Hiob 7 – AKCB & TNCV

Akuapem Twi Contemporary Bible

Hiob 7:1-21

1“Asase so som nyɛ den mma onipa ana?

Ne nkwanna nte sɛ ɔpaani de?

2Sɛnea akoa ani gyina anwummere sunsuma,

anaasɛ ɔpaani ho pere no nʼakatua ho no,

3saa ara na wɔatwa asram hunu ato me hɔ,

ne anadwo a ɔhaw wɔ mu ama me.

4Sɛ meda a, midwen bisa se, ‘Bere bɛn na ade bɛkye?’

Nanso anadwo twa mu nkakrankakra, na mepere kosi ahemadakye.

5Asunson ne aporɔporɔw afura me nipadua,

me were atetew na ɛrefi nsu.

6“Me nna kɔ ntɛm sen ɔnwemfo akurokurowa,

na ɛkɔ awiei a anidaso biara nni mu.

7Ao, Onyankopɔn, kae sɛ me nkwanna te sɛ ɔhome;

na mʼani renhu anigye bio da.

8Ani a ehu me mprempren no renhu me bio;

mobɛhwehwɛ me, nanso na minni hɔ bio.

9Sɛnea omununkum yera na etu kɔ,

saa ara na nea ɔkɔ ɔda mu no nsan mma bio.

10Ɔrensan mma ne fi da biara da bio;

nʼatenae renkae no bio.

11“Ɛno nti meremmua mʼano;

mifi me honhom ahoyeraw mu akasa,

mefi me kra ɔyaw mu anwiinwii.

12So meyɛ ɛpo anaa aboa kɛse a ɔwɔ bun mu,

na mode me ahyɛ ɔwɛmfo nsa yi?

13Sɛ midwen sɛ minya awerɛkyekye wɔ me mpa so,

na mʼakongua adwudwo mʼanwiinwii ano a,

14ɛno mpo na wode adaeso yi me hu

na wode anisoadehu hunahuna me,

15ɛno nti mepɛ ɔsɛn ne owu,

sen me nipadua yi.

16Mimmu me nkwa; mentena ase afebɔɔ.

Munnyaa me; na me nna nka hwee.

17“Ɔdesani ne hena a ne ho hia wo sɛɛ,

na wʼani ku ne ho,

18na wohwehwɛ ne mu anɔpa biara

na wosɔ no hwɛ bere biara?

19Worennyi wʼani mfi me so da,

anaasɛ worennyaa me bere tiaa bi mpo ana?

20Sɛ mayɛ bɔne a, dɛn na mayɛ wo,

Ao adesamma so wɛmfo?

Adɛn nti na watu wʼani asi me so?

Mayɛ adesoa ama wo ana?

21Adɛn nti na wonkata me mmarato so

na womfa me bɔne nkyɛ me?

Ɛrenkyɛ biara, mɛda mfutuma mu.

Wobɛhwehwɛ me nanso na minni hɔ bio.”

Thai New Contemporary Bible

โยบ 7:1-21

1“มนุษย์ไม่ต้องดิ้นรนตรากตรำในโลกเหมือนทหารที่ถูกเกณฑ์หรอกหรือ?

ชีวิตของเขาไม่เหมือนชีวิตลูกจ้างหรอกหรือ?

2เหมือนทาสที่ใฝ่หายามเย็นหลังเลิกงาน

เหมือนลูกจ้างตั้งตารอเวลารับค่าจ้าง

3ข้าก็เช่นกัน ได้รับส่วนปีเดือนอันไร้ผล

ได้รับคืนวันอันทุกข์ลำเค็ญ

4เมื่อข้านอนลงข้าก็คิดว่า ‘อีกนานไหมกว่าจะได้ตื่น?’

ค่ำคืนช่างยืดยาวจริงๆ ข้านอนกระสับกระส่ายจนรุ่งสาง

5ร่างของข้าเต็มไปด้วยหนอนและแผลตกสะเก็ด

ผิวหนังของข้าปริแตกและกลัดหนอง

6“ชีวิตของข้าผ่านไปเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ

แล่นไปสู่จุดจบอย่างสิ้นหวัง

7ข้าแต่พระเจ้า โปรดระลึกว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นเพียงอึดใจเดียว

ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นความสุขอีก

8ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์ตอนนี้ ต่อไปก็จะไม่เห็นอีกแล้ว

พระองค์จะทอดพระเนตรหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว

9เหมือนเมฆสลายตัวและลับหายไป

คนที่ลงไปยังหลุมฝังศพก็ไม่หวนคืนมาอีก

10เขาจะไม่มีวันได้กลับบ้านอีกเลย

เขาจะไม่เป็นที่รู้จักในแถบนั้นอีก

11“ฉะนั้นข้าพระองค์จะไม่นิ่งอยู่

ข้าพระองค์จะพูดออกมาด้วยความทุกข์ระทมใจ

ข้าพระองค์จะพร่ำบ่นด้วยความขมขื่นในดวงวิญญาณ

12ข้าพระองค์เป็นทะเลหรือสัตว์ร้ายแห่งห้วงลึกกระนั้นหรือ

พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์ไว้?

13เมื่อข้าพระองค์คิดว่าการนอนหลับจะช่วยปลอบใจ

และฟูกนุ่มๆ จะทำให้ข้าพระองค์คลายทุกข์ที่พร่ำบ่นถึงอยู่

14ถึงกระนั้นพระองค์ก็ยังเขย่าขวัญข้าพระองค์ด้วยความฝัน

ทำให้ข้าพระองค์หวาดหวั่นด้วยนิมิตต่างๆ

15ดังนั้นให้ข้าพระองค์อึดอัดใจและตายไป

ยังดีกว่าอยู่ในร่างกายอย่างนี้ต่อไป

16ข้าพระองค์เบื่อหน่ายชีวิต ข้าพระองค์ไม่ขออยู่ค้ำฟ้า

โปรดทิ้งข้าพระองค์ไว้ตามลำพังเพราะวันเวลาของข้าพระองค์ไม่มีความหมาย

17“มนุษย์นั้นสำคัญไฉนหนอ

พระองค์จึงเอาพระทัยใส่เขาขนาดนั้น?

18ที่พระองค์จะต้องตรวจตราเขาอยู่ทุกเช้า

และทดสอบเขาอยู่ทุกขณะ

19พระองค์จะทรงหันไปทางอื่น

หรือปล่อยข้าพระองค์ไว้ตามลำพังแม้สักครู่เดียวไม่ได้เลยหรือ?

20ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงเฝ้าดูมนุษยชาติ

หากข้าพระองค์ได้ทำบาป ข้าพระองค์ได้ทำอะไรต่อพระองค์เล่า?

เหตุใดทรงกระทำให้ข้าพระองค์ตกเป็นเป้าของพระองค์?

และทำให้ชีวิตข้าพระองค์เป็นภาระแก่พระองค์?7:20 สำเนา MT. ส่วนใหญ่ว่าข้าพระองค์กลายเป็นภาระแก่ตนเอง

21ทำไมหนอพระองค์จึงไม่อภัยความผิดพลั้ง

และยกโทษบาปของข้าพระองค์?

ในเมื่ออีกไม่นานข้าพระองค์ก็จะนอนลงกลางธุลีดิน

พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว”