Exodus 16 – APSD-CEB & NIVUK

Ang Pulong Sa Dios

Exodus 16:1-36

Ang Pagkaon nga Manna ug mga Pugo

1Gikan sa Elim, mipadayon sa paglakaw ang tibuok katilingban sa Israel hangtod nga nakaabot sila sa kamingawan sa Sin, nga anaa tunga-tunga sa Elim ug Sinai. Nakaabot sila didto sa ika-15 nga adlaw sa ikaduhang bulan gikan sa paggawas nila sa Ehipto. 2Didto sa kamingawan mireklamo ang tibuok katilingban ngadto kang Moises ug kang Aaron. 3Miingon sila, “Maayo pag gipatay na lang kami sa Ginoo didto sa Ehipto. Didto makapagusto pa kamig kaon. Apan gidala ninyo kami dinhi niining kamingawan aron mangamatay kaming tanan sa kagutom.”

4Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Paminaw! Magpaulan ako ug pan gikan sa langit alang kaninyo. Kada adlaw magkuha ang mga Israelinhon ug pan nga igo lang alang nianang adlawa. Niining paagiha sulayan ko sila ug tan-awon ko kon tumanon ba nila ang akong mga sugo. 5Ingna sila nga doblehon nila ang gidaghanon sa pan nga ilang kuhaon sa ikaunom nga adlaw sa kada semana.”

6Busa miingon si Moises ug si Aaron sa tanang mga Israelinhon, “Karong gabhiona, mapamatud-an ninyo nga ang Ginoo mao ang nagpagawas kaninyo gikan sa Ehipto, 7ug sa buntag makita ninyo ang gamhanang presensya sa Ginoo. Kay nadungog niya ang inyong mga pagbagulbol. Si kinsa ba gud kami nga diri man kamo kanamo magbagulbol? Ang tinuod, ang Ginoo ang inyong gibagulbolan.”

8Miingon pa gayod si Moises, “Hatagan kamo sa Ginoo ug karne nga inyong kan-on sa gabii ug magpagusto kamog kaon ug pan sa buntag, kay nadungog niya ang inyong mga pagbagulbol ngadto kaniya. Dili kami ang inyong gibagulbolan kondili ang Ginoo. Kinsa ba gud kami nga diri man kamo magbagulbol kanamo?”

9Miingon dayon si Moises kang Aaron, “Ingna ang tibuok katilingban sa Israel nga moduol sila sa presensya sa Ginoo kay nadungog niya ang ilang mga pagbagulbol.”

10Samtang nagsulti si Aaron sa tibuok katilingban sa Israel, mitan-aw sila sa kamingawan ug sa kalit lang nakita nila ang gamhanang presensya sa Ginoo diha sa panganod. 11Miingon ang Ginoo kang Moises, 12“Nadungog ko ang mga pagbagulbol sa mga Israelinhon. Ingna sila nga sa gabii mokaon sila ug karne ug sa buntag makapagusto silag kaon ug pan. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”

13Nianang pagkakilomkilom na, mitungha ang daghang buntog nga milukop sa ilang kampo. Pagkabuntag, ang yuta palibot sa ilang kampo basa sa yamog. 14Sa dihang nawala na ang yamog, may nakita sila sa yuta nga nipis nga mga butang nga labihan kaputi. 15Wala sila kahibalo kon unsa kadto, busa nagpangutan-anay sila, “Unsa kini?” Miingon si Moises kanila, “Mao kana ang pagkaon nga gihatag sa Ginoo kaninyo aron inyong kan-on. 16Miingon ang Ginoo nga ang kada usa kaninyo magkuha niini sumala sa inyong gikinahanglan: usa ka gantang alang sa kada tawo diha sa inyong panimalay.”

17Busa nanguha ang mga Israelinhon niini nga pagkaon; ang uban daghan ang gikuha ug ang uban gamay lang. 18Apan sa dihang gitakos na nila kini, usa ka gantang ra gayod ang nakuha sa matag usa. Ang nagkuha ug daghan wala manobra, ug ang nagkuha ug gamay wala makulangi. Igo ra gayod sa iyang gikinahanglan ang nakuha sa kada usa.

