Salmo 55 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 55:1-23

Salmo 5555:0 Salmo 55 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Gamita ang mga instrumento nga may mga kuwerdas. Ang “maskil” ni David.

Ang Pag-ampo sa Tawo nga Giluiban sa Iyang Higala

1Pamatia ang akong pag-ampo, O Dios;

dungga ang akong pagpangayo ug tabang kanimo.

2Pamatia ug tubaga ako.

Dili na ako mahimutang sa akong kabalaka.

3Nabalaka ako sa mga pagpanghulga sa akong mga kaaway ug pagdaog-daog sa mga tawong daotan.

Kay gisamok nila ako ug gidumtan.

4Labihan ang kakulba sa akong dughan.

Nalisang ako sa kamatayon.

5Nagkurog ako sa kahadlok;

labihan gayod ang akong kalisang.

6Kon may pako pa lang ako sama sa salampati, molupad ako ug mangita ug kapahulayan.

7Molupad ako paingon sa halayong kamingawan ug didto mopuyo.

8Magdali ako sa pagpangita ug matagoan

aron makatago ako gikan sa kasuko sa akong mga kaaway nga daw sa makusog nga hangin ug bagyo.

9Ginoo, laglaga ang akong mga kaaway;

himoa nga dili sila magkasinabtanay.

Kay nakita ko ang pagpanghasi ug panag-away sa lungsod.

10Sama sa mga guwardya, naglibot-libot sila diha sa mga paril sa lungsod adlaw ug gabii.

Puno sa kadaotan ug kasamok ang lungsod.

11Bisan asa walay hunong ang pagpanglaglag, pagpangdaog-daog, ug pagpanglimbong diha sa mga pangpublikong lugar.

12Kon ang akong kaaway lang ang manginsulto kanako, agwantahon ko kini.

Kon ang akong kontra lang ang motamay kanako, malikayan ko kini.

13Apan ang ako mismong suod nga higala, nga sama lang kanako ug kauban ko, ang nanginsulto kanako.

14Suod kami kaniadto sa usag usa,

ug magkuyog kami pag-adto sa templo sa Dios uban sa daghang mga tawo.

15Hinaut pa nga mangamatay ug kalit ang akong mga kaaway.

Hinaut pa nga lamyon silang buhi ngadto sa dapit sa mga patay.

Kay ang kadaotan anaa kanila ug sa ilang mga puloy-anan.

16Apan ako mangayo ug tabang sa Ginoong Dios

ug luwason niya ako.

17Buntag, udto, ug gabii mangaliya ako ug mag-agulo,

ug pamation niya ako.

18Luwason niya ako ug panalipdan sa akong pagpakiggira,

bisan ug daghan ang nakigbatok kanako.

19Ang Dios nga nagahari sa walay kataposan mamati kanako,

ug laglagon niya ang akong mga kaaway.

Kay dili sila buot mousab sa ilang kinaiya ug dili motahod sa Dios.

20Ang akong higala kanhi nakigbatok sa iyang mga higala;

wala niya tumana ang iyang mga saad.

21Malumo ug maayo siyang manulti,

apan may pagdumot diay siya sa iyang kasingkasing.

Ug ang iyang mga pulong makapasakit sa pagbati sa uban.

Sama kini sa mahait nga espada.

22Itugyan sa Ginoo ang imong mga kabalaka,

kay tabangan ka niya.

Dili niya pasagdan ang mga matarong hangtod sa kahangtoran.

23Apan ang mga mamumuno ug ang mga limbongan ilabay niya sa lawom kaayong bangag, ang dapit sa mga patay,

nga dili pa sila makapahimulos sa katunga sa ilang kinabuhi.

Apan ako mosalig sa Dios.

La Bible du Semeur

Psaumes 55:1-24

Trahi

1Au chef de chœur. Une méditation55.1 Signification incertaine. de David, à chanter avec accompagnement d’instruments à cordes.

2O Dieu, ╵écoute ma prière !

Ne te dérobe pas ╵lorsque je te supplie !

