Job 31 – APSD-CEB & CARS

Ang Pulong Sa Dios

Job 31:1-40

1“Misaad ako sa akong kaugalingon nga dili gayod motan-aw nga may kaibog sa mga dalaga. 2Kay unsay balos nga ihatag sa Makagagahom nga Dios sa langit sa ginahimo sa tawo? 3Dili ba kalaglagan ug katalagman alang sa nagahimog daotan? 4Nasayod ang Dios sa tanan kong ginahimo. 5Kon nagabakak ako ug nagapanglimbong, 6pasagdi nga ang Dios ang mohukom kanako, kay siya ang nakahibalo kon nakasala ako. 7Kon wala ako magsubay sa husto nga dalan, o gipaundayonan ko ang kaibog sa akong mga mata, ug gihugawan ko ang akong kaugalingon, 8hinaut pa nga mangadaot ang akong mga tanom o kaonon kini sa uban. 9Kon natintal ako sa babaye o nakagusto sa asawa sa akong silingan, 10hinaut pa nga ilogon o dulogan sa laing lalaki ang akong asawa. 11Kay ang pagpanapaw makauulaw nga sala, ug angay gayod nga silotan ang nagahimo niini. 12Sama kini sa kalayo nga molamoy sa tanan kong kabtangan.

13“Kon gibale-wala ko ang reklamo sa akong mga sulugoon kanako, 14unsay akong mahimo kon hukman ako sa Dios? Unsay akong itubag kon sukitsukiton niya ako? 15Dili ba nga ang Dios nga naghimo kanako mao usab ang naghimo sa akong mga sulugoon?

16“Kon wala ako motabang sa mga kabos ug sa mga biyuda nga naglisod, 17ug gihikawan ko ug pagkaon ang mga ilo, hinaut pa nga silotan ako sa Dios. 18Apan sukad sa batan-on pa ako giatiman ko na ang mga ilo; sa tibuok kong kinabuhi wala ako magpasagad sa mga biyuda. 19Kon may makita akong tawo nga nagaantos sa katugnaw tungod sa kakulang sa bisti, 20ginahatagan ko kinig bisti nga pangtugnaw nga hinimo sa balhibo sa akong mga karnero. Unya nagpasalamat kini kanako sa kinasingkasing. 21Kon gidagmalan ko ang usa ka ilo, tungod kay nahibalo ako nga may impluwensya ako sa hukmanan, 22hinaut pa nga maputol ang akong bukton. 23Dili ko mahimo kanang mga butanga, kay nahadlok ako sa silot ug sa gahom31:23 gahom: o, pagkahalangdon. sa Dios.

24“Wala ako nagsalig sa akong bahandi o naghunahuna nga makahatag kini kanakog siguridad. 25Wala ako magpahambog sa akong daghang bahandi ug sa tanang kabtangan nga naangkon ko. 26Wala ako nagsimba sa adlaw nga nagasidlak, o ang katahom sa paglihok sa bulan. 27Ug wala matintal sa tago ang akong kasingkasing sa pagsimba niini. 28Kon gihimo ko kini nga mga sala angay akong silotan, kay nagluib ako sa Dios nga anaa sa langit.

29“Wala ako magmaya sa dihang nalaglag ang akong mga kaaway o sa dihang midangat kanila ang kalisod. 30Wala ako magpakasala pinaagi sa pagtunglo kanila. 31Wala gayoy nagutman sa akong panimalay. 32Wala ko pasagdi ang mga dumuduong nga makatulog bisan asa kay kanunayng abli ang akong panimalay alang kanila. 33Wala ko itago ang akong sala sama sa gihimo sa uban. 34Wala ako maghilom-hilom o magtago-tago tungod sa kahadlok sa isulti sa mga tawo.

35“Kon aduna lang untay mamati kanako! Mopirma ako sa pagpamatuod nga wala akoy sala. Kon may reklamo ang Makagagahom nga Dios kanako, hangyoon ko siya nga isulti o isulat niya kini. 36Isab-it ko kini sa akong abaga o ibutang sa akong ulo nga daw korona sa pagpakita nga andam ako sa pag-atubang niini. 37Sultihan ko ang Dios sa tanan kong gibuhat. Moatubang ako kaniya sama sa usa ka pangulo nga walay angayng ikaulaw.

