2 Samuel 12 – HLGN & NIVUK

Ang Pulong Sang Dios

2 Samuel 12:1-31

Ginsabdong ni Natan si David

1Karon, ginpadala sang Ginoo si Propeta Natan kay David. Pag-abot niya kay David, nagsiling siya, “May duha ka tawo nga nagaestar sa isa ka banwa. Ang isa manggaranon kag ang isa imol. 2Madamo gid ang mga karnero kag mga baka sang manggaranon, 3pero ang imol isa lang gid ang iya karnero nga iya pa ginbakal. Ginsagod niya ini, kag nagdako upod sa iya mga kabataan. Ginpakaon niya ini sang iya pagkaon, kag ginpainom sa iya mismo baso, kag iya pa ini ginkugos-kugos. Ginkabig niya ini nga daw iya anak nga babayi. 4Isa sina ka tion, may bisita ang manggaranon, pero indi niya gusto nga mag-ihaw sang iya karnero ukon baka para ipakaon sa iya bisita. Sa baylo ginkuha niya ang karnero sang imol nga tawo kag ginpaihaw ini para ipakaon sa iya bisita.”

5Naakig gid si David sa tawo nga manggaranon kag nagsiling siya kay Natan, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga dapat patyon ang tawo nga naghimo sina. 6Kag tungod nga wala siya sing kaluoy sa imol nga tawo, dapat ulian niya sang apat ka karnero ang isa ka karnero nga iya ginkuha.”

7Dayon nagsiling si Natan kay David, “Ikaw ato nga tawo! Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang Israel: ‘Ginpili ko ikaw nga hari sang Israel kag ginluwas ko ikaw kay Saul. 8Ginhatag ko sa imo ang iya ginharian kag ang iya mga asawa. Ginhimo ko ikaw nga hari sa bug-os nga Israel kag Juda. Kag kon kulang pa ini, kuntani ginhatagan ko ikaw sang madamo pa. 9Gani ngaa wala mo pagtumana ang akon pulong paagi sa paghimo sining malaot nga butang sa akon panulok? Ginpapatay mo si Uria nga Hithanon sa inaway; ginpapatay mo siya sa mga Ammonhon, kag ginkuha mo pa ang iya asawa. 10Gani tungod sa imo ginhimo, sugod subong permi lang may inaway kag pagpinatyanay sa imo pamilya, tungod nga ginsupak mo ako kag ginkuha mo ang asawa ni Uria.’

11“Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo: ‘May ara nga miyembro sang imo panimalay nga magagamo sa imo. Ihatag ko ang imo mga asawa sa tawo nga indi liwan sa imo, kag magapakighilawas siya sa ila sing hayag.12:11 hayag: sa iban nga Bisaya, dayag. 12Ang imo ginhimo nga malain ginhimo mo sa tago, pero ang himuon ko sa imo ipakita ko sing hayag sa bug-os nga Israel.’ ”

13Dayon nagsiling si David kay Natan, “Nakasala ako sa Ginoo.” Nagsabat si Natan, “Ginpatawad ka na sang Ginoo, kag indi ikaw mapatay. 14Pero tungod nga ang imo ginhimo nakahatag sang kahigayunan sa mga kaaway sang Ginoo nga pasipalahan siya, sigurado gid nga mapatay ang imo anak.”

15Sang nagpauli na si Natan, ginpamasakit sang Ginoo ang anak ni David kay Batsheba. 16Nagpakitluoy si David sa Dios para sa bata. Nagpuasa siya sa sulod sang iya kuwarto, kag sa salog siya nagatulog kada gab-i. 17Ginkadtuan siya sang iya mga opisyal agod pabangunon, pero indi gid siya, kag indi siya magkaon upod sa ila.

18Sang ikapito nga adlaw, napatay ang bata. Nahadlok ang mga alagad ni David sa pagsugid sa iya nga patay na ang bata. Nagsiling sila, “Paano naton siya masugiran nga patay na ang bata? Wala gani siya magsapak sa pag-uloulo naton sa iya sang buhi pa ang bata, ano na gid ayhan karon nga patay na ang bata. Basi bala kon ano ang iya himuon sa iya kaugalingon!”

