3 Царств 18 – CARST & HTB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

3 Царств 18:1-46

Ильёс возвращается в Исроил

1Спустя долгое время, на третьем году засухи, к Ильёсу было слово Вечного:

– Иди и предстань перед Ахавом, и Я пошлю на землю дождь.

2И Ильёс пошёл, чтобы предстать перед Ахавом.

В Сомарии был страшный голод, 3и Ахав призвал Авдия, распорядителя его дворца.

(Авдий глубоко почитал Вечного. 4Когда Иезевель истребляла пророков Вечного, Авдий спрятал сто пророков в двух пещерах – по пятьдесят в каждой – и снабжал их пищей и водой.)

5Ахав сказал Авдию:

– Иди по стране ко всем источникам воды и рекам. Может быть, мы сможем найти траву, чтобы прокормить лошадей и мулов, и нам не придётся их убивать.

6Они поделили между собой землю, которую собирались обойти, и Ахав пошёл в одну сторону, а Авдий пошёл в другую. 7Когда Авдий был в пути, ему повстречался Ильёс. Авдий узнал его, пал лицом на землю и сказал:

– Ты ли это, мой господин Ильёс?

8– Я, – ответил тот. – Иди, скажи хозяину: «Ильёс здесь».

9– Чем я согрешил, – спросил Авдий, – что ты отдаёшь твоего раба в руки Ахава на казнь? 10Верно, как и то, что жив Вечный, твой Бог, – нет ни такого народа, ни царства, куда мой господин ни посылал бы искать тебя. И всякий раз, когда в том царстве или в народе говорили, что тебя там нет, он брал с них клятву, что они не смогли тебя отыскать. 11А теперь ты говоришь: «Пойди, скажи хозяину, что Ильёс здесь». 12Я уйду от тебя, а Дух Вечного унесёт тебя, не знаю куда. Я приду и скажу Ахаву, он тебя не найдёт и убьёт меня. А я, твой раб, чту Вечного с юности. 13Разве моему господину не рассказывали, что я сделал, когда Иезевель убивала пророков Вечного? Я спрятал сто пророков в двух пещерах, по пятьдесят в каждой, и снабжал их пищей и водой. 14А теперь ты говоришь мне пойти к моему хозяину и сказать: «Ильёс здесь». Да он меня убьёт!

15Ильёс сказал:

– Верно, как и то, что жив Вечный, Повелитель Сил, – я непременно предстану сегодня перед Ахавом.

Ильёс и пророки Баала на горе Кармил

16Авдий отправился навстречу Ахаву и всё рассказал ему. Тогда Ахав пошёл навстречу Ильёсу. 17Увидев его, он сказал:

– Это ты навёл беду на Исроил?

18– Не я навёл беду на Исроил, – ответил Ильёс, – а ты и дом твоего отца. Вы оставили повеления Вечного и пошли за статуями Баала. 19Пошли же людей и собери народ со всего Исроила ко мне на гору Кармил. И приведи четыреста пятьдесят пророков Баала и четыреста пророков Ашеры, которые едят со стола Иезевели.

20Ахав послал известить всех исроильтян и собрал пророков на гору Кармил. 21Ильёс вышел к народу и сказал:

– Сколько ещё вы будете пытаться усидеть на двух стульях? Если Вечный – это Бог, идите за Ним, а если Баал, то идите за ним.

Народ не отвечал ему ни слова. 22Тогда Ильёс сказал им:

– Из пророков Вечного остался я один, а у Баала пророков – четыреста пятьдесят человек. 23Пусть нам приведут двух быков. Затем пусть они выберут себе одного, разрежут его на куски и положат на дрова, но не поджигают их. Я подготовлю другого быка, положу его на дрова, но не подожгу их. 24И тогда вы призовёте имя вашего бога, а я призову имя Вечного. Бог, Который ответит огнём, и есть истинный Бог.

И весь народ сказал:

– Хорошо.

25Ильёс сказал пророкам Баала:

– Выберите одного из двух быков и приготовьте его первыми, раз вас так много. Призывайте имя своего бога, но не зажигайте огня.

