คำทำนายของอาหิยาห์
1ครั้งนั้นอาบียาห์โอรสของเยโรโบอัมป่วยหนัก 2เยโรโบอัมจึงตรัสกับมเหสีว่า “จงปลอมตัว อย่าให้ใครจำได้ว่าเป็นมเหสีของเยโรโบอัม ไปพบผู้เผยพระวจนะอาหิยาห์ที่ชิโลห์ ผู้ที่บอกว่าเราจะได้เป็นกษัตริย์ของชนชาตินี้ 3เอาขนมปังสิบก้อน ขนมหวานกับน้ำผึ้งหนึ่งไหไปกำนัลเขาด้วย เขาจะบอกเจ้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของเรา” 4มเหสีของเยโรโบอัมก็ทำตามนั้น และเสด็จมายังบ้านของอาหิยาห์ที่ชิโลห์
ฝ่ายอาหิยาห์ก็มองอะไรไม่เห็นแล้วเพราะชรามาก 5แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับอาหิยาห์ว่า “มเหสีของเยโรโบอัมปลอมตัวมาเพื่อถามเจ้าเกี่ยวกับลูกชายของนางซึ่งป่วยอยู่ เจ้าจงตอบตามนี้”
6ฉะนั้นเมื่ออาหิยาห์ได้ยินเสียงคนเดินมาที่ประตูจึงร้องบอกว่า “เข้ามาเถิด มเหสีของเยโรโบอัม ทำไมต้องปลอมตัวมา? เรามีข่าวร้ายจะแจ้งให้ทราบ 7จงไปบอกเยโรโบอัมว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า ‘เราได้ยกเจ้าขึ้นมาจากหมู่ประชาชน ตั้งให้เป็นผู้นำของอิสราเอลประชากรของเรา 8เราแบ่งอาณาจักรจากวงศ์วานดาวิดยกให้เจ้า แต่เจ้าไม่ได้เป็นเหมือนดาวิดผู้รับใช้ของเรา ซึ่งปฏิบัติตามคำสั่งของเราและติดตามเราอย่างสุดหัวใจ ผู้ซึ่งทำแต่สิ่งที่ถูกต้องในสายตาของเรา 9เจ้าทำชั่วยิ่งกว่าทุกคนก่อนหน้าเจ้า เจ้าได้สร้างพระต่างๆ ให้ตัวเอง หล่อรูปเคารพโลหะทั้งหลายยั่วยุให้เราโกรธ และหันหลังให้กับเรา
10“ ‘ฉะนั้นเราจะนำหายนะมาสู่วงศ์วานเยโรโบอัม และประหารชายทุกคนไม่ว่าเป็นทาสหรือเป็นไทซึ่งเป็นเชื้อสายของเยโรโบอัมจากอิสราเอล เราจะเผาวงศ์วานของเยโรโบอัมเหมือนเผาขยะจนกว่าจะสิ้นซากไป 11คนของเยโรโบอัมที่ตายในเมืองจะถูกสุนัขแทะกิน และผู้ที่ตายในทุ่งนาจะถูกนกจิกกิน องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ลั่นวาจาไว้!’
