Yeremia 6 – ASCB & APSD-CEB

Asante Twi Contemporary Bible

Yeremia 6:1-30

Atamfoɔ Atwa Yerusalem Ho Ahyia

1“Benyaminfoɔ monnwane nkɔbɔ mo ho adwaa!

Monnwane mfiri Yerusalem!

Monhyɛne totorobɛnto no wɔ Tekoa!

Monsi frankaa no wɔ Bet-Hakerem!

Ɛfiri sɛ amanehunu bobɔ firi atifi fam,

ɔsɛeɛ bi a ɛyɛ hu.

2Mɛsɛe Ɔbabaa Sion

ɔhoɔfɛfoɔ sɔɔnɔ no.

3Atamfoɔ bɛba abɛtwa ne ho ahyia te sɛ nnwanhwɛfoɔ;

wɔbɛsisi wɔn ntomadan atwa ne ho ahyia

na wɔn mu biara bɛhwɛ ne kyɛfa so.”

4“Monsiesie mo ho ne no nkɔko!

Monsɔre, momma yɛnkɔto nhyɛ ne so owigyinaeɛ!

Nanso, hwɛ, onwunu redwo,

na anwummerɛ sunsumma reyɛ tenten.

5Enti, monsɔre momma yɛnkɔto nhyɛ ne so anadwo

na yɛnsɛe nʼaban hodoɔ!”

6Deɛ Asafo Awurade seɛ nie:

“Montwitwa nnua no ngu fam

na monsisi epie ntia Yerusalem.

Ɛsɛ sɛ wɔtwe kuropɔn yi aso;

nhyɛsoɔ ahyɛ no ma.

7Sɛdeɛ abura pu ne nsuo no,

saa ara nso na ɔpu nʼamumuyɛ.

Wɔte awurukasɛm ne ɔsɛeɛ nka wɔ ne mu;

ne yadeɛ ne nʼapirakuro wɔ mʼanim daa.

8Fa kɔkɔbɔ, Ao Yerusalem,

anyɛ saa a metwe me ho afiri wo ho

na mama wʼasase ada mpan

a obiara ntumi ntena soɔ.”

9Deɛ Asafo Awurade seɛ nie:

“Ma wɔnyiyi Israel nkaeɛfoɔ no mu yie

sɛdeɛ wɔyiyi bobe mu;

fa wo nsa fa mman no so bio,

sɛ obi a ɔretete bobe aba.”

10Hwan na mɛtumi akasa akyerɛ no na mabɔ no kɔkɔ?

Hwan na ɔbɛtie me?

Wɔn aso asisi

enti wɔnte asɛm.

Awurade asɛm yɛ akyiwadeɛ ma wɔn

na wɔn ani nnye ho.

11Nanso Awurade abufuhyeɛ ahyɛ me ma,

na mentumi nkora so.

“Hwie gu mmɔfra a wɔwɔ mmɔntene so

ne mmaranteɛ a wɔahyia;

ɛbɛka okunu ne ɔyere,

mmasiriwa ne wɔn a onyini adoko wɔn.

12Sɛ metene me nsa

wɔ wɔn a wɔte asase no so a

wɔbɛdane wɔn afie ama afoforɔ,

na wɔn mfuo ne wɔn yerenom bɛka ho,”

sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

13“Ɛfiri akumaa so kɔsi ɔkɛseɛ so,

wɔn nyinaa yɛ adifudepɛfoɔ de pɛ ahonya;

adiyifoɔ ne asɔfoɔ te saa,

wɔn nyinaa yɛ asisifoɔ.

14Wɔmia me nkurɔfoɔ apirakuro

te sɛ deɛ ɛnyɛ hu.

Wɔka sɛ, ‘Asomdwoeɛ, asomdwoeɛ’

wɔ mmerɛ a asomdwoeɛ nni hɔ.

15Wɔn ani wu wɔ wɔn animguaseɛ nneyɛɛ no ho anaa?

Dabi, wɔn ani nnwu koraa;

wɔnnim fɛreɛ mpo.

Enti sɛ metwe wɔn aso a, wɔbɛtotɔ wɔ atɔfoɔ mu;

wɔbɛhwehwe ase,”

sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

16Yei ne deɛ Awurade seɛ,

“Monnyina nkwantanan no so na monhwɛ;

mommisa tete akwan no,

mommisa baabi a ɛkwan pa no da na monnante so,

na mobɛnya homeɛ ama mo akra.

Nanso mokaa sɛ, ‘yɛnnante so.’

17Mede awɛmfoɔ sisii mo so na mekaa sɛ,

‘Montie totorobɛnto nnyegyeeɛ no!’

Nanso, mokaa sɛ, ‘Yɛrentie.’

18Ɛno enti, monyɛ aso, Ao amanaman;

monhwɛ, Ao adansefoɔ,

deɛ ɛbɛto wɔn.

