Yesaia 14 – ASCB & OL

Asante Twi Contemporary Bible

Yesaia 14:1-32

1Awurade bɛhunu Yakob mmɔbɔ;

ɔbɛsane afa Israel

na ɔbɛbɔ wɔn atenaseɛ wɔ wɔn ankasa asase so.

Ananafoɔ bɛba abɛka wɔn ho

na wɔne Yakob efie aka abɔ mu.

2Amanaman bɛfa wɔn

de wɔn aba wɔn ankasa atenaeɛ.

Na Israel efie bɛfa amanaman no ayɛ wɔn dea

sɛ nkoa ne mfenaa wɔ Awurade asase so.

Wɔbɛyɛ wɔn a wɔyɛɛ wɔn nnommumfoɔ no nnommum

na wɔbɛdi wɔn sohwɛfoɔ so.

3Na da a Awurade bɛma mo ahome afiri amanehunu, ahoyera ne nkoasom denden mu no, 4mobɛdi Babiloniahene ho fɛ sɛ:

hwɛ sɛdeɛ ɔhyɛsofoɔ no aba nʼawieeɛ!

Ne sɛdeɛ nʼabufuo nso to atwa!

5Awurade abubu otirimuɔdenfoɔ no abaa mu,

sodifoɔ ahempoma no,

6deɛ abufuo mu no ɔde bobɔɔ wɔn

toatoaa so hwehwee fam,

na abufuhyeɛ mu ɔtintim wɔn so a ahomegyeɛ nni mu

de brɛɛ amanaman no ase.

7Nsase no nyinaa rehome wɔ asomdwoeɛ mu;

na wɔto dwom.

8Mpo, pepeaa nnua ne Lebanon ntweneduro

nya ho anigyeɛ na wɔka sɛ,

“Afei a wɔabrɛ wo ase yi,

duatwafoɔ biara remmetwa yɛn.”

9Damena a ɛwɔ aseɛ no rekeka ne ho

abɛhyia wo kwan;

ɛkanyane wɔn a wɔafiri mu no honhom

sɛ wɔmmɛma wo akwaaba,

wɔn a na wɔyɛ akannifoɔ wɔ ewiase,

ɛma wɔsɔre firi wɔn nhennwa so,

wɔn a na wɔyɛ ahemfo wɔ amanaman so.

10Wɔn nyinaa bɛgye so,

wɔbɛka akyerɛ wo sɛ,

“Wo nso woayɛ mmrɛ sɛ yɛn;

woayɛ sɛ yɛn ara.”

11Wo kɛseyɛ nyinaa wɔde aba damena mu,

ne hooyɛ a ɛfiri wo nsankuo no;

wɔde nsammaa asɛ kɛtɛ ama wo

na asonsono akata wo so.

12Sɛdeɛ wofiri soro abɛhwe fam,

Ao, anɔpa nsoromma, adekyeeɛ babarima!

Wɔato wo abɛhwe asase so,

wo a na kane no wobrɛ amanaman ase!

13Wokaa no wʼakoma mu sɛ,

“Mɛforo akɔ soro;

mɛma mʼahennwa so

asi Onyankopɔn nsoromma atifi;

mɛtena ase adi ɔhene wɔ ahyiaeɛ bepɔ so,

deɛ ɛkrɔn paa wɔ bepɔ kronkron no so.

14Mɛforo atra omununkum atifi;

mɛyɛ me ho sɛ Ɔsorosoroni no.”

15Nanso wɔde wo abɛto damena mu,

amena donkudonku ase tɔnn.

16Wɔn a wɔhunu wo no hwɛ wo haa,

wɔdwene deɛ ato woɔ no ho bisa sɛ,

“Ɛnyɛ ɔbarima a ɔwosoo asase

na ɔmaa ahennie ho popooeɛ,

17ɔbarima a ɔmaa ewiase danee anweatam,

deɛ ɔdanee ne nkuropɔn butuiɛ

na wamma ne nneduafoɔ ankɔ wɔn nkyi no nie?”

18Amanaman ahemfo no nyinaa, wɔadeda obiara

wɔ ne da mu.

19Nanso wɔapam wo afiri wo da mu

te sɛ duban a wɔapoɔ;

wɔde wɔn a atotɔ akata wo so,

wɔn a wɔtɔɔ wɔ akofena ano,

wɔn a wɔsiane kɔ aboɔ amena mu,

te sɛ efunu a wɔatiatia soɔ.