3Prête-moi attention ╵et réponds-moi !

Abattu55.3 Sens incertain. Autre traduction : j’erre çà et là., je gémis ; ╵le trouble m’envahit.

4Je suis troublé ╵quand j’entends les propos ╵de l’ennemi,

quand je vois l’oppression ╵qu’imposent les méchants.

Les gens m’accablent ╵de leurs méfaits ;

avec colère, ╵ils me pourchassent.

5Mon cœur se serre ╵dans ma poitrine,

la terreur de la mort ╵vient m’assaillir.

6Des craintes et des tremblements ╵m’ont envahi,

je suis saisi d’horreur.

7Alors je dis : ╵« Ah ! si j’avais les ailes ╵de la colombe !

Je prendrais mon envol ╵pour trouver un refuge.

8Je m’enfuirais ╵bien loin d’ici,

pour demeurer ╵dans le désert.

Pause

9Je gagnerais en hâte ╵un sûr abri

contre le vent impétueux ╵de la tempête. »

10O Seigneur, réduis à néant ╵et brouille leur langage,

car je ne vois ╵dans la cité ╵que violences ╵et dissensions

11qui rôdent, nuit et jour, ╵sur ses remparts55.11 Le sujet du verbe n’est pas précisé en hébreu. Ce pourrait être les ennemis, mais, plus probablement, ce sont les violences et dissensions qui, au lieu de protéger la ville de Jérusalem, y imposent un règne de malheur et de destruction..

Des malheurs, des misères ╵sont dans son sein ;

12des forces destructrices ╵agissent dans ses murs,

l’oppression et la tromperie ╵ne quittent pas ses grandes places.

13Si c’était l’ennemi55.13 Autre traduction (selon la ponctuation en hébreu) : ce n’est pas un ennemi. ╵qui venait m’insulter,

je le supporterais.

Si celui qui me hait55.13 Autre traduction (selon la ponctuation en hébreu) : ce n’est pas celui qui me hait qui… ╵s’élevait contre moi,

je pourrais me cacher de lui.

14Mais c’est toi, toi qui es ╵un homme de mon rang,

toi mon intime ╵qui m’es si familier,

15avec qui je prenais plaisir ╵à échanger des confidences,

quand nous allions ensemble ╵avec la foule55.15 D’autres comprennent : d’un commun accord. ╵dans la maison de Dieu…

16Que la mort les surprenne !

Que, vivants, ils descendent ╵dans le séjour des morts !

Car la méchanceté ╵habite leur demeure, ╵jusqu’au fond de leur cœur !

17Moi, j’en appelle à Dieu,

et l’Eternel me sauvera.

18Le soir, le matin, à midi55.18 Voir Dn 6.11. La journée israélite commençait le soir, au coucher du soleil., ╵je me répands en plaintes ╵et en gémissements.

Il m’entendra,

19et me rendra la paix, ╵il me délivrera

du combat qu’on me livre.

Car ils sont très nombreux ╵à s’opposer à moi.

20Oui, Dieu entend, ╵il les humiliera55.20 D’après l’ancienne version grecque et la syriaque. Texte hébreu traditionnel : et il leur répondra..

Depuis toujours, il règne.

Pause

Eux ne s’amendent pas ;

ils ne craignent pas Dieu.

21Cet homme, lui, ╵s’en prend à ses alliés,

il viole ses engagements ╵scellés par une alliance.

22Sa bouche est pleine de douceur, ╵plus onctueuse que la crème,

mais la guerre est tapie ╵tout au fond de son cœur !

Ses propos sont plus doux que l’huile,

pourtant, ce sont des épées nues !

23Rejette ton fardeau ╵sur l’Eternel : ╵il prendra soin de toi,

il ne laissera pas le juste ╵s’écrouler pour toujours.

24Et toi, ô Dieu, ╵tu les feras descendre ╵dans le puits de la destruction.

Ces hommes fourbes ╵et sanguinaires

n’atteindront pas ╵la moitié de leurs jours.

Mais moi, je me confie en toi.