1Mao kini ang mensahe sa Ginoo nga gipadayag kang Joel nga anak ni Petuel.
Giataki sa mga Dulon ang mga Tanom
2Kamong mga tigdumala sa Juda ug tanang mga lumulupyo niini, pamatia ninyo kining isugilon ko kaninyo. Wala pay nahitabo nga sama niini sa panahon sa inyong mga katigulangan o sa inyong panahon. 3Kinahanglang isugilon kini sa matag henerasyon sa inyong mga kaliwat:
4Nagpuli-puli sa pag-ataki sa mga tanom ang mga panon sa dulon. Ang mga tanom nga salin sa usa ka panon gitilok sa misunod nga panon hangtod nga nahurot.1:4 Mahimo nga kining bersikuloha nagasugilon bahin sa upat ka matang sa dulon o upat ka “ang-ang” sa pagdako sa dulon.
5Kamong mga palahubog, bangon kamo ug pagminatay ug hilak kay wala na kamoy mainom; wala nay mga ubas nga himuong bag-ong bino. 6Kay ang yuta sa Ginoo1:6 ang yuta sa Ginoo: sa literal, ang akong yuta. giataki sa makadaot nga mga dulon1:6 mga dulon: sa literal, nasod. Posible nga ang kini nga mga dulon nagarepresentar sa nasod nga mosulong sa Juda. nga labihan ka daghan. Hait ang ilang mga ngipon sama sa ngipon sa liyon. 7Gipangdaot nila ang mga tanom nga ubas ug ang mga kahoy nga igos sa Ginoo.1:7 ang mga tanom… sa Ginoo: sa literal, ang akong mga tanom nga ubas ug ang akong mga kahoy nga igos. Gikitkit nila ang mga panit niini hangtod nga miputi ang mga sanga.
8Pagminatay kamog hilak sama sa dalagang putli nga nagbistig sako sa pagpakita sa iyang pagsubo sa pagkamatay sa iyang pamanhonon. 9Wala nay mga trigo ug mga bino nga ikahalad sa templo sa Ginoo; mao nga nagasubo ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo. 10Nangadaot ang mga kaumahan ug daw sama kini sa tawo nga nagasubo. Nangadaot ang mga trigo ug wala nay duga sa ubas ug lana.
11Kamong mga mag-uuma, pagsubo1:11 pagsubo: o, maulaw. kamo! Kamong nagaatiman sa tamnanan sa mga ubas, pagminatay kamog hilak, kay nahurot ug kadaot ang mga ani sa kaumahan—ang mga trigo ug mga barley, 12ug nangalaya ang mga punoan sa ubas ug ang tanang mga kahoy, apil na ang mga igos, pomegranata, palma, ug mansanas. Tinuod gayod nga nawala na ang kalipay sa mga tawo.
Ang Panawagan sa Paghinulsol
13Kamong mga pari nga nagaalagad sa halaran sa akong Dios, pagbisti kamog sako ug adto sa templo, ug pagminatay kamog hilak tibuok gabii, kay wala nay mga trigo ug mga bino nga ihalad sa templo sa inyong Dios. 14Sultihi ninyo ang mga tigdumala sa Juda ug ang tanang mga lumulupyo niini nga magtigom ug magpuasa silang tanan sa templo sa Ginoo nga inyong Dios. Mangayo sila ug tabang sa Ginoo.
15Hapit na ang adlaw nga manglaglag ang Ginoo nga Makagagahom. 16Ato mismong nasaksihan kon sa unsang paagi kita nawad-an ug pagkaon ug kon sa unsang paagi nawala ang kasadya sa templo sa Dios. 17Nangamatay ang mga binhi sa yuta. Ug tungod kay nanguyos ang mga trigo, wala nay sulod ang mga bodega, busa nangaguba na lang kini. 18Nagaagulo ang mga mananap tungod sa kagutom. Naglibot-libot ang mga baka kay wala na silay sibsiban; bisan pa ang mga karnero nagaantos.
19Nagaampo si Joel. Miingon siya, “Nagapanawag ako kanimo, Ginoo, kay nangalaya ang mga sibsiban ug ang tanang kahoy sa kaumahan nga daw sa gilamoy sa kalayo. 20Bisan ang ihalas nga mga mananap nagapanawag kanimo, kay mihubas na gayod ang mga suba ug tuboran, ug nangalaya na ang mga sabsabanan nga daw sa gilamoy sa kalayo.”
