Zacarias 11 – APSD-CEB & NVI-PT

Ang Pulong Sa Dios

Zacarias 11:1-17

Silotan sa Ginoo ang Lebanon ug ang Basan

1Kamong mga lumulupyo sa Lebanon, ablihi ninyo ang mga pultahan sa inyong mga siyudad aron lamyon sa kalayo ang inyong mga kahoyng sedro. 2Ug sa samang paagi nangapukan ang matahom ug labong nga mga kahoyng sedro, nangapukan usab ang mga kahoyng sipres ug ang mga kahoyng terebinto (tugas) sa Basan.11:2 Ang mga kahoy dinhi nagarepresentar sa gamhanang mga nasod o sa mga hari niini. 3Nanghilak ang mga magbalantay sa karnero kay nangadaot ang ilang tambok nga mga sabsabanan.11:3 mga magbalantay sa karnero… sabsabanan: o, mga pangulo nga nawad-an ug gahom. Nagngulob ang mga liyon kay nangadaot ang kalasangan sa Jordan nga ilang gipuy-an.

Ang Duha ka Magbalantay sa Karnero

4Mao kini ang giingon sa Ginoo nga akong Dios:

“Atimana ang mga karnerong ihawonon.11:4 mga karnerong ihawonon: Ang buot ipasabot, mga Israelinhon. 5Ang mga nagapalit ug nagaihaw kanila dili silotan. Ang mga nagabaligya kanila nagaingon, ‘Dalaygon ang Ginoo! Adunahan na ako!’ Bisan ang ilang mga magbalantay wala malooy kanila.

6Atimana ang akong katawhan kay ako, ang Ginoo, nagaingon nga dili ko na kaloy-an ang mga tawo sa kalibotan. Ako mismo ang motugyan sa matag tawo nga masakop sa iyang isigka-tawo ug sa iyang hari. Ug kini sila ang magadala ug kalaglagan sa kalibotan, ug wala akoy luwason gikan sa ilang mga kamot.”

7Busa giatiman ko ang mga karnerong ihawonon alang sa mga nagabaligya ug mga karnero.11:7 alang… karnero: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, labi na gayod ang huyang nga karnero. Nagkuha ako ug duha ka baston; ang usa gitawag ko ug Kaayo11:7 Kaayo: o, Katahom. ug ang usa gitawag ko ug Paghiusa.

8Nawad-an akog pasensya sa tulo ka magbalantay sa karnero nga nasuko kanako. Busa gipapahawa ko silang tanan sulod lang sa usa ka bulan. 9Unya miingon ako sa mga karnero, “Dili na ako moatiman kaninyo. Pasagdi nga mamatay ang kamatyonon ug malaglag ang kalaglagon. Ug ang mahibilin pasagdi nga magkinan-anay sa unod sa usag usa.”

10Unya gikuha ko ang baston nga gitawag ug Kaayo, ug gibali ko kini isip simbolo nga gibawi na sa Ginoo ang iyang kasabotan sa tanang mga katawhan. 11Busa nianang adlawa nawad-an ug bili ang kasabotan. Ang mga nagabaligya sa mga karnero11:11 mga nagabaligya sa mga karnero: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, huyang nga mga karnero. nga nagtan-aw kanako nahibalo nga may mensahe ang Ginoo pinaagi niining akong gihimo. 12Giingnan ko sila, “Kon sa inyong hunahuna angay akong suholan, ihatag kanako ang akong suhol. Apan kon dili, inyo na lang kana.” Busa gibayran nila ako ug 30 ka buok nga pilak isip akong suhol. 13Miingon ang Ginoo kanako, “Ihulog kanang kuwartaha sa tagoanan sa kuwarta11:13 tagoanan sa kuwarta: Mao kini sa Syriac; apan sa Hebreo, tighimo ug kolon. sa templo.” Busa gikuha ko ang 30 ka buok nga pilak, nga alang kanila dako na kaayo nga isuhol kanako, ug gihulog ko kini sa tagoanan sa kuwarta sa templo sa Ginoo. 14Unya gibali ko ang ikaduha nga baston nga gitawag ug Paghiusa isip simbolo nga naputol na ang maayong relasyon sa Juda ug Israel.

