Забур 104 – CARS & APSD-CEB

Священное Писание

Забур 104:1-45

Песнь 104

(1 Лет. 16:8-22)

1Славьте Вечного, призывайте Его имя,

возвещайте народам о Его делах.

2Воспойте Ему, пойте Ему хвалу,

рассказывайте о всех Его чудесах.

3Хвалитесь Его святым именем;

пусть веселятся сердца ищущих Вечного.

4Ищите Вечного и силу Его,

всегда ищите Его лица.

5Помните чудеса, которые Он сотворил,

знамения Его и суды, что Он произнёс,

6о потомки Ибрахима, раба Его,

о сыны Якуба, избранные Его!

7Он – Вечный, наш Бог,

суды Его по всей земле.

8Он помнит вечно Своё соглашение –

слово, данное Им для тысяч поколений, –

9соглашение, заключённое Им с Ибрахимом,

помнит клятву, данную Исхаку.

10Он поставил его Якубу законом,

Исраилу – вечным соглашением,

11сказав: «Я отдам тебе Ханаанскую землю

в удел твоего наследия»104:9-11 См. Нач. 15:18-21; 26:3-4; 28:13-14..

12Когда они были малочисленны и незначительны

и были чужеземцами на этой земле,

13то скитались от народа к народу

и из царства в царство.

14Он никому не давал их притеснять

и укорял за них даже царей,

15говоря: «Не трогайте помазанников Моих

и пророкам Моим не делайте зла»104:12-15 См. Нач. 12:10-20; 20..

16Он послал голод на землю,

уничтожил все запасы пищи.

17Он послал перед ними человека:

в рабство был продан Юсуф.

18Стеснили оковами его ноги,

надели на шею железное ярмо,

19пока не исполнилось его предсказание,

пока слово Вечного не доказало его правоту.

20Царь приказал, и развязали его,

владыка народов освободил его.

21Он сделал его господином над своим домом

и правителем над всем своим владением,

22чтобы он наставлял104:22 Или: «удерживал в известных пределах». его приближённых

и старейшин его учил мудрости104:16-22 См. Нач. 37; 39–41..

23Тогда пришёл Исраил в Египет,

и жил Якуб в земле Хама104:23 То есть в Египте. Египтяне были потомками Хама (см. Нач. 10:6-10). как чужеземец.

24И умножил Всевышний Свой народ

и сделал его сильнее его врагов.

25Возбудил в сердцах их ненависть к Его народу

и хитрость против Его рабов104:23-25 См. Исх. 1:1-14..

26Он послал Мусу, Своего раба,

и Харуна, которого избрал.

27Они показали среди них Его чудеса

и Его знамения – в земле Хама.

28Он послал тьму, и стало темно,

и они не воспротивились Его слову.

29Он обратил воды Египта в кровь

и погубил в них рыбу.

30Земля их закишела множеством жаб,

которые вошли даже в покои царей.

31Он произнёс слово, и налетели тучи мух,

и комары заполонили все их земли.

32Он послал на них град вместо дождя

и пылающий огонь – на их землю.

33Побил их виноград и инжир,

поломал деревья в их земле.

34Сказал, и пришла саранча,

целые тучи без числа,

35и съели всю траву в их земле

и плоды на их полях.

36Затем Он поразил всех первенцев в их земле –

первые плоды их мужской силы104:26-36 См. Исх. 3; 4; 7–12..

37Он вывел Исраил с серебром и золотом,

и не было ни одного среди родов, кто бы споткнулся.

38Египет обрадовался их уходу,

потому что устрашился их104:37-38 См. Исх. 12:35-36..

39Всевышний простёр облако, чтобы укрыть их,

и огонь, чтобы светить ночью104:39 См. Исх. 13:21-22..

40Народ попросил, и Он послал перепелов,

и насытил людей хлебом с небес104:40 См. Исх. 16..

41Рассёк скалу, и полились воды,

рекой потекли в пустыне104:41 См. Исх. 17:1-7..

42Ведь Он вспомнил Своё святое обещание

Ибрахиму, рабу Своему104:42 См. Нач. 12:1-3; 15; 17..

43Он вывел Свой народ в радости,

избранных Своих в веселии.

44Дал им земли народов,

и они унаследовали то, над чем трудились другие,

45Он сделал это, чтобы они соблюдали Его установления

и хранили Его законы.

Славьте Вечного!

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 104:1-35

Salmo 104

Pagdayeg ngadto sa Dios nga Magbubuhat

1Dayegon ko gayod ang Ginoo.

Ginoo nga akong Dios, gamhanan ka gayod.

Ang imong pagkadungganon ug pagkahalangdon daw mao ang imong bisti.

