Nnwom 137 – ASCB & HTB

Asante Twi Contemporary Bible

Nnwom 137:1-9

Dwom 137

1Babilonia nsubɔntene ho, ɛhɔ na yɛtena suiɛ

ɛberɛ a yɛkaee Sion no.

2Ɛhɔ nsukakye nnua so

na yɛde yɛn asankuo sensɛneeɛ,

3ɛhɔ na yɛn nnommumfafoɔ bisaa yɛn nnwom,

yɛn ahohiahiafoɔ pɛɛ yɛn hɔ ahurisie nnwom;

wɔkaa sɛ, “Monto Sion nnwom baako mma yɛn!”

4Ɛbɛyɛ dɛn na yɛatumi ato Awurade nnwom

ɛberɛ a yɛwɔ ananafoɔ asase so?

5Ao Yerusalem, sɛ mewerɛ firi wo a

ma me nsa nifa werɛ mfiri sankubɔ.

6Sɛ mankae wo sɛ mʼanigyedeɛ kɛseɛ pa ara a,

ma me tɛkrɛma nka mfam mʼanomu.

7Ao Awurade, kae deɛ Edomfoɔ yɛeɛ

wɔ ɛda a Yerusalem hwee ase no.

Wɔteam sɛ, “Monnwiri,

monnwiri ngu fam nkɔka nʼafapem!”

8Ao Babilonia babaa a wɔahyɛ sɛ wɔbɛsɛe wo,

nhyira nka deɛ ɔtua wo ka

wɔ deɛ wode ayɛ yɛn so.

9Nhyira nka deɛ ɔkyekyee wo nkokoaa

de wɔn bobɔɔ abotan so.

Het Boek

Psalmen 137:1-9

1Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion; 2En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op. 3Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: “Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!” 4Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem! 5Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer; 6Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde. 7Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond! 8En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan; 9Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!