19Natalupangdan ni David nga nagahinutikay ang iya mga alagad, gani nareyalisar niya nga patay na ang bata. Nagpamangkot siya, “Patay na bala ang bata?” Nagsabat sila, “Huo.” 20Dayon nagbangon si David, nagpaligo, nagpamanyos sang mahamot nga lana kag nag-ilis. Nagkadto siya sa balay sang Ginoo kag nagsimba. Dayon nagpauli siya kag nagpaserbi sang pagkaon, kag nagkaon siya. 21Nagsiling ang iya mga alagad sa iya, “Indi ka namon maintiendihan. Sang buhi pa ang bata, nagpuasa ka kag naghibi, pero karon nga patay na ang bata, nagbangon ka kag nagkaon!” 22Nagsabat si David, “Huo, nagpuasa ako kag naghibi sang buhi pa ang bata kay naghunahuna ako nga basi pa lang kaluoyan ako sang Ginoo kag indi niya pag-itugot nga mapatay ang bata. 23Pero karon nga patay na siya, ngaa nga magpuasa pa ako? Mabuhi ko pa bala siya? Sa pila ka adlaw kon mapatay na ako, makadto ako sa iya, pero karon indi na siya makabalik sa akon.”

24Dayon gin-uloulohan ni David ang iya asawa nga si Batsheba, kag naghulid sila. Nagbusong si Batsheba kag nagbata sang lalaki, kag gin-ngalanan nila siya nga Solomon. Palangga sang Ginoo ang bata, 25kag ginsugo niya si Propeta Natan nga ngalanan ang bata nga Jedidia12:25 Jedidia: Ang buot silingon sa Hebreo, palangga sang Ginoo. tungod kay palangga niya siya.

Gin-agaw ni David ang Raba

(1 Cro. 20:1-3)

26Sa pihak nga bahin, nagsalakay sila ni Joab sa Raba, ang kapital sang Ammon, kag halos naagaw na nila ini. 27Nagpadala si Joab sang mga mensahero kay David sa pagsiling, “Ginsalakay namon ang Raba kag naagaw namon ang ila ginakuhaan sang tubig. 28Karon tipuna ang nabilin nga mga soldado kag tapusa ang pag-agaw sa banwa agod ikaw ang mapadunggan kag indi ako.”

29Gani gintipon ni David ang nabilin nga mga soldado kag ginsalakay nila ang Raba, kag naagaw nila ini. 30Ginkuha ni David ang bulawan nga korona sa ulo sang hari sang mga Ammonhon12:30 sa ulo sang hari sang mga Ammonhon: ukon, sa ulo ni Milcom. Si Milcom dios sang mga Ammonhon. kag ginbutang sa iya ulo. Nagabug-at ang korona sing mga 35 ka kilo, kag may malahalon ini nga mga bato. Madamo nga mga pagkabutang ang nakuha ni David sa sadto nga banwa. 31Gin-ulipon niya ang mga pumuluyo sini kag ginpaobra nga gamit ang lagari, sadol, kag wasay. Ginpahimo man niya sila sang mga tisa.12:31 tisa: sa English, brick. Amo ini ang iya ginhimo sa mga pumuluyo sang tanan nga banwa sang mga Ammonhon. Dayon nagpauli si David kag ang tanan niya nga soldado sa Jerusalem.

New International Version – UK

2 Samuel 12:1-31

Nathan rebukes David

1The Lord sent Nathan to David. When he came to him, he said, ‘There were two men in a certain town, one rich and the other poor. 2The rich man had a very large number of sheep and cattle, 3but the poor man had nothing except one little ewe lamb that he had bought. He raised it, and it grew up with him and his children. It shared his food, drank from his cup and even slept in his arms. It was like a daughter to him.

