2 Samuel 22 – APSD-CEB & NIRV

Ang Pulong Sa Dios

2 Samuel 22:1-51

Ang Awit ni David sa Iyang Kadaogan

(Salmo 18)

1Nagaawit si David ngadto sa Ginoo sa dihang giluwas siya sa Ginoo gikan sa iyang mga kaaway ug kang Saul. 2-3Mao kini ang iyang awit:

“Ikaw, Ginoo, ang akong salipdanan nga bato,

ang akong lig-ong tagoanan ug manluluwas.

Ingon nga salipdanan nga bato, makatago ako kanimo.

Ikaw ang akong taming ug gamhanan nga manluluwas.

Ikaw ang akong dalangpanan ug tagoanan.

Ikaw ang nagaluwas kanako gikan sa bangis nga mga tawo.

4Dalaygon ka, Ginoo, kay kon mangayo ako ug tabang kanimo ginaluwas mo ako gikan sa akong mga kaaway.

5Ang kamatayon daw balod nga mikuso-kuso kanako.

Ang kalaglagan daw sulog sa baha nga mianod kanako.

6Ang kamatayon daw pisi nga milambod kanako ug daw lit-ag nga nagaatang sa akong agianan.

7Sa akong kalisdanan nagpakitabang ako kanimo, Ginoo, nga akong Dios,

ug gidungog mo ang akong pag-ampo didto sa imong templo.

8“Unya milinog, ug ang mga pundasyon sa mga bukid nauyog,

tungod kay nasuko ka, Ginoo.

9Nanggawas ang aso sa imong ilong,

ug sa imong baba nanggawas ang nagadilaab nga kalayo ug mga baga.

10Giablihan mo ang langit,

ug nanaog ka nga nagatungtong sa mabagang dag-om.

11Nagsakay ka sa kerubin, ug tulin kining milupad samtang gipalid sa hangin.

12Gihimo mo ang kangitngit nga mosalipod kanimo.

Nagtago ka sa mabagang dag-om.

13Gikan sa kahayag diha sa imong atubangan, nanggawas ang nagadilaab nga mga baga.

14Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Halangdong Dios, nagdahunog gikan sa langit.

15Gipana mo ug kilat ang imong mga kaaway

ug miikyas sila nga nagkatibulaag.

16Sa imong pagngulob ug pagpangusmo sa kasuko mimala ang dagat, ug nakita ang yuta ilalom niini, ug nakita usab ang pundasyon sa kalibotan.

17Gikan sa langit gigunitan mo ako ug gihaw-as gikan sa lawom nga tubig.

18Giluwas mo ako gikan sa akong gamhanang mga kaaway nga naglagot kanako, kay wala akoy dag-anan kanila.

19Gisulong nila ako sa dihang anaa ako sa kalisod,

apan gipanalipdan mo ako, Ginoo.

20Giluwas mo ako sa katalagman kay nalipay ka kanako.

21Gipanalanginan mo ako tungod kay matarong ang akong kinabuhi

ug wala ako magpakasala.

22Kay gisunod ko ang imong mga pamaagi

ug wala ako mobiya kanimo Ginoo, nga akong Dios.

23Gituman ko ang tanan mong sugo

ug wala ko lapasa ang imong mga tulumanon.

24Nahibalo ka nga walay ikasaway sa akong kinabuhi

ug gilikayan ko ang pagpakasala.

25Gigantihan mo ako tungod kay nakita mo nga matarong ang akong kinabuhi

ug wala akoy nahimong sala.

26Matinumanon ka sa mga matinumanon kanimo,

ug maayo ka usab sa mga tawo nga maayo.

27Matinud-anon ka sa mga tawo nga matinud-anon kanimo,

apan makigbatok ka sa mga tawong daotan.

28Oo, ginaluwas mo ang mga mapainubsanon,

apan ginapaubos mo ang mga mapahitas-on.

29Ginoo, ikaw ang akong kahayag.

Sa kangitngit, ikaw ang akong suga.

30Sa imong tabang sulongon ko ang panon sa mga sundalo

ug mahimo kong katkaton ang paril nga nagalibot sa lungsod.

31Hingpit ang imong pamaagi, O Dios.

Ang imong pulong kasaligan gayod.

Sama ka sa taming alang sa tanang nagadangop kanimo.

32Ikaw lang, Ginoo, ang Dios;

ikaw lang ang among salipdanan nga bato.

33Ikaw ang nagahatag kanako ug kusog22:33 Ikaw… kusog: Mao kini sa Dead Sea Scrolls, sa Latin Vulgate, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang akong lig-ong dalangpanan.

ug ang nagabantay sa akong paglakaw.

34Ginalig-on mo ang akong tiil sama sa tiil sa usa,

aron makalatas ako sa habog nga mga dapit.

35Ginabansay mo ako sa pagpakiggira.

Ang akong mga bukton makabinat na sa bronsi nga pana.

36Sama ikaw sa taming nga nagapanalipod kanako,

ug pinaagi sa imong tabang nahimo akong bantogan.

37Gipalapdan mo ang akong agianan,

busa wala ako madakin-as.

38Gigukod ko ang akong mga kaaway ug napildi ko sila.

Ug wala gayod ako mobalik hangtod nga nalaglag ko sila.

39Gilaglag ko sila hangtod nga nangalup-og sila sa akong tiilan ug dili na makabangon pa.

40Gihatagan mo ako ug kusog sa pagpakiggira

ug gipadaog batok sa akong mga kaaway.

41Gipakagiw mo ang akong mga kaaway

ug gilaglag ko sila.

42Nangayo sila ug tabang,

apan walay miluwas kanila.

Nanawag sila kanimo,

apan wala mo sila tubaga.

