1 Pedro 2 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

1 Pedro 2:1-25

1Tungod nga natawo na kamo liwat, bayai na ninyo ang tanan nga klase sang kalautan. Indi kamo magbutig ukon magpakuno-kuno. Indi kamo magkahisa ukon maghambal sing malain kontra sa inyo isigkatawo. 2Pareho sang lapsag nga nagahandom sang gatas sang iya iloy, handuma man ninyo ang espirituhanon nga gatas nga wala sing simbog agod magtubo kamo hasta mabaton ninyo ang kabug-usan sang inyo kaluwasan. 3Kay naeksperiensyahan na ninyo nga ang Ginoo maayo gid.

4Siya ang buhi nga bato nga ginsikway sang mga tawo pero ginpili sang Dios, kag malahalon sa iya panulok. Kag samtang nagapalapit kamo sa iya, 5kamo nga bilang buhi man nga mga bato ginapatindog sang Dios bilang isa ka espirituhanon nga balay. Kag bilang mga pari nga pinili sang Dios, nagahalad kamo sa iya sang espirituhanon nga mga halad nga makahatag kalipay sa iya tungod nga ginahalad ini paagi kay Jesu-Cristo. 6Kay nagasiling ang Dios sa Kasulatan,

“Pamati! Mabutang ako sa Zion sang bato nga malahalon, nga akon ginpili nga mangin pundasyon.

Ang nagatuo sa iya indi gid mahuy-an.”2:6 Isa. 28:16.

7Gani kamo nga nagatuo padunggan sang Dios. Pero sa mga tawo nga wala nagatuo natuman ang Kasulatan nga nagasiling,

“Ang bato nga ginsikway sang mga panday

amo ang nangin pundasyon nga bato.”2:7 Salmo 118:22.

8Kag nagasiling pa gid ang Kasulatan,

“Amo ini ang bato nga nagapasandad sa mga tawo

kag nagapadasma sa ila.”2:8 Isa. 8:14.

Nagakasandad sila kay wala sila nagapati sa pulong sang Dios. Amo ini ang kabubut-on sang Dios para sa ila.

9Pero kamo pinili nga mga tawo, mga pari sang Hari, kag mga katawhan sang Dios. Nangin iya kamo agod magbantala sang iya makatilingala nga mga binuhatan. Siya ang nagtawag sa inyo halin sa kadulom pakadto sa iya makatilingala nga kasanag. 10Sang una indi kamo mga katawhan sang Dios, pero subong iya na kamo. Sang una wala kamo ginkaluoyan sang Dios, pero subong ginkaluoyan niya kamo.

11Mga hinigugma, ang kalibutan indi inyo matuod nga elistaran. Mga dumuluong lang kamo diri. Gani nagapakitluoy ako sa inyo nga bayaan ninyo ang malaot nga mga handom sang inyo lawas nga nagakontra sa inyo espiritu. 12Ipakita ninyo permi sa mga tawo nga wala nakakilala sa Dios ang inyo maayo nga pagginawi. Kay kon nagasiling sila nga nagahimo kamo sing malaot, pero makita nila sa ulihi nga maayo gali ang inyo ginahimo, dayawon nila ang Dios sa adlaw sang iya pag-abot.

Magpasakop Kamo sa mga Manugdumala sang Banwa

13Tungod sa Ginoo, magpasakop kamo sa tanan nga tawo nga may awtoridad sa banwa, mangin sa hari2:13 hari: ukon, Emperador. nga amo ang may pinakamataas nga awtoridad, 14ukon sa mga gobernador nga amo ang iya ginhatagan sang gahom nga magsilot sa mga nagahimo sang malain kag magpadungog sa mga nagahimo sang maayo. 15Kay amo ini ang kabubut-on sang Dios, agod kon maghimo kamo sing maayo wala sing hambalon ang mga tawo nga buang-buang nga wala pa makaintiendi sang kamatuoran. 16Hilway na kamo, pero wala ini nagakahulugan nga hilway na kamo sa paghimo sang malain; kundi magkabuhi kamo bilang mga ulipon sang Dios. 17Tahura ninyo ang tanan nga tawo, kag higugmaa ninyo ang inyo mga utod kay Cristo. Magkabuhi kamo nga may kahadlok sa Dios, kag tahura ninyo ang Emperador.

