رومیان 2:17-29
داشتن شريعت كافی نيست، بايد مطابق آن زندگی كرد
و اما شما يهوديان، تصور میكنيد كه چون خدا شريعت و احكام خود را به شما عطا كرده است، بنابراين از شما خشنود است، و میباليد به اينكه برگزيدگان خدا هستيد. شما اراده و خواست خدا را میدانيد و خوب را از بد تشخيص میدهيد، چون احكام او را از كودكی آموختهايد، شما يقين كامل داريد كه راه خدا را به خوبی میشناسيد؛ به همين جهت خود را راهنمای نابينايان میدانيد، و خويشتن را چراغهايی میپنداريد كه راه خدا را به آنانی كه در تاريكی گمراه شدهاند، نشان میدهند. شما گمان میكنيد كه راهنمای مردم نادان هستيد و میتوانيد امور الهی را حتی به كودكان نيز بياموزيد، زيرا تصور میكنيد احكام خدا را كه پر از معرفت و راستی است، میدانيد.
حال، شما كه ديگران را تعليم میدهيد، چرا خودتان نمیآموزيد؟ به ديگران میگوييد كه دزدی نكنيد؛ آيا خودتان دزدی نمیكنيد؟ میگوييد كه زنا كردن گناه است؛ آيا خودتان زنا نمیكنيد؟ میگوييد كه نبايد بتپرستی كرد؛ آيا خودتان ماديات را همچون بت نمیپرستيد؟ شما به داشتن كتاب آسمانی افتخار میكنيد؛ ولی آيا با زير پا گذاشتن دستورات آن، به خدا توهين نمیكنيد؛ همانطور كه كتاب آسمانی میفرمايد: «مردم دنيا به خاطر شما يهوديان، به نام خدا بیاحترامی میكنند!»
يهودی بودن شما، در صورتی ارزش دارد كه از دستورات خدا اطاعت كنيد. در غير اين صورت، از بتپرستان هم بدتريد. زيرا اگر بتپرستان احكام خدا را اطاعت كنند، آيا خدا تمام امتيازات و افتخاراتی را كه قصد داشت به شما يهوديان بدهد، به ايشان نخواهد داد؟ يقيناً خواهد داد. در اين صورت وضع بتپرستان نامختون كه احكام خدا را اطاعت میكنند، در پيشگاه خدا از وضع شما يهوديان خيلی بهتر خواهد بود، زيرا شما با وجود اينكه ختنه شدهايد و صاحب كتاب آسمانی هستيد، باز احكام خدا را اطاعت نمیكنيد.
فراموش نكنيد كه هر كه پدر و مادرش يهودی باشند و خود نيز ختنه شده باشد، يهودی نيست. بلكه يهودی واقعی كسی است كه دلش در نظر خدا پاک باشد. زيرا ختنهٔ بدنی، خدا را راضی نمیسازد؛ خدا از كسانی راضی و خشنود میشود كه آرزوها و افكارشان ختنه و دگرگون شده باشد. هر كه زندگیاش به اين صورت تغيير يافته باشد، اگر هم شما او را تحسين نكنيد، خدا او را تحسين خواهد كرد.
رومیان 3:1-8
خدا امين است
پس برتری يهوديت در چيست؟ آيا خدا امتياز بخصوصی برای يهوديان قائل است؟ آيا ختنه ارزشی دارد؟ بلی، خدا برای يهوديان امتيازات بسياری قائل شده است.
يكی از مهمترین اين امتيازات، اينست كه خدا احكام و كلام خود را به ايشان سپرد، تا آنان خواست و ارادهٔ او را بدانند و آن را اجرا كنند. اما اگر بعضی از ايشان ايمان خود را از دست دادند و نسبت به خدا پيمانشكنی كردند، آيا خدا نيز عهد و پيمان خود را خواهد شكست؟ هرگز! اگر همهٔ مردم دنيا هم دروغ بگويند، خدا هرگز دروغ نمیگويد. در كتاب آسمانی در اين باره آمده كه هر چه خدا میفرمايد، هميشه راست و درست است، و در هر داوری پيروزی با اوست.
اما بعضی چنين استدلال میكنند: «خوب است كه ما بیايمان بمانيم! گناهان ما نتيجهٔ خوبی دارد! زيرا وقتی مردم ببينند كه ما چقدر بد هستيم، بهتر پی خواهند برد كه خدا چقدر نيكوست! پس، در اين صورت آيا انصاف است كه خدا ما را مجازات كند، در حالی که گناهان ما به جلال او كمک میكند؟» به هيچ وجه چنين نيست! زيرا چنين خدايی ديگر شايسته نخواهد بود كسی را داوری كند. چون اگر نادرستی من در مقايسه با راستی خدا باعث بزرگی و جلال او گردد، ديگر او نمیتواند مرا به عنوان يک گناهكار، داوری و محكوم كند. اگر بخواهيد چنين استدلال كنيد، به اين نتيجه خواهيد رسيد كه «هر چه ما بدتر باشيم، خدا بيشتر خشنود میگردد.» بعضی به من افترا میزنند و میگويند كه من اين را وعظ میكنم. محكوميت چنين اشخاص قطعی است.