1การสู้รบระหว่างฝ่ายวงศ์วานของซาอูลกับฝ่ายดาวิดยืดเยื้อเป็นเวลานาน ดาวิดทรงเข้มแข็งขึ้นทุกทีๆ ในขณะที่ฝ่ายวงศ์วานของซาอูลเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ
2ราชโอรสของดาวิดที่ประสูติในเมืองเฮโบรน ได้แก่ อัมโนนราชโอรสหัวปี ประสูติจากนางอาหิโนอัมแห่งยิสเรเอล
3องค์ที่สองคือ คิเลอาบบุตรนางอาบีกายิลภรรยาม่ายของนาบาลแห่งคารเมล
องค์ที่สามคือ อับซาโลมบุตรนางมาอาคาห์ราชธิดาของกษัตริย์ทัลมัยแห่งเกชูร์
4องค์ที่สี่คือ อาโดนียาห์บุตรนางฮักกีท
องค์ที่ห้าคือ เชฟาทิยาห์บุตรนางอาบีตัล
5และองค์ที่หกคือ อิทเรอัมบุตรนางเอกลาห์
ราชโอรสเหล่านี้ของดาวิดประสูติที่เมืองเฮโบรน
อับเนอร์มาอยู่ฝ่ายดาวิด
6ขณะที่การสู้รบระหว่างฝ่ายวงศ์วานของซาอูลกับฝ่ายดาวิดดำเนินไป อับเนอร์ก็ขยายอิทธิพลมากขึ้นเรื่อยๆ ในฝ่ายวงศ์วานของซาอูล
7ซาอูลมีสนมคนหนึ่งชื่อริสปาห์บุตรสาวของอัยยาห์ และอิชโบเชทตรัสถามอับเนอร์ว่า “เหตุใดท่านจึงหลับนอนกับสนมของเสด็จพ่อ?”
8คำพูดนี้ทำให้อับเนอร์โกรธจัดจึงตอบว่า “ข้าพระบาทเป็นสุนัขรับใช้ยูดาห์หรือ? ข้าพระบาทยังคงจงรักภักดีต่อซาอูลราชบิดาของฝ่าพระบาท และราชวงศ์กับพระสหายมาจนถึงบัดนี้ ข้าพระบาทไม่ได้มอบฝ่าพระบาทให้กับดาวิด แต่บัดนี้ฝ่าพระบาททรงกล่าวหาข้าพระบาทด้วยเรื่องผู้หญิงคนนี้! 9ขอพระเจ้าทรงจัดการกับข้าพระบาทอย่างสาหัส หากข้าพระบาทไม่ช่วยดาวิดให้ลุล่วงตามพระสัญญาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิญาณไว้กับเขา 10และย้ายอาณาจักรจากราชวงศ์ซาอูล มาสถาปนาราชบัลลังก์ดาวิดขึ้นเหนืออิสราเอลและยูดาห์ จากดานจดเบเออร์เชบา” 11อิชโบเชททรงไม่กล้าโต้ตอบประการใดเพราะกลัวอับเนอร์
12แล้วอับเนอร์ส่งตัวแทนไปทูลดาวิดว่า “แผ่นดินนี้เป็นของใคร? หากทรงทำข้อตกลงกับข้าพระบาท ข้าพระบาทก็จะช่วยนำอิสราเอลทั้งหมดมาสวามิภักดิ์ต่อฝ่าพระบาท”
13ดาวิดตรัสว่า “ดี เราจะทำข้อตกลงกับท่าน แต่มีข้อแม้ว่าท่านต้องนำตัวมีคาลราชธิดาของซาอูลมาด้วยเมื่อท่านมาพบเรา” 14แล้วดาวิดจึงทรงใช้ผู้สื่อสารไปทูลเรียกร้องกับอิชโบเชทราชโอรสของซาอูลว่า “จงคืนตัวมีคาลมเหสีของเรา ซึ่งเราได้ใช้หนังปลายองคชาติของชาวฟีลิสเตียร้อยคนสู่ขอนางมา”
