Habakuk 1 – APSD-CEB & NVI-PT

Ang Pulong Sa Dios

Habakuk 1:1-17

1Ang panag-na nga nadawat ni Habakuk ang propeta.

Reklamo ni Habakuk

2Hangtud kanus-a Ginoo ako mosangpit kanimo ug pakitabang, apan wala ka maminaw, o motu-aw pagdaug-daug, apan wala ka moluwas? 3Nganong patan-awon man ko nimo sa inhustisya? Nganong imo man gipasagdan ang sayup nga binuhatan? Kalaglagan ug pagdaug-daug nia uban nako, adunay kasamok, ug midagsang ang panagbingkil. 4Busa ang balaod paralisado, ung ang hustiya dili gyud modaug. Ang mga dautan mitago sa sidsid sa mga matarong aron ang hustisya malubag.

Ang Tubag sa Ginoo kang Habakuk

5Tan-awa ang kanasuran ug bantayi ug labihan kang mahingangha. Kay dunay koy buhaton sa imong mga adlaw nga dili ka makatuo, bisan kon suginlan ka. 6Akong iisa ang mga taga Babilonia, ang walay kaluoy ug bangis nga mga tawo, nga mosilhig sa tibuok kayutaan aron ilogon ang mga poloy-anan nga dili ilaha. 7Sila ang gikahadlokan ug gikalisangan nga mga katawhan; sila ang balaud sa ilang kaugalingon ug nagapataas sa ilang dungog. 8Ang ilang mga kabayo mas tulin pa kaysa leopardo, bangis pa kaysa mga lobo sa kilumkilom. Ang ilang mga kabalyero kusog nga modagan sa unahan, ang ilang mangabayo gikan pa sa halayo. Mulopad sila sama sa agila mosakdak sa pagkaon. 9Sila mianhi uban ang tinguha sa pagdaug-daog. Ang ilang panon moabante sama sa hangin sa disyerto, ug gitaok niya ang mga binilanggo sama sa mga balas. 10Sila nagbugalbugal sa mga hari ug nangyam-id sa mga nagdumala. Sila mangatawa sa mga gilig-on nga siyudad, kay magtukod man sila agianan aron pagsikop kanila. 11Unya silhigon nila sama sa hangin nga moagi ug mopadayon sad-an nga mga tawo kang kansang kusog mao ang ilang ginoo.

Ikaduhang Reklamo ni Habakuk

12Ginoo dili ba ikaw walay kinutoban? Akong Dios, ang nagainusarang Balaan, dili gayud ka mamatay. Ikaw Ginoo, mitudlo kanila aron ipakanaug ang hukom. Ikaw, akong Bato. Giordinahan mo sila aron mosilot. 13Imong mga mata balaan kaayo nga molantaw sa dautan. Dili nimo tugotan ang dautanng binuhatan. Nganong imong gitugotan ang mga malimbongon? Nganong nagpakahilulom ka man samtang ang dautan milamoy niadtong kadtong mas tarong pa kanila? 14Gihimo nimo ang mga tawo sama sa mga isda, sama sa mananap sa dagat nga walay modumala. 15Ang dautan nga kaaway mobira nilang tanan pina-agi ug mga pasol, mosawo kanila pinaagi sa mga pukot. Gitipon niya pinaagi sa dakong pukot; ug sila magmaya ug malipay. 16Busa mohalad siya sa iyang pukot, ug magsunog siyag insenso sa iyang dakong pukot, kay sa iyang pukot nagpuyo siya sa kaharuhay ug naglipay siya sa piniling pagka-on. 17Siya ba magpadayon nalang sa pagkuha diha sa iyang pukot, nagalaglag sa mga nasud nga walay kaluoy?

Nova Versão Internacional

Habacuque 1:1-17

1Advertência revelada ao profeta Habacuque.

A Primeira Queixa de Habacuque

2Até quando, Senhor, clamarei por socorro,

sem que tu ouças?

Até quando gritarei a ti: “Violência!”

sem que tragas salvação?

3Por que me fazes ver a injustiça,

e contemplar a maldade?

A destruição e a violência estão diante de mim;

há luta e conflito por todo lado.

4Por isso a lei se enfraquece,

e a justiça nunca prevalece.

Os ímpios prejudicam os justos,

e assim a justiça é pervertida.

A Resposta do Senhor

5“Olhem as nações e contemplem-nas,

fiquem atônitos e pasmem;

pois nos seus dias farei algo em que não creriam

se a vocês fosse contado.

6Estou trazendo os babilônios1.6 Hebraico: caldeus.,

nação cruel e impetuosa,

que marcha por toda a extensão da terra

para apoderar-se de moradias que não lhe pertencem.

7É uma nação apavorante e temível,

que cria a sua própria justiça

e promove a sua própria honra.

8Seus cavalos são mais velozes que os leopardos,

mais ferozes1.8 Ou ligeiros que os lobos no crepúsculo.

Sua cavalaria vem de longe.

Seus cavalos vêm a galope;

vêm voando como ave de rapina que mergulha para devorar;

9todos vêm prontos para a violência.

Suas hordas avançam como o vento do deserto,

e fazem tantos prisioneiros como a areia da praia.

10Menosprezam os reis e zombam dos governantes.

Riem de todas as cidades fortificadas,

pois constroem rampas de terra

e por elas as conquistam.

11Depois passam como o vento e prosseguem;

homens carregados de culpa

que têm por deus a sua própria força.”

A Segunda Queixa de Habacuque

12Senhor, tu não és desde a eternidade?

Meu Deus, meu Santo, tu não morrerás1.12 O Texto Massorético diz nós não morreremos..

Senhor, tu designaste essa nação para executar juízo;

ó Rocha, determinaste que ela aplicasse castigo.

13Teus olhos são tão puros

que não suportam ver o mal;

não podes tolerar a maldade.

Então, por que toleras os perversos?

Por que ficas calado enquanto os ímpios devoram

os que são mais justos que eles?

14Tornaste os homens como peixes do mar,

como animais1.14 Ou peixes, criaturas do mar, que não são governados por ninguém.

15O inimigo puxa todos com anzóis;

apanha-os em sua rede e nela os arrasta;

então alegra-se e exulta.

16E por essa razão ele oferece sacrifício à sua rede

e queima incenso em sua honra;

pois, graças à sua rede,

vive em grande conforto e desfruta iguarias.

17Mas continuará ele esvaziando a sua rede,

destruindo sem misericórdia as nações?