26Они взяли быка, которого им дали, и подготовили его. Они призывали имя Баала с утра до полудня.

– Баал, ответь нам! – кричали они.

Но отклика не было, никто не отвечал. И они скакали вокруг сделанного ими жертвенника. 27В полдень Ильёс начал насмехаться над ними.

– Кричите громче! – говорил он. – Он же бог! Наверное, он задумался, или отошёл по нужде, или путешествует. А может быть, он спит, и его нужно разбудить.

28Они кричали громче и, по своему обычаю, резали себя мечами и копьями, пока не полилась кровь. 29Миновал полдень, а они продолжали неистовствовать до времени вечернего жертвоприношения18:29 То есть примерно до трёх часов пополудни (см. Исх. 29:38-41; Чис. 28:3-8).. Но ни отклика, ни ответа, ни отзыва не было. 30Тогда Ильёс сказал народу:

– Подойдите ко мне.

Они подошли к нему, и он восстановил разрушенный жертвенник Вечного. 31Ильёс взял двенадцать камней – по числу родов, произошедших от Якуба, которому Вечный сказал: «Твоё имя будет Исроил». 32Из этих камней он сложил жертвенник во имя Вечного и выкопал вокруг него ров вместимостью в пятнадцать литров18:32 Букв.: «две саты зерна».. 33Он разложил дрова, разрезал быка на части и положил его на дрова. 34Затем он сказал:

– Наполните четыре больших кувшина водой и вылейте её на жертву всесожжения и на дрова.

– Повторите, – сказал он.

И они повторили.

– Сделайте это в третий раз, – сказал он.

И они сделали это в третий раз.

35Вода лилась вокруг жертвенника и даже наполнила ров. 36Когда пришло время жертвоприношения, пророк Ильёс подошёл и сказал:

– Вечный, Бог Иброхима, Исхока и Якуба18:36 Букв.: «Исроила». Всевышний дал Якубу новое имя – Исроил (см. Нач. 32:27-28)., пусть откроется сегодня, что Ты – Бог в Исроиле, а я – Твой раб и совершил всё это по Твоему слову! 37Ответь мне, Вечный, ответь мне, чтобы этот народ узнал, что Ты, Вечный, – Бог, и что Ты вновь обращаешь их сердца.

38Тогда сошёл огонь Вечного и пожрал жертву всесожжения, дрова, камни и почву, и поглотил воду во рву. 39Увидев это, весь народ пал лицом на землю и закричал:

– Вечный есть Бог! Вечный есть Бог!

40А Ильёс приказал им:

– Схватите пророков Баала! Смотрите, чтобы ни один не скрылся!

Они схватили их, а Ильёс отвёл их к реке Кишон и там предал их смерти18:40 См. Втор. 13:1-5, 12-15; 17:2-7..

Конец засухи

41Ильёс сказал Ахаву:

– Иди, ешь и пей, потому что вот он, шум ливня!

42И Ахав пошёл есть и пить, а Ильёс поднялся на вершину Кармила, опустился на корточки и положил своё лицо между колен.

43– Пойди, посмотри в сторону моря, – сказал он слуге.

Тот пошёл и посмотрел.

– Ничего нет, – сказал он.

Семь раз Ильёс говорил: «Иди снова». 44На седьмой раз слуга сказал:

– С моря поднимается облако, размером не больше ладони.

Ильёс сказал:

– Пойди и скажи Ахаву: «Запрягай колесницу и поезжай, чтобы тебя не застал дождь».

45Тем временем небо потемнело от облаков, поднялся ветер, начался сильный ливень, и Ахав поехал в город Изреель. 46А на Ильёса сошла сила Вечного, и, заправив плащ под пояс, он бежал всю дорогу до Изрееля перед Ахавом.