20Wɔrensie wo nka wɔn ho,

ɛfiri sɛ, woasɛe wʼasase

na wakunkum wo nkurɔfoɔ.

Otirimuɔdenfoɔ asefoɔ no

wɔrenkae wɔn bio. Wo babarima renni wʼadeɛ sɛ ɔhene.

21Siesie baabi a wɔbɛkunkum ne mmammarima

wɔ wɔn agyanom bɔne nti;

ɛnsɛ sɛ wɔsɔre di asase no so

na wɔde wɔn nkuropɔn pete so.

22“Mɛsɔre atia wɔn,”

Sɛdeɛ Asafo Awurade seɛ nie.

“Mɛtwa ne din ne ne nkaeɛfoɔ,

ne mma ne mmanananom afiri Babilonia ho,”

sɛdeɛ Asafo Awurade seɛ nie.

23“Mɛdane no ayɛ beaeɛ a apatuo wɔ

ne ɔwora;

mede ɔsɛeɛ praeɛ bɛpra no,”

sɛdeɛ Asafo Awurade seɛ nie.

Nkɔmhyɛ A Ɛtia Asiria

24Asafo Awurade aka ntam sɛ,

“Nokorɛm, sɛdeɛ mahyehyɛ no, saa ara na ɛbɛyɛ,

na sɛdeɛ madwene ho no, ɛrensesa.

25Mɛsɛe Asiria pasaa wɔ mʼasase so;

mɛtiatia ne so me mmepɔ so.

Ɔbɛyi ne kɔnnua afiri me nkurɔfoɔ so,

na nʼadesoa nso afiri wɔn so.”

26Yei ne nhyehyɛeɛ a wɔayɛ ama ewiase nyinaa;

yei ne nsa a wɔatene wɔ aman nyinaa so.

27Na sɛ Asafo Awurade ayɛ nʼadwene a hwan na ɔbɛsi no kwan?

Na sɛ watene ne nsa, hwan na ɔbɛsianka no?

Nkɔmhyɛ A Ɛtia Filistifoɔ

28Saa adehunu yi baa afe a ɔhene Ahas wuiɛ no:

29Monnni ahurisie, mo Filistifoɔ,

sɛ abaa a ɛbɔɔ mo no mu abubu;

saa ɔwɔ no ase na ɔnanka bɛfiri aba,

na nʼaba bɛyɛ ɔtweaseɛ a ne ho yɛ herɛ na nʼano wɔ borɔ.

30Ahiafoɔ mu hiani bɛnya adidibea,

na mmɔborɔni bɛda asomdwoeɛ mu.

Nanso wʼasefoɔ deɛ, mede ɛkɔm bɛtɔre wɔn ase;

ɛbɛkunkum wo nkaeɛfoɔ.

31Twa adwo, Ao kuro ɛpono! Su teaam Ao kuropɔn!

Monnwane, mo Filistifoɔ!

Wisie kumɔnn bi firi atifi fam reba,

na obiara ntwentwɛn ne nan ase wɔ wɔn mu.

32Mmuaeɛ bɛn na wɔde bɛma

saa ɔman no ananmusifoɔ?

Awurade de Sion atim hɔ.

Ne mu na nʼamanehunufoɔ bɛnya dwanekɔbea.”

O Livro

Isaías 14:1-32

Restauração de Israel

1Mas o Senhor terá compaixão dos descendentes de Jacob; ele tornará a escolher de novo Israel e há de trazê-los novamente para a sua terra. Muitas nações virão e se juntarão a eles, tornando-se seus fiéis aliados. 2As nações do mundo os ajudarão a regressar e aqueles que vierem estabelecer-se na sua terra os servirão; aqueles que os escravizaram serão seus escravos; Israel dominará sobre os seus inimigos.

