ดาวิดพิชิตชาวอัมโมน
(2ซมอ.10:1-19)
1ต่อมากษัตริย์นาหาชแห่งอัมโมนสิ้นพระชนม์ และโอรสของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน 2ดาวิดทรงรำพึงว่า “เราจะแสดงความกรุณาต่อฮานูนบุตรนาหาชเพราะบิดาของเขาเคยแสดงความกรุณาต่อเรา” ดาวิดจึงทรงส่งทูตไปแสดงความเสียใจต่อฮานูนที่สูญเสียราชบิดา
แต่เมื่อคณะทูตของดาวิดมาเข้าเฝ้าฮานูนที่ดินแดนอัมโมนเพื่อแสดงความเห็นใจต่อเขา 3พวกขุนนางชาวอัมโมนทูลฮานูนว่า “ฝ่าพระบาททรงคิดว่าดาวิดให้เกียรติแก่ราชบิดาของฝ่าพระบาทโดยส่งคนเหล่านี้มาแสดงความเห็นใจต่อฝ่าพระบาทหรือ? พวกเขามาสอดแนมดูลาดเลาก่อนเข้าโจมตีไม่ใช่หรือ?” 4ดังนั้นฮานูนจึงจับคนของดาวิดโกนเคราและตัดเสื้อผ้าตรงสะโพกออก แล้วปล่อยไป
5เมื่อดาวิดทรงทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงส่งผู้สื่อสารไปพบคนเหล่านั้นเพราะพวกเขารู้สึกอับอายขายหน้าอย่างมาก กษัตริย์ตรัสว่า “จงพักอยู่ที่เยรีโคจนกว่าเคราจะขึ้นดังเดิม แล้วค่อยกลับมา”
6ถึงตอนนี้ชาวอัมโมนตระหนักดีว่าได้ยั่วยุดาวิดอย่างร้ายแรง ฮานูนและชาวอัมโมนจึงนำเงินหนักประมาณ 34 ตัน19:6 ภาษาฮีบรูว่า1,000 ตะลันต์ ไปจ้างรถม้าศึกและพลรถรบจากอารัมนาหะราอิม อารัม มาอาคาห์ และโศบาห์ 7ฮานูนทรงจ้างรถม้าศึก 32,000 คันและพลรถรบ และให้เงินกษัตริย์มาอาคาห์กับกองทัพซึ่งมาตั้งค่ายพักอยู่ใกล้เมืองเมเดบา ขณะที่ชาวอัมโมนเคลื่อนทัพมาจากเมืองต่างๆ เพื่อสู้รบ
8เมื่อดาวิดทรงทราบเช่นนั้นก็ส่งโยอาบและกองทัพอิสราเอลทั้งหมดไป 9กองทัพอัมโมนออกมาตั้งประจันหน้ากับกองทัพของดาวิดที่ทางเข้าเมืองของพวกเขา ในขณะที่บรรดากษัตริย์ซึ่งเสด็จมาร่วมรบด้วยนั้นตั้งค่ายอยู่ในที่โล่งนอกเมือง
10โยอาบเห็นว่ากองกำลังของศัตรูตั้งแนวรบอยู่ทั้งข้างหน้าและข้างหลัง ก็จัดกำลังทหารฝีมือดีที่สุดของอิสราเอลส่วนหนึ่งไปรับมือชาวอารัม 11โยอาบให้ทหารส่วนที่เหลืออยู่ภายใต้การบัญชาการของอาบีชัยน้องชายของเขา และจัดทัพเคลื่อนออกไปรับมือกับชาวอัมโมน 12โยอาบกล่าวว่า “ถ้าพวกอารัมแข็งแกร่งเกินกำลังของเรา เจ้าจงมาช่วยเรา แต่ถ้าพวกอัมโมนแข็งแกร่งเกินกำลังของเจ้า เราจะไปช่วยเจ้า 13จงเข้มแข็งและให้เราต่อสู้อย่างกล้าหาญเพื่อพี่น้องร่วมชาติของเรา และเพื่อนครแห่งพระเจ้าของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงกระทำตามที่ทรงเห็นชอบ”
14แล้วโยอาบกับกองทหารก็บุกเข้าโจมตี ชาวอารัมก็ถอยหนี 15เมื่อชาวอัมโมนเห็นชาวอารัมล่าถอย พวกเขาก็ถอยหนีจากอาบีชัยน้องชายของโยอาบเข้าไปในเมือง โยอาบจึงยกทัพกลับมายังกรุงเยรูซาเล็ม
16หลังจากชาวอารัมเห็นว่าถูกอิสราเอลรุกไล่พวกเขาก็ส่งคนไปนำกำลังชาวอารัมจากอีกฟากหนึ่งของ แม่น้ำยูเฟรติสโดยแม่ทัพโชฟาคของฮาดัดเอเซอร์นำทัพมา
17เมื่อดาวิดทรงทราบข่าว พระองค์ทรงระดมพลอิสราเอลทั้งหมดและข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปรบกับศัตรู ทรงตั้งแนวรบประจันหน้ากับชาวอารัมและสู้รบกัน 18แต่พวกเขาพ่ายหนีต่อหน้าอิสราเอล และดาวิดทรงสังหารพลรถรบของพวกเขาเจ็ดพันคนกับทหารราบอีกสี่หมื่นคน และทรงสังหารโชฟาคแม่ทัพของพวกเขาด้วย
19เมื่อข้ารับใช้ของฮาดัดเอเซอร์เห็นว่าพวกเขาพ่ายแพ้อิสราเอลก็ขอสงบศึกและยอมเป็นเมืองขึ้นของดาวิด ชาวอารัมจึงไม่กล้ามาช่วยชาวอัมโมนสู้รบอีกเลย
Победа над аммонитянами и сирийцами
(2 Цар. 10:1-19)