2Gitabonan mo ang imong kaugalingon sa kahayag nga daw sa bisti

ug gibukhad mo ang langit nga daw sa tolda.

3Gitukod mo ang imong puloy-anan ibabaw pa sa kawanangan.

Gihimo mo ang mga panganod nga imong karwahe,

ug nagasakay ka nga ginapalid sa hangin.

4Gihimo mong imong mga mensahero ang hangin,

ug ang nagadilaab nga kalayo imong sulugoon.

5Gipahimutang mo ang kalibotan sa iyang pundasyon,

ug dili kini matarog hangtod sa kahangtoran.

6Daw panapton nga gitabon mo ang tubig sa kalibotan,

ug milapaw kini sa mga bukid.

7Sa nagadahunog mong pagmando, mipahawa ang tubig.

8Ug midagayday sila sa mga bukid ug sa mga kapatagan,

ug sa uban pang mga dapit nga giandam mo alang kanila.

9Gibutangan mo silag mga utlanan nga dili nila malapawan,

aron dili nila malunopan pag-usab ang kalibotan.

10Gipatubod mo ang mga tuboran diha sa mga yuta,

ug midagayday ang tubig taliwala sa mga bakilid.

11Busa ang tanang ihalas nga mga hayop, apil ang ihalas nga mga asno, nakainom.

12Ug duol didto sa tubig, adunay salag ang mga langgam, ug sa mga sanga sa kahoy nanag-awit sila.

13Gikan sa imong puloy-anan sa langit, gipaulanan mo ang mga bukid.

Ug tungod niining imong gihimo, nakadawat ug panalangin ang kalibotan.

14Gipatubo mo ang mga sagbot alang sa mga mananap,

ug ang mga tanom alang sa mga tawo

aron may makaon sila gikan sa ilang mga abot—

15may bino nga makalipay kanila,

may lana nga makapasinaw sa ilang dagway,

ug may pan nga makapabaskog kanila.

16Natubigan pag-ayo ang mga kahoyng sedro sa Lebanon nga ikaw mismo ang nagtanom.

17Didto nagasalag ang mga langgam,

ug ang mga langgam nga tabon nagasalag sa mga kahoy nga sipres.

18Ang ihalas nga mga kanding nagapuyo sa taas nga mga bukid,

ug ang mga gagmayng mananap nga daw koneho nanago sa mga kabatoan.

19Gibuhat mo ang bulan isip ilhanan sa panahon;

ug ang adlaw gipasalop mo sa hustong oras.

20Gihimo mo ang kangitngit;

ug pagkagabii manggawas ang daghang mga mananap sa kalasangan.

21Magngulob ang mga liyon samtang mangita sa pagkaon nga gihatag mo kanila.

22Pagsidlak sa adlaw mobalik sila sa ilang tagoanan ug didto mamahulay.

23Ang mga tawo manggawas sa ilang mga balay sa pagtrabaho hangtod sa pagsalop sa adlaw.

24Ginoo, pagkadaghan sa imong mga gipanghimo!

Gihimo mo silang tanan sumala sa imong kaalam.

Ang kalibotan napuno sa imong mga binuhat.

25Ang dagat labihan kalapad,

ug dili maihap ang mga binuhat nga nagpuyo niini, dagko ug gagmay.

26Ang mga barko nagalawig niini,

ug ang Leviatan nga imong binuhat maglangoy-langoy usab niini.

27Ang tanang buhing binuhat nagasalig kanimo sa paghatag kanila sa ilang pagkaon sa panahon nga kinahanglanon nila kini.

28Gihatagan mo sila ug pagkaon ug ila kining gikaon,

ug nangabusog sila.

29Apan kon pasagdan mo sila, mangahadlok sila;

kon kuhaon mo ang ilang gininhawa, mangamatay sila ug mobalik sa yuta nga maoy ilang gigikanan.

30Unya ipadala mo ang imong Espiritu ug adunay bag-ong binuhat pag-usab sa kalibotan.

31Hinaut nga ang imong gahom, Ginoo, magpadayon sa walay kataposan.

Hinaut nga malipay ka sa imong gipanghimo.

32Kon tutokan mo ang kalibotan, matay-og kini.

Kon hikapon mo ang mga bukid, moaso kini.

33Awitan ko ang Ginoo sa tibuok kong kinabuhi.

Awitan ko ug mga pagdayeg ang akong Dios samtang may kinabuhi pa ako.

34Hinaut nga malipay siya sa akong pagpamalandong.

Magkalipay ako diha sa Ginoo;

35apan hinaut nga malaglag ug mahanaw gikan sa kalibotan ang mga tawong daotan ug ang mga makasasala.

Dayegon ko gayod ang Ginoo.

Dayega ang Ginoo!