แก้แค้นให้ชาวกิเบโอน
1ในรัชกาลของดาวิด เกิดการกันดารอาหารติดต่อกันเป็นเวลาสามปี ดาวิดจึงร้องทูลต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เป็นเพราะซาอูลได้สังหารชาวกิเบโอน เขาและครอบครัวต้องรับผิดชอบ”
2กษัตริย์ดาวิดจึงทรงเรียกชาวกิเบโอนมาประชุม (กิเบโอนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอิสราเอล แต่เป็นชาวอาโมไรต์ที่ได้รับการไว้ชีวิตตามที่ชาวอิสราเอลได้ปฏิญาณไว้ แต่ซาอูลพยายามกวาดล้างพวกเขา เพราะความกระตือรือร้นที่จะทำเพื่ออิสราเอลและยูดาห์) 3ดาวิดตรัสถามชาวกิเบโอนว่า “เราจะทำอะไรให้พวกท่านได้บ้าง? เราจะชดเชยให้ท่านได้อย่างไร เพื่อท่านจะได้อวยพรพวกเราซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า?”
4ชาวกิเบโอนตอบว่า “ข้าพระบาททั้งหลายไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องเงินทองจากซาอูลกับราชวงศ์ และก็ไม่มีสิทธิ์เอาชีวิตใครในอิสราเอล”
ดาวิดตรัสว่า “ท่านต้องการให้เราทำอะไร?”
5พวกเขากราบทูลว่า “สำหรับคนที่ทำลายล้างและคิดร้ายต่อพวกข้าพระบาทจนวอดวายและระเห็จจากอิสราเอล 6พวกข้าพระบาทขอลูกหลานที่เป็นชายของเขาเจ็ดคนมาประหารและประจานไว้ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าในเมืองกิเบอาห์ของซาอูลผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกสรร”
ดาวิดตรัสว่า “เราจะมอบคนเหล่านั้นให้ท่าน”
7ดาวิดทรงไว้ชีวิตเมฟีโบเชทผู้เป็นโอรสของโยนาธานและเป็นหลานชายของซาอูล เนื่องจากคำมั่นสัญญาต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าระหว่างดาวิดกับโยนาธานราชโอรสของซาอูล 8แต่ทรงมอบตัวอารโมนีกับเมฟีโบเชทราชโอรสของซาอูลซึ่งเกิดจากนางริสปาห์ธิดาของอัยยาห์ ทั้งทรงมอบบุตรชายห้าคนของนางเมราบ21:8 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูและฉบับ LXX. ส่วนใหญ่ว่ามีคาล ราชธิดาของซาอูลซึ่งเกิดกับอาดรีเอลบุตรบารซิลลัยแห่งเมโหลาห์ 9ชาวกิเบโอนประหารและประจานคนเหล่านั้นไว้บนภูเขาต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าคนทั้งเจ็ดก็สิ้นชีวิต ขณะนั้นเป็นต้นฤดูเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์
10นางริสปาห์ธิดาของอัยยาห์คลี่ผ้ากระสอบลงบนหินก้อนหนึ่งสำหรับตน และพักอยู่ที่นั่นตลอดฤดูเก็บเกี่ยวจนฝนเริ่มโปรยปรายลงบนร่างเหล่านั้น นางคอยไล่นกแร้งที่จะมาจิกกินซากศพในเวลากลางวันและฝูงสัตว์ป่าในเวลากลางคืน 11เมื่อดาวิดทรงทราบถึงการกระทำของนางริสปาห์ซึ่งเป็นธิดาของอัยยาห์และเป็นสนมของซาอูล 12ก็เสด็จไปนำอัฐิของซาอูลกับโยนาธานราชโอรสมาจากชาวยาเบชกิเลอาด (ผู้แอบไปนำพระศพของซาอูลกับโยนาธานมาจากลานเมืองเบธชาน ที่ซึ่งคนฟีลิสเตียแขวนทั้งสองพระองค์ไว้หลังจากพวกเขารบชนะซาอูลที่กิลโบอา) 13ดาวิดนำอัฐิของซาอูลกับโยนาธานราชโอรสมาจากที่นั่น และรวบรวมกระดูกของผู้ที่ถูกประหารและถูกประจานไว้ด้วยกัน
