2 Samuel 7 – APSD-CEB & CARST

Ang Pulong Sa Dios

2 Samuel 7:1-29

Ang Saad sa Ginoo kang David

(1 Cro. 17:1-15)

1Didto na nagpuyo si Haring David sa iyang palasyo, ug gihatagan sa Ginoo ug kalinaw ang iyang gingharian. Wala na siya sulonga sa iyang mga kaaway sa palibot. 2Usa ka adlaw, miingon si David kang Propeta Natan, “Tan-awa ra gud, ania ako magpuyo sa palasyo nga hinimo sa kahoyng sedro, apan ang Kahon sa Dios anaa lang sa tolda.” 3Mitubag si Natan sa hari, “Himoa ang gusto mong himuon, kay ang Ginoo nagauban kanimo.” 4Apan niadto mismong gabhiona miingon ang Ginoo kang Natan, 5“Lakaw ug ingna ang akong alagad nga si David nga mao kini ang akong gisulti: ‘Ikaw ba ang motukod sa templo nga akong puy-an? 6Wala pa ako makapuyo ug templo sukad sa panahon nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto hangtod karon. Nagbalhin-balhin ako ug dapit nga tolda lay akong gipuy-an. 7Sa akong pagbalhin-balhin uban sa akong katawhan nga mga Israelinhon, wala ako moreklamo sa mga pangulo nga akong gisugo sa pag-atiman kanila, kon ngano nga wala nila ako patukori ug matahom nga templo nga hinimo sa kahoyng sedro?’

8“Sultihi usab si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon, ‘Magbalantay ka kaniadto sa mga karnero, apan gipili ko ikaw nga magdumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 9Giubanan ko ikaw bisan asa ka moadto, ug gipildi ko ang tanan mong mga kaaway. Karon, himuon ko ikaw nga bantogan sama sa bantogan nga mga tawo sa kalibotan. 10-11Gihatagan7:10-11 Gihatagan: o, Hatagan. ko na ug permanenteng dapit ang akong katawhan nga mga Israelinhon, aron may kaugalingon na silang puloy-anan ug wala nay mosamok pa kanila. Sukad sa panahon nga nagbutang akog mga pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon, kanunay na silang gisamok ug gisulong sa mga daotang tawo. Apan dili na kini mahitabo pag-usab. Hatagan kog kalinaw ang imong gingharian; wala nay mga kaaway nga mosulong kaninyo. Ako, ang Ginoo, nagaingon kanimo nga magahari kanunay ang usa sa imong mga kaliwat. 12Kon mamatay ka na ug ilubong uban sa imong mga katigulangan, ipuli ko kanimo ang usa sa imong mga anak, ug lig-onon ko ang iyang gingharian. 13Siya ang magpatukod ug templo alang sa akong kadungganan, ug sigurohon ko nga ang iyang mga kaliwat mao ang magahari hangtod sa kahangtoran. 14Mahimo akong sama sa usa ka amahan kaniya ug siya mahimong sama sa usa ka anak kanako. Kon makasala siya, disiplinahon ko siya sama sa pagdisiplina sa usa ka amahan ngadto sa usa ka anak. 15Apan magpabilin gihapon ang akong gugma kaniya, dili sama sa akong gihimo kang Saul nga gipapulihan ko kanimo. 16Magapadayon ang imong gingharian sa walay kataposan, ug ang imong mga kaliwat magahari hangtod sa kahangtoran.’ ” 17Gisugilon ni Natan kang David ang tanang gipadayag sa Dios kaniya.

Ang Pag-ampo ni David

(1 Cro. 17:16-27)

18Unya misulod si Haring David sa Tolda diin nahimutang ang sudlanan sa Kasabotan. Milingkod siya diha sa presensya sa Ginoo ug nagaampo, “Ginoong Dios, si kinsa ba gayod ako ug ang akong pamilya nga gipanalanginan mo man ako ug sama niini? 19Ug karon, Ginoong Dios, may saad ka pa gayod mahitungod sa kaugmaon sa akong pamilya. Mao ba gayod kini ang sagad nimong ginahimo ngadto sa tawo? 20Unsa pa may akong ikasulti kanimo, Ginoong Dios, nga nasayod ka man kon kinsa gayod ako nga imong alagad? 21Tungod sa imong saad ug sumala sa imong pagbuot, gihimo mo kining dagkong mga butang ug gipahibalo mo kanako nga imong alagad.

22“Ginoong Dios, gamhanan ka gayod! Wala gayoy sama kanimo ug wala nay laing Dios gawas kanimo. Wala gani kami makadungog nga may dios nga sama kanimo. 23Ug walay katawhan nga sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon. Mao lang kini ang nasod dinhi sa kalibotan nga imong giluwas gikan sa pagkaulipon aron mahimong imong katawhan. Nahimo kang bantogan sa imong pagpagawas kanila gikan sa Ehipto, ug sa imong paghimog katingalahang mga butang sa dihang giabog mo ang mga nasod ug ang ilang mga dios aron makapuyo didto ang imong katawhan. 24Gihimo mo ang mga Israelinhon nga imong katawhan sa walay kataposan, ug ikaw, Ginoo, nahimong ilang Dios.