38“Kon giabusaran ko ang akong yuta o kon gikawat ko kini sa uban,31:38 sa literal, Kon nagareklamo ang akong yuta batok kanako ug ang gidaro nga yuta basa sa luha. 39o nasakit ko ang mga trabahante sa akong yuta tungod kay gikuha ko ang mga abot nga wala sila bahini, 40hinaut pa nga manurok sa akong yuta ang mga sampinit ug mga sagbot imbis nga trigo ug barley.”

Dinhi nahuman ang gipanulti ni Job.

Священное Писание

Аюб 31:1-40

1Договор заключил я с моими глазами,

чтобы они не глядели с вожделением на девушку.

2Ведь что за удел человеку от Бога свыше

и что за наследие от Всемогущего с небес?

3Не беда ли суждена грешникам

и гибель – творящим зло?

4Разве Он не видит мои пути

и не считает каждый мой шаг?

5Ходил ли я во лжи,

и спешили ли ноги мои к обману?

6Пусть Всевышний взвесит меня на верных весах,

и тогда Он узнает, что я непорочен!

7Если стопы мои от пути уклонялись,

если сердце моё похотливо следовало за моими глазами,

и руки мои осквернялись,

8то пусть другие съедят то, что я посеял,

и исторгнется с корнем мой урожай.

9Если сердце моё соблазнялось женщиной,

если я выжидал её у дверей ближнего,

10пусть жена моя мелет зерно другому,

и чужие люди с ней спят.

11Ведь это гнусное преступление,

грех, подлежащий суду.

12Ведь это палящий огонь, низводящий до царства смерти;

он сжёг бы всё моё добро.

13Если лишал я слугу или служанку справедливости,

когда они были в тяжбе со мной,

14то, что стал бы я делать,

когда Всевышний восстанет на суд?

Что я сказал бы,

будучи призван к ответу?

15Разве не Тот, Кто создал меня в утробе, создал и их?

Не один ли Творец во чреве нас сотворил?

16Если я бедным отказывал в просьбах

и печалил глаза вдовы,

17если один я съедал свой хлеб,

с сиротою им не делясь, –

18я с юности растил его, как отец,

и всю жизнь заботился о вдове, –

19если я видел гибнувшего нагим

и нищего без одежды,

20и сердце его не благословляло меня,

за то, что согрел я его шерстью моих овец,

21если поднимал я руку на сироту,

зная, что есть у меня влияние в суде,

22то пусть рука моя отпадёт от плеча,

пусть переломится в суставе.

23Я боялся бед от Всевышнего

и, страшась Его величия,

я не смог бы такого сделать.

24Если бы я на золото понадеялся

и сказал бы сокровищу: «Ты опора моя»,

25если бы ликовал, что богатство моё несметно,

что так много собрала моя рука,

26если, глядя на солнце в его сиянии

или на луну в её сверкающем шествии,

27я втайне прельщался сердцем,

и слал им воздушный поцелуй,

28то и эти грехи подлежат суду,

ведь так я предал бы Бога небесного.

29Если рад я был гибели моего врага,

ликовал, когда он попадал в беду, –

30но я не давал согрешить устам,

не призывал проклятия на его жизнь, –

31если в шатре моём говорили:

«Мы не насытились его угощением!» –

32но и странник не ночевал на улице,

ведь мои двери отворялись ему –

33если я скрывал свой грех, как и другие31:33 Или: «как Адам».,

в сердце своём прятал вину

34из-за страха перед толпой,

из-за боязни перед сородичами,

то я бы молчал и сидел взаперти.

35(О, если бы кто-нибудь меня выслушал!

Вот подпись моя под тем, что я сказал.

Пусть Всемогущий ответит теперь;

пусть мой обвинитель запишет своё обвинение.

36О, я носил бы его на плече,

надевал его, как венец!

37Каждый свой шаг я открыл бы Ему,

и, как князь, приблизился бы к Нему.)

38Если взывала против меня земля,

и рыдали её борозды вместе,

39потому что я ел её плод и не платил за него

и душу владельцев её изнурял,

40то пусть растёт вместо хлеба тёрн

и сорные травы взамен ячменя.

На этом закончились речи Аюба.