Si Cristo Inyo Dapat Sundon

18Kamo nga mga ulipon, tumana ninyo ang inyo mga agalon nga may kahadlok sa Dios, indi lang ang mabuot nga agalon kundi pati man ang mapintas. 19Kay bendisyunan gid kamo sang Dios kon ginaagwanta ninyo ang mga pag-antos bisan wala kamo sing sala nga nahimo tungod kay gusto ninyo tumanon ang kabubut-on sang Dios. 20Pero kon silutan kamo tungod sang inyo ginahimo nga malain, dayawon bala kamo sang Dios kon ginaagwanta ninyo ang silot nga ina? Siyempre indi! Pero kon ginasilutan kamo bisan pa nga maayo ang inyo ginahimo, kag kon ginaagwanta ninyo ini, kaluoyan gid kamo sang Dios. 21Ang pag-antos ni Cristo para sa aton amo ang halimbawa nga dapat naton sundon. Kag amo ini ang katuyuan kon ngaa gintawag kita, agod masunod ta ang kabuhi ni Cristo. 22Wala gid siya nakasala, kag wala gid nagbutig. 23Gin-insulto siya, pero wala gid siya nagbalos sang insulto. Ginsilutan siya, pero wala gid siya nagpamahog. Nagsalig siya sa Dios nga amo ang nagahukom sing ensakto gid. 24Si Cristo mismo amo ang nag-ako sang aton mga sala sang siya ginlansang sa krus, agod indi na kita magpakasala kundi magkabuhi kita nga matarong. Tungod sa iya mga pilas gin-ayo kita. 25Sang una pareho kita sa mga karnero nga nagtalang, pero subong nakabalik na kita sa Ginoo nga Manug-atipan kag Manugbantay sang aton kabuhi.

Nueva Versión Internacional

1 Pedro 2:1-25

1Por lo tanto, abandonen toda maldad y todo engaño, hipocresía y envidia. No digan mentiras acerca de otra persona. 2Los niños recién nacidos desean con fuerza la leche pura que los hará crecer. Busquen ustedes todo lo que es bueno, para que crezcan espiritualmente y disfruten su salvación. 3Sigan este consejo ahora que han probado lo bueno que es el Señor.

La piedra viva y su pueblo elegido

4Dios desea construir un templo espiritual. Por eso eligió a Cristo como su piedra más importante y valiosa. Cristo es la piedra viva, rechazada por los seres humanos. Pero, cuando ustedes se acercaron a Dios, 5él también los eligió como piedras vivas, con las cuales se está edificando ese templo espiritual. En ese templo ustedes llegan a ser sacerdotes elegidos por Dios, para ofrecer sacrificios espirituales, los cuales Dios acepta por medio de Jesucristo. 6Así dice la Escritura:

«Miren que pongo en Sion

la piedra más importante, elegida y preciosa.

El que confíe en ella

jamás será avergonzado».

7Para ustedes, que creen, esta piedra es preciosa. En cambio, para los que no creen:

«la piedra que rechazaron los constructores

ha llegado a ser la piedra principal».

8Y también:

«una piedra que hace tropezar

y una roca que hace caer».

Es decir, esa gente no aceptará el mensaje de Cristo, y por eso serán castigados. Así lo decidió Dios desde antes.

9Pero ustedes son una familia elegida por Dios, son sacerdotes al servicio del Rey, son su pueblo elegido, pues le pertenecen a él. Dios los eligió para que anunciaran las cosas maravillosas que él ha hecho por ustedes. Él los llamó para que dejaran el pecado y la maldad. Fue como sacarlos de las tinieblas a su luz admirable. 10Ustedes antes ni siquiera eran pueblo, pero ahora son pueblo de Dios. Antes no habían recibido misericordia, pero ahora ya la han recibido.

11Queridos hermanos en la fe, en este mundo ustedes viven como extranjeros, pues solo están de paso. Por eso les ruego que abandonen todo deseo de pecar. Recuerden que el pecado es enemigo de su alma. 12Mantengan una conducta ejemplar entre los que no creen en Dios. Así, cuando los acusen de hacer el mal, ellos verán todo lo bueno que ustedes hacen y alabarán a Dios el día que él venga a juzgar a todos.

Respeto a los gobernantes y a los superiores

13Por amor al Señor, obedezcan a toda autoridad humana. Así que obedezcan al rey como máxima autoridad. 14Pero también obedezcan a los gobernadores que él envía. Pues los envía para castigar a los que hacen el mal y para premiar a los que hacen el bien. 15Porque Dios quiere que ustedes vivan haciendo el bien. Así los ignorantes y tontos no podrán acusarlos de nada. 16Actúen como personas libres. Pero no usen su libertad como excusa para hacer el mal. Al contrario, vivan como servidores de Dios. 17Respeten a todos como es debido. Amen a los hermanos en la fe, respeten a Dios y al rey.

18Esclavos, obedezcan con todo respeto a sus amos. Pero no solo a los buenos y comprensivos, sino también a los insoportables. 19Porque quien sufre injustamente merece ser alabado. Claro, siempre y cuando soporte esos sufrimientos por mantenerse fiel a las enseñanzas de Dios. 20Porque nada hay de bueno en soportar maltratos por causa de un pecado. En cambio, si sufren por hacer el bien, eso merece alabanza delante de Dios. 21Para esto fueron llamados, porque Cristo sufrió por ustedes, dándoles ejemplo para que sigan sus pasos.

22«Él no cometió ningún pecado,

ni de su boca salieron mentiras».

23Cuando lo insultaban, no respondía con insultos. Cuando lo hacían sufrir, no amenazaba, sino que dejaba todo en manos de Dios, que juzga con justicia. 24Cristo aceptó como suyos nuestros pecados, y así fue a morir en la cruz. Lo hizo para que dejáramos de pecar y viviéramos para hacer el bien. Él fue herido como castigo, para que ustedes fueran sanados. 25Antes ustedes andaban como ovejas perdidas, pero ahora han vuelto a Cristo, el Pastor que cuida de sus vidas.