Jeremias 9 – APSD-CEB & SNC

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 9:1-26

1Kon ang akong ulo tinubdan pa sa tubig, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha, mohilak ako adlaw ug gabii alang sa akong mga katagilungsod nga gipamatay. 2Kon aduna lang unta akoy kadayonan didto sa disyerto aron makapalayo ako sa akong mga katagilungsod. Kay maluibon silang tanan sa Ginoo. Sama sila sa mga babayeng mananapaw.

3Miingon ang Ginoo, “Mga bakak ang nagagawas gikan sa mga baba sa akong katawhan, daw mga udyong kini gikan sa pana. Bakak ug dili kamatuoran ang nagapatigbabaw dinhi niini nga yuta. Migrabe na gayod ang ilang pagpakasala, ug wala nila ako ilha.

4“Pagbantay kamo sa inyong isigka-tawo, ug ayaw kamo pagsalig sa inyong paryente, kay ang matag usa limbongan ug tigbutang-butang. 5Ang matag usa manglimbong sa iyang isigka-tawo, ug walay usa nga nagasulti sa tinuod. Naanad na ang ilang dila sa pagpamakak, ug nahago sila sa pagpakasala. 6Pulos pagpanglimbong ang ilang ginahimo, ug nagdumili sila sa pag-ila kanako. 7Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom nagaingon nga putlion ko ang akong katawhan ug sulayan ko sila. Kay unsa pa may mahimo ko kanila? 8Ang ilang mga dila daw makamatay nga mga pana. Pulos bakak ang ilang gisulti. Mosulti silag maayo ngadto sa ilang isigka-tawo, apan sulod sa ilang kasingkasing nagaplano sila sa pagdaot kanila. 9Dili ko ba diay sila silotan tungod niini? Dili ko ba diay panimaslan ang nasod nga sama niini? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

10Miingon si Jeremias: Magminatay ako alang sa mga bukid. Magbangotan ako alang sa mga sabsabanan sa kamingawan. Kay naawaaw na kini ug wala nay nangagi niini. Dili na madungog ang pag-inga sa mga baka, ug mipalayo na ang mga langgam ug ang ihalas nga mga iro.9:10 ihalas nga mga iro: sa English, jackals. 11Kay miingon ang Ginoo, “Laglagon ko ang Jerusalem, ug mahimo na lang kining puloy-anan sa ihalas nga mga iro. Himuon kong awaaw ang mga lungsod sa Juda ug wala nay magpuyo didto.”

12Nangutana ako sa Ginoo, “Kinsang tawhana nga maalamon ang makasabot niini nga mga hitabo? Kinsay gisaysayan mo bahin niini aron iyang ipasabot kon nganong nalaglag kining yutaa ug nahimong daw disyerto nga wala nay gaagi?”

13Mitubag ang Ginoo, “Nahitabo kini kay wala nila tumana ang balaod nga akong gihatag kanila. Wala sila mamati kanako o motuman sa akong balaod. 14Gisunod hinuon nila ang mga tinguha sa gahi nila nga mga kasingkasing, ug misimba sa mga imahen ni Baal sumala sa gitudlo kanila sa ilang mga katigulangan. 15Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, nagaingon nga pakan-on ko kining mga tawhana ug pait nga mga pagkaon ug paimnon ug tubig nga may hilo. 16Katagon ko sila ngadto sa ubang mga nasod nga sila ug ang ilang mga katigulangan wala masuheto. Ipagukod ko sila sa ilang mga kaaway hangtod mahurot silag pamatay.”

17Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo nga Makagagahom, “Pamalandongi ninyo ang mga panghitabo! Panawga ninyo ang mga babaye nga tigbangotan, labi na gayod kadtong hanas niini. 18Padalia sila sa pag-anhi sa pagminatay alang sa akong katawhan hangtod nga motulo ang ilang mga luha. 19Paminawa ang pagminatay didto sa Jerusalem.9:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Nagaingon ang mga tawo, ‘Nalaglag kita! Makauulaw kining nahitabo kanato! Kinahanglang biyaan ta ang atong yuta kay gipangguba ang atong mga balay!’ ”

20Karon, kamong mga babaye, paminawa ninyo ang giingon sa Ginoo. Paminawa gayod ninyo kini pag-ayo. Tudloi ninyo ang inyong mga anak nga babaye ug ang inyong silingan sa pagbangotan ug sa pag-awit ug mga awit alang sa patay. 21Miabot ang kamatayon sa atong panimalay ug sa lig-ong mga bahin sa atong lungsod. Gipamatay ang mga kabataan nga nagadula sa kadalanan ug ang mga batan-ong lalaki diha sa mga plasa. 22Ug miingon ang Ginoo, “Magkatag ang mga patayng lawas nga daw sa mga tae diha sa kaumahan, o daw sa mga uhay nga gigalab sa mga mag-aani, apan wala nay mohipos niini.” 23Miingon pa gayod ang Ginoo, “Dili angayng magpasigarbo sa iyang kaalam ang maalamon, o ang kusgan sa iyang kusog, ni ang adunahan sa iyang bahandi. 24Kon buot siyang magpasigarbo, mao kini ang angay niyang ipasigarbo: Nga nakasabot siya ug nakaila kanako nga mao ang Ginoo nga mahigugmaon, nga nagabuhat sa husto ug matarong dinhi sa kalibotan, kay mao kini ang makapalipay kanako.”

