Salmo 109 – APSD-CEB & SNC

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 109:1-31

Salmo 109109:0 Salmo 109 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit kini ni David.

Ang Mulo sa Tawong Anaa sa Kalisod

1O Dios, nga akong ginadayeg, tubaga ang akong pagtawag kanimo.

2Kay gibutang-butangan ako sa daotan ug limbongang mga tawo.

Nagasulti silag bakak mahitungod kanako.

3Kanunay daotan ang ilang gipanulti batok kanako,

ug nasuko sila kanako bisan walay hinungdan.

4Bisan nakighigala ako kanila, nakiggira sila kanako;

apan giampo ko gihapon sila.

5Gibalosan nila akog daotan sa maayong gihimo ko kanila,

ug gibalosan nilag kasuko ang akong pagpakighigala kanila.

6Miingon sila,109:6 Miingon sila: Ang bersikulo 6-19 mahimong pulong sa mga kaaway o pulong batok sa iyang mga kaaway. “Mangita kita ug daotang tawo nga mosumbong kaniya sa hukmanan.

7Hinaut nga inighusay mogawas nga siyay sad-an.

Ug hinaut nga ang iyang pag-ampo isipon nga sala!

8Hinaut nga dili magdugay ang iyang kinabuhi

ug ihatag na lang ngadto sa uban ang iyang katungdanan.

9Hinaut nga mamatay na siya aron mailo ang iyang mga kabataan ug mabiyuda ang iyang asawa.

10Hinaut nga maglatagaw na lang ang iyang mga kabataan ug magpakilimos,

ug hinaut nga abugon109:10 abugon: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, mangita. sila gikan sa ilang gubang pinuy-anan.

11Hinaut nga imbargohon sa iyang nautangan ang tanan niyang kabtangan,

ug hinaut nga kuhaon sa mga dumuduong ang iyang hinagoan.

12Ug kon mamatay na siya,

hinaut nga walay malooy kaniya ug sa iyang nailo nga mga kabataan.

13Hinaut nga mangamatay ang iyang mga kaliwat

aron malimtan na sila sa mosunod nga mga henerasyon.

14-15Hinaut nga dili pasayloon ug dili kalimtan sa Ginoo ang sala sa iyang mga ginikanan ug mga katigulangan;

ug hinaut nga malimtan na sila sa kalibotan.

16Kay wala gayod siyay kalooy;

gilisod-lisod hinuon niya ug gipamatay ang mga kabos, mga timawa, ug ang mga nawad-an ug paglaom.

17Gikalipay niya ang pagtunglo sa uban—hinaut nga sa iya kini mahitabo.

Nagdumili siya sa paghatag sa iyang panalangin sa uban—hinaut nga wala usay mopanalangin kaniya.

18Kabahin na sa iyang kinabuhi ang pagpanunglo;

daw mao na kini ang iyang kinaon,

ug midulot na kini hangtod sa iyang kabukogan.

19Hinaut magpabilin kaniya ang tunglo. Mahisama kini sa bisti nga ginasul-ob ug bakos nga kanunay ginabakos.”

20Ginoo, hinaut pa nga mao kana ang imong isilot sa mga nagabutang-butang ug nagasulti ug daotan mahitungod kanako.

21Apan tabangi ako, Ginoong Dios, aron ikaw mapasidunggan.

Luwasa ako tungod sa imong kaayo ug gugma.

22Kay kabos ako ug timawa, ug nasakit gayod ako.

23Hinay-hinay nang nagkawala ang akong kinabuhi

sama sa landong nga mahanaw panahon sa kagabhion.

Daw sama ako sa dulon nga gipapha.

24Wala nay kusog ang akong tuhod sa pagpinuasa.

Labihan na ako kaniwang.

25Nahimo akong talamayon sa akong mga kaaway.

Magpanglingo sila kon ila akong makita.

26Tabangi ako, Ginoo, nga akong Dios;

luwasa ako sumala sa imong gugma.

