Panultihon 17 – APSD-CEB & SNC

Ang Pulong Sa Dios

Panultihon 17:1-28

1Mas maayo pa nga gamay ra ang pagkaon nga malinawon ang panimalay kaysa magkombira nga may panag-away.

2Ang maalamon nga sulugoon magagahom sa makauulaw nga anak sa iyang agalon, ug bahinan siya sa panulondon sa mga anak sa iyang agalon.

3Sama sa bulawan ug plata nga sulayan pinaagi sa kalayo, ang atong kasingkasing ginasulayan usab sa Ginoo.

4Ang tawong daotan ganahang mamati sa sama niyang daotan, ug ang bakakon gustong mamati sa sama niyang bakakon.

5Ang nagatamay sa mga kabos nagainsulto sa iyang Magbubuhat. Silotan ang tawo nga malipay kon may daotang mahitabo sa uban.

6Garbo sa mga tigulang ang ilang mga apo, maingon nga garbo usab sa mga anak ang ilang mga ginikanan.

7Dili angayan nga mosultig maayo ang buang-buang, ug labi nang dili angay nga mamakak ang usa ka pangulo.

8Nagatuo ang uban nga ang suborno sama sa madyik nga magpasayon sa tanan.

9Kon pasayloon mo ang imong higala nga nakasala kanimo, magpabilin ang inyong panaghigalaay, apan kon balik-balikon mo paghisgot ang iyang sala, maguba ang inyong panaghigalaay.

10Ang maalamon nga tawo makakat-on na sa usa lang ka pagbadlong, apan ang buang-buang dili gayod makakat-on bisan sigehan pag latos.

11Ang tawong daotan kanunayng mangitag samok, busa padad-an siyag bangis nga tawo nga mosilot kaniya.

12Mas makuyaw pa nga ikatagbo ang tawong buang-buang nga nagahimog binuang kaysa mananap nga oso17:12 oso: sa English, bear. nga nawad-ag mga anak.

13Kon daotan ka ngadto sa mga tawo nga maayo kanimo, kanunay lang may daotang mahitabo sa imong panimalay.

14Ang nagsugod pa lang nga away nahisama sa buslot sa tangke sa tubig. Santaa kini sa dili pa modako.

15Ngil-aran ang Ginoo sa tawong mohukom nga silotan ang dili sad-an o mohukom nga hatagag kagawasan ang sad-an.

16Walay kapuslanan ang paggasto sa pagpaeskwela sa usa ka tawong buang-buang kay wala siyay gana nga magtuon.

17Ang higala nagahigugma kanimo sa tanang panahon, ug ang kadugo motabang kanimo sa panahon sa kalisdanan.

18Walay panabot ang tawo nga mosaad nga mobayad sa utang sa uban.

19Ang tawong ganahan magpakasala ganahag gubot, ug ang tawong hambog nangitag kalaglagan.

20Dili gayod mouswag ang tawong baliko ug utok, ug ang tawong bakakon kalaglagan ray maangkon.

21Kasubo ug kasakit ang bation sa ginikanan sa buang-buang nga anak.

22Kon malipayon ka, makahatag kinig kaayohan sa imong panglawas, apan kon masulob-on ka, maglain imong pamati.

23Ang tawong daotan modawat ug suborno aron tuison ang hustisya.

24Ang tawo nga may panabot nagapaningkamot kanunay nga madugangan ang kaalam, apan ang tawong buang-buang wala kahibalo kon unsay iyang buhaton.

25Kasubo ug kasakit ang ihatag sa buang-buang nga anak ngadto sa iyang mga ginikanan.

26Dili maayo nga pakasad-on ang tawong walay sala, o ang tawong dungganon nga ensakto ug binuhatan.

27Ang tawong maalamon ug may panabot magbantay sa iyang isulti ug kalmado.

28Bisan ang buang-buang maalaan nga maalamon ug may panabot kon maghilom-hilom lang.

Slovo na cestu

Přísloví 17:1-28

1Lepší jest kus chleba suchého s pokojem, nežli dům plný nabitých hovad s svárem. 2Služebník rozumný panovati bude nad synem, kterýž jest k hanbě, a mezi bratřími děliti bude dědictví. 3Teglík stříbra a pec zlata zkušuje, ale srdcí Hospodin. 4Zlý člověk pozoruje řečí nepravých, a lhář poslouchá jazyka převráceného. 5Kdo se posmívá chudému, útržku činí Učiniteli jeho; a kdo se z bídy raduje, nebude bez pomsty. 6Koruna starců jsou vnukové, a ozdoba synů otcové jejich. 7Nesluší na blázna řeči znamenité, ovšem na kníže řeč lživá. 8Jako kámen drahý, tak bývá vzácný dar před očima toho, kdož jej béře; k čemukoli směřuje, daří se jemu. 9Kdo přikrývá přestoupení, hledá lásky; ale kdo obnovuje věc, rozlučuje přátely. 10Více se chápá rozumného jedno domluvení, nežli by blázna stokrát ubil. 11Zpurný toliko zlého hledá, pročež přísný posel na něj poslán bývá. 12Lépe člověku potkati se s nedvědicí osiřalou, nežli s bláznem v bláznovství jeho. 13Kdo odplacuje zlým za dobré, neodejdeť zlé z domu jeho. 14Začátek svady jest, jako když kdo protrhuje vodu; protož prvé než by se zsilil svár, přestaň. 15Kdož ospravedlňuje nepravého, i kdož odsuzuje spravedlivého, ohavností jsou Hospodinu oba jednostejně. 16K čemu jest zboží v ruce blázna, když k nabytí moudrosti rozumu nemá? 17Všelikého času miluje, kdož jest přítelem, a bratr v ssoužení ukáže se. 18Èlověk bláznivý ruku dávaje, činí slib před přítelem svým. 19Kdož miluje svadu, miluje hřích; a kdo vyvyšuje ústa svá, hledá potření. 20Převrácené srdce nenalézá toho, což jest dobrého; a kdož má vrtký jazyk, upadá v těžkost. 21Kdo zplodil blázna, k zámutku svému zplodil jej, aniž se bude radovati otec nemoudrého. 22Srdce veselé očerstvuje jako lékařství, ale duch zkormoucený vysušuje kosti. 23Bezbožný tajně béře dar, aby převrátil stezky soudu. 24Na oblíčeji rozumného vidí se moudrost, ale oči blázna těkají až na konec země. 25K žalosti jest otci svému syn blázen, a k hořkosti rodičce své. 26Jistě že pokutovati spravedlivého není dobré, tolikéž, aby knížata bíti měli pro upřímost. 27Zdržuje řeči své muž umělý; drahého ducha jest muž rozumný. 28Také i blázen, mlče, za moudrého jmín bývá, a zacpávaje rty své, za rozumného.