25Miingon pa ang Ginoo, “Moabot ang panahon nga silotan ko ang tanan nga tinuli kansang kinabuhi wala mausab9:25 kansang kinabuhi wala mausab: sa literal, sa yamis.26ang mga taga-Ehipto, Juda, Edom, Ammon, Moab, ug ang tanan nga nagpuyo sa layong dapit.9:26 nagpuyo sa layong dapit: sa literal, nagpaputol sa ilang patilya. Ang tinuod, ang mga lumulupyo sa tanang mga nasod apil ang tanang katawhan sa Israel daw dili mga tinuli kay hugaw ang ilang mga kasingkasing.”

Slovo na cestu

Jeremjáš 9:1-26

1Ó kdo mi to dá, aby hlava má byla vodou, a oči mé pramenem slzí, abych dnem i nocí oplakati mohl zmordovaných dcerky lidu svého. 2Ó kdo mne postaví na poušti v hospodě pocestných, abych opustil lid svůj, a odešel od nich; nebo všickni jsou cizoložníci, zběř zpronevěřilých, 3A natahují jazyka svého ke lži jako lučiště své. Zmocnili se na zemi, ale ne k pravdě; nebo ze zlého ve zlé jdou, a mne neznají, praví Hospodin. 4Každý střez se bližního svého, a ne každému bratru se dověřuj; nebo každý bratr hledí všelijak podtrhnouti, a každý bližní jako utrhač chodí. 5A jeden každý bližního svého oklamává, a pravdy nemluví; učí jazyk svůj mluviti lež, neprávě činíce, ustávají. 6Tvůj byt jest u prostřed lidu přelstivého; pro lest nechtějí mne poznati, dí Hospodin. 7Z té příčiny takto praví Hospodin zástupů: Aj, já přeháněje, pruboval jsem je. Jakž tedy již naložiti mám s dcerou lidu svého? 8Střela zabíjející jest jazyk jejich, lest mluví. Ústy svými pokojně s bližním svým mluví, ale v srdci svém skládá úklady své. 9Zdali pro takové věci nemám jich navštíviti? dí Hospodin. Zdaliž nad národem takovým nemá mstíti duše má? 10Pro tyto hory dám se v pláč a v naříkání, a pro pastviště, kteráž jsou na poušti, v kvílení; nebo popálena budou, tak že nebude žádného, kdo by skrze ně šel, aniž bude slyšán hlas dobytka. Od ptactva nebeského až do hovada všecko se odbéře a odejde. 11A obrátím Jeruzalém v hromady, příbytek draků, a města Judská obrátím v pustinu, tak že nebude obyvatele. 12Kdo jest ten muž moudrý, ješto by rozuměl tomu? A k komu mluvila ústa Hospodinova, ješto by oznamoval to, proč zahynouti má tato země, a vypálena býti jako poušť, tak aby nebylo, kdo by skrze ni šel? 13Nebo praví Hospodin: Proto že opustili zákon můj, kterýž jsem jim předložil, a neposlouchali hlasu mého, aniž chodili za ním, 14Ale chodili za myšlénkami srdce svého a za Báli, čemuž je naučili otcové jejich: 15Protož takto praví Hospodin zástupů, Bůh Izraelský: Aj, já nakrmím je, totiž lid tento, pelynkem, a napojím je vodou jedovatou. 16Nebo rozptýlím je mezi národy, kterýchž neznali oni, ani otcové jejich, a posílati budu za nimi meč, až je do konce vyhladím. 17Takto praví Hospodin zástupů: Pilně považte, a svolejte ty, kteréž naříkávají, ať přijdou, a k těm, kteréž jsou vycvičené, pošlete, aby přišly. 18Nechť pospíší, a dadí se nad námi v naříkání, aby slzy tekly z očí našich, a víčka naše oplývala vodou. 19Hlas zajisté naříkání slyšeti z Siona: Jak jsme pohubeni! Stydíme se náramně, že jsme ztratili zemi, že boří příbytky naše. 20Anobrž slyšte, ženy, slovo Hospodinovo, a nechť přijme ucho vaše slovo úst jeho, abyste učily dcerky své naříkání, a jedna každá tovaryšku svou kvílení. 21Nebo vlezla smrt okny našimi, vešla na paláce naše, aby vyhubila děti z rynků a mládence z ulic. 22(Mluv i to: Takto dí Hospodin:) A padla mrtvá těla lidská jako hnůj po poli, a jako snopové za žencem, a není žádného, kdo by pochoval. 23Takto praví Hospodin: Nechlub se moudrý v moudrosti své, ani se chlub silný v síle své, aniž se chlub bohatý v bohatství svém. 24Ale v tom nechť se chlubí, kdo se chlubí, že rozumí a zná mne, že já jsem Hospodin, kterýž činím milosrdenství, soud i spravedlnost na zemi; nebo v těch věcech líbost mám, dí Hospodin. 25Aj, dnové jdou, praví Hospodin, v nichž navštívím každého, obřezaného i neobřezaného, 26Egyptské i Judské, a Idumejské i Ammonitské, a Moábské, i všecky, kteříž v nejzadnějším koutě bydlí na poušti. Nebo ti všickni národové jsou neobřezaní, tolikéž všecken dům Izraelský jest neobřezaného srdce.