Jeremias 34 – APSD-CEB & OL

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 34:1-22

Ang Pasidaan kang Zedekia

1-2Gisulong ni Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ang Jerusalem ug ang mga lungsod sa palibot niini. Uban niya sa pagsulong ang tanan niyang sundalo lakip ang mga sundalo gikan sa tanang gingharian nga sakop niya. Niadtong higayona miingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, kang Jeremias: “Adto kang Zedekia nga hari sa Juda ug ingna siya nga ako, ang Ginoo, nagaingon: Itugyan ko kini nga siyudad sa mga kamot sa hari sa Babilonia ug sunogon niya kini. 3Dili ka gayod makaikyas gikan kaniya. Madakpan ka ug itugyan ngadto kaniya. Ipaatubang ka kaniya ug unya bihagon ka ngadto sa Babilonia. 4Apan Haring Zedekia, patalinghogi kining akong saad kanimo: Dili ka mamatay sa gira; 5mamatay ka nga malinawon. Ug sa imong lubong, magsunog ug insenso ang imong katawhan sa pagpasidungog kanimo, sama sa ilang gihimo sa lubong sa imong mga katigulangan nga naghari una kanimo. Magsubo sila alang kanimo ug moingon, ‘Hala, patay na ang atong hari!’ Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

6Unya miadto si Jeremias sa Jerusalem, ug gisulti kining tanan kang Zedekia nga hari sa Juda. 7Gisulong na niadto sa mga sundalo sa hari sa Babilonia ang Jerusalem, Lakish, ug Azeka. Mao na lang kini ang pinarilan nga mga lungsod sa Juda nga wala nila mailog.

Ang Paghatag ug Kagawasan sa mga Ulipon

8May gisulti ang Ginoo kang Jeremias human maghimo ug kasabotan si Haring Zedekia uban sa tanang katawhan sa Jerusalem nga hatagan nilag kagawasan ang mga ulipon. 9Nagkasabot sila nga kinahanglan hatagan sa tanan ug kagawasan ang ilang mga ulipon nga Hebreo, lalaki man o babaye, ug kinahanglan nga wala nay Judio nga moulipon sa iyang isigka-Judio. 10Miuyon niini nga kasabotan ang tanang mga tawo lakip ang mga opisyal, ug gihatagan nilag kagawasan ang ilang mga ulipon, lalaki man o babaye. 11Apan pagkahuman, nausab ang ilang hunahuna ug gikuha nila pagbalik ang mga ulipon nga gihatagan na nilag kagawasan, ug gipugos nga magpaulipon pag-usab.

12-13Busa miingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, kang Jeremias, “Naghimo akog kasabotan sa inyong mga katigulangan sa dihang gipagawas ko sila gikan sa yuta sa Ehipto diin sila giulipon. Miingon ako kanila, 14‘Matag ikapito ka tuig kinahanglang hatagan ninyog kagawasan ang inyong isigka-Hebreohanon nga nagbaligya sa iyang kaugalingon diha kaninyo ingon nga ulipon. Human siya makaalagad kaninyo ug unom ka tuig, kinahanglan hatagan gayod ninyo siyag kagawasan.’ Apan wala gayod motuman o maminaw ang inyong mga katigulangan kanako. 15Dili pa lang dugay, naghinulsol kamo ug gihimo ninyo ang husto sa akong panan-aw pinaagi sa paghatag ug kagawasan sa inyong katagilungsod. Naghimo pa gani kamo ug kasabotan kanako bahin niini didto sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan. 16Apan karon, nausab ang inyong hunahuna ug gipakaulawan ninyo ako. Gikuha ninyo pagbalik ang mga ulipon nga inyong gihatagan ug kagawasan sumala sa ilang gusto, ug gipugos ninyo sila nga mahimo na usab ninyong mga ulipon.

17“Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga tungod kay wala ninyo ako tumana ug wala ninyo hatagig kagawasan ang inyong mga kadugo ug katagilungsod nga giulipon ninyo, hatagan ko kamog kagawasan—kagawasan nga mamatay sa gira, kagutom, ug balatian. Tungod sa mahitabo kaninyo mahadlok ang tanang gingharian sa kalibotan. 18-19Ang mga opisyal sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda ug ang mga opisyal sa palasyo, apil ang mga pari ug ang uban pang mga lumulupyo, naghimog kasabotan kanako pinaagi sa pagpikas ug nating baka ug pag-agi sa taliwala niini. Apan wala nila tumana ang ilang kasabotan kanako, busa himuon ko kanila ang ilang gihimo sa nating baka. 20Itugyan ko sila sa kamot sa ilang mga kaaway nga gustong mopatay kanila. Ug ang ilang mga patayng lawas mahimong kalan-on sa mga langgam ug ihalas nga mga mananap.