15Miingon pag-usab ang Ginoo kanako, “Pagpakaaron-ingnon nga usa ikaw ka walay pulos nga magbalantay sa karnero. 16Kay magbutang ako ug pangulo sa Israel nga sama sa usa ka walay pulos nga magbalantay sa karnero nga dili moatiman sa mga himalatyon,11:16 himalatyon: o, nawala. ni mangita sa mga nangawala,11:16 nangawala: Mao kini sa Septuagint ug sa Latin Vulgate; apan sa Hebreo, batan-on. o motambal sa mga samdan, o mopasabsab sa mga niwang. Apan mokaon siya sa karne sa tambok nga karnero ug laksion pa gani niya ang mga kuko niini aron daginuton. 17Alaot kanang walay pulos nga magbalantay sa karnero nga mibiya sa akong mga karnero! Tigbason ug espada ang iyang kamot ug tuslokon ang iyang tuong mata. Dili na gayod mapuslan ang iyang kamot ug dili na makakita ang iyang tuong mata.”

Nova Versão Internacional

Zacarias 11:1-17

1Abra as suas portas, ó Líbano,

para que o fogo devore os seus cedros.

2Agonize, ó pinheiro, porque o cedro caiu

e as majestosas árvores foram devastadas.

Agonizem, carvalhos de Basã,

pois a floresta densa está sendo derrubada.

3Ouçam o gemido dos pastores;

os seus formosos pastos foram devastados.

Ouçam o rugido dos leões;

pois a rica floresta do Jordão foi destruída.

Dois Pastores

4Assim diz o Senhor, o meu Deus: “Pastoreie o rebanho destinado à matança, 5porque os seus compradores o matam e ninguém os castiga. Aqueles que o vendem dizem: ‘Bendito seja o Senhor, estou rico!’ Nem os próprios pastores poupam o rebanho. 6Por isso, não pouparei mais os habitantes desta terra”, diz o Senhor. “Entregarei cada um ao seu próximo e ao seu rei. Eles acabarão com a terra e eu não livrarei ninguém das suas mãos”.

7Eu me tornei pastor do rebanho destinado à matança, os oprimidos do rebanho. Então peguei duas varas e chamei a uma Favor e a outra União, e com elas pastoreei o rebanho. 8Em um só mês eu me livrei dos três pastores. Porque eu me cansei deles e o rebanho me detestava. 9Então eu disse: Não serei o pastor de vocês. Morram as que estão morrendo, pereçam as que estão perecendo. E as que sobrarem comam a carne umas das outras.

10Então peguei a vara chamada Favor e a quebrei, cancelando a aliança que tinha feito com todas as nações. 11Foi cancelada naquele dia, e assim os aflitos do rebanho que estavam me olhando entenderam que essa palavra era do Senhor.

12Eu lhes disse: Se acharem melhor assim, paguem-me; se não, não me paguem. Então eles me pagaram trinta moedas de prata.

13E o Senhor me disse: “Lance isto ao oleiro”, o ótimo preço pelo qual me avaliaram! Por isso tomei as trinta moedas de prata e as atirei no templo do Senhor, para o oleiro.

14Depois disso, quebrei minha segunda vara, chamada União, rompendo a relação de irmãos entre Judá e Israel.

15Então o Senhor me disse: “Pegue novamente os utensílios de um pastor insensato. 16Porque levantarei nesta terra um pastor que não se preocupará com as ovelhas perdidas, nem procurará a que está solta, nem curará as machucadas, nem alimentará as sadias, mas comerá a carne das ovelhas mais gordas, arrancando as suas patas.

17“Ai do pastor imprestável,

que abandona o rebanho!

Que a espada fira o seu braço e fure o seu olho direito!

Que o seu braço seque completamente,

e fique totalmente cego o seu olho direito!”