12“สำหรับเจ้า จงกลับไปเถิด และเมื่อเจ้าย่างเท้าเข้าตัวเมือง เด็กนั้นจะเสียชีวิต 13ทั่วทั้งอิสราเอลจะไว้อาลัยให้เขาและฝังเขา ในครอบครัวของเยโรโบอัมมีเขาเพียงคนเดียวที่มีคนฝังศพให้ เพราะทั้งราชวงศ์มีเขาคนเดียวเท่านั้นที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลทรงเห็นว่ามีดีอยู่บ้าง
14“ในวันนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตั้งกษัตริย์องค์หนึ่งเหนืออิสราเอลเพื่อพระองค์เอง ผู้ซึ่งจะกวาดล้างราชวงศ์เยโรโบอัมออกไปตั้งแต่บัดนี้ 15แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงฟาดอิสราเอล จนพวกเขาเป็นเหมือนต้นอ้อที่โอนเอนอยู่ในน้ำ พระองค์จะทรงขุดรากถอนโคนอิสราเอลจากดินแดนอันอุดมสมบูรณ์นี้ ซึ่งทรงโปรดประทานแก่บรรพบุรุษของเขาและจะทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายออกไปไกลกว่าแม่น้ำยูเฟรติสเพราะพวกเขาได้ยั่วยุองค์พระผู้เป็นเจ้าให้ทรงพระพิโรธโดยการสร้างเสาเจ้าแม่อาเชราห์14:15 คือ สัญลักษณ์ของเจ้าแม่อาเชราห์ เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้ 16พระองค์จะทรงทอดทิ้งอิสราเอลเพราะบาปซึ่งเยโรโบอัมได้ทำและชักนำอิสราเอลให้ทำตาม”
17แล้วมเหสีของเยโรโบอัมจึงเสด็จกลับไปยังทีรซาห์ ทันทีที่พระนางทรงก้าวข้ามธรณีประตูวัง โอรสนั้นก็สิ้นชีวิต 18พวกเขาฝังศพและทั่วทั้งอิสราเอลไว้อาลัยให้โอรสนั้น ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสผ่านทางผู้เผยพระวจนะอาหิยาห์ผู้รับใช้ของพระองค์
19เหตุการณ์อื่นๆ ในรัชกาลเยโรโบอัม สงครามต่างๆ และการปกครองมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุกษัตริย์แห่งอิสราเอล 20พระองค์ทรงครองราชย์อยู่ 22 ปี จากนั้นทรงล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ และนาดับโอรสของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน
กษัตริย์เรโหโบอัมแห่งยูดาห์
(2พศด.12:9-16)
21เรโหโบอัมโอรสของโซโลมอนขึ้นเป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์เมื่อพระชนมายุ 41 พรรษา ทรงครองราชย์อยู่ 17 ปีในกรุงเยรูซาเล็ม นครซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกสรรจากทุกเผ่าของอิสราเอล ให้เป็นที่สถาปนาพระนามของพระองค์ ราชมารดาของเรโหโบอัมคือนาอามาห์ชาวอัมโมน
22ชนยูดาห์ทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า บาปที่พวกเขาทำยั่วยุพระพิโรธของพระองค์ยิ่งกว่าที่บรรพบุรุษเคยทำเสียอีก 23พวกเขาได้สร้างสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลาย ศิลาศักดิ์สิทธิ์ และเสาเจ้าแม่อาเชราห์บนเนินเขาสูงทุกเนินและใต้ร่มไม้ใหญ่ทุกต้น 24ถึงกับมีโสเภณีชายประจำสถานบูชา เหล่าประชากรเข้าร่วมกิจกรรมอันน่าชิงชังของชนชาติต่างๆ ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงขับไล่ไปให้พ้นหน้าชาวอิสราเอล
25ในปีที่ห้าแห่งรัชกาลของเรโหโบอัม กษัตริย์ชิชักแห่งอียิปต์มาโจมตีเยรูซาเล็ม 26ชิชักกวาดเอาทรัพย์สมบัติทั้งหมดไปจากพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าและพระราชวัง รวมทั้งโล่ทองคำทั้งหมดซึ่งโซโลมอนทรงทำขึ้น 27ดังนั้นกษัตริย์เรโหโบอัมจึงทรงทำโล่ทองสัมฤทธิ์ขึ้นแทน และมอบหมายให้เหล่าผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ซึ่งประจำการอยู่ที่ทางเข้าพระราชวังดูแล 28เมื่อใดก็ตามที่กษัตริย์เสด็จมายังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าเหล่าทหารรักษาพระองค์จะถือโล่ หลังจากนั้นก็นำโล่กลับไปไว้ที่กองรักษาการณ์
29เหตุการณ์อื่นๆ ในรัชกาลของเรโหโบอัม ตลอดจนพระราชกิจทั้งปวงมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุกษัตริย์แห่งยูดาห์ไม่ใช่หรือ? 30มีสงครามรบพุ่งกันไม่ขาดระหว่างเรโหโบอัมกับเยโรโบอัม 31แล้วเรโหโบอัมก็ทรงล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษและถูกฝังไว้ร่วมกันในเมืองดาวิด ราชมารดาของเรโหโบอัมคือนาอามาห์ชาวอัมโมน แล้วอาบียาห์14:31 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูส่วนใหญ่ว่าอาบียัม(ดู2พศด.12:16) โอรสของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน
Ahijah’s Prophecy Against Jeroboam
1At that time Abijah became sick. He was the son of Jeroboam. 2Jeroboam said to his wife, “Go. Put on some different clothes. Then no one will recognize you as my wife. Go to Shiloh. That’s where Ahijah the prophet is. He told me I would be king over the Israelites. 3Take ten loaves of bread with you. Take some cakes and a jar of honey. Go to him. He’ll tell you what will happen to our son.” 4So Jeroboam’s wife did what he said. She went to Ahijah’s house in Shiloh.