21“Itugyan ko si Haring Zedekia nga hari sa Juda ug ang iyang mga opisyal sa mga sundalo sa hari sa Babilonia. Itugyan ko sila ngadto sa ilang mga kaaway nga gustong mopatay kanila. Bisan ug miundang na ang mga sundalo sa hari sa Babilonia sa pagsulong kaninyo, 22mandoan ko sila sa pagsulong pag-usab sa inyong siyudad. Sulongon nila kini ug ilogon, ug unya sunogon. Himuon kong awaaw ang mga lungsod sa Juda ug wala nay magpuyo niini. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

O Livro

Jeremias 34:1-22

Aviso a Zedequias

1A mensagem a seguir foi comunicada a Jeremias, da parte do Senhor, quando Nabucodonozor, rei da Babilónia, com todos os seus exércitos, formados por gente de todos os povos que dominava, vieram combater Jerusalém e as cidades de Judá: 2“Vai dizer a Zedequias, rei de Judá, que o Senhor, o Deus de Israel, lhe comunica o seguinte: Darei esta cidade ao rei da Babilónia e este a queimará. 3E tu não escaparás, mas serás capturado e levado à presença dele, que pronunciará a sua sentença contra ti, a tua deportação para a Babilónia.”

4Mas ouve bem isto, ó Zedequias, rei de Judá: “O Senhor diz que não serás morto na batalha durante a peleja. 5Morrerás antes sossegadamente, no meio do teu povo, que queimará incenso em memória de ti, tal como fizeram com os teus antepassados. Chorar-te-ão e dirão: ‘Ai de nós, que nos morreu o rei!’ Foi isto mesmo que eu decretei”, diz o Senhor.

6Jeremias entregou esta mensagem ao rei Zedequias em Jerusalém. 7Nessa altura, o exército babilónico estava justamente a sitiar Jerusalém, Laquis e Azeca, as únicas povoações muradas de Judá que ainda resistiam.

Liberdade para os escravos

8O Senhor falou a Jeremias, depois que o rei Zedequias fez um pacto com todo o povo que estava em Jerusalém, a fim de proclamar a libertação dos cativos. 9Com efeito, Zedequias tinha dado ordens para que todos os que tivessem escravos hebreus, tanto homens como mulheres, os libertassem, alegando que nenhum judeu deveria ser senhor doutro judeu, porque eram irmãos. 10Os grandes senhores, assim como todos os povos, obedeceram à ordem do rei e deram liberdade aos escravos que tinham. 11Mas tratou-se de uma iniciativa temporária, porque ao fim de algum tempo tomaram coragem e recuperaram novamente os seus escravos.

12Então veio a palavra do Senhor a Jeremias. 13O Senhor, o Deus de Israel, diz: “Fiz uma aliança com os vossos antepassados, há muito tempo, quando os resgatei da escravidão do Egito. 14Disse-lhes então que todo o escravo hebreu deveria ser libertado ao fim de seis anos, mas isso não foi feito. 15Recentemente, vocês decidiram atuar com justiça, segundo o meu mandamento, e deram liberdade aos vossos escravos. Fizeram mesmo, solenemente, no meu templo, a promessa de pôr esse plano em execução. 16Porém, agora voltaram com a palavra atrás e sujaram o meu nome, tornando-se perjuros e recuperando os escravos que tinham.”

17Por isso, o Senhor vos diz: “Sendo que não querem ouvir-me e libertá-los, entregar-vos-ei ao poder da morte, pela guerra, fome e peste. Espalhar-vos-ei por todo o mundo como exilados. 18Visto que recusaram os termos da minha aliança, separar-vos-ei de mim, tal como separam as duas partes em que dividem o bezerro, ao passar entre elas, para formalizar solenemente os vossos votos. 19Sim, degolar-vos-ei, sejam quem forem, grandes senhores, altos magistrados, sacerdotes ou simples povo, pois quebraram o vosso juramento. 20Entregar-vos-ei aos vossos inimigos que vos liquidarão e darei os vossos cadáveres às aves de rapina e aos animais selvagens.

21Farei com que Zedequias, o rei de Judá, assim como os seus chefes militares se rendam ao exército do rei da Babilónia, ainda que este se tenha desviado da cidade por um certo tempo. 22Chamarei novamente as tropas da Babilónia, que tornarão a sitiá-la, a combatê-la, e a tomarão, queimando-a. Velarei para que todas as outras povoações de Judá sejam completamente destruídas, deixadas na mais completa desolação, sem vivalma!”