3Nesse dia, em que o Senhor der ao seu povo descanso das tristezas e dos terrores, das prisões e cadeias por que passaram, 4dirás assim do rei da Babilónia: “O tirano desaparece, enfim! A sua opressão terminou! 5O Senhor quebrou o teu bastão de dominador, esmagou o teu poder malvado! 6Perseguiste os povos com os golpes contínuos da tua raiva odiosa, tiranizaste nações sob as tuas garras. Era insustentável a tua atrocidade! 7Finalmente, a Terra está sossegada e em descanso! Todo o mundo começa a cantar! 8Até as árvores dos bosques, as faias e os cedros do Líbano cantam com alegria: ‘Desde que tu caíste, ninguém mais nos incomoda. Até que enfim, estamos em paz!’ ”

9Os habitantes do mundo dos mortos juntam-se em magotes para te receberem quando entrares nos seus domínios. Entre eles estão grandes chefes mundiais e poderosos governantes que vieram esperar-te. 10E todos chorarão juntos em voz alta: “Também te tornaste em nada, tal como nós!” 11A tua força e o teu poder desapareceram; foi tudo lançado no mundo dos mortos. Cessou de vez a bela música dos teus palácios. Agora, são os bichinhos o teu lençol; os vermes são o cobertor com que te tapas!

12Como caíste do céu, ó Lúcifer, estrela matinal! Como foste abatido, tu que enfraqueceste as nações do mundo! 13Dizias no teu íntimo: “Hei de subir aos céus; levantarei o meu trono acima das estrelas de Deus; ascenderei ao mais alto trono e governarei a partir do monte da assembleia, lá no extremo norte! 14Subirei aos mais altos céus e serei semelhante ao Altíssimo!”

15Mas em vez disso serás levado para o mundo dos mortos, lá bem para as profundezas do abismo. 16Todos os que lá te virem perguntarão espantados: “Então é este quem fazia tremer a Terra e as nações do mundo? 17É este quem tudo arrasou e fez da Terra um açougue? Quem demoliu as grandes cidades, sem ter a mínima compaixão dos prisioneiros?”

18Os reis, os grandes chefes das nações jazem, cada um, no seu pomposo mausoléu. 19Quanto a ti, o teu corpo foi lançado fora da tua sepultura como se fosse um pau seco que não presta. E ali está, de cova aberta, coberto com os cadáveres dos que foram mortos nos combates, tão desprezado como um cadáver espezinhado. 20Não te juntarás a eles no túmulo, pois destruíste a tua nação e assassinaste o teu povo. Nunca o teu filho te sucederá como rei. 21Matem os filhos desse malvado! Não deixem que venham a levantar-se, a reconquistar a terra e a tornar a encher o mundo de cidades reconstruídas!

22“Eu próprio me levantarei contra ele”, diz o Senhor dos exércitos, e tirarei aos seus filhos e aos seus netos toda e qualquer possibilidade de virem a ocupar o trono. 23“Reduzirei a Babilónia a uma terra desolada, cheia de porcos-espinhos, de charcos fétidos e de pântanos insalubres. Varrerei aquela terra com a vassoura da destruição”, diz o Senhor dos exércitos.

Profecia contra a Assíria

24O Senhor dos exércitos jurou e estes são os seus propósitos e os seus planos: 25“Decidi destruir os exércitos da Assíria, enquanto se encontram em Judá, na minha terra, e esmagá-los, enquanto ocupam as minhas montanhas. O meu povo não mais será escravo deles. 26E este é o meu plano a aplicar em toda a Terra. Farei isso pela minha força poderosa que é capaz de atuar no mundo inteiro.”

27O Senhor dos exércitos foi quem falou, quem poderá alterar os seus planos? Quando o seu braço se estende para atuar, haverá alguém capaz de o impedir?

Profecia contra os filisteus

28Esta é a mensagem que veio até mim, no ano em que o rei Acaz morreu: 29“Não se alegrem, filisteus, pelo facto de ter morrido o rei que vos afligia. A vara quebrou-se, é verdade, mas o seu filho tornar-se-á num açoite ainda mais duro do que o seu pai! Da cobra nascerá uma terrível serpente venenosa que te destruirá! 30Tratarei dos pobres do meu povo com os cuidados dum pastor; os necessitados estarão em segurança. Quanto a ti, escorraçar-te-ei por meio da fome e da guerra; a ti e aos teus descendentes. 31Gritem de dor, ó cidades filisteias, vocês estão condenadas, tal como toda a vossa nação! Toda ela está condenada. Eles são como uma nuvem negra de fumaça vinda do norte contra ti. Não há ninguém que vacile naquelas fileiras. 32Que se dirá, então, aos mensageiros deste povo? Que o Senhor fundou Sião e determinou que os oprimidos do seu povo encontrem um refúgio dentro dos seus muros.”