Panultihon 8 – APSD-CEB & HTB

Ang Pulong Sa Dios

Panultihon 8:1-36

Ginadayeg ang Kaalam

1Ang kaalam ug pagsabot sama sa tawong nagawali. 2Nagabarog siya diha sa habog nga mga lugar sa daplin sa kadalanan, sa gisang-an sa dalan, 3duol sa mga pultahan sa lungsod, ug sa mga agianan. Ug nagawali siyag kusog:

4“Kamong tanan nga katawhan, nakigsulti ako.

5Kamong mga walay kahibalo, pagmaalamon kamo.

Kamong mga buang-buang, sabta kini.

6Pamati kamo, kay mapuslanon ug husto kining akong isulti.

7Tinuod gayod ang akong ginasulti ug ngil-aran ako sa nagasultig daotan.

8Matarong ang tanan kong ginasulti ug wala gayod kini sagol nga bakak o limbong.

9Masabtan kining tanan ug walay sayop alang sa mga tawong may pagsabot.

10Palabiha ang kaalam ug ang akong pagtul-id sa imong pamatasan kaysa pilak ug bulawan.

11Kay ang kaalam mas bililhon pa kaysa mahalong mga bato ug wala gayoy butang nga imong pangandoyon nga makatupong niini.

12Ako, nga mao ang kaalam, kahibalo motimbang-timbang kon unsay husto o dili, ug kahibalo ako modesisyon sa ensakto.

13Ang nagatahod sa Ginoo nasilag sa daotan. Gikasilagan ko ang pagpanghambog, ang pagkamapahitas-on, ang daotang batasan, ug ang pagpamakak.

14Maayo akong motambag ug may husto ako nga kaalam. May pagsabot ako ug gahom.

15Pinaagi kanako makadumala ang mga hari, ug makahimo ang mga pangulo ug matarong nga mga kasugoan.

16Pinaagi kanako makadumala ang mga tigdumala ug ang mga opisyal—ang tanan nga nagadumala nga matarong.8:16 mga opisyal… matarong: Sa Septuagint ug sa ubang mga kopya sa Hebreo, mga opisyal nga nagadumala sa kalibotan.

17Ginahigugma ko ang nagahigugma kanako;

ang mangita kanako makakaplag kanako.

18Makahatag akog bahandi, dungog, kauswagan, ug kadaogan nga molungtad.

19Ang akong mahatag mas bililhon pa kaysa purong bulawan o pilak.

20Ginasunod ko kon unsay matarong ug husto.

21Ang nagahigugma kanako hatagan kog bahandi;

pun-on ko ang ilang tipiganan sa bahandi.

22Daan na akong kauban8:22 kauban: o, gimugna. sa Ginoo sa wala pa niya mugnaa ang tanan.

23-26Gitugotan niya nga anaa na ako sukad pa sa una.

Diha na ako sa wala pa ang kalibotan: ang dagat, ang mga tuboran, ang mga bukid, ang mga bungtod, ang mga kaumahan, ug bisan ang mga abog.

27Diha na ako sa pagmugna niya sa langit,

sa pagbutang niya sa daw utlanan sa langit ug sa yuta,

28sa pagmugna niya sa mga panganod,

sa pagpatubod niya sa mga tuboran sa kahiladman,

29sa pagbutang niya sa utlanan sa dagat aron dili kini molapaw,

ug sa pagbutang niya sa mga pundasyon sa kalibotan.

30Sama ako sa usa ka arkitekto8:30 arkitekto: Dili klaro sa Hebreo. Posible usab, gamay nga bata, o, masaligan nga higala. diha sa tapad sa Ginoo.

Ako ang iyang kalipay adlaw-adlaw, ug malipayon ako kanunay sa iyang presensya.

31Nalipay ako sa kalibotan nga iyang gimugna ug sa mga katawhan.

32Busa karon mga anak, pamatia ninyo ako,

kay bulahan ang nagasunod sa akong mga pamaagi.

33Pamatia ninyo ang akong pagtul-id sa inyong pamatasan aron mahimo kamong maalamon,

ug ayaw gayod ninyo kini kalimti.

34Bulahan ang tawo nga kanunayng nangandam ug naghulat sa pagpamati kanako.

35Kay ang tawo nga nagapangita kanako makaangkon sa maayo ug taas nga kinabuhi,

ug pakamaayohon siya sa Ginoo.

36Apan ang tawo nga wala mangita kanako, nagasakit lang sa iyang kaugalingon.

Ang tanang mga nasuko kanako gusto ug kamatayon.”

Het Boek

Spreuken 8:1-36

1Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem! 2Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen, 3Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid: 4Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen: 5Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent! 6Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist; 7Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw. 8Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals; 9Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist. 10Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud; 11Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij! 12Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis; 13Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij. 14Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht; 15Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is; 16Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien. 17Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden. 18Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed; 19Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst. 20Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht: 21Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen. 22Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt; 23Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde. 24Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden; 25Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren, 26Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld. 27Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan; 28Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen; 29Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde: 30Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen, 31Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen. 32Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren; 33Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten. 34Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken, 35Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh; 36Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!