อิสราเอลกบฏต่อเรโหโบอัม
(2พศด.10:1—11:4)
1เรโหโบอัมเสด็จไปที่เชเคม เพราะชาวอิสราเอลทั้งปวงพากันไปที่นั่นเพื่อตั้งเรโหโบอัมขึ้นเป็นกษัตริย์ 2เมื่อเยโรโบอัมบุตรเนบัท (ซึ่งหนีกษัตริย์โซโลมอนไปอยู่ในอียิปต์) ทราบข่าว จึงกลับมาจากอียิปต์12:2 หรือทราบข่าวก็ยังคงอยู่ในอียิปต์ 3พวกเขาก็ส่งคนไปตามเยโรโบอัมมา แล้วเขากับชุมนุมประชากรอิสราเอลทั้งปวงก็เข้าเฝ้าและทูลเรโหโบอัมว่า 4“ราชบิดาของฝ่าพระบาททรงวางแอกหนักให้พวกข้าพระบาท บัดนี้ขอทรงผ่อนภาระและบรรเทาแอกที่วางไว้ แล้วพวกข้าพระบาทจะรับใช้ฝ่าพระบาท”
5เรโหโบอัมตรัสตอบว่า “ให้เวลาเราสามวัน แล้วพวกท่านค่อยกลับมาพบเรา” ประชากรจึงกลับไป
6กษัตริย์เรโหโบอัมทรงหารือกับบรรดาผู้อาวุโสซึ่งเคยถวายคำปรึกษาแด่โซโลมอนราชบิดาเมื่อครั้งยังทรงพระชนม์อยู่ว่า “ท่านว่าเราควรจะตอบประชาชนเหล่านี้ว่าอย่างไร?”
7พวกเขาทูลว่า “หากวันนี้ฝ่าพระบาทจะทรงเป็นผู้รับใช้ประชาชน ปรนนิบัติเขา และตอบตามที่เขาต้องการ พวกเขาก็จะเป็นผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทเสมอไป”
8แต่เรโหโบอัมไม่ฟังคำแนะนำของผู้อาวุโส กลับปรึกษาพระสหายหนุ่มๆ ซึ่งเติบโตมาด้วยกันและรับใช้พระองค์อยู่ 9พระองค์ตรัสถามพวกเขาว่า “พวกเจ้าจะแนะนำอย่างไร? เราควรจะตอบคนที่มาพูดกับเราว่า ‘ขอทรงผ่อนปรนแอกที่ราชบิดาของฝ่าพระบาทวางไว้บนเหล่าข้าพระบาท’ ว่าอย่างไร?”
10พวกคนหนุ่มที่เติบโตขึ้นมากับพระองค์ก็ทูลตอบว่า “ขอให้ตรัสกับบรรดาผู้ที่มาทูลว่า ‘ราชบิดาของฝ่าพระบาททรงวางแอกหนักบนเรา ขอทรงทำให้แอกของเราเบาลง’ นั้นว่า ‘นิ้วก้อยของเราก็หนายิ่งกว่าเอวของเสด็จพ่อเสียอีก 11เสด็จพ่อของเราวางแอกหนักบนพวกเจ้า เราจะทำให้หนักยิ่งขึ้นไปอีก เสด็จพ่อของเราเคยใช้แส้เฆี่ยนพวกเจ้า ส่วนเราจะใช้แมงป่องเล่นงานพวกเจ้า’ ”
12สามวันต่อมาเยโรโบอัมและประชากรทั้งปวงกลับมาเข้าเฝ้ากษัตริย์เรโหโบอัมตามที่ตรัสไว้ว่า “อีกสามวันค่อยกลับมาพบเรา” 13กษัตริย์ตรัสตอบประชาชนด้วยท่าทีแข็งกร้าว ทรงปฏิเสธคำแนะนำของบรรดาผู้อาวุโส 14พระองค์ทรงทำตามคำแนะนำของพวกคนหนุ่มและตรัสว่า “เสด็จพ่อของเราวางแอกหนักให้พวกเจ้า เราจะให้หนักยิ่งขึ้นไปอีก เสด็จพ่อของเราเคยใช้แส้เฆี่ยนเจ้า ส่วนเราจะใช้แมงป่องเล่นงานเจ้า” 15ดังนั้นกษัตริย์ไม่ทรงรับฟังประชาชน เหตุการณ์นี้มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อให้สำเร็จตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสไว้กับเยโรโบอัมบุตรเนบัทผ่านทางอาหิยาห์ชาวชิโลห์
16เมื่ออิสราเอลทั้งปวงเห็นว่ากษัตริย์ไม่ทรงฟังพวกตน พวกเขาก็ตอบกษัตริย์ว่า
“เราเกี่ยวข้องอะไรกับดาวิด?
