Onyankopɔn Nkurɔfoɔ Awerɛkyekyerɛ
1Monkyekyere, monkyekyere me nkurɔfoɔ werɛ.
Saa na mo Onyankopɔn seɛ.
2Monka asomdwoesɛm nkyerɛ Yerusalem,
na mompae mu nka nkyerɛ no sɛ
ne som denden no aba awieeɛ,
wɔatua ne bɔne no so ka,
na wɔanya ne bɔne nyinaa so akatua mmɔho
afiri Awurade nsam.
3Ɛnne bi reteam sɛ,
“Monsiesie ɛkwan mma Awurade
wɔ anweatam no so.
Montene kwantempɔn wɔ ɛserɛ no so
mma yɛn Onyankopɔn.
4Bɔnhwa biara bɛyɛ ma,
bepɔ ne nkokoɔ nyinaa bɛkɔ fam,
asase a ɛyɛ monkyi mmɔnka no bɛyɛ tamaa,
na mmeaɛ a ɛyɛ kɔntɔnkye no ayɛ tata.
5Na Awurade animuonyam bɛda adi,
na nnipa nyinaa bɛhunu.
Ɛfiri sɛ Awurade na aka!”
6Nne bi kaa sɛ, “Team.”
Na mekaa sɛ, “Menteɛm nka sɛn?”
“Bɔ dawuro sɛ nnipa nyinaa te sɛ ɛserɛ,
na wɔn animuonyam nyinaa te sɛ afuo so nhwiren.
7Ɛserɛ hye, na nhwiren twintwam
ɛfiri sɛ Awurade ahomeguo fa wɔn so.
Nokorɛm nnipa no yɛ ɛserɛ.
8Ɛserɛ hye, na nhwiren twintwam,
nanso yɛn Onyankopɔn asɛm no tim hɔ daa.”
9Wo a wode asɛm pa reba Sion,
foro kɔ bepɔ tenten bi so.
Wo a wode asɛm pa reba Yerusalem,
ma wo nne so na team,
ma so, nsuro;
ka kyerɛ Yuda nkuro sɛ,
“Mo Onyankopɔn nie!”
10Hwɛ, Asafo Awurade de tumi reba,
na nʼabasa bɛdi ɔhene ama no.
Hwɛ, nʼakatua ka ne ho,
na ɔde nʼabasobɔdeɛ nam.
11Ɔhwɛ ne nnwankuo sɛ odwanhwɛfoɔ.
Ɔboa nnwammaa no wɔ nʼabasa so.
Ɔturu wɔn ne koko so;
na nnwan a wɔwɔ mma no, ɔka wɔn brɛoo.
12Hwan na wasusu nsuo wɔ ne nsam
anaa ɔde ne nsateaa asusu ɔsoro?
Hwan na ɔde asase so mfuturo agu kɛntɛn mu,
anaa wakari mmepɔ wɔ nsania so
ne nkokoɔ wɔ nsania apampaa so?
13Hwan na wate Awurade ase,
anaa wakyerɛkyerɛ no sɛ ne fotufoɔ?
14Hwan na Awurade abisa no sɛ ɔnkyerɛ no biribi ase,
na hwan na ɔkyerɛɛ no ɛkwan pa no?
Hwan na ɔmaa no nimdeɛ
anaa ɔkyerɛɛ no nhunumu kwan?
15Ampa ara aman no te sɛ nsuo sope wɔ bokiti mu;
wɔde wɔn toto mfuturo a ɛgu nsania so;
ɔkari nsupɔ te sɛ deɛ ɛyɛ mfuturo muhumuhu.
16Lebanon nnɔɔso mma afɔrebukyia so ogya,
na ne mmoa renso mma ɔhyeɛ afɔrebɔdeɛ.
17Aman nyinaa nsɛ hwee wɔ nʼanim;
ɔbu wɔn adehunu bi
a wɔnka hwee.
18Afei hwan ho na wode Onyankopɔn bɛtoto?
Nsɛsodeɛ bɛn ho na wode no bɛtoɔ?
19Ohoni deɛ, odwumfoɔ na ɔyɛ,
na sikadwumfoɔ de sikakɔkɔɔ agu ho
na wasiesie dwetɛ nkɔnsɔnkɔnsɔn ama no.
