Numero 21 – APSD-CEB & PCB

Ang Pulong Sa Dios

Numero 21:1-35

Napildi ang mga Canaanhon

1Ang Canaanhon nga hari sa Arad nga nagpuyo sa Negev nakadungog nga nagapadulong ang mga Israelinhon agi sa dalan sa Atarim. Busa giataki niya sila ug gibihag ang uban kanila. 2Unya nanumpa ang mga Israelinhon ngadto sa Ginoo, “Kon itugyan nimo sa among mga kamot kining mga tawhana, laglagon namo sa hingpit ang ilang mga lungsod ingon nga halad kanimo.” 3Gipatalinghogan sa Ginoo ang pag-ampo sa mga Israelinhon ug gitugyan niya kanila ang mga Canaanhon. Gilaglag sila sa hingpit sa mga Israelinhon lakip ang ilang mga lungsod, busa gitawag kadto nga lungsod ug Horma.21:3 Horma: Ang buot ipasabot, kalaglagan.

Ang Bronsi nga Bitin

4Gikan sa Bukid sa Hor, milakaw ang mga Israelinhon agi sa dalan paingon sa Pulang Dagat, libot sa yuta sa Edom. Apan gipul-an ang mga tawo sa ilang lakaw, 5busa mireklamo sila sa Dios ug kang Moises. Miingon sila, “Nganong gipagawas mo pa kami gikan sa Ehipto aron mangamatay lang dinhi sa kamingawan? Walay pagkaon ug tubig dinhi! Ug giluod na kami niining walay lami nga manna.”

6Busa, gipadad-an sila sa Ginoo ug mga bitin nga malala ug gipamaak sila, ug daghan ang nangamatay kanila. 7Ug nangadto ang mga tawo kang Moises ug miingon, “Nakasala kami kay nagsulti kami batok sa Ginoo ug kanimo. Iampo sa Ginoo nga ipahilayo niya kining mga bitin gikan kanamo.” Busa nagaampo si Moises alang sa mga tawo.

8Miingon ang Ginoo kang Moises, “Paghimo ug bronsi nga bitin ug ibutang kini sa tumoy sa usa ka poste. Si bisan kinsa nga mapaakan ug bitin dili mamatay kon motan-aw lang niining bronsi nga bitin.” 9Busa naghimo si Moises ug bronsi nga bitin ug gibutang kini sa tumoy sa usa ka poste. Ug si bisan kinsa nga napaakan ug bitin motan-aw lang niining bronsi nga bitin ug dili kini mamatay.

Ang Pagpanglakaw Paingon sa Moab

10Mipadayon sa paglakaw ang mga Israelinhon, ug nagkampo sila sa Obot. 11Gikan sa Obot, milakaw sila ug nagkampo sa Iye Abarim, sa kamingawan sa sidlakan atbang sa Moab. 12Gikan didto milakaw sila ug nagkampo sa Lugut sa Zered. 13Gikan sa Zered milakaw na usab sila ug nagkampo sa tabok sa Lugut sa Arnon, nga anaa sa kamingawan nga duol sa teritoryo sa mga Amorihanon. Ang Arnon maoy utlanan nga anaa sa yuta sa mga Moabihanon ug sa yuta sa mga Amorihanon. 14Mao kana ang hinungdan kon nganong nahisulat sa Libro sa Pagpakig-away sa Ginoo ang lungsod sa Waheb nga sakop sa Sufa, ang mga lugut apil na ang Arnon, 15ug ang ubos nga bahin sa mga lugut nga nagsumpay sa lungsod sa Ar nga anaa sa utlanan sa Moab.

16Gikan didto sa Arnon, ang mga Israelinhon nangadto sa Beer, ang atabay diin miingon ang Ginoo kang Moises, “Tigoma ang mga tawo kay hatagan ko sila ug tubig.” 17Ug didto nanganta ang mga Israelinhon niini nga awit:

“Padayon pagtubod, O atabay!

Mag-awit kita mahitungod niini nga 18atabay nga gipakalot sa mga pangulo ug mga dungganong mga tawo pinaagi sa ilang awtoridad.21:18 awtoridad: sa literal, mga baston ug sungkod.

Gikan sa kamingawan nangadto sila sa Matana; 19gikan sa Matana nangadto sila sa Nahaliel; gikan sa Nahaliel nangadto sila sa Bamot; 20ug gikan sa Bamot nangadto sila sa kapatagan sa Moab, diin malantaw gikan sa kinatumyan sa Bukid sa Pisga ang kamingawan.

Napildi si Haring Sihon ug si Haring Og

(Deu. 2:26–3:11)

21Unya, nagpadala ang Israel ug mga mensahero ngadto kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon. Mao kini ang ilang mensahe: 22“Kon mahimo, tugoti kami sa pag-agi sa inyong yuta. Dili kami molatas sa kaumahan o sa ubasan, ni moinom gikan sa inyong atabay. Mosubay lang kami sa dakong dalan hangtod nga makagawas kami sa inyong teritoryo.”