19Miingon si Moises kanila, “Walay magbilin niini alang sa sunod nga adlaw.” 20Apan ang uban kanila wala magpatuo kang Moises, nagbilin gayod sila alang sa sunod nga adlaw. Apan giulod kini ug nabaho. Busa nasuko si Moises kanila.

21Kada buntag magkuha ang kada usa sumala sa iyang gikinahanglan. Ug kon motaas na ang adlaw, mangatunaw ra usab kini. 22Sa ikaunom nga adlaw, doblehon nila ang ilang ginakuha—duha ka gantang kada tawo. Busa miadto ang mga pangulo sa katilingban sa Israel ngadto kang Moises ug nangutana kon nganong doblehon. 23Miingon si Moises kanila, “Nagsugo ang Ginoo nga mopahulay kamo ugma kay Adlaw nga Igpapahulay, usa ka balaan nga adlaw alang sa Ginoo. Busa lutoa ninyo ang gusto ninyong lutuon, ug lung-aga ang gusto ninyong lung-agon. Hiposa ang mahibilin alang sa sunod nga adlaw.” 24Busa gitipigan nila ang nahibilin alang sa pagkasunod nga adlaw sumala sa gisugo kanila ni Moises. Ug wala kini ulora ni mabaho.

25Miingon si Moises kanila, “Kan-a ninyo kana karong adlawa, kay Adlaw karon nga Igpapahulay alang sa Ginoo. Wala kamoy makita niana karon sa palibot. 26Manguha kamo niana nga pagkaon sulod sa unom ka adlaw, apan sa ikapito nga adlaw mopahulay kamo. Nianang adlawa wala kamoy makuha nga pagkaon.”

27Sa ikapito nga adlaw, may mga tawo gihapon nga miadto aron sa pagpanguha niini nga pagkaon, apan wala silay nakita. 28Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Hangtod kanus-a ba kining mga tawhana magsupak-supak sa akong mga sugo ug mga balaod? 29Hinumdomi ninyo nga gihatagan ko kamo ug Adlaw nga Igpapahulay, mao kana nga kada ikaunom nga adlaw nagahatag ako sa inyong pagkaon alang sa duha ka adlaw. Kinahanglan nga ang kada usa magpabilin diha sa iyang gipuy-an sa ikapito nga adlaw. Walay mogawas sa pagpanguha ug pagkaon.” 30Busa mipahulay ang mga tawo sa ikapito nga adlaw.

31Gitawag sa mga Israelinhon ang maong pagkaon ug manna. Daw liso kini nga gagmay ug puti, ug tam-is kini sama sa nipis nga pan nga may dugos. 32Miingon si Moises kanila, “Mao kini ang gisugo sa Ginoo: ‘Pagtipig kamo ug usa ka gantang nga manna alang sa umaabot nga henerasyon, aron makita nila ang pagkaon nga gihatag ko kaninyo sa kamingawan sa dihang gipagawas ko kamo gikan sa Ehipto.’ ”

33Miingon si Moises kang Aaron, “Pagkuhag sudlanan ug sudli kinig usa ka gantang nga manna. Unya ibutang kini diha sa presensya sa Ginoo alang sa umaabot nga henerasyon.” 34Gituman kini ni Aaron sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises. Gibutang ni Aaron ang manna sa Kahon sa Kasugoan16:34 Kahon sa Kasugoan: Mao usab kini ang sudlanan sa Kasabotan. Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. aron matipigan kini. 35Mikaon ang mga Israelinhon ug manna sulod sa 40 ka tuig, hangtod nakaabot sila sa yuta sa Canaan. 36(Kada adlaw nagatigom ang kada usa kanila ug usa ka omer nga manna, nga mga usa ka gantang.)

New International Version – UK

Exodus 16:1-36

Manna and quail

1The whole Israelite community set out from Elim and came to the Desert of Sin, which is between Elim and Sinai, on the fifteenth day of the second month after they had come out of Egypt. 2In the desert the whole community grumbled against Moses and Aaron. 3The Israelites said to them, ‘If only we had died by the Lord’s hand in Egypt! There we sat round pots of meat and ate all the food we wanted, but you have brought us out into this desert to starve this entire assembly to death.’