Het Boek

1 Koningen 18:1-46

1Geruime tijd later, in het derde jaar, werd het woord van Jahweh tot Elias gericht: Ga en verschijn voor Achab; Ik wil weer regen geven over de aarde. 2Elias vertrok dus, om voor Achab te verschijnen. Intussen was de hongersnood in Samaria zeer hevig geworden. 3Daarom ontbood Achab zijn hofmeester Obadjáhoe. Deze Obadjáhoe was een ijverig dienaar van Jahweh; 4en toen Izébel de profeten van Jahweh uitroeide, had hij honderd profeten onder zijn bescherming genomen, ze in twee groepen van vijftig in spelonken verborgen, en van spijs en drank voorzien. 5Achab nu zei tot Obadjáhoe: Kom, laat ons het land doortrekken, naar alle waterbronnen en beken; misschien vinden we gras, om de paarden en muildieren in het leven te houden, zodat we niet al onze beesten verliezen. 6Ze verdeelden dus het land onder elkaar, om het te doorkruisen. Achab ging de ene kant uit, en Obadjáhoe de andere. 7Terwijl Obadjáhoe op weg was, ontmoette hij opeens Elias. Hij herkende hem, viel voor hem neer, en zei: Zijt gij het, heer Elias? 8Hij antwoordde hem: Ja; ga dus maar aan uw meester zeggen, dat Elias er is. 9Maar Obadjáhoe zeide: Wat heb ik misdaan, dat gij mij, uw dienaar, aan Achab overlevert, om mij te doden? 10Zo waar Jahweh, uw God leeft; er is geen volk of koninkrijk, of Achab heeft er u laten zoeken. En wanneer men verzekerde, dat gij er niet waart, dan liet hij dat koninkrijk of dat volk zweren, dat het u niet vinden kon. 11En nu zegt gij: “Ga aan uw meester zeggen, dat Elias er is.” 12Weet ge, hoe het zal gaan? Wanneer ik hier weg ben, neemt de geest van Jahweh u op, wie weet waarheen. En als ik dat bericht aan Achab heb gebracht, en hij vindt u niet, dan vermoordt hij mij. Ik, uw dienaar, ben toch een vereerder van Jahweh van mijn jeugd af. 13Heeft men u, mijn heer, dan niet verteld, wat ik gedaan heb, toen Izébel de profeten van Jahweh vermoordde; dat ik toen honderd profeten van Jahweh in twee groepen van vijftig in een grot heb verborgen, en ze van spijs en drank heb voorzien? 14En nu zegt gij: “Ga aan uw meester zeggen, dat Elias er is.” Hij vermoordt mij zeker. 15Maar Elias verzekerde: Zo waar Jahweh der heirscharen leeft, voor wiens aanschijn ik sta: ik verschijn vandaag nog voor Achab. 16Nu ging Obadjáhoe naar Achab, om het hem te berichten. En Achab begaf zich op weg naar Elias. 17Zodra hij hem zag, riep hij hem toe: Zijt gij daar eindelijk, onheilstichter in Israël? 18Maar hij antwoordde: Niet ik heb onheil over Israël gebracht, maar gij en het huis van uw vader; want gij hebt Jahweh verlaten, om de Báals te dienen. 19Maar laat heel Israël op de berg Karmel bijeen roepen, tegelijk met de vierhonderd vijftig profeten van Báal, die aan de tafel van Izébel eten. 20Achab liet toen heel Israël met al de profeten op de berg Karmel bijeenroepen. 21Nu verscheen Elias voor het verzamelde volk en sprak: Hoe lang blijft ge nog op twee gedachten hinken? Als Jahweh God is, dien Hem dan; is het Báal, dan moet ge Báal dienen. Het volk wist er niets op te antwoorden. 22Toen sprak Elias tot het volk: Ik sta hier alleen als de enig overgebleven profeet van Jahweh; de profeten van Báal zijn vierhonderd vijftig man sterk. 23Geef ons nu twee stieren; laat hen er een uitkiezen, hem in stukken houwen en op het hout leggen, maar zonder vuur aan te steken; dan zal ik den anderen stier gereed maken en op het hout leggen, ook zonder vuur aan te steken. 