14พวกเขาก็ฝังอัฐิของซาอูลกับโยนาธานราชโอรสไว้ในอุโมงค์ฝังศพของคีชบิดาของซาอูลที่เศลาเขตเบนยามิน และทำทุกสิ่งตามที่กษัตริย์ตรัสสั่ง หลังจากนั้นพระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานเพื่อดินแดนนั้น
สงครามกับชาวฟีลิสเตีย
(1พศด.20:4-8)
15คนฟีลิสเตียมาสู้รบกับอิสราเอลอีก ดาวิดเสด็จลงไปกับทหารเพื่อต่อสู้กับคนฟีลิสเตีย และดาวิดทรงเหน็ดเหนื่อยและหมดกำลัง 16อิชบีเบโนบวงศ์วานของราฟาเจ้าของหอกทองสัมฤทธิ์หนักประมาณ 3.5 กิโลกรัม21:16 ภาษาฮีบรูว่า 300 เชเขล คาดดาบเล่มใหม่หมายจะปลงพระชนม์ดาวิด 17แต่อาบีชัยบุตรนางเศรุยาห์ตรงรี่เข้ามาช่วยสังหารชาวฟีลิสเตียคนนั้น จากนั้นทหารของดาวิดประกาศว่า “ฝ่าพระบาทอย่าทรงออกรบอีกเลย เพื่อไม่ให้ดวงประทีปของอิสราเอลต้องดับไป”
18ต่อมาในระหว่างการรบกับชาวฟีลิสเตียที่เมืองโกบ สิบเบคัยชาวหุชาห์ได้สังหารสัฟวงศ์วานของราฟา
19และในการรบกับฟีลิสเตียอีกครั้งหนึ่งที่โกบ เอลฮานันบุตรยาอาเรโอเรกิม21:19 หรือบุตรยาอีร์ช่างทอผ้าชาวเบธเลเฮม สังหารน้องชายของ21:19 ภาษาฮีบรูไม่มีวลีว่าน้องชายของ(ดู1พศด.20:5)โกลิอัท ชาวกัท ผู้ซึ่งถือหอกด้ามใหญ่เหมือนไม้กระพั่นทอผ้า
20ในการรบอีกครั้งที่เมืองกัท คนร่างยักษ์ผู้หนึ่งมีนิ้วมือนิ้วเท้าข้างละ 6 นิ้วรวมเป็น 24 นิ้วซึ่งเป็นวงศ์วานราฟาเช่นกัน 21ได้มาข่มขู่อิสราเอล แต่ถูกโยนาธานบุตรชิเมอาพี่ชายของดาวิดสังหาร
22ดาวิดและทหารปลิดชีพคนทั้งสี่นี้ซึ่งเป็นวงศ์วานของราฟาแห่งเมืองกัท
Наказание потомков Саула
1Во время правления Давида три года подряд был голод, и Давид спросил об этом Господа. Господь сказал:
– Это из-за Саула и его кровавого дома. Это из-за того, что он предал смерти гаваонитян21:1 Израиль заключил мирный договор с гаваонитянами, когда завоевал Ханаан (см. Нав. 9:3-27)..
2Царь призвал гаваонитян и говорил с ними. (Гаваонитяне не принадлежали к Израилю, они были остатком аморреев; израильтяне поклялись пощадить их, но Саул, ревнуя об Израиле и Иудее, пытался уничтожить их.) 3Давид спросил гаваонитян:
– Что мне сделать для вас? Чем возместить вам, чтобы вы благословили наследие Господа?
4Гаваонитяне ответили ему:
– Нам не нужно ни серебра, ни золота от Саула или его семьи, и мы не хотим предавать смерти кого-нибудь в Израиле.