เรามีส่วนอันใดกับบุตรเจสซี?
อิสราเอลเอ๋ย กลับบ้านกันเถิด!
ให้ดาวิดดูแลปกครองพวกตัวเองไปก็แล้วกัน!”
ดังนั้นชนอิสราเอลจึงพากันกลับบ้าน 17แต่เรโหโบอัมยังคงปกครองคนอิสราเอลซึ่งอยู่ในเมืองต่างๆ ของยูดาห์
18กษัตริย์เรโหโบอัมทรงใช้อาโดนีรัม12:18 ภาษาฮีบรูว่าอาโดรัม(ดู 4:6 และ 5:14)ไปเกณฑ์แรงงานโยธาตามหน้าที่ แต่อิสราเอลทั้งปวงรุมเอาก้อนหินขว้างเขาจนตาย ส่วนกษัตริย์เรโหโบอัมรีบหลบขึ้นราชรถ เสด็จหนีกลับกรุงเยรูซาเล็ม 19ตั้งแต่นั้นมาอิสราเอลก็กบฏต่อราชวงศ์ของดาวิดจนถึงทุกวันนี้
20เมื่อชนอิสราเอลทั้งปวงทราบว่าเยโรโบอัมกลับมาแล้ว ก็ให้คนไปเชิญเขามาอยู่ต่อหน้าชุมนุมประชากรอิสราเอล และแต่งตั้งเป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล มีเพียงเผ่ายูดาห์ที่ยังคงจงรักภักดีต่อราชวงศ์ของดาวิด
21เมื่อเรโหโบอัมเสด็จมาถึงเยรูซาเล็ม พระองค์ทรงระดมพลรบจากเผ่ายูดาห์ทั้งหมดและเผ่าเบนยามินรวมทั้งหมด 180,000 คน เพื่อทำสงครามกับชนอิสราเอล กอบกู้อาณาจักรคืนมาให้เรโหโบอัมโอรสของโซโลมอน
22แต่พระดำรัสของพระเจ้ามาถึงเชไมอาห์คนของพระเจ้าดังนี้ 23“จงไปบอกเรโหโบอัมโอรสของโซโลมอนกษัตริย์แห่งยูดาห์ ชนเผ่ายูดาห์กับเบนยามินทั้งหมด และประชากรที่เหลือว่า 24‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า อย่าไปรบกับอิสราเอลพี่น้องของเจ้า ทุกคนจงกลับบ้านไป เพราะทั้งหมดนี้เราเป็นผู้กระทำ’ ” พวกเขาก็เชื่อฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าและพากันกลับบ้านตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา
ลูกวัวทองคำที่เบธเอลและดาน
25ครั้งนั้นเยโรโบอัมทรงสร้างป้อมปราการที่เมืองเชเคมในแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิมและประทับที่นั่น จากที่นั่นทรงไปสร้างเมืองเปนีเอล12:25 ภาษาฮีบรูว่าเปนูเอลเป็นอีกรูปหนึ่งของเปนีเอล
26เยโรโบอัมดำริว่า “บัดนี้ราชอาณาจักรอาจจะหวนกลับไปยังราชวงศ์ดาวิดก็ได้ 27หากประชากรเหล่านี้ไปถวายเครื่องบูชาที่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าในเยรูซาเล็ม พวกเขาจะกลับไปสวามิภักดิ์ต่อกษัตริย์เรโหโบอัมแห่งยูดาห์นายของเขา เขาจะฆ่าเราและหันกลับไปหากษัตริย์เรโหโบอัม”
28หลังจากขอคำแนะนำของที่ปรึกษาแล้ว กษัตริย์เยโรโบอัมจึงทรงสร้างลูกวัวทองคำสองตัว และแจ้งประชากรว่า “เป็นเรื่องยุ่งยากเกินไปที่จะดั้นด้นไปถึงกรุงเยรูซาเล็ม พี่น้องอิสราเอลทั้งหลาย นี่แหละเทพเจ้าของท่านซึ่งได้นำท่านออกมาจากอียิปต์” 29พระองค์ทรงตั้งลูกวัวทองคำตัวหนึ่งไว้ที่เบธเอล ส่วนอีกตัวหนึ่งอยู่ที่ดาน 30สิ่งนี้ได้กลายเป็นบาป เพราะเหล่าประชากรยังอุตส่าห์ไปถึงเมืองดานเพื่อนมัสการลูกวัวทองคำที่นั่น
31เยโรโบอัมทรงสร้างสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลาย และทรงแต่งตั้งปุโรหิตจากคนทุกประเภทแม้พวกเขาไม่ใช่คนเลวี 32พระองค์ทรงกำหนดเทศกาลฉลองในวันที่สิบห้าเดือนที่แปด คล้ายคลึงกับเทศกาลในยูดาห์และถวายเครื่องบูชาบนแท่นบูชา กษัตริย์ทรงทำเช่นนี้ในเบธเอลคือ ถวายบูชาแก่ลูกวัวที่ทรงสร้างขึ้น พระองค์ยังได้ทรงแต่งตั้งปุโรหิตประจำสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลายที่ทรงสร้างที่เบธเอล 33ในวันที่สิบห้าเดือนที่แปด เป็นวันที่พระองค์เองทรงกำหนดไว้เพื่อทรงถวายเครื่องบูชาบนแท่นบูชาที่สร้างขึ้นในเบธเอล ดังนั้นจึงทรงกำหนดเทศกาลฉลองนี้แก่ชนอิสราเอล และเสด็จขึ้นไปยังแท่นบูชาเพื่อถวายเครื่องบูชา
Le royaume divisé
La dureté de Roboam envers le peuple
(2 Ch 10.1 à 11.4)