15อิชโบเชทจึงตรัสสั่งให้ชิงตัวมีคาลจากสามีของนางคือปัลทีเอลบุตรลาอิช 16ปัลทีเอลเดินตามนางมาจนถึงบาฮูริมและร้องไห้มาตลอดทาง อับเนอร์จึงกล่าวแก่เขาว่า “กลับบ้านไป!” เขาก็กลับ
17อับเนอร์เกลี้ยกล่อมบรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอลว่า “พวกท่านก็อยากให้ดาวิดเป็นกษัตริย์มาตั้งนานแล้ว 18ก็จงทำเดี๋ยวนี้! เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสัญญากับดาวิดไว้ว่า ‘ดาวิดนี่แหละคือผู้ที่เราจะใช้ให้กอบกู้ประชากรอิสราเอลของเราจากมือชาวฟีลิสเตียและจากศัตรูทั้งปวง’ ”
19อับเนอร์ยังได้พูดกับชนตระกูลเบนยามินด้วย แล้วเขาก็เดินทางมายังเมืองเฮโบรนเพื่อทูลทุกสิ่งทุกอย่างที่อิสราเอลและตระกูลเบนยามินต้องการจะทำแก่ดาวิด 20เมื่ออับเนอร์พร้อมคนยี่สิบคนมาเข้าเฝ้าดาวิดที่เมืองเฮโบรน ดาวิดทรงจัดงานเลี้ยงให้เขาเหล่านั้น 21อับเนอร์จึงทูลดาวิดว่า “ข้าพระบาทจะไปรวบรวมอิสราเอลทั้งหมดมาเพื่อฝ่าพระบาท พวกเขาจะได้ถวายสัตยาบัน และฝ่าพระบาทจะได้ทรงปกครองทุกคนตามชอบพระทัย” ดาวิดจึงทรงส่งอับเนอร์กลับไปโดยสวัสดิภาพ
โยอาบสังหารอับเนอร์
22ขณะนั้นโยอาบและคนของดาวิดเพิ่งกลับจากการปล้น และนำข้าวของมากมายที่ริบได้กลับมาด้วย แต่อับเนอร์ไม่ได้อยู่กับดาวิดที่เมืองเฮโบรนแล้วเพราะดาวิดทรงส่งเขากลับไปอย่างสันติ 23เมื่อโยอาบและทหารทั้งหมดที่อยู่กับเขามาถึง โยอาบก็รู้ว่าอับเนอร์บุตรเนอร์เพิ่งมาเข้าเฝ้ากษัตริย์แล้วถูกส่งกลับไปอย่างสันติ
24โยอาบก็เข้าเฝ้าดาวิดและทูลว่า “เหตุใดฝ่าพระบาททรงทำอย่างนี้? ดูเถิด อับเนอร์มาถึงแล้ว แต่ทรงปล่อยเขาไปได้อย่างไร? ตอนนี้เขาก็ไปแล้ว! 25ฝ่าพระบาทก็ทรงทราบอยู่แล้วว่าเขามาสืบดูลาดเลาเพื่อจะวางแผนและกลับมาเล่นงานเรา”
26โยอาบจึงทูลลาแล้วส่งคนตามอับเนอร์ไปทันที่บ่อสีราห์ อับเนอร์ก็กลับมาพร้อมกับพวกนั้นแต่ดาวิดไม่ทรงทราบเรื่องนี้ 27เมื่ออับเนอร์มาถึงเมืองเฮโบรน โยอาบดึงตัวเขามาข้างประตูเมือง ทำเหมือนมีเรื่องจะคุยเป็นการส่วนตัว แต่แล้วโยอาบก็แทงท้องอับเนอร์ตาย เป็นการแก้แค้นแทนอาสาเฮลน้องชายของตน