20Ohiani a ɔrentumi mfa saa ayɛyɛdeɛ yi mma no
kɔpɛ dua a ɛremporɔ.
Ɔhwehwɛ odwumfoɔ nyansafoɔ
na wayɛ ohoni a ɛremmuni nhwe fam asi hɔ.
21Wonnim anaa?
Wonteeɛ anaa?
Wɔnnka nkyerɛɛ wo firi ahyɛaseɛ no anaa?
Ɛfiri ɛberɛ a wɔbɔɔ asase no, wontee aseɛ anaa?
22Ɔte ahennwa so wɔ asase kanko no atifi.
Ɛso nnipa te sɛ ntutummɛ
ɔtwe ɔsoro mu te sɛ ntwamutam,
na ɔde yɛ ntomadan tena mu.
23Ɔma ahenemma yɛ nnipa hunu
na ewiase yi sodifoɔ nso, ɔbrɛ wɔn ase.
24Wɔtɛɛ wɔn ara pɛ,
wɔduaa wɔn ara pɛ,
wɔgyee nhini wɔ asase mu pɛ
ɔhome gu wɔn so ma wɔkusa,
na ntwahoframa bɔ wɔn kɔ te sɛ ntɛtɛ.
25“Hwan ho na wode me bɛto?
Anaasɛ hwan na ɔne me sɛ?” Ɔkronkronni no na ɔseɛ.
26Momma mo ani so nhwɛ ɔsoro:
Hwan na ɔbɔɔ yeinom nyinaa?
Deɛ ɔyiyi ɔsoro nsoromma mmaako mmaako,
na ɔbɔ obiara din de frɛ no.
Nʼahoɔden ne ne tumi enti
wɔn mu baako mpo nnyeraeɛ.
27Adɛn na woka sɛ, Ao Yakob,
na wonwiinwii, Ao Israel sɛ,
“Mʼakwan ahinta Awurade;
na me Onyankopɔn abɔ mʼasɛm agu”?
28Wonnim anaa?
Wonteeɛ anaa?
Awurade yɛ daapem Onyankopɔn,
na ɔyɛ asase nyinaa yɛfoɔ.
Ɔremmrɛ na ɔrentɔ bera,
na ne nhunumu nni nhwehwɛmu.
29Ɔma deɛ watɔ bera ahoɔden
deɛ wayɛ mmerɛ nso, ɔto nʼahoɔden so.
30Mpo, mmabunu brɛ, na wɔtɔ bera,
na mmeranteɛ suntisunti hwehwe ase;
31Nanso, wɔn a wɔn ani da Awurade so
bɛnya ahoɔden foforɔ.
Wɔde ntaban te sɛ akɔdeɛ deɛ bɛtu akɔ ewiem;
wɔbɛtu mmirika, na wɔremmrɛ.
Wɔbɛnante, na wɔrentɔ baha.
سخنان تسلیبخش
1خدای اسرائيل میفرمايد: «تسلی دهيد! قوم مرا تسلی دهيد! 2اهالی اورشليم را دلداری دهيد و به آنان بگوييد كه روزهای سخت ايشان به سر آمده و گناهانشان بخشيده شده، زيرا من به اندازهٔ گناهانشان آنها را تنبيه كردهام.»
3صدايی میشنوم كه میگويد: «راهی از وسط بيابان برای آمدن خداوند آماده كنيد. راه او را در صحرا صاف كنيد. 4درهها را پر كنيد؛ کوهها و تپهها را هموار سازيد؛ راههای كج را راست و جادههای ناهموار را صاف كنيد. 5آنگاه شكوه و جلال خداوند ظاهر خواهد شد و همهٔ مردم آن را خواهند ديد. خداوند اين را وعده فرموده است.»
6بار ديگر آن صدا میگويد: «با صدای بلند بگو!»
پرسيدم: «با صدای بلند چه بگويم؟»
گفت: «با صدای بلند بگو كه انسان مثل گياهی است كه خشک شده، از بين میرود و تمام زيبايی او همچون گلی است كه پژمرده میشود. 7وقتی خدا میدمد گياه خشک و گل پژمرده میشود. بلی، انسان مانند گياه از بين میرود. 8گياه خشک میشود و گل پژمرده میگردد، اما كلام خدای ما برای هميشه باقی میماند.»