1Ito ang mensahe ng Panginoon na ipinahayag niya kay Joel na anak ni Petuel.
Sinira ng mga Balang ang mga Tanim
2Kayong mga tagapamahala ng Juda at ang lahat ng inyong mamamayan, pakinggan ninyo ang sasabihin ko sa inyo. Wala pang nangyari na katulad nito noong kapanahunan ng inyong mga ninuno o sa panahon ninyo ngayon. 3Kailangang isalaysay ito sa bawat henerasyon ng inyong lahi.
4Sunud-sunod na sumalakay ang mga pulutong ng balang. Ang mga naiwan na tanim na hindi naubos ng unang pulutong ay kinain ng sumunod na pulutong hanggang sa naubos ang mga tanim.1:4 Maaari rin na ang sinasabi ng talatang ito ay ang apat na klaseng balang o ang apat na “stages” ng paglaki ng balang.
5Kayong mga lasenggo, bumangon kayo at umiyak nang malakas! Sapagkat wala na kayong maiinom; wala nang bunga ang mga ubas na gagawing alak. 6Ang lupain ng Panginoon1:6 lupain ng Panginoon: sa literal, aking lupain, na siyang Juda. ay sinalakay ng napakaraming balang.1:6 napakaraming balang: sa literal, mga bansa. Maaaring ang mga balang na ito ay kumakatawan sa mga bansang sasalakay sa Juda. Matalas ang kanilang mga ngipin na parang mga ngipin ng leon. 7Sinira nila ang mga tanim na ubas ng Panginoon at ang kanyang mga puno ng igos. Nginatngat nila ang mga balat nito hanggang sa mamuti ang mga sanga.
8Umiyak kayo katulad ng isang dalaga1:8 dalaga: o, birhen. na nakadamit ng sako1:8 nakadamit ng sako: tanda ng pagluluksa. na namatayan ng binatang mapapangasawa. 9Sapagkat wala nang butil o inumin na maihahandog sa templo ng Panginoon, kaya nalulungkot ang mga paring naglilingkod sa kanya. 10Nasira ang mga bukirin na parang taong nagdadalamhati. Nasira na ang mga trigo, at wala na ang katas ng ubas at langis.
11Kayong mga magsasaka, dapat kayong malungkot! Kayong mga tagapangalaga ng ubasan, umiyak kayo nang malakas! Sapagkat nasira ang aanihing mga trigo at sebada. 12Nalanta ang mga tanim na ubas at ang lahat ng puno, pati na ang mga igos, pomegranata, palma, at mansanas. Talagang nawala ang kaligayahan ng mga tao.
Panawagan ng Pagsisisi
13Kayong mga pari na naglilingkod sa altar ng aking Dios, magsuot kayo ng sako at pumunta sa templo at umiyak buong magdamag. Sapagkat wala nang butil o inumin na ihahandog sa templo ng inyong Dios. 14Sabihin ninyo sa mga tagapamahala ng Juda at sa lahat ng kanyang mamamayan na pumunta silang lahat sa templo ng Panginoon na inyong Dios at mag-ayuno. Humingi sila ng tulong sa Panginoon.
15Naku! Malapit na ang araw ng pagpaparusa ng Panginoong Makapangyarihan. 16Nakita natin mismo kung paano tayo nawalan ng pagkain at kung paano nawala ang kagalakan sa templo ng Dios. 17Namatay ang mga binhi sa tigang na lupa. At dahil natuyo ang mga butil, wala nang laman ang mga bodega, kaya nagiba na lamang ang mga ito. 18Umaatungal ang mga hayop dahil sa gutom. Gumagala ang mga baka na naghahanap ng makakain, pati ang mga tupa ay nahihirapan na rin.
19Nanalangin si Joel: Panginoon, nananawagan po ako sa inyo, dahil natuyo na ang mga pastulan at ang lahat ng punongkahoy sa bukirin, na parang nilamon ng apoy. 20Maging ang mga hayop sa gubat ay dumadaing sa inyo, dahil tuyong-tuyo na ang mga ilog at mga sapa, at tuyo na rin ang mga pastulan, na parang nilamon ng apoy.