28เมื่อดาวิดทรงทราบเรื่องจึงตรัสว่า “ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า เรากับอาณาจักรของเราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับการตายของอับเนอร์บุตรเนอร์ 29ขอให้ความผิดครั้งนี้ตกแก่โยอาบและวงศ์ตระกูลของเขา! ขอให้วงศ์ตระกูลของเขามีคนที่เป็นแผลพุพองหรือโรคเรื้อน3:29 คำภาษาฮีบรูอาจหมายถึงโรคผิวหนังต่างๆ ไม่จำเป็นต้องหมายถึงโรคเรื้อนเท่านั้น พิกลพิการ ตายด้วยความอดอยาก หรือล้มตายด้วยสงครามเสมอ”
30(โยอาบและอาบีชัยน้องชายของเขาได้สังหารอับเนอร์เพราะเขาได้ฆ่าอาสาเฮลน้องชายของพวกเขาในการต่อสู้ที่กิเบโอน)
31ดาวิดตรัสกับโยอาบและพรรคพวกที่อยู่ด้วยว่า “จงฉีกเสี้อผ้า สวมชุดผ้ากระสอบ และไว้ทุกข์ให้อับเนอร์” กษัตริย์ดาวิดเองทรงติดตามขบวนแห่ศพไปยังสุสาน 32ศพของอับเนอร์ถูกฝังไว้ที่เมืองเฮโบรน กษัตริย์ทรงร่ำไห้เสียงดังตรงที่ฝังศพ ประชากรทั้งปวงก็ร่ำไห้ด้วย
33ดาวิดทรงขับร้องบทคร่ำครวญสำหรับอับเนอร์ว่า
“ควรหรือที่อับเนอร์ต้องมาตายเยี่ยงคนเถื่อน?
34มือของท่านไม่ได้ถูกมัด
เท้าของท่านไม่ได้ถูกจองจำ
ท่านล้มลงดั่งผู้ที่ล้มต่อหน้าคนชั่ว”
ประชากรทั้งปวงก็ร่ำไห้ให้กับอับเนอร์อีกครั้ง
35แล้วพวกเขามาทูลดาวิดให้ทรงยอมเสวยพระกระยาหารบ้างขณะที่ยังกลางวันอยู่ แต่ดาวิดตรัสสาบานว่า “ขอพระเจ้าทรงจัดการกับเราอย่างหนัก หากเรากินขนมปังหรือสิ่งอื่นใดก่อนดวงอาทิตย์ลับฟ้า!”
36การทำเช่นนี้เป็นที่ชื่นชอบแก่ประชาชนอย่างยิ่ง อันที่จริงพวกเขาชื่นชอบทั้งนั้นไม่ว่ากษัตริย์จะทำสิ่งใด 37ในวันนั้นประชาชนทั้งหมดและชนอิสราเอลทั้งปวงจึงทราบว่าดาวิดไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับการสังหารอับเนอร์บุตรเนอร์เลย
38แล้วกษัตริย์ดาวิดตรัสกับคนของพระองค์ว่า “ท่านรู้หรือไม่ว่าในวันนี้คนสำคัญและผู้นำที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งได้สิ้นชีพแล้วในอิสราเอล? 39และวันนี้ถึงแม้เราจะเป็นกษัตริย์ที่พระเจ้าทรงเจิมตั้งไว้ เราก็อ่อนแอ และบุตรทั้งสองของนางเศรุยาห์นี้ก็แข็งแกร่งเกินไปสำหรับเรา ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบสนองคนชั่วที่ได้ทำการชั่วเถิด!”