19Yɛ aso, Ao asase:

Mede amanehunu reba saa nnipa yi so,

wɔn nneyɛɛ so aba,

ɛfiri sɛ wɔantie me nsɛm

na wɔapo me mmara.

20Nnuhwam a ɛfiri Seba

anaa ahwedeɛ pa a ɛfiri akyirikyiri asase so fa me ho bɛn?

Mennye wo hyeɛ afɔdeɛ no nto mu;

wʼafɔrebɔ ahodoɔ no nsɔ mʼani.”

21Ɛno enti, deɛ Awurade seɛ nie:

“Mede akwansideɛ bɛgu saa nkurɔfoɔ yi anim.

Agyanom ne mmammarima nyinaa bɛsuntisunti wɔ so;

ayɔnkofoɔ ne nnamfonom bɛyera.”

22Sɛdeɛ Awurade seɛ nie:

“Monhwɛ, akodɔm bi reba,

wɔfiri atifi fam asase so;

wɔrekanyane ɔman kɛseɛ bi

afiri nsase ano.

23Wɔkurakura bɛmma ne pea;

wɔn tirim yɛ den, na wɔnni ahummɔborɔ.

Wɔn nnyegyeeɛ te sɛ ɛpo asorɔkye.

Sɛ wɔtete wɔn apɔnkɔ so a,

wɔba te sɛ mmarima a wɔrekɔ ɔko.

Wɔrebɛto ahyɛ wo so, Ao Ɔbabaa Sion.”

24Yɛate wɔn ho nsɛm,

na yɛn nsa sesa yɛn ho sɛ deɛ awu.

Ehu akyekyere yɛn

ɔyea aba wɔn so, te sɛ ɔbaa a ɔreko awoɔ.

25Mfiri adi nkɔ wiram

na nnante akwan no so,

ɛfiri sɛ ɔtamfoɔ no wɔ akofena,

na baabiara ayɛ hu.

26Ao me nkurɔfoɔ, monfira ayitoma

na mommunimuni nsõ mu.

Momfa adwadwotwa yaaya nni awerɛhoɔ

sɛdeɛ wɔsu ma ɔbabarima korɔ,

ɛfiri sɛ mpofirim ara ɔsɛefoɔ no

bɛba yɛn so.

27“Mayɛ wo obi a ɔsɔ fagudeɛ hwɛ

na me nkurɔfoɔ yɛ dadeben,

a wobɛhwɛ wɔn

na woasɔ wɔn akwan ahwɛ.

28Wɔn nyinaa yɛ atuatefoɔ a wɔyɛ den,

wɔnenam di nsekuro.

Wɔyɛ den sɛ kɔbere ne dadeɛ;

wɔn nyinaa yɛ wɔn adeɛ wɔ porɔeɛ ɛkwan so.

29Afa no bɔ mframa denden

de ogya nane sumpii no,

nanso ahobereɛ no yɛ ɔkwa.

Ɛntumi nyiyii bɔne no mfirii wɔn mu.

30Mɛfrɛ wɔn dwetɛ a wɔapo,

ɛfiri sɛ Awurade apo wɔn.”

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 6:1-30

Gisulong ang Jerusalem sa Iyang mga Kaaway

1“Palayo kamo ug panago mga kaliwat ni Benjamin! Biya kamo sa Jerusalem! Patingoga ang budyong sa Tekoa ug paghatag ug senyas didto sa Bet Hakkeram. Kay moabot ang grabing kadaot gikan sa amihan. 2Gub-on ko ang maanindot nga siyudad sa Jerusalem.6:2 siyudad sa Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion. 3Libotan kini sa ilang mga sundalo.6:3 Libotan kini sa ilang mga sundalo: sa literal, sa mga magbalantay ug sa ilang mga mananap. Magpatindog sila sa ilang mga tolda libot niini, ug magkampo sila6:3 ug magkampo sila: sa literal, ug magpasabsab. sa bisan asang bahin nga ilang magustohan. 4Moingon ang mga komander, ‘Pangandam kamo sa pagsulong sa Jerusalem. Sulongon nato sila sa udto.’ Apan sa dihang hapon na, moingon ang mga komander, ‘Hala! Gasalop na man ang adlaw ug hapit nang mongitngit. 5Karon na lang kitang gabii mosulong ug gub-on nato ang lig-ong mga bahin niining siyudara.’ ”

6Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Pagputol kamog mga kahoy nga gamiton sa pagguba sa mga paril sa Jerusalem, ug pagtapok kamog yuta sa kilid sa paril aron makatkat ninyo kini. Kinahanglan nang silotan kining siyudara, kay midagsang na niining dapita ang pagpangdaog-daog. 7Sama sa usa ka tuboran nga padayon ang pagdagayday sa tubig, padayon usab ang iyang paghimog daotan. Madungog kanunay dinhi niini nga siyudad ang pagpasakit ug pagpanglaglag. Ang balatian ug mga samad niini maoy kanunay kong makita. 8Pasidaan kini kanimo, Jerusalem! Kon dili ka pa mamati, motalikod gayod ako kanimo ug himuon kong awaaw ang imong yuta aron wala nay magpuyo pa niini.”

9Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Ang mahibiling buhi sa Israel ipatilok ko pag-ayo sa mga kaaway, sama sa pagtilok sa mga tigpamupo ug ubas sa nahibiling mga bunga diha sa mga sanga.”

10Mitubag ako, “Apan kinsa may akong pasidan-an? Kinsa may maminaw kanako? Gitabonan nila ang ilang mga dalunggan aron dili sila makadungog. Ngil-ad alang kanila ang pulong sa Ginoo, busa dili sila gusto nga maminaw niini. 11Gibati ko usab ang labihan nga kasuko sama sa kasuko sa Ginoo, ug dili ko gayod kini mapugngan.”

Miingon ang Ginoo, “Ipatagamtam ko ang akong kasuko sa mga kabataan nga nagadula sa dalan, sa mga batan-ong lalaki nga nagatigom, sa mga bana ug mga asawa, ug sa mga tigulang. 12Ang ilang mga balay ihatag ngadto sa uban, lakip na ang ilang mga uma ug mga asawa. Mahitabo kini kon ako nang silotan ang mga katawhan nga nagapuyo niini nga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

13“Gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon, nanikas sila aron makakuwarta. Bisan mga propeta ug mga pari nagpangilad usab. 14Gipakawalay-bili nila ang samad sa akong mga katawhan, bisan grabe na kini. Nagaingon sila nga maayo ang tanan bisan ang tinuod dili kini maayo. 15Naulaw ba sila sa ilang daotang mga binuhatan? Wala, kay wala na silay ulaw! Dili man lang gani sila mahilaw. Busa mangamatay sila sama sa uban. Malaglag sila sa panahon nga silotan ko na sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

16Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo, “Tindog kamo diha sa gisang-an sa mga dalan ug pagpakisusi pag-ayo. Pangutana kamo kon hain ang karaan ug maayo nga dalan, ug didto kamo agi. Kon buhaton ninyo kini, maangkon ninyo ang kalinaw. Apan miingon kamo, ‘Dili kami moagi diha!’ 17Nagpili akog tigbantay sa pagsulti kaninyo, ‘Patalinghogi ninyo ang tingog sa budyong ingon nga pagpasidaan kaninyo.’ Apan miingon kamo, ‘Dili kami mamati.’

18“Busa pamati kamong mga kanasoran. Saksihi ninyo kon unsay mahitabo sa akong katawhan. 19Pamati, O kalibotan! Magpadala akog kalaglagan niini nga mga tawo ingon nga silot sa ilang daotang mga plano. Kay wala nila hatagig pagtagad ang akong mga pulong ug gisalikway nila ang akong kasugoan. 20Walay bili kanako ang gihalad nila nga insenso nga gikan pa sa Sheba, o ang mga pahumot nga gikan pa sa layong dapit. Dili ko dawaton ang ilang mga halad nga sinunog. Ang ilang mga halad dili makapalipay kanako. 21Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga magbutang ako ug kapandolanan niining mga tawhana. Tungod niini, malaglag ang mga amahan ug mga anak nga lalaki, apil ang managhigala ug managsilingan.”

22Midugang pa gayod ang Ginoo sa pag-ingon, “Tan-awa, may mga sundalong nagpadulong gikan sa yuta sa amihan, usa ka gamhanan nga nasod gikan sa layong dapit nga andam na sa pagsulong. 23Armado sila sa mga pana ug bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Nagasakay sila sa ilang mga kabayo, ug ang ilang kabanha sama sa dahunog sa makusog nga balod. Moabot sila aron sa pagsulong kaninyo, O mga taga-Jerusalem.6:23 mga taga-Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion.

24Daghan ang among nadungog nga balita mahitungod kanila, ug namuypoy ang among mga bukton sa kahadlok. Sama sa babayeng nagabati, nagaantos kami sa kaguol ug kasakit. 25Ayaw kamo pag-adto sa mga uma o paglakaw sa mga dalan, kay adunay mga kaaway nga andam nga mopatay. Anaa ang kakuyaw sa palibot. 26O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki. Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.

27Miingon ang Ginoo kanako, “Gihimo ko ikaw nga sama sa tigsulay sa metal aron masulayan mo ang kinaiya sa akong katawhan. 28Tanan sila mga masinupakon ug mga gahig ulo, sama kagahi sa bronsi ug puthaw. Wala silay laing gihimo kondili ang pagbutang-butang ug pagtunto sa uban. 29Painiton pag-ayo ang hurnohan aron mapuro ang pilak. Apan walay kapuslanan ang pagpaputli sa akong katawhan kay ang mga daotan wala gihapon mawagtang. 30Pagatawgon sila nga, ‘Sinalikway nga Pilak’ kay gisalikway ko na sila.”