27Unya mahibaloan sa akong mga kaaway nga ikaw, Ginoo, ang nagluwas kanako.

28Gitunglo nila ako, apan ikaw mopanalangin kanako.

Maulawan sila kon sulongon nila ako,

apan ako nga imong sulugoon maglipay.

29Sama nga ang lawas naputos sa bisti,

hinaut nga mapuno sa kaulaw ang mga tawong nagbutang-butang kanako.

30Pasalamatan ko gayod ang Ginoo;

dayegon ko siya atubangan sa daghang katawhan.

31Kay ginalabanan niya ang mga tawong kabos aron maluwas sa mga nagahukom kanila sa kamatayon.

Slovo na cestu

Žalmy 109:1-31

1Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Ó Bože chvály mé, nečiň se neslyše. 2Nebo ústa nešlechetného a ústa lstivá proti mně se otevřela, mluvili proti mně jazykem lživým. 3A slovy jizlivými osočili mne, válčí proti mně beze vší příčiny. 4Protivili mi se za mé milování, ješto jsem se za ně modlíval. 5Odplacují se mi zlým za dobré, a nenávistí za milování mé. 6Postav nad ním bezbožníka, a protivník ať mu stojí po pravici. 7Když před soudem stane, ať zůstane za nešlechetného, a prosba jeho budiž jemu k hříchu. 8Budiž dnů jeho málo, a úřad jeho vezmi jiný. 9Buďtež děti jeho sirotci, a žena jeho vdovou. 10Buďtež běhouni a tuláci synové jeho, žebřete, vyhnáni jsouce z poustek svých. 11Přitáhni k sobě lichevník všecko, cožkoli má, a úsilé jeho rozchvátejte cizí. 12Nebudiž, kdo by mu chtěl milosrdenství prokázati, aniž buď, kdo by se smiloval nad sirotky jeho. 13Potomci jeho z kořen vyťati buďte, v druhém kolenu vyhlazeno buď jméno jejich. 14Přijdiž na pamět nepravost předků jeho před Hospodinem, a hřích matky jeho nebuď shlazen. 15Buďtež před Hospodinem ustavičně, až by vyhladil z země památku jejich, 16Proto že nepamatoval, aby činil milosrdenství, ale protivenství činil člověku chudému a nuznému a sevřenému bolestí srdce, aby jej zamordoval. 17Poněvadž miloval zlořečení, nechať přijde na něj; neměl líbosti v požehnání, nechať se vzdálí od něho. 18A tak budiž oblečen v zlořečenství jako v svůj oděv, a ať vejde do vnitřností jeho jako voda, a jako olej do kostí jeho. 19Budiž jemu to jako plášť k přiodívání, a jako pás k ustavičnému opasování. 20Taková mzda přijdiž mým protivníkům od Hospodina, a mluvícím zlé věci proti duši mé. 21Ty pak, Hospodine Pane, nalož se mnou laskavě pro jméno své, nebo dobré jest milosrdenství tvé; vytrhni mne. 22Jsemť zajisté chudý a nuzný, a srdce mé raněno jest u vnitřnostech mých. 23Jako stín, když se nachyluje, ucházeti musím; honí se za mnou jako za kobylkou. 24Kolena má klesají postem, a tělo mé vyschlo z tučnosti. 25Nadto jsem jim za posměch; když mne uhlédají, potřásají hlavami svými. 26Spomoz mi, ó Hospodine Bože můj, zachovej mne podlé milosrdenství svého, 27Tak aby poznati mohli, že jest to ruka tvá, a že jsi ty, Hospodine, učinil to. 28Nechť oni jakkoli zlořečí, ty dobrořeč; kteříž povstali, nechť se zastydí, aby se veselil služebník tvůj. 29Buďtež oblečeni protivníci moji v zahanbení, a nechť se odějí jako pláštěm hanbou svou. 30Slaviti budu Hospodina velice ústy svými, a u prostřed mnohých chváliti jej budu, 31Proto že stojí po pravici nuznému, aby ho zachoval od těch, kteříž odsuzují život jeho.