Ɔsɛnkafo 12 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Ɔsɛnkafo 12:1-14

1Kae wo Bɔfo

wɔ wo mmerantebere mu,

ansa na nnabɔne no aba

na mfe a wobɛka se,

“Minni mu anigye biara” no reba,

2ansa na owia ne hann,

ɔsram ne nsoromma aduru sum,

na omununkum asan aba osutɔ akyi.

3Bere a ofi no awɛmfo ho popo,

na mmarima ahoɔdenfo akom,

bere a awiyamfo agyae adwumayɛ, sɛ wosua nti

na wɔn a wɔhwɛ pema mu no ani so ayɛ kusuu;

4bere a wɔatoto abɔnten no apon mu

na awiyambea nnyigyei ano abrɛ ase;

bere a nnipa te nnomaa su na wɔanyan,

nanso wɔn nnwonto ano abrɛ ase;

5bere a nnipa suro sorokɔ

ne mmɔnten so amanenyasɛm;

bere a “ɔsonkoran” dua begu nhwiren

na tɛwtɛw twe ne ho kɔ no

na nkatede ho adwudwo.

Afei onipa kɔ ne daa home mu

na agyaadwotwafo tu gu mmɔnten so.

6Kae no, ansa na dwetɛ hama no atew,

anaasɛ sikakɔkɔɔ asanka no abɔ;

ansa na sukuruwa no abobɔ wɔ asuten ho,

anaasɛ asubura so nkyimii abubu,

7na dɔte san kɔ asase a efi mu bae,

na honhom no tu kɔ Onyankopɔn a ɔde mae no nkyɛn.

8“Ahuhude mu ahuhude” ɔsɛnkafo no na ose.

“Biribiara yɛ ahuhude!”

Asɛm No Awiei

9Ɔsɛnkafo no yɛ onyansafo na ɔde nimdeɛ maa nnipa nso. Ɔdwenee na ɔyɛɛ nhwehwɛmu na obubuu mmɛ bebree. 10Ɔsɛnkafo no hwehwɛɛ sɛ obenya nsɛm a ɛfata, na nea ɔkyerɛw no yɛ pɛ na ɛyɛ nokware nso.

11Anyansafo nsɛm te sɛ nantwikafo mpeaw. Wɔn nsɛm a wɔaboa ano te sɛ nnadewa a wɔde abobɔ dua mu ma akɔ mu yiye. Saa nsɛm yi nyinaa fi Oguanhwɛfo baako nkyɛn. 12Mebɔ wo kɔkɔ sɛ twe wo ho fi biribiara a ɛka eyinom ho, me babarima.

Nhoma bebrebe nkyerɛw nni awiei, na ne sua pii no ma honam yɛ mmerɛw.

13Afei ne nyinaa atɔ asom;

nsɛm no awiei ni:

Suro Onyankopɔn na di nʼahyɛde so,

na onipa asɛde nyinaa ni.

14Onyankopɔn bebu nneyɛe biara atɛn,

nea wɔayɛ asie nso ka ho,

sɛ ɛyɛ papa anaa bɔne.

O Livro

Eclesiastes 12:1-14

1Lembra-te do teu Criador na tua mocidade, antes que venham os maus anos em que já não tenhas prazer na vida. 2Será demasiado tarde, então, quando o Sol, a luz, a Lua e as estrelas escurecerem e já não haja raios de Sol brilhando entre as nuvens. 3Porque há de vir um tempo em que os teus membros tremerão sob o peso dos anos; as tuas pernas enfraquecerão; terás poucos dentes para mastigar; virá a perda de vista. 4Os teus lábios se fecharão, enquanto comes; acordarás de manhã cedo, quando se ouvirem os primeiros cantos das aves, mas tu próprio serás surdo a esses sons. 5Terás medo das alturas, terás medo de cair; serás um velho de cabelos brancos, arrastando-se a si próprio; faltar-te-ão os apetites. Estarás às portas da morte, abeirando-te da tua eterna morada, enquanto os pranteadores vão percorrendo a cidade.

6Sim, lembra-te do teu Criador agora, enquanto és novo, antes que se rompa o fio de prata da vida, e se despedace a taça de ouro e se quebre o cântaro junto à fonte, e a nora junto ao poço. 7Antes que o pó volte à terra, donde veio, e o espírito retorne a Deus, que o deu.

8Tudo é ilusão, diz o pregador, tudo é passageiro.

A conclusão

9Como o pregador era sábio, continuou a ensinar ao povo tudo o que sabia; coligiu provérbios e ordenou-os. 10O pregador tentou encontrar as palavras apropriadas e escreveu, com destreza e justiça, os seus muitos discursos cheios de verdade.

11As palavras do sábio são como aguilhões que espicaçam à ação, são como pregos bem fixados. Os melhores estudantes são aqueles que retêm bem a matéria que lhes foi transmitida pelo único pastor.

12Mas, meu filho, tem cuidado! Não há limite para a expressão de opiniões; pode-se passar a vida a estudá-las, mas acaba-se por se ficar cansado.

13Esta é a minha conclusão final: teme a Deus e obedece aos seus mandamentos; este é o dever de todo o ser humano. 14Deus nos julgará por tudo o que fazemos, incluindo o que está encoberto, seja bom, seja mau.