga manugdumala nga mga pari, ang mga manugdumala sang mga Judio, kag ang mga manunudlo sang Kasuguan. 6Didto man si Anas nga pangulo nga pari, si Caifas, si Juan, si Alexander, kag ang iban pa nga mga miyembro sang pamilya ni Anas. 7Gindala sa ila si Pedro kag si Juan kag ginpamangkot, “Sa ano nga gahom kag kay sin-o awtoridad4:7 awtoridad: sa literal, ngalan. ang inyo gin-gamit sa pag-ayo sang tawo nga lupog?” 8Si Pedro nga gin-gamhan sang Espiritu Santo nagsabat, “Kamo nga mga pangulo kag mga manugdumala sang mga Judio, 9kon ang ginapamangkot ninyo sa amon parte sa pag-ayo sang tawo nga lupog, 10dapat mahibaluan ninyo tanan kag sang tanan nga taga-Israel, nga gin-ayo ang tawo nga ini nga nagatindog diri subong paagi sa ngalan4:10 ngalan: buot silingon, gahom ukon awtoridad. ni Jesu-Cristo nga taga-Nazaret. Siya amo ang inyo ginlansang sa krus kag ginpatay. Pero ginbanhaw siya sang Dios. 11Si Jesus amo ang ginatumod nga bato sa Kasulatan nga nagasiling, ‘Ang bato nga ginsikway ninyo nga mga panday amo ang nangin pundasyon nga bato.’4:11 Salmo 118:22. 12Wala na sing iban sa bug-os nga kalibutan nga makaluwas sa aton kundi si Jesus lang.”

13Natingala sila kay Pedro kag kay Juan nga wala gid sila nahadlok sa pagsugid, kay nahibaluan nila nga sila mga ordinaryo lang nga mga tawo kag wala sing mataas nga tinun-an. Dayon natalupangdan nila nga ini sila mga kaupod ni Jesus sang una. 14Gusto nila nga maghambal kontra sa milagro nga ginhimo nila ni Pedro, pero tungod nga ang tawo nga gin-ayo nagatindog sa tupad ni Pedro kag ni Juan, naghipos na lang sila. 15Gani ginpaguwa nila anay si Pedro kag si Juan sa Korte sang mga Judio kag naghambalanay sila. 16Siling nila, “Ano bala ang aton himuon sa mga tawo nga ini? Kay bantog na sa bug-os nga Jerusalem nga nakahimo sila sang milagro, kag indi kita makasiling nga butig ini. 17Gani agod indi na maglapnag ang ila pagpanudlo sa mga tawo, paandaman ta sila nga indi na gid magtudlo parte kay Jesus.” 18Dayon ginpatawag nila si Pedro kag si Juan kag ginsilingan nga indi na gid sila maghambal ukon magpanudlo parte kay Jesus.4:18 parte kay Jesus: sa literal, sa ngalan ni Jesus. 19Pero nagsabat si Pedro kag si Juan sa ila, “Abi hunahunaa ninyo sing maayo kon diin sini ang matarong sa panulok sang Dios: ang pagtuman sa inyo ukon ang pagtuman sa Dios? 20Indi mahimo nga indi kami magsugid parte sa amon nakita kag nabatian.” 21Pero ginpaandaman gihapon sila nga indi na gid magpanugid, kag pagkatapos ginbuy-an sila. Bisan gusto nila kuntani nga sakiton ang duha, indi nila ini mahimo tungod nga nahadlok sila sa mga tawo, kay ang mga tawo nagadayaw sa Dios tungod sa milagro nga natabo. 22Kay ang tawo nga gin-ayo paagi sa milagro sobra 40 ka tuig nga siya lupog.

Ang Pangamuyo sang mga Tumuluo kay Jesus

23Sang nabuy-an na si Pedro kag si Juan, nagbalik sila sa ila mga kaupod, kag ginsugid nila sa ila kon ano ang ginsiling sang manugdumala nga mga pari kag sang mga manugdumala sang mga Judio. 24Pagkabati sadto sang mga tumuluo nagpangamuyo sila sa Dios, “Ginoo nga makagagahom sa tanan, ikaw ang naghimo sang langit, sang duta, sang dagat, kag sang tanan nga butang nga ara sa ila. 25Paagi sa Espiritu Santo ginpahambal mo ang amon katigulangan nga si David nga imo alagad.