4‘Now a traveller came to the rich man, but the rich man refrained from taking one of his own sheep or cattle to prepare a meal for the traveller who had come to him. Instead, he took the ewe lamb that belonged to the poor man and prepared it for the one who had come to him.’

5David burned with anger against the man and said to Nathan, ‘As surely as the Lord lives, the man who did this must die! 6He must pay for that lamb four times over, because he did such a thing and had no pity.’

7Then Nathan said to David, ‘You are the man! This is what the Lord, the God of Israel, says: “I anointed you king over Israel, and I delivered you from the hand of Saul. 8I gave your master’s house to you, and your master’s wives into your arms. I gave you all Israel and Judah. And if all this had been too little, I would have given you even more. 9Why did you despise the word of the Lord by doing what is evil in his eyes? You struck down Uriah the Hittite with the sword and took his wife to be your own. You killed him with the sword of the Ammonites. 10Now, therefore, the sword shall never depart from your house, because you despised me and took the wife of Uriah the Hittite to be your own.”

11‘This is what the Lord says: “Out of your own household I am going to bring calamity on you. Before your very eyes I will take your wives and give them to one who is close to you, and he will sleep with your wives in broad daylight. 12You did it in secret, but I will do this thing in broad daylight before all Israel.” ’

13Then David said to Nathan, ‘I have sinned against the Lord.’

Nathan replied, ‘The Lord has taken away your sin. You are not going to die. 14But because by doing this you have shown utter contempt for12:14 An ancient Hebrew scribal tradition; Masoretic Text for the enemies of the Lord, the son born to you will die.’

15After Nathan had gone home, the Lord struck the child that Uriah’s wife had borne to David, and he became ill. 16David pleaded with God for the child. He fasted and spent the nights lying in sackcloth12:16 Dead Sea Scrolls and Septuagint; Masoretic Text does not have in sackcloth. on the ground. 17The elders of his household stood beside him to get him up from the ground, but he refused, and he would not eat any food with them.

18On the seventh day the child died. David’s attendants were afraid to tell him that the child was dead, for they thought, ‘While the child was still living, he wouldn’t listen to us when we spoke to him. How can we now tell him the child is dead? He may do something desperate.’

19David noticed that his attendants were whispering among themselves, and he realised that the child was dead. ‘Is the child dead?’ he asked.

‘Yes,’ they replied, ‘he is dead.’

20Then David got up from the ground. After he had washed, put on lotions and changed his clothes, he went into the house of the Lord and worshipped. Then he went to his own house, and at his request they served him food, and he ate.

21His attendants asked him, ‘Why are you acting in this way? While the child was alive, you fasted and wept, but now that the child is dead, you get up and eat!’

22He answered, ‘While the child was still alive, I fasted and wept. I thought, “Who knows? The Lord may be gracious to me and let the child live.” 23But now that he is dead, why should I go on fasting? Can I bring him back again? I will go to him, but he will not return to me.’

24Then David comforted his wife Bathsheba, and he went to her and made love to her. She gave birth to a son, and they named him Solomon. The Lord loved him; 25and because the Lord loved him, he sent word through Nathan the prophet to name him Jedidiah.12:25 Jedidiah means loved by the Lord.

26Meanwhile Joab fought against Rabbah of the Ammonites and captured the royal citadel. 27Joab then sent messengers to David, saying, ‘I have fought against Rabbah and taken its water supply. 28Now muster the rest of the troops and besiege the city and capture it. Otherwise I shall take the city, and it will be named after me.’

29So David mustered the entire army and went to Rabbah, and attacked and captured it. 30David took the crown from their king’s12:30 Or from Milkom’s (that is, Molek’s) head, and it was placed on his own head. It weighed a talent12:30 That is, about 34 kilograms of gold, and it was set with precious stones. David took a great quantity of plunder from the city 31and brought out the people who were there, consigning them to labour with saws and with iron picks and axes, and he made them work at brickmaking.12:31 The meaning of the Hebrew for this clause is uncertain. David did this to all the Ammonite towns. Then he and his entire army returned to Jerusalem.