43Gidugmok ko sila hangtod nahisama na lang sila sa abog.

Gitunob-tunoban ko sila nga daw lapok sa kadalanan.

44Giluwas mo ako gikan sa mga nagarebelde kong katawhan.

Gihimo mo akong pangulo sa mga kanasoran.

Ang mga langyaw nagaalagad kanako.

45Nagayukbo sila kanako,

ug inigkadungog nila bahin kanako, nagatuman sila sa akong mando.

46Nawad-an silag kaisog,

ug nanggawas sa ilang mga tagoanan nga nagakurog sa kahadlok.

47Buhi ka, Ginoo!

Dalaygon ka nga akong salipdanan nga bato!

Gibayaw ko ikaw tungod kay ikaw ang Dios nga akong Manluluwas.

48Gipanimalos mo ako sa akong mga kaaway

ug gipasakop mo kanako ang mga kanasoran.

49Ginaluwas mo ako gikan sa akong mabangis nga mga kaaway,

ug ginapadaog mo ako batok kanila.

50Busa pasidunggan ko ikaw taliwala sa mga kanasoran, O Ginoo.

Ug awitan ko ikaw ug mga pagdayeg.

51Ginahatagan mo ug dagkong mga kadaogan ang imong pinili nga hari.

Gihigugma mo si David ug ang iyang mga kaliwat sa walay kataposan.”

New International Reader’s Version

2 Samuel 22:1-51

David’s Song of Praise

1David sang the words of this song to the Lord. He sang them when the Lord saved him from the power of all his enemies and of Saul. 2He said,

“The Lord is my rock and my fort. He is the God who saves me.

3My God is my rock. I go to him for safety.

He is like a shield to me. He’s the power that saves me.

He’s my place of safety. I go to him for help. He’s my Savior.

He saves me from those who want to hurt me.

4I called out to the Lord. He is worthy of praise.

He saved me from my enemies.

5“The waves of death were all around me.

A destroying flood swept over me.

6The ropes of the grave were tight around me.

Death set its trap in front of me.

7When I was in trouble I called out to the Lord.

I called out to my God.

From his temple he heard my voice.

My cry for help reached his ears.

8“The earth trembled and shook.

The pillars of the heavens rocked back and forth.

They trembled because the Lord was angry.

9Smoke came out of his nose.

Flames of fire came out of his mouth.

Burning coals blazed out of it.

10He opened the heavens and came down.

Dark clouds were under his feet.

11He got on the cherubim and flew.

The wings of the wind lifted him up.

12He covered himself with darkness.

The dark rain clouds of the sky were like a tent around him.

13From the brightness all around him

flashes of lightning blazed out.

14The Lord thundered from heaven.

The voice of the Most High God was heard.

15He shot his arrows and scattered the enemy.

He sent flashes of lightning and chased them away.

16The bottom of the sea could be seen.

The foundations of the earth were uncovered.

It happened when the Lord’s anger blazed out.

It came like a blast of breath from his nose.

17“He reached down from heaven. He took hold of me.

He lifted me out of deep waters.

18He saved me from my powerful enemies.

He set me free from those who were too strong for me.

19They stood up to me when I was in trouble.

But the Lord helped me.

20He brought me out into a wide and safe place.

He saved me because he was pleased with me.

21“The Lord has been good to me because I do what is right.

He has rewarded me because I lead a pure life.

22I have lived the way the Lord wanted me to.

I’m not guilty of turning away from my God.

23I keep all his laws in mind.

I haven’t turned away from his commands.

24He knows that I am without blame.

He knows I’ve kept myself from sinning.

25The Lord has rewarded me for doing what is right.

He has rewarded me because I haven’t done anything wrong.

26Lord, to those who are faithful you show that you are faithful.

To those who are without blame you show that you are without blame.

27To those who are pure you show that you are pure.

But to those whose paths are crooked you show that you are clever.

28You save those who aren’t proud.

But you watch the proud to bring them down.

29Lord, you are my lamp.

You bring light into my darkness.

30With your help I can attack a troop of soldiers.

With the help of my God I can climb over a wall.

31“God’s way is perfect.

The Lord’s word doesn’t have any flaws.

He protects like a shield

all who go to him for safety.

32Who is God except the Lord?

Who is the Rock except our God?

33God gives me strength for the battle.

He keeps my way secure.

34He makes my feet like the feet of a deer.

He causes me to stand on the highest places.

35He trains my hands to fight every battle.

My arms can bend a bow of bronze.

36Lord, you shield me with your saving help.

Your help has made me great.

37You give me a wide path to walk in

so that I don’t twist my ankles.

38“I chased my enemies and crushed them.

I didn’t turn back until they were destroyed.

39I crushed them completely so that they couldn’t get up.

They fell under my feet.

40Lord, you gave me strength to fight the battle.

You caused my enemies to be humble in front of me.

41You made them turn their backs and run away.

So I destroyed my enemies.

42They cried out for help. But there was no one to save them.

They called out to the Lord. But he didn’t answer them.

43I beat them as fine as the dust of the earth.

I pounded them and walked on them like mud in the streets.

44“You saved me when people attacked me.

You have kept me as the ruler over nations.

People I didn’t know serve me now.

45People from other lands bow down to me in fear.

As soon as they hear about me, they obey me.

46All of them give up hope.

They come trembling out of their hiding places.

47“The Lord lives! Give praise to my Rock!

Give honor to my God, the Rock! He is my Savior!

48He is the God who pays back my enemies.

He brings the nations under my control.

49He sets me free from my enemies.

You have honored me more than them.

You have saved me from a man who wanted to hurt me.

50Lord, I will praise you among the nations.

I will sing your praise.

51He gives his king great victories.

He shows his faithful love to his anointed king.

He shows it to David and his family forever.”