Siling niya, ‘Ngaa bala puwerte gid ang kaakig sang mga indi Judio?4:25 mga indi Judio: ukon, mga nasyon.

Kag ngaa nagaplano ang mga Judio4:25 mga Judio: ukon, mga katawhan. sang wala sing pulos?

26Ang mga hari kag mga pangulo sa kalibutan nagtilipon kag nagpreparar sa pagpakig-away kontra sa Ginoo kag sa hari nga iya ginpili.’4:26 Salmo 2:1-2.

27Natuman na subong ang imo ginhambal sang una tungod nga diri mismo sa Jerusalem ang mga Judio kag mga indi Judio, pati si Herodes nga hari kag si Pilato nga gobernador, nagsugtanay nga kontrahon ang imo balaan nga alagad nga si Jesus nga imo ginpili nga mangin Hari. 28Sa ila ginhimo natuman na ang imo plano sang una. Kag ini natabo suno sa imo gahom kag kabubut-on. 29Kag karon, Ginoo, ginapahog nila kami. Buligi kami nga imo mga alagad nga magmaisog sa pagwali sang imo pulong. 30Ipakita ang imo gahom. Itugot nga paagi sa ngalan4:30 ngalan: buot silingon, gahom ukon awtoridad. ni Jesus nga imo balaan nga alagad, mapaayo namon ang mga masakiton kag makahimo kami sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang.” 31Pagkatapos nila pangamuyo, nag-uyog ang balay nga ila ginatipunan. Gin-gamhan sila tanan sang Espiritu Santo kag nangisog sa pagwali sang pulong sang Dios.

Ang Pagbinuligay sang mga Tumuluo

32Tanan nga tumuluo isa lang sa panghunahuna kag balatyagon. Ang kada isa sa ila wala nagkabig nga ang iya mga pagkabutang iya gid lang, kundi para sa tanan. 33Padayon ang paghimo sang mga apostoles sang makatilingala nga mga butang sa pagpamatuod nga si Ginoong Jesus nabanhaw gid. Kag dako gid ang bulig sang Dios sa tanan nga tumuluo. 34Wala sing may nawad-an sa ila kinahanglanon tungod kay may mga tumuluo nga nagpamaligya sang ila mga duta kag mga balay, 35kag ginhatag nila ang bili sa mga apostoles. Dayon ginpanagtag ini sang mga apostoles sa kada isa suno sa iya kinahanglanon.

36Amo man ini ang ginhimo ni Jose nga taga-Cyprus, nga kaliwat ni Levi. Ginatawag siya sang mga apostoles nga si Bernabe, nga kon sayuron “Manugpabakod.” 37Ginbaligya ni Jose ang iya duta kag ginhatag niya ang bili sa mga apostoles.

Nueva Versión Internacional

Hechos 4:1-37

Pedro y Juan ante el tribunal

1Mientras Pedro y Juan le hablaban a la gente, se les presentaron los sacerdotes, el capitán de la guardia del Templo y los saduceos. 2Estaban muy disgustados con los apóstoles. Pues ellos enseñaban a la gente y afirmaban que la resurrección se había hecho evidente en Jesús. 3Entonces arrestaron a Pedro y a Juan y, como ya anochecía, los metieron en la cárcel hasta el día siguiente. 4Pero muchos de los que oyeron el mensaje creyeron. Así que la cantidad de creyentes, contando solo a los hombres, llegó a unos cinco mil.

5Al día siguiente se reunieron en Jerusalén los gobernantes, los líderes y los maestros de la Ley. 6Allí estaban el sumo sacerdote Anás, Caifás, Juan, Alejandro y los otros miembros de la familia del sumo sacerdote. 7Hicieron que Pedro y Juan se presentaran ante ellos y comenzaron a interrogarlos:

―¿Con qué poder, o en nombre de quién, hicieron ustedes esto?