25-26“Ug karon, Ginoong Dios, tumana ang imong gisaad kanako nga imong alagad ug sa akong pamilya, aron mapasidunggan ka hangtod sa kahangtoran. Unya moingon ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom Dios sa Israel!’ Ug ang akong pamilya mahiluna diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. 27Ginoo nga Makagagahom, Dios sa Israel, may kaisog ako sa pag-ampo niini kanimo tungod kay gipadayag mo kanako nga imong alagad nga sa kanunay may magahari nga usa sa akong mga kaliwat. 28Ginoong Dios, tinuod ikaw nga Dios! Gisaad mo kining maayong mga butang kanako nga imong alagad, ug kasaligan gayod ang imong mga saad. 29Hinaut nga ikalipay mo ang pagpanalangin sa akong pamilya aron magpabilin kini diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran, kay mao kini ang imong gisaad, Ginoong Dios. Ug tungod niining imong panalangin, mabulahan ang akong pamilya hangtod sa kahangtoran.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

2 Царств 7:1-29

Обещание Всевышнего Довуду

(1 Лет. 17:1-15)

1После того как царь поселился в своём дворце и Вечный дал ему покой от всех окружающих его врагов, 2он сказал пророку Нафану:

– Смотри, я живу во дворце из кедра, а сундук Всевышнего остаётся в шатре.

3Нафан ответил царю:

– Иди и делай то, что у тебя на сердце, потому что Вечный с тобой.

4В ту ночь к Нафану было слово Вечного:

5– Пойди и скажи Моему рабу Довуду: Так говорит Вечный: «Разве ты – тот, кто построит Мне дом для обитания? 6Я не жил в доме с того дня, как вывел исроильтян из Египта, и до сегодняшнего дня. Я переходил с места на место, обитая в шатре. 7Где бы Я ни ходил со всеми исроильтянами, разве Я когда-либо говорил кому-нибудь из их судей7:7 В период после завоевания Ханона и до восшествия на престол царей Всевышний ставил вождей, называемых судьями, которые защищали и управляли исроильским народом. Об этом можно прочитать в книге Судей., которым Я повелел пасти Свой народ Исроил: „Почему вы не построили Мне дом из кедра?“»

8Итак, скажи Моему рабу Довуду: Так говорит Вечный, Повелитель Сил: «Я взял тебя, когда ты смотрел и ухаживал на пастбище за овцами, чтобы ты стал правителем Моего народа Исроила. 9Я был с тобой, куда бы ты ни ходил, и сокрушил перед тобой всех твоих врагов. Я сделаю твоё имя великим, подобным именам великих людей земли. 10Я устрою место для Своего народа Исроила и укореню его, чтобы у него был свой дом и чтобы никто его больше не тревожил. Нечестивые люди не будут больше притеснять его, как прежде, 11с того времени, как Я поставил судей над Своим народом Исроилом. Я также дам тебе покой от всех твоих врагов.

Вечный объявляет тебе, что Сам утвердит твой дом: 12Когда твои дни завершатся и ты упокоишься со своими предками, Я возведу на престол твоего потомка, того, кто произойдёт от тебя, и упрочу его царство. 13Он построит дом для поклонения Мне, и Я упрочу престол его царства навеки. 14Я буду назван его Отцом, а он Мне сыном наречётся7:12-14 Эти слова также являются пророчеством об Исо Масехе (см. Лк. 1:32; Рим. 1:3-4; Евр. 1:5).. Когда он согрешит, Я накажу его розгой и ударами, наносимыми людьми. 15Но Я не отниму от него Своей любви, как отнял её от Шаула, которого Я отверг ради тебя. 16Твой дом и твоё царство будут непоколебимы предо Мной вечно, твой престол будет установлен навеки».

17Нафан передал Довуду все слова этого откровения.

Молитва Довуда

(1 Лет. 17:16-27)

18Тогда царь Довуд вошёл, сел перед Вечным и сказал:

– Кто я, о Владыка Вечный, и что такое моя семья, что Ты так возвеличил меня? 19И словно этого не было достаточно в Твоих глазах, о Владыка Вечный, Ты ещё рассказал о будущем дома Твоего раба. Ты всегда так относишься к человеку, о Владыка Вечный? 20Что ещё может сказать Тебе Довуд? Ведь Ты знаешь Своего раба, Владыка Вечный! 21Ради Твоего слова и по Своей воле Ты совершил это великое дело и открыл его Своему рабу.

22Как Ты велик, Владыка Вечный! Нет подобного Тебе и нет Бога, кроме Тебя, как слышали мы своими ушами. 23И кто подобен Исроилу, единственному народу на земле, который Всевышний выкупил Себе, чтобы сделать Своим народом? Чтобы все узнали имя Твоё, Ты совершил великие и ужасные дела, выкупив Свой народ из Египта и изгнав перед ним другие народы и их богов. 24Ты сделал Исроил Своим собственным народом навеки, и Ты, о Вечный, стал его Богом.

25И теперь, Вечный Бог, сохрани навеки обещание, которое Ты дал о Своём рабе и его доме, и сделай, как Ты обещал. 26Пусть возвеличится Твоё имя вовеки, чтобы люди говорили: «Вечный, Повелитель Сил, есть Бог над Исроилом». И дом Твоего раба Довуда пусть утвердится перед Тобой.

27Так как Ты, Вечный, Повелитель Сил, Бог Исроила, открыл Своему рабу, говоря: «Устрою тебе дом», то раб Твой нашёл в себе смелость молиться перед Тобой. 28О Владыка Вечный, Ты – Бог! Твои слова истинны, и Ты обещал Своему рабу это благо. 29Пусть же станет Тебе угодно благословлять дом Твоего раба, чтобы он был перед Тобой вечно. Ведь Ты, Владыка Вечный, сказал это, и дом Твоего раба будет благословен навеки от Твоего благословения!