Ahijah couldn’t see. He was blind because he was so old. 5But the Lord had told Ahijah, “Jeroboam’s wife is coming. Her son is sick. She’ll ask you about him. Give her the answer I give you. When she arrives, she’ll pretend to be someone else.”
6Ahijah heard the sound of her footsteps at the door. He said, “Come in. I know that you are Jeroboam’s wife. Why are you pretending to be someone else? I have some bad news for you. 7Go. Tell Jeroboam that the Lord has a message for him. The Lord is the God of Israel. He says, ‘I chose you from among the people. I appointed you king over my people Israel. 8I tore the kingdom away from the royal house of David. I gave it to you. But you have not been like my servant David. He obeyed my commands. He followed me with all his heart. He did only what was right in my eyes. 9You have done more evil things than all those who lived before you. You have made other gods for yourself. You have made statues of gods out of metal. You have made me very angry. You have turned your back on me.
10“ ‘Because of that, I am going to bring horrible trouble on your royal house. I will cut off from you every male in Israel. It does not matter whether they are slaves or free. I will burn up your royal house, just as someone burns up trash. I will burn it until it is all gone. 11Some of the people who belong to you will die in the city. Dogs will eat them up. Others will die in the country. The birds will eat them. The Lord has spoken!’
12“Now go back home. When you enter your city, your son will die. 13All the Israelites will mourn for him. Then he will be buried. He is the only one who belongs to Jeroboam who will be buried. That is because he is the only one in Jeroboam’s royal house in whom I have found anything good. I am the Lord, the God of Israel.
14“I will choose for myself a king over Israel. He will destroy the family of Jeroboam. This day your son will die. Even now this is beginning to happen. 15I, the Lord, will strike down Israel. Israel will be like tall grass swaying in the water. I will pull Israel up from this good land by the roots. I gave it to their people who lived long ago. I will scatter Israel to the east side of the Euphrates River. That is because they made the Lord very angry. They made poles used to worship the female god named Asherah. 16I will give Israel up because of the sins Jeroboam has committed. He has also caused Israel to commit those same sins.”
17Then Jeroboam’s wife got up and left. She went to the city of Tirzah. As soon as she stepped through the doorway of the house, her son died. 18He was buried and all the Israelites mourned for him. That’s what the Lord had said would happen. He had said it through his servant, Ahijah the prophet.
19The other events of Jeroboam’s rule are written down. His wars and how he ruled are written down. They are written in the official records of the kings of Israel. 20Jeroboam ruled for 22 years. Then he joined the members of his family who had already died. Jeroboam’s son Nadab became the next king after him.
Rehoboam King of Judah
21Rehoboam was king in Judah. He was the son of Solomon. Rehoboam was 41 years old when he became king. He ruled for 17 years in Jerusalem. It was the city the Lord had chosen out of all the cities in the tribes of Israel. He wanted to put his Name there. Rehoboam’s mother was Naamah from Ammon.
22The people of Judah did what was evil in the sight of the Lord. The sins they had committed made the Lord angry. The Lord was angry because they refused to worship only him. They did more to make him angry than their people who lived before them had done. 23Judah also set up for themselves high places for worship. They set up sacred stones. They set up poles used to worship the female god named Asherah. They did it on every high hill and under every green tree. 24There were even male prostitutes at the temples in the land. The people took part in all the practices of other nations. The Lord hated those practices. He had driven those nations out to make room for the Israelites.
25Shishak attacked Jerusalem. It was in the fifth year that Rehoboam was king. Shishak was king of Egypt. 26He carried away the treasures of the Lord’s temple. He also carried away the treasures of the royal palace. He took everything. That included all the gold shields Solomon had made. 27So King Rehoboam made bronze shields to take their place. He gave them to the commanders of the guards on duty at the entrance to the royal palace. 28Every time the king went to the Lord’s temple, the guards carried the shields. Later, they took them back to the room where they were kept.
29The other events of Rehoboam’s rule are written down. Everything he did is written in the official records of the kings of Judah. 30Rehoboam and Jeroboam were always at war with each other. 31Rehoboam joined the members of his family who had already died. He was buried in his family tomb in the City of David. His mother was Naamah from Ammon. Rehoboam’s son Abijah became the next king after him.