23Apan wala mosugot si Sihon nga moagi ang mga Israelinhon sa iyang teritoryo. Gitigom hinuon niya ang iyang tibuok kasundalohan ug nangadto sila sa kamingawan ug giataki ang mga Israelinhon. Pag-abot nila sa Jahaz, nakiggira sila sa mga Israelinhon. 24Apan gipamatay sila sa mga Israelinhon ug giilog ang ilang yuta gikan sa Arnon paingon sa Suba sa Jabok. Apan kutob lang ang mga Israelinhon sa utlanan sa yuta sa mga Amonihanon, tungod kay lig-on ang mga paril sa ilang utlanan. 25Busa nailog sa mga Israelinhon ang tanang mga lungsod sa mga Amorihanon ug gipuy-an nila kini, lakip ang Heshbon ug ang tanang mga baryo nga sakop niini. 26Kining Heshbon kaniadto maoy nagaunang lungsod ni Sihon, ang hari sa mga Amorihanon. Gipildi niya kaniadto ang usa ka hari sa Moab ug giilog niya ang tanang kayutaan niini kutob sa Arnon. 27-28Mao kana nga ang mga magbabalak nagaingon:

“Dali kamo sa Heshbon, ang lungsod ni Sihon! Tukora ninyo kini pag-usab. Kaniadto ang mga sundalo sa Heshbon misulong nga daw nagdilaab nga kalayo nga milamoy sa lungsod sa Ar nga sakop sa Moab ug milaglag sa mga habog nga dapit sa Arnon. 29Makalulooy kamong mga taga-Moab! Alaot kamong mga nagasimba sa dios-dios nga si Kemosh! Kamong iyang mga anak gipasagdan niya nga mabihag ni Sihon nga hari sa mga Amorihanon. 30Apan karon nalaglag na ang mga Amorihanon. Napukan na ang lungsod sa Heshbon, lakip ang Dibon, Nopa, ug Medeba.”

31Busa mipuyo ang mga Israelinhon sa yuta sa mga Amorihanon.

32Unya nagpadala si Moises ug mga espiya sa Jazer, ug giilog usab nila kini ug ang mga baryo nga sakop niini. Gipapahawa nila ang mga Amorihanon nga namuyo didto. 33Pagkahuman, nangadto na usab sila sa Basan. Apan gisulong sila ni Og nga hari sa Basan ug sa iyang tibuok kasundalohan didto sa Edrei.

34Miingon ang Ginoo kang Moises, “Ayaw kahadlok kaniya, kay itugyan ko siya kanimo, lakip ang tibuok niyang katawhan ug kayutaan. Buhata kaniya ang gibuhat mo kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon, nga naghari sa Heshbon.”

35Busa gipatay sa mga Israelinhon si Og, lakip ang iyang mga anak ug ang tanan niyang katawhan, ug wala gayoy nahibilin kanila. Pagkahuman, gipanag-iya dayon sa mga Israelinhon ang yuta nga sakop ni Og.

Persian Contemporary Bible

اعداد 21:1-35

انهدام عراد

1پادشاه كنعانی سرزمين عراد (واقع در نگب كنعان) وقتی شنيد اسرائیلی‌ها از راه اتاريم می‌آيند، سپاه خود را بسيج نموده، به قوم اسرائيل حمله كرد و عده‌ای از ايشان را به اسيری گرفت. 2پس قوم اسرائيل به خداوند نذر كردند كه اگر خداوند ايشان را ياری دهد تا بر پادشاه عراد و مردمش پيروز شوند، تمامی شهرهای آن مرزوبوم را به کلی نابود كنند. 3خداوند دعای ايشان را شنيده كنعانی‌ها را شكست داد، و اسرائيلی‌ها آنان و شهرهای ايشان را به کلی نابود كردند. از آن پس، آن ناحيه «حرمه» (يعنی «نابودی») ناميده شد.

مار مفرغی

4سپس قوم اسرائيل از كوه هور رهسپار شدند تا از راهی كه به دريای سرخ ختم می‌شد سرزمين ادوم را دور بزنند. اما قوم اسرائيل در اين سفر طولانی به ستوه آمدند 5و به خدا و موسی اعتراض كرده گفتند: «چرا ما را از مصر بيرون آورديد تا در اين بيابان بميريم؟ در اينجا نه چيزی برای خوردن هست و نه چيزی برای نوشيدن! ما از خوردن اين مَنِّ بی‌مزه خسته شده‌ايم!»

6پس خداوند مارهای سمی به ميان ايشان فرستاد و مارها عدهٔ زيادی از ايشان را گزيده، هلاک كردند.

7آنگاه قوم اسرائيل پيش موسی آمده، فرياد برآوردند: «ما گناه كرده‌ايم، چون بر ضد خداوند و بر ضد تو سخن گفته‌ايم. از خداوند درخواست كن تا اين مارها را از ما دور كند.» موسی برای قوم دعا كرد.

8خداوند به وی فرمود: «يک مار مفرغی شبيه يكی از اين مارها بساز و آن را بر سر يک تير بياويز. هر كه مار او را گزيده باشد اگر به آن نگاه كند زنده خواهد ماند!»