1Некоторое время спустя Нахаш, царь аммонитян, умер, и вместо него царём стал его сын. 2Давуд подумал: «Я окажу Хануну, сыну Нахаша, милость, потому что его отец оказал милость мне». И Давуд отправил к Хануну послов, чтобы выразить соболезнования о его отце.
Когда люди Давуда пришли к Хануну в землю аммонитян, чтобы сказать ему слова утешения, 3аммонитские вожди сказали Хануну:
– Неужели ты думаешь, что Давуд прислал к тебе этих людей с соболезнованиями из уважения к твоему отцу? Разве не затем они пришли к тебе, чтобы высмотреть, разведать и разрушить эту землю?
4И Ханун схватил людей Давуда, обрил их, обрезал их одежды наполовину, до ягодиц, и отослал их обратно. 5Когда они ещё были в пути, об этих людях рассказали Давуду, и он послал им навстречу людей, потому что они были сильно опозорены.
Царь сказал:
– Оставайтесь в Иерихоне, пока не отрастут ваши бороды, а потом возвращайтесь.
6Когда аммонитяне поняли, что сделались ненавистными Давуду, Ханун и аммонитяне послали тридцать шесть тонн19:6 Букв.: «тысячу талантов». серебра, чтобы нанять колесницы и колесничих в Месопотамии19:6 Букв.: «Арам-Нахараим» – т. е. северо-западная Месопотамия., в Сирийском царстве Маахе и в Цове. 7Они наняли тридцать две тысячи колесниц и колесничих, а также царя Маахи с его воинами, который пришёл, расположившись станом возле города Медевы. Аммонитяне собрались из своих городов и приготовились к сражению.
8Услышав об этом, Давуд послал Иоава со всем войском сразиться с ними. 9Аммонитяне вышли и расположились боевым порядком у входа в свой город, а пришедшие на помощь цари стояли отдельно в открытом поле.
10Когда Иоав увидел, что сражаться придётся и впереди, и сзади, он выбрал некоторых из лучших воинов Исраила и выстроил их против сирийцев. 11Остальных людей он отдал под начало своего брата Авишая, и они выстроились против аммонитян.
12Иоав сказал:
– Если сирийцы станут одолевать меня, то ты придёшь мне на помощь, а если аммонитяне станут одолевать тебя, то я приду к тебе на помощь. 13Будь мужествен! Будем храбро сражаться за наш народ и города нашего Бога, и пусть Вечный сделает так, как Ему угодно!
14После этого Иоав со своими воинами вступил в сражение с сирийцами, и те побежали перед ним. 15Когда аммонитяне увидели, что сирийцы бегут, они тоже побежали от Авишая, брата Иоава, и отступили в город. А Иоав вернулся в Иерусалим.
16Увидев, что они разбиты исраильтянами, сирийцы послали гонцов за сирийцами, жившими за рекой Евфрат, во главе которых был Шовах, начальник войска Ададезера. 17Когда об этом доложили Давуду, он собрал весь Исраил и переправился через Иордан. Он пришёл к сирийцам и выстроил против них своих воинов. Когда Давуд атаковал сирийцев, 18те побежали перед Исраилом, и Давуд перебил из них семь тысяч колесничих и сорок тысяч пеших воинов. Он убил и начальника их войска Шоваха. 19Увидев, что они разбиты Исраилом, подданные Ададезера заключили с Давудом мир и покорились ему.
И сирийцы больше не хотели помогать аммонитянам.