– Что же вы хотите, чтобы я сделал для вас? – спросил Давид.
5Они ответили царю:
– Что до человека, который уничтожал нас и замышлял погубить нас, чтобы нам не было места в землях Израиля, 6то пусть нам выдадут семь его потомков мужского пола, чтобы мы повесили их перед Господом в Гиве Саула, избранного Господом.
И царь сказал:
– Я выдам их вам.
7Давид пощадил Мефи-Бошета21:7 Или: «Мериббаала»; см. сноску на ст. 4:4., сына Ионафана, внука Саула, ради клятвы перед Господом между Давидом и Ионафаном, сыном Саула. 8Но царь взял Армони и Мефи-Бошета – сыновей Рицпы, дочери Айя, которых она родила Саулу, вместе с пятью сыновьями дочери Саула Мерав21:8 Так в двух рукописях еврейского текста, а также в одном из древних переводов; в большинстве рукописей еврейского текста: «Михаль». См. 1 Цар. 18:19., которых она родила Адриэлу, сыну мехолатянина Верзеллия. 9Он передал их гаваонитянам, которые повесили их на горе перед Господом. Все семеро погибли вместе, Они были преданы смерти в первые дни жатвы, когда начиналась жатва ячменя21:9 Жатва ячменя происходила в середине весны..
10Рицпа, дочь Айя, взяла рубище и расстелила его для себя на скале. С начала жатвы и до тех пор, пока с небес на тела не полился дождь, она не позволяла птицам небесным касаться их днем, а диким зверям – ночью. 11Когда Давиду сказали, что сделала Рицпа, дочь Айя, наложница Саула, 12он пошел и взял кости Саула и его сына Ионафана у жителей Иавеша Галаадского. (Они тайно унесли их с площади в Бет-Шеане, где филистимляне повесили их после того, как они сразили Саула в Гильбоа.) 13Давид перенес оттуда кости Саула и его сына Ионафана, а кости тех, кто был повешен, были собраны.
14Кости Саула и его сына Ионафана похоронили в гробнице отца Саула, Киша, в Цела, что в земле Вениамина, и сделали все, что приказал царь. После этого Бог внял мольбам о стране.
Войны с филистимлянами
(1 Пар. 20:4-8)
15И снова была война между филистимлянами и Израилем. Давид со своими людьми отправился в путь. Они сражались с филистимлянами, и Давид утомился. 16А Ишби-Бенов, один из потомков рефаимов21:16 Евр.: «рафа» – представители племен людей, отличавшихся необычайно высоким ростом. Также в ст. 18, 20, 22., чей бронзовый наконечник копья весил триста шекелей21:16 Около 3,5 кг. и который был опоясан новым мечом, сказал, что он убьет Давида. 17Но Авишай, сын Саруи, пришел Давиду на помощь; он напал на филистимлянина и убил его. Тогда люди Давида поклялись ему, сказав:
– Никогда больше ты не выйдешь с нами в бой, чтобы не погас светильник Израиля.
18Некоторое время спустя произошло новое сражение с филистимлянами в Гобе. В то время хушатянин Сивхай убил Сафа, одного из потомков рефаимов.
19В другом сражении с филистимлянами в Гобе Элханан, сын ткача Иаира21:19 Или: «сын Иааре-Орегима»; в 1 Пар. 20:5 он назван Иаиром. из Вифлеема, убил гатянина Лахми, брата Голиафа21:19 См. 1 Пар. 20:5. В большинстве рукописей еврейского текста: «убил гатянина Голиафа»., у которого древко копья было большое, как ткацкий навой.
20Во время еще одной битвы, которая произошла в Гате, был некий человек огромного роста, у которого было по шесть пальцев на каждой руке и по шесть пальцев на каждой ноге – всего двадцать четыре. Он также был потомком рефаимов. 21Когда он насмехался над Израилем, Ионафан, сын Шимы, брата Давида, убил его.
22Эти четверо были потомками рефаимов в Гате и пали от рук Давида и его людей.