1Roboam se rendit à Sichem12.1 Ville très ancienne qui a servi depuis longtemps de lieu saint et de point de rassemblement des tribus du Nord (voir Gn 12.6 ; 33.18-20 ; Jos 8.30-35 ; 20.7 ; 21.21 ; 24.1-33 ; Jg 9.6). Elle était située à une cinquantaine de kilomètres au nord de Jérusalem., où tout Israël s’était rassemblé pour le proclamer roi. 2Quand Jéroboam, fils de Nebath, qui se trouvait encore en Egypte où il s’était réfugié pour échapper au roi Salomon, en fut informé, il resta en Egypte. 3On l’envoya chercher et Jéroboam vint avec toute l’assemblée d’Israël parler à Roboam. Ils lui dirent : 4Ton père nous a imposé un joug très pesant. Nous te serons soumis à condition que toi, tu allèges maintenant la lourde servitude et ce joug pesant que ton père nous a imposés.
5Roboam leur répondit : Allez, laissez-moi réfléchir et revenez me trouver après-demain.
Le peuple se retira donc.
6Le roi Roboam consulta les responsables qui avaient conseillé son père Salomon de son vivant. Il leur demanda : Que me conseillez-vous de répondre à ces gens ?
7Les responsables lui dirent : Si aujourd’hui tu te montres le serviteur de ce peuple, si tu cèdes à leur requête et si tu leur réponds en termes bienveillants, ils seront pour toujours tes serviteurs.
8Mais Roboam n’écouta pas le conseil que lui donnaient les responsables. Il consulta les hommes jeunes de son entourage qui avaient grandi avec lui. 9Il leur demanda : Ces gens me demandent d’alléger le joug que mon père leur a imposé. Que me conseillez-vous de leur répondre ?
10Les hommes jeunes qui avaient grandi avec lui lui répondirent : Ces gens se plaignent en prétendant que ton père a rendu leur joug trop pesant, et ils te demandent de l’alléger ? Eh bien, voici comment tu leur parleras : « Mon petit doigt est plus gros que les reins de mon père. 11Oui, mon père vous a chargés d’un joug pesant, mais moi, je le rendrai encore plus pesant. Mon père vous a fait marcher à coups de fouet, moi, je vous ferai marcher avec des lanières cloutées. »
12Le surlendemain, Jéroboam et tout le peuple vinrent trouver Roboam comme le roi le leur avait commandé. 13Le roi ne tint pas compte du conseil des responsables et il parla durement au peuple. 14Il lui répondit comme les hommes jeunes le lui avaient conseillé : Mon père vous a imposé un joug pesant, leur dit-il ; et bien, moi je le rendrai encore plus pesant. Mon père vous a fait marcher à coups de fouet, moi je vous ferai marcher à coups de lanières cloutées.
15Le roi refusa donc de tenir compte des revendications du peuple, car l’Eternel dirigeait le cours des événements pour accomplir ce qu’il avait annoncé à Jéroboam, fils de Nebath, par l’intermédiaire d’Ahiya de Silo.
La révolte des Israélites du Nord
16Voyant que le roi ne les écoutait pas, tous les Israélites12.16 C’est-à-dire les Israélites du Nord (voir note v. 1). répliquèrent au roi : Qu’avons-nous à faire avec David ? Nous n’avons rien à voir avec le fils d’Isaï ! Retournons chez nous, gens d’Israël ! Quant à toi, descendant de David, tu n’as qu’à t’occuper de ta propre maison !