8Pedro, lleno del Espíritu Santo, les respondió:

―Gobernantes del pueblo y líderes: 9Hoy se nos interroga por haber favorecido a un inválido. ¡Y se nos pregunta cómo fue sanado! 10Pues escuchen esto, todos ustedes y todo el pueblo de Israel: Este hombre está aquí delante de ustedes sano, gracias al nombre de Jesucristo de Nazaret. Ustedes lo crucificaron, pero Dios lo ha resucitado. 11Jesucristo es

»“la piedra que desecharon ustedes los constructores,

y que ha llegado a ser la piedra principal”.

12De hecho, en ningún otro hay salvación. No hay bajo el cielo otro nombre dado a las personas mediante el cual podamos ser salvos».

13Pedro y Juan eran personas sin estudios ni preparación. Por eso, al ver la valentía con que ellos hablaban, los gobernantes se quedaron asombrados. Reconocieron que habían estado con Jesús. 14Además, como vieron que los acompañaba el hombre que había sido sanado, nada podían decir en contra de ellos. 15Así que les mandaron que se retiraran del tribunal, y se pusieron a hablar entre ellos: 16«¿Qué vamos a hacer con estos sujetos? Es un hecho que por medio de ellos ha ocurrido un milagro evidente. Todos los que viven en Jerusalén lo saben, y no podemos negarlo. 17Debemos evitar que este asunto lo siga sabiendo más gente. Así que vamos a amenazarlos para que no vuelvan a hablar de ese nombre a nadie».

18Los llamaron y les ordenaron terminantemente que dejaran de hablar y enseñar acerca del nombre de Jesús. 19Pero Pedro y Juan respondieron:

―¿Es justo delante de Dios obedecerlos a ustedes en vez de obedecerlo a él? ¡Júzguenlo ustedes mismos! 20Nosotros no podemos dejar de hablar de lo que hemos visto y oído.

21Después de nuevas amenazas, los dejaron irse. Por causa de la gente, no hallaban manera de castigarlos. Todos alababan a Dios por lo que había sucedido. 22Pues el hombre que había sido milagrosamente sanado tenía más de cuarenta años.

La oración de los creyentes

23Al quedar libres, Pedro y Juan volvieron a donde estaban sus compañeros. Les contaron todo lo que les habían dicho los jefes de los sacerdotes y los líderes. 24Al oír esto, todos alzaron la voz en oración a Dios: «Soberano Señor, tú eres el creador del cielo y de la tierra, del mar y de todo lo que hay en ellos. 25Por medio del Espíritu Santo, dijiste por boca de nuestro padre David, tu siervo:

»“¿Por qué se rebelan las naciones

y en vano hacen planes los pueblos?

26Los reyes de la tierra se rebelan

y los gobernantes conspiran

contra el Señor

y contra su Ungido”.

27En efecto, en esta ciudad se reunieron Herodes y Poncio Pilato. Se unieron con los no judíos y con los israelitas, contra tu santo siervo Jesús, a quien ungiste. 28Así hicieron lo que de antemano tu poder y tu voluntad habían determinado que sucediera. 29Ahora, Señor, toma en cuenta sus amenazas. Y permite a tus siervos el anunciar tu palabra sin ningún temor. 30Por eso, extiende tu mano para sanar y hacer milagros y maravillas mediante el nombre de tu santo siervo Jesús».

31Después de haber orado, tembló el lugar en que estaban reunidos. Todos fueron llenos del Espíritu Santo y predicaban la palabra de Dios sin ningún temor.

Los creyentes comparten sus bienes

32Todos los creyentes eran de un solo sentir y pensar. Nadie consideraba suya ninguna de sus posesiones, sino que las compartían. 33Los apóstoles, a su vez, con gran poder seguían dando testimonio de la resurrección del Señor Jesús. El amor inmerecido de Dios se derramaba abundantemente sobre todos ellos. 34No había ningún necesitado en la comunidad. Los que tenían casas o terrenos los vendían y entregaban el dinero 35a los apóstoles. Ellos distribuían ese dinero a cada uno según su necesidad.

36Había un levita llamado José, nacido en Chipre, al que los apóstoles llamaban Bernabé, que significa: «El que trae consuelo». 37Pues él vendió un terreno que tenía, llevó el dinero y lo puso a disposición de los apóstoles.