9ای قاصد خوش خبر، از قلهٔ كوه، اورشليم را صدا كن. پيامت را با تمام قدرت اعلام كن و نترس. به شهرهای يهودا بگو: «خدای شما میآيد!» 10بلی، خداوند میآيد تا با قدرت حكومت كند. پاداشش همراه او است و هر کس را مطابق اعمالش پاداش خواهد داد. 11او مانند شبان، گلهٔ خود را خواهد چرانيد؛ برهها را در آغوش خواهد گرفت و ميشها را با ملايمت هدايت خواهد كرد.
خدای بینظير اسرائيل
12آيا كسی غير از خدا میتواند اقيانوس را در دست نگه دارد و يا آسمان را با وجب اندازه گيرد؟ آيا كسی غير از او میتواند خاک زمين را در ترازو بريزد و يا کوهها و تپهها را با قپان وزن كند؟ 13آيا كسی میتواند خداوند را پند دهد يا معلم و مشاور او باشد؟ 14آيا او تا به حال به ديگران محتاج بوده است كه به او حكمت و دانش بياموزند و راه راست را به او ياد دهند؟ 15به هيچ وجه! تمام مردم جهان در برابر او مثل قطرهٔ آبی در سطل و مانند غباری در ترازو، ناچيز هستند. همهٔ جزاير دنيا برای او گردی بيش نيستند و او میتواند آنها را از جايشان تكان دهد. 16اگر تمام حيوانات لبنان را برای خدا قربانی كنيم باز كم است و اگر تمام جنگلهای لبنان را برای روشن كردن آتش قربانی به کار بريم باز كافی نيست. 17تمام قومها در نظر او هيچ هستند و ناچيز به شمار میآيند.
18چگونه میتوان خدا را توصيف كرد؟ او را با چه چيز میتوان مقايسه نمود؟ 19آيا میتوان او را با يک بت مقايسه كرد؟ بتی كه بت ساز آن را ساخته و با طلا پوشانده و به گردنش زنجير نقرهای انداخته است؟ 20فقيری كه نمیتواند خدايانی از طلا و نقره درست كند، درختی میيابد كه چوبش با دوام باشد و آن را به دست صنعتگری ماهر میدهد تا برايش خدايی بسازد، خدايی كه حتی قادر به حركت نيست!
21آيا تا به حال ندانستهايد و نشنيدهايد و كسی به شما نگفته كه دنيا چگونه به وجود آمده است؟ 22خدا دنيا را آفريده است؛ همان خدايی كه بر فراز كرهٔ زمين نشسته و مردم روی زمين در نظر او مانند مورچه هستند. او آسمانها را مثل پرده پهن میكند و از آنها خيمهای برای سكونت خود میسازد. 23او رهبران بزرگ دنيا را ساقط میكند و از بين میبرد. 24هنوز ريشه نزده خدا بر آنها میدمد، و آنها پژمرده شده، مثل كاه پراكنده میگردند.
25خداوند قدوس میپرسد: «شما مرا با چه كسی مقايسه میكنيد؟ چه كسی میتواند با من برابری كند؟»
26به آسمانها نگاه كنيد! كيست كه همهٔ اين ستارگان را آفريده است؟ كسی كه آنها را آفريده است از آنها مثل يک لشكر سان میبيند، تعدادشان را میداند و آنها را به نام میخواند. قدرت او آنقدر عظيم است كه نمیگذارد هيچكدام از آنها گم شوند.
27پس، ای اسرائيل، چرا میگويی خداوند رنجهای مرا نمیبيند و با من به انصاف رفتار نمیكند؟ 28آيا تا به حال ندانسته و نشنيدهای كه خدای ابدی، خالق تمام دنيا هرگز درمانده و خسته نمیشود و هيچكس نمیتواند به عمق افكار او پی ببرد؟ 29او به خستگان نيرو میبخشد و به ضعيفان قدرت عطا میكند. 30حتی جوانان هم درمانده و خسته میشوند و دلاوران از پای در میآيند، 31اما آنانی كه به خداوند اميد بستهاند نيروی تازه میيابند و مانند عقاب پرواز میكنند؛ میدوند و خسته نمیشوند، راه میروند و ناتوان نمیگردند.