24Roept gij dan uw god aan; en ik zal Jahweh aanroepen. Hij, die antwoordt door het vuur, die is God! Heel het volk riep: Dat is goed! 25Nu sprak Elias tot de Báalsprofeten: Kiest gij nu het eerst een stier uit, en maakt hem gereed; want gij zijt het talrijkst. Roept dan uw god aan, maar zonder vuur aan te steken. 26Zij namen dus een stier, maakten hem gereed en riepen Báal aan van de morgen tot de middag. Ze schreeuwden: Geef ons antwoord; Báal, geef ons antwoord! Maar er kwam geen geluid en geen antwoord, hoe ze ook sprongen om het altaar, dat ze hadden gebouwd. 27Toen het middag geworden was, begon Elias de spot met hen te drijven en zei: Roept toch wat harder; hij is immers een god. Hij zal in gedachten verzonken zijn, of aan het werk, of wel op reis; misschien slaapt hij wel en moet hij gewekt worden! 28Intussen bleven ze schreeuwen, en kerfden ze zich naar gewoonte met zwaarden en lansen, zodat het bloed langs hen afdroop. 29Zo ging de middag voorbij; en nog bleven ze razen tot aan de tijd voor het avondoffer; maar er kwam geen geluid en geen antwoord, geen teken van leven. 30Nu sprak Elias tot het verzamelde volk: Komt dichterbij. En heel het volk kwam naar hem toe. Toen richtte hij het altaar van Jahweh weer op, dat men vernield had. 31Hij nam twaalf stenen volgens het getal van de stammen der kinderen van Jakob, tot wien Jahweh gesproken had: Ge zult Israël heten. 32Van die stenen bouwde hij een altaar voor Jahweh. Daarna maakte hij rondom het altaar een groeve, waarin ruimte genoeg was voor twee maten zaaikoren. 33Vervolgens stapelde hij het hout op, hakte den stier in stukken en legde hem op het hout. 34Nu beval hij: Vult vier kruiken met water, en giet die over het brandoffer uit en over het hout. Toen ze dit gedaan hadden, zeide hij: Nog eens. Daarna: Nu voor de derde keer. En ze deden het tot driemaal toe, 35zodat het water langs alle kanten van het altaar stroomde. Toen liet hij ook nog de groeve met water vullen. 36Nu trad de profeet Elias vooruit en sprak: Jahweh, God van Abraham, Isaäk en Israël; toon heden, dat Gij God zijt in Israël, en dat ik uw dienaar ben, die dit alles op uw bevel heb gedaan. 37Geef mij antwoord; Jahweh, geef mij antwoord, opdat dit volk wete, dat Gij God zijt, o Jahweh, en dat Gij weer hun hart tot u trekt! 38En het vuur van Jahweh sloeg neer, verteerde het brandoffer met het hout, de stenen en het stof, en slurpte zelfs het water weg, dat in de groeve stond. 39Toen de Israëlieten dit zagen, vielen ze aanbiddend neer, en riepen: Jahweh is God; Jahweh is God! 40Nu gaf Elias bevel: Grijpt de profeten van Báal, en laat niemand van hen ontsnappen. Ze grepen hen, en Elias liet ze naar de beek Kisjon brengen, waar hij ze doodde. 41Daarna sprak Elias tot Achab: Ga nu eten en drinken; want ik hoor reeds het ruisen van regen. 42Terwijl Achab heenging, om te eten en te drinken, beklom Elias de top van de Karmel, boog zich ter aarde en legde zijn aangezicht tussen de knieën. 43Vervolgens sprak hij tot zijn knecht: Ga nog wat hoger, en kijk in de richting van de zee. Hij ging hogerop kijken, maar kwam zeggen, dat er niets te zien was. Maar Elias beval hem tot zevenmaal toe, te gaan kijken. 44En de zevende maal zei de knecht: Ik zie een wolkje uit zee opkomen, niet groter dan een mensenhand. Nu beval hij, aan Achab te gaan zeggen: Span in en rijd weg, anders zal de regen het u nog beletten. 45En terwijl Achab in zijn wagen steeg en naar Jizreël reed, werd de hemel opeens met jagende wolken bedekt en begon het hevig te regenen. Achab steeg in zijn wagen en reed naar Jizreël. 46Maar toen kwam de hand van Jahweh op Elias; deze omgordde zijn lenden, en liep voor de wagen van Achab uit, tot hij Jizreël bereikte.