ซาอูลฆ่าตัวตาย
(1ซมอ.31:1-13; 2ซมอ.1:4-12)
1ครั้งนั้นอิสราเอลสู้รบกับฟีลิสเตีย อิสราเอลแตกหนี และผู้คนมากมายล้มตายบนภูเขากิลโบอา 2ทหารฟีลิสเตียประชิดตัวซาอูลกับโอรส และได้สังหารโอรสทั้งสามคือโยนาธาน อาบีนาดับ และมัลคีชูวา 3การรบเป็นไปอย่างดุเดือด ทหารฟีลิสเตียยิงธนูเข้าใส่ซาอูล พระอาการสาหัส
4ซาอูลตรัสกับผู้เชิญอาวุธว่า “จงชักดาบออกมาแทงทะลุร่างของเรา มิฉะนั้นพวกที่ไม่ได้เข้าสุหนัตเหล่านี้จะมาฆ่าเราและนำความอัปยศมาให้เรา”
แต่ผู้เชิญอาวุธไม่กล้าทำ ฉะนั้นซาอูลจึงโถมพระกายลงบนดาบของพระองค์เอง 5เมื่อผู้เชิญอาวุธเห็นว่าซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว ก็ทุ่มกายลงบนดาบของตนตายตามไป 6เป็นอันว่าซาอูลกับโอรสทั้งสามและทั้งราชวงศ์สิ้นชีวิตไปด้วยกัน
7เมื่อชนอิสราเอลในหุบเขาเห็นกองทัพแตกหนี และเห็นว่าซาอูลกับโอรสสิ้นพระชนม์ ก็พากันละทิ้งบ้านเมืองหนีไป ชาวฟีลิสเตียก็เข้ายึดครอง
8วันรุ่งขึ้นเมื่อชาวฟีลิสเตียออกมาปลดของมีค่าจากศพ ก็พบร่างของซาอูลและโอรสอยู่บนภูเขากิลโบอา 9พวกเขาจึงปลดยุทธภัณฑ์ของซาอูลและตัดพระเศียรไป แล้วส่งผู้สื่อสารไปทั่วแดนฟีลิสเตีย ประกาศข่าวท่ามกลางเทวรูปและประชาชน 10พวกเขาเก็บยุทธภัณฑ์ของซาอูลไว้ในวิหารของเทพเจ้าของตน และแขวนพระเศียรของซาอูลไว้ในวิหารของพระดาโกน
11เมื่อชาวยาเบชกิเลอาดได้ยินถึงการกระทำของชาวฟีลิสเตียต่อซาอูล 12ผู้กล้าหาญทั้งหมดของพวกเขาก็ออกไปนำพระศพของซาอูลกับโอรสทั้งสามกลับมาที่ยาเบช แล้วฝังพระอัฐิไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ในเมืองยาเบช แล้วพากันถืออดอาหารเป็นเวลาเจ็ดวัน
13ซาอูลสิ้นพระชนม์เพราะไม่ซื่อสัตย์ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ได้ปฏิบัติตามพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า ถึงกับขอคำปรึกษาจากคนทรง 14ซาอูลไม่ได้ทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จึงทรงประหารซาอูล และยกอาณาจักรให้แก่ดาวิดบุตรของเจสซี
Le règne de David
La fin de Saül
(1 S 31.1-13 ; 2 S 1.4-12)
1Les Philistins attaquèrent Israël. Les soldats israélites s’enfuirent devant eux et beaucoup d’entre eux furent tués sur le mont Guilboa10.1 Mont situé au nord-est de la Samarie, en bordure de la plaine de Jizréel, à environ 80 kilomètres de Jérusalem.. 2Les Philistins s’acharnèrent à poursuivre Saül et ses fils et ils tuèrent Jonathan, Abinadab et Malkishoua, fils de Saül. 3Dès lors, tout le combat se concentra sur Saül. Les archers le découvrirent, et il en fut terrifié. 4Alors il ordonna à celui qui portait ses armes : Dégaine ton épée et tue-moi, pour que ces incirconcis ne viennent pas me faire subir leurs outrages.
Mais celui-ci refusa car il tremblait de peur. Alors Saül prit lui-même l’épée et se jeta dessus. 5Quand l’écuyer vit que Saül était mort, il se jeta lui aussi sur l’arme et mourut.
6Ainsi périrent ensemble, le même jour, Saül, ses trois fils et toute sa famille. 7Quand tous les hommes d’Israël qui habitaient la vallée virent que l’armée était en déroute et que Saül et ses fils étaient morts, ils abandonnèrent leurs villes et prirent la fuite. Les Philistins allèrent s’y établir.
8Le lendemain, les Philistins vinrent sur le champ de bataille pour détrousser les cadavres. Ils découvrirent Saül et ses fils qui étaient tombés sur le mont Guilboa. 9Alors ils dépouillèrent Saül de son armure, emportèrent sa tête et ses armes. Puis ils firent annoncer la nouvelle de leur triomphe à travers tout le pays des Philistins, à leurs idoles et parmi la population. 10Ils déposèrent les armes dans le temple de leurs dieux et suspendirent son crâne dans le temple de Dagôn10.10 Voir note Jg 16.23..
11Lorsque tous les habitants de Yabesh en Galaad10.11 Localité située à quelque 70 kilomètres de Jérusalem, à l’est du Jourdain (voir Jg 21.8 et note). apprirent tout ce que les Philistins avaient fait à Saül, 12les hommes les plus vaillants se mirent en route, ils enlevèrent le corps de Saül et celui de ses fils et les ramenèrent à Yabesh. Ils enterrèrent leurs ossements10.12 Après avoir incinéré les corps (voir 1 S 31.12). sous le tamaris de Yabesh, puis ils jeûnèrent pendant sept jours.
13Saül mourut à cause de la désobéissance dont il s’était rendu coupable envers l’Eternel. Il n’avait pas respecté la parole de l’Eternel et, de plus, il avait interrogé et consulté quelqu’un qui évoque les morts10.13 Ce verset fait allusion aux épisodes rapportés en 1 S 13.8-14 ; 15.1-24 ; 28. 14au lieu de consulter l’Eternel. L’Eternel le fit mourir et transféra la royauté à David, fils d’Isaï.