Et les Israélites rentrèrent chez eux12.16 Voir 2 S 20.1.. 17Roboam régna sur les Israélites qui habitaient les villes de Juda. 18Alors le roi Roboam envoya Adoram12.18 Peut-être Adoniram – qui avait déjà été ministre de David et de Salomon (2 S 20.24 ; 1 R 4.6 ; 5.28) – comme le lisent certains manuscrits de l’ancienne version grecque et la version syriaque., le chef des corvées, auprès des Israélites du Nord ; mais tous les Israélites le lapidèrent et il mourut. Le roi lui-même réussit de justesse à sauter sur un char pour s’enfuir à Jérusalem. 19C’est ainsi que les Israélites du Nord sont en révolte contre la dynastie de David jusqu’à ce jour.
20Lorsque les Israélites du Nord apprirent que Jéroboam était revenu d’Egypte, ils l’invitèrent à l’assemblée du peuple et le proclamèrent roi sur tout Israël. Seule la tribu de Juda resta fidèle à la dynastie de David.
Le prophète Shemaya empêche la guerre fratricide
21Lorsque Roboam fut de retour à Jérusalem, il mobilisa tous les hommes des tribus de Juda et de Benjamin, soit 180 000 soldats d’élite, pour combattre les Israélites du Nord afin de ramener le royaume sous son autorité. 22Mais Dieu adressa le message suivant à Shemaya, homme de Dieu : 23Parle à Roboam, fils de Salomon, roi de Juda, et à toute la tribu de Juda et de Benjamin, ainsi qu’au reste du peuple pour leur dire : 24« Voici ce que déclare l’Eternel : Ne partez pas en guerre contre vos compatriotes, les Israélites, n’allez pas les combattre ! Que chacun de vous rentre chez soi, car c’est moi qui ai produit tout ce qui s’est passé. »
Ils obéirent à l’Eternel et s’en retournèrent chez eux.
Le péché de Jéroboam
25Jéroboam fortifia la ville de Sichem dans la région montagneuse d’Ephraïm et il en fit sa résidence. Par la suite, il la quitta et fortifia Penouel12.25 C’est-à-dire Péniel (Gn 32.31 ; Jg 8.8, 17) située à l’est du Jourdain ; un endroit de grande importance stratégique dans la défense contre les Araméens de Damas (voir 11.22-25) et les Ammonites..
26Jéroboam se dit : Telles que les choses se présentent, les sujets de mon royaume pourraient bien retourner sous l’autorité du fils de David. 27S’ils continuent à se rendre à Jérusalem pour y offrir des sacrifices dans le temple de l’Eternel, ce peuple s’attachera de nouveau à son seigneur Roboam, roi de Juda. Alors ils me tueront et se soumettront à Roboam.
28Après avoir pris conseil, le roi fit faire deux veaux d’or et déclara au peuple : En voilà assez avec ces pèlerinages à Jérusalem ! Voici vos dieux, Israël, qui vous ont fait sortir d’Egypte !
29Il dressa l’une des statues d’or à Béthel et installa l’autre à Dan12.29 Béthel est un ancien sanctuaire d’Israël (Gn 12.8 ; 28.11-19 ; 35.6-7 ; Jg 20.26-28 ; 1 S 7.16) à une vingtaine de kilomètres au nord de Jérusalem, tout au sud du nouveau royaume. Dan (voir Jg 18.27-31) est tout au nord du pays, près du mont Hermon.. 30Ce fut là un péché. Beaucoup de gens accompagnèrent l’un des veaux jusqu’à Dan. 31Jéroboam fit aussi construire des sanctuaires sur des hauts lieux et il établit prêtres des hommes pris dans la masse du peuple qui n’appartenaient pas à la tribu de Lévi12.31 Parce que la plupart des lévites s’étaient réfugiés auprès de Roboam (2 Ch 11.13-17)..
32Jéroboam institua au quinzième jour du huitième mois une fête semblable à celle qui se célébrait en Juda12.32 Fête semblable à celle des Cabanes, décalée d’un mois (du 7e au 8e mois, mais le même jour). et il offrit lui-même des sacrifices sur l’autel. C’est ainsi qu’il agit à Béthel en offrant des sacrifices aux veaux qu’il avait fait fabriquer. Il établit aussi à Béthel les prêtres des hauts lieux qu’il avait fondés. 33Il se rendit à l’autel qu’il avait érigé à Béthel le quinzième jour du huitième mois, date qu’il avait fixée de sa propre initiative. Il institua une fête pour les Israélites et gravit l’autel pour y offrir des parfums.