4Then the Lord said to Moses, ‘I will rain down bread from heaven for you. The people are to go out each day and gather enough for that day. In this way I will test them and see whether they will follow my instructions. 5On the sixth day they are to prepare what they bring in, and that is to be twice as much as they gather on the other days.’

6So Moses and Aaron said to all the Israelites, ‘In the evening you will know that it was the Lord who brought you out of Egypt, 7and in the morning you will see the glory of the Lord, because he has heard your grumbling against him. Who are we, that you should grumble against us?’ 8Moses also said, ‘You will know that it was the Lord when he gives you meat to eat in the evening and all the bread you want in the morning, because he has heard your grumbling against him. Who are we? You are not grumbling against us, but against the Lord.’

9Then Moses told Aaron, ‘Say to the entire Israelite community, “Come before the Lord, for he has heard your grumbling.” ’

10While Aaron was speaking to the whole Israelite community, they looked towards the desert, and there was the glory of the Lord appearing in the cloud.

11The Lord said to Moses, 12‘I have heard the grumbling of the Israelites. Tell them, “At twilight you will eat meat, and in the morning you will be filled with bread. Then you will know that I am the Lord your God.” ’

13That evening quail came and covered the camp, and in the morning there was a layer of dew around the camp. 14When the dew was gone, thin flakes like frost on the ground appeared on the desert floor. 15When the Israelites saw it, they said to each other, ‘What is it?’ For they did not know what it was.

Moses said to them, ‘It is the bread the Lord has given you to eat. 16This is what the Lord has commanded: “Everyone is to gather as much as they need. Take an omer16:16 That is, possibly about 1.4 kilograms; also in verses 18, 32, 33 and 36 for each person you have in your tent.” ’

17The Israelites did as they were told; some gathered much, some little. 18And when they measured it by the omer, the one who gathered much did not have too much, and the one who gathered little did not have too little. Everyone had gathered just as much as they needed.

19Then Moses said to them, ‘No-one is to keep any of it until morning.’

20However, some of them paid no attention to Moses; they kept part of it until morning, but it was full of maggots and began to smell. So Moses was angry with them.

21Each morning everyone gathered as much as they needed, and when the sun grew hot, it melted away. 22On the sixth day, they gathered twice as much – two omers16:22 That is, possibly about 2.8 kilograms for each person – and the leaders of the community came and reported this to Moses. 23He said to them, ‘This is what the Lord commanded: “Tomorrow is to be a day of sabbath rest, a holy sabbath to the Lord. So bake what you want to bake and boil what you want to boil. Save whatever is left and keep it until morning.” ’

24So they saved it until morning, as Moses commanded, and it did not stink or get maggots in it. 25‘Eat it today,’ Moses said, ‘because today is a sabbath to the Lord. You will not find any of it on the ground today. 26Six days you are to gather it, but on the seventh day, the Sabbath, there will not be any.’

27Nevertheless, some of the people went out on the seventh day to gather it, but they found none. 28Then the Lord said to Moses, ‘How long will you16:28 The Hebrew is plural. refuse to keep my commands and my instructions? 29Bear in mind that the Lord has given you the Sabbath; that is why on the sixth day he gives you bread for two days. Everyone is to stay where they are on the seventh day; no-one is to go out.’ 30So the people rested on the seventh day.

31The people of Israel called the bread manna.16:31 Manna sounds like the Hebrew for What is it? (see verse 15). It was white like coriander seed and tasted like wafers made with honey. 32Moses said, ‘This is what the Lord has commanded: “Take an omer of manna and keep it for the generations to come, so they can see the bread I gave you to eat in the wilderness when I brought you out of Egypt.” ’

33So Moses said to Aaron, ‘Take a jar and put an omer of manna in it. Then place it before the Lord to be kept for the generations to come.’

34As the Lord commanded Moses, Aaron put the manna with the tablets of the covenant law, that it might be preserved. 35The Israelites ate manna for forty years, until they came to a land that was settled; they ate manna until they reached the border of Canaan.

36(An omer is one-tenth of an ephah.)