押尼珥之死
1掃羅和大衛兩家長期爭戰，大衛家的勢力越來越強，掃羅家卻日益衰微。
2大衛在希伯崙生的兒子有耶斯列人亞希暖所生的長子暗嫩， 3迦密人拿八的遺孀亞比該所生的次子基利押，基述王達買的女兒瑪迦所生的三子押沙龍， 4哈及所生的四子亞多尼雅，亞比她所生的五子示法提雅， 5大衛的妻子以格拉所生的六子以特念。大衛的這些兒子都是在希伯崙生的。
6在掃羅和大衛兩家爭戰期間，押尼珥在掃羅家權勢日增。 7他跟掃羅的一個妃嬪、艾押的女兒利斯巴通姦，伊施波設問他：「你為什麼跟我父親的妃嬪一起睡覺呢？」 8押尼珥聽了非常憤怒，說：「難道我是猶大的走狗嗎？我這樣厚待你父親掃羅家和他的親人朋友，沒有把你交給大衛，今天你竟為了一個女人來責備我！ 9-10倘若我不照著耶和華應許大衛的誓言把掃羅的江山奪過來交給大衛，讓他統治全以色列和猶大，從但到別示巴，願耶和華重重地懲罰我！」
11伊施波設一句話也不敢答，因為他害怕押尼珥。
12押尼珥派使者送信給大衛，說：「這個國家難道不是你的嗎？如果你與我立約，我必幫助你統一以色列。」 13大衛回答說：「好，但你一定要把掃羅的女兒米甲帶來才能見我。」 14於是，大衛派使者去見掃羅的兒子伊施波設說：「請把我的妻子米甲送回來，因為她是我用一百個非利士人的包皮作聘禮娶來的。」 15伊施波設就派人把米甲從她丈夫——拉億的兒子帕鐵那裡接回來。 16帕鐵一路跟著米甲，邊走邊哭，一直到巴戶琳。押尼珥對他說：「你回去吧！」他就回去了。
17押尼珥和以色列的長老商量說：「你們以前一直都希望大衛做你們的王， 18現在是時候了，因為耶和華曾說要藉著祂僕人大衛的手，從非利士人和其他敵人手中拯救祂的以色列子民。」 19押尼珥也跟便雅憫人商談，然後到希伯崙把以色列人和便雅憫人的願望告訴大衛。 20當時，他帶了二十個人前往希伯崙見大衛，大衛就設宴款待他們。 21押尼珥對大衛說：「我要為我主我王招聚所有的以色列人，跟你立約，你便可以如願以償，統治全以色列。」於是大衛為他送行，他就平安地回去了。
22大衛送押尼珥離開後不久，約押就率領大衛的軍隊帶著許多戰利品凱旋而歸。 23約押率領全軍回來後，有人告訴他：「尼珥的兒子押尼珥剛才來朝見王，王送他平安地離去了。」 24約押聽後，就去見王，說：「你這做的是什麼事？押尼珥來見你，你為什麼放他走呢？ 25你要知道，尼珥的兒子押尼珥想來騙你，探聽你的虛實。」
26約押從大衛那裡出來，派人去追押尼珥，他們在西拉井追上了他，把他帶了回來。大衛對這件事一無所知。 27押尼珥回到希伯崙的時候，約押就把他帶到城門的甕洞，裝作與他密談，乘機用短劍刺入他的肚子，把他殺死了，為他兄弟亞撒黑報了仇。 28大衛聽到消息就說：「耶和華作證，我和我的人民永遠跟尼珥的兒子押尼珥的死無關。 29約押和他全家要承擔這罪，願他的後代永遠有長瘡的、患皮膚病的、拄拐杖的、被刀劍所殺的或挨餓的。」 30約押和他兄弟亞比篩之所以殺押尼珥，是因為押尼珥在基遍殺了他們的兄弟亞撒黑。
31大衛對約押和部下說：「你們要撕裂衣服，腰束麻布，在押尼珥棺前哭喪！」大衛王也跟在棺後送葬。 32他們就把押尼珥葬在希伯崙。大衛王和眾人在墓旁大哭一場。 33大衛王哀悼押尼珥，說：
「押尼珥啊！
你怎能死得糊里糊塗3·33 「糊里糊塗」希伯來文是「像愚笨人」。呢？
34你的手沒有被捆，
你的腳沒有被鎖，
你是死在陰險小人的手裡啊！」
於是眾人都為押尼珥哀哭。 35大衛整天沒有進食，眾人來勸他吃一點東西，但他起誓說：「我若在日落以前吃任何東西，願上帝重重地懲罰我！」 36眾人聽見了，都很喜悅，王做的每一件事都令他們喜悅。 37那天全國的人都看出尼珥的兒子押尼珥的死與大衛無關。 38大衛王對他的隨從說：「你們難道不知道今天以色列損失了一位偉大的將領嗎？ 39今天我雖然是耶和華所膏立的王，但仍勢單力薄，無法對付洗魯雅的兩個兒子，願耶和華報應他們的惡行。」