9پس موسی يک مار مفرغی درست كرد و آن را بر سر تيری آويخت. به محض اينكه مار گزيده‌ای به آن نگاه می‌كرد شفا می‌يافت!

به طرف سرزمين موآب

10قوم اسرائيل به اوبوت كوچ كردند و در آنجا اردو زدند. 11سپس از آنجا به عيی‌عباريم كه در بيابان و در فاصلهٔ كمی از شرق موآب بود، رفتند. 12از آنجا به وادی زارد كوچ كرده، اردو زدند. 13بعد به طرف شمال رود ارنون نزديک مرزهای اموری‌ها نقل مكان كردند. (رود ارنون، خط مرزی بين موآبی‌ها و اموری‌هاست. 14در كتاب «جنگهای خداوند» به اين امر اشاره شده كه درهٔ رود ارنون و شهر واهيب 15بين اموری‌ها و موآبی‌ها قرار دارند.)

16سپس قوم اسرائيل به «بئر» (يعنی «چاه») كوچ كردند. اين همان جايی است كه خداوند به موسی فرمود: «قوم را جمع كن و من به ايشان آب خواهم داد.» 17‏-18آنگاه قوم اسرائيل اين سرود را خواندند:

«ای چاه، بجوش آی!

در وصف اين چاه بسراييد!

اين است چاهی كه رهبران

آن را كندند،

بلی، بزرگان اسرائيل با عصاهايشان

آن را كندند!»

قوم اسرائيل بيابان را پشت سر گذارده، از متانه، 19نحلی‌ئيل و باموت گذشتند 20و به دره‌ای كه در موآب قرار دارد و مشرف به بيابان و كوه پيسگاه است رفتند.

شكست سيحون و عوج

(تثنيه 2‏:26 تا 3‏:11)

21در اين وقت قوم اسرائيل سفيرانی نزد سيحون، پادشاه اموری‌ها فرستادند. 22فرستادگان درخواست كرده گفتند: «اجازه دهيد از سرزمين شما عبور كنيم. ما قول می‌دهيم از شاهراه برويم و تا زمانی كه از مرزتان نگذشته‌ايم از راهی كه در آن می‌رويم خارج نشويم. به مزرعه‌ها و تاكستانهای شما وارد نخواهيم شد و آب شما را نيز نخواهيم نوشيد.»

23ولی سيحون پادشاه موافقت نكرد. در عوض، او سپاه خود را در بيابان در مقابل قوم اسرائيل بسيج كرد و در ناحيهٔ ياهص با ايشان وارد جنگ شد. 24در اين جنگ، بنی‌اسرائيل آنها را شكست دادند و سرزمينشان را از رود ارنون تا رود يبوق و تا مرز سرزمين بنی‌عمون تصرف كردند، اما نتوانستند جلوتر بروند، زيرا مرز بنی‌عمون مستحكم بود.

25‏-26به اين ترتيب، قوم اسرائيل تمام شهرهای اموری‌ها منجمله شهر حشبون را كه پايتخت سيحون پادشاه بود تصرف كردند و در آنها ساكن شدند. (سيحون قبلاً در جنگ با پادشاه سابق موآب تمام سرزمين او را تا ارنون به تصرف درآورده بود.) 27‏-30شعرا در مورد سيحون پادشاه چنين گفته‌اند:

«به حشبون بياييد

به پايتخت سيحون پادشاه

زيرا

آتشی از حشبون افروخته شده

و بلعيده است

شهر عار موآب

و بلنديهای رود ارنون را.

وای بر موآب!

نابود شديد، ای قومی كه كموش را می‌پرستيد!

او پسران و دخترانت را

به دست سيحون، پادشاه اموری‌ها به اسارت فرستاده است.

اما ما آنها را هلاک كرده‌ايم

از حشبون تا ديبون،

و تا نوفح كه نزديک ميدبا است.»

31‏-32زمانی كه قوم اسرائيل در سرزمين اموری‌ها ساكن بودند، موسی افرادی به ناحيهٔ يعزيز فرستاد تا وضع آنجا را بررسی كنند. پس از آن، قوم اسرائيل به آن ناحيه حمله بردند و آن را با روستاهای اطرافش گرفتند و اموری‌ها را بيرون راندند.

33سپس بنی‌اسرائيل بازگشتند و راهی را كه به باشان منتهی می‌شد در پيش گرفتند؛ اما عوج، پادشاه باشان، برای جنگ با آنها، با سپاه خود به ادرعی آمد. 34خداوند به موسی فرمود: «نترس، زيرا دشمن را به دست تو تسليم كرده‌ام. همان بلايی به سر عوج پادشاه می‌آيد كه در حشبون به سر سيحون، پادشاه اموری‌ها آمد.» 35پس قوم اسرائيل، عوجِ پادشاه را همراه با پسرانش و اهالی سرزمينش كشتند، به طوری كه يكی از آنها هم زنده نماند. قوم اسرائيل آن سرزمين را تصرف نمود.