กำเนิดซามูเอล
1มีชายตระกูลศูฟคนหนึ่งจากรามาธาอิม1:1 หรือมีชายคนหนึ่งจากรามาธาอิมศูฟิมในแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิม ชื่อเอลคานาห์ บุตรเยโรฮัม บุตรเอลีฮู บุตรโทหุ บุตรศูฟชาวเอฟราอิม 2เอลคานาห์มีภรรยาสองคนคือฮันนาห์และเปนินนาห์ เปนินนาห์มีบุตร ส่วนฮันนาห์ไม่มีบุตร
3ชายผู้นี้จะเดินทางไปนมัสการและถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ที่ชิโลห์ทุกปี โฮฟนีและฟีเนหัส บุตรทั้งสองของเอลีเป็นปุโรหิตขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่น 4ทุกครั้งที่ถวายเครื่องบูชา เอลคานาห์จะมอบเนื้อส่วนต่างๆ แก่เปนินนาห์และบุตรชายหญิงทุกคน 5แต่สำหรับนางฮันนาห์เขาจะมอบให้ถึงสองส่วนเพราะเขารักนาง แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปิดครรภ์ของนางไว้ 6และเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปิดครรภ์ของนาง เปนินนาห์คู่แข่งของฮันนาห์ก็ยิ่งซ้ำเติมให้นางขุ่นเคืองใจ 7เหตุการณ์เป็นอย่างนี้ปีแล้วปีเล่า ทุกครั้งที่ฮันนาห์มายังพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้าเปนินนาห์คู่แข่งจะซ้ำเติมจนนางร้องไห้ไม่ยอมรับประทานอาหาร 8เอลคานาห์สามีของนางจะกล่าวกับนางว่า “ฮันนาห์ เธอร้องไห้ทำไม? ทำไมไม่ยอมกินอาหาร? ทำไมต้องทุกข์ระทมใจ? มีฉันอยู่ทั้งคนไม่ดีกว่ามีลูกชายสิบคนหรือ?”
9ครั้งหนึ่งขณะอยู่ที่ชิโลห์ หลังจากที่พวกเขากินและดื่มแล้ว ฮันนาห์ก็ลุกขึ้น ปุโรหิตเอลีนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเสาประตูพระวิหาร1:9 คือ พลับพลาหรือเต็นท์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า 10ฮันนาห์ร่ำไห้ด้วยความทุกข์ระทมและอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า 11นางถวายปฏิญาณว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ หากพระองค์ทรงเหลียวแลความทุกข์โศกของผู้รับใช้ของพระองค์และระลึกถึงข้าพระองค์ หากไม่ทรงลืมผู้รับใช้ของพระองค์และประทานบุตรชายให้ ข้าพระองค์ก็จะถวายเขาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดชีวิตของเขาและมีดโกนจะไม่ถูกต้องศีรษะของเขาเลย”
12ขณะที่นางอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่นั้น เอลีสังเกตเห็นริมฝีปากของนาง 13ฮันนาห์อธิษฐานอยู่ในใจและริมฝีปากของนางขมุบขมิบแต่ไม่ได้ยินเสียงของนาง เอลีก็คิดว่านางเมาเหล้า 14จึงกล่าวกับนางว่า “เธอจะเมาไปอีกนานสักเท่าใด จงเลิกดื่มเหล้าองุ่นเสียเถอะ”
15ฮันนาห์ตอบว่า “เปล่าเจ้าค่ะ ดิฉันคือหญิงผู้ทุกข์ระทม ดิฉันไม่ได้เมาเหล้าองุ่นหรือของมึนเมา แต่กำลังทูลระบายความในใจต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า 16ขออย่าเข้าใจผิดว่าผู้รับใช้ของท่านเป็นหญิงชั่ว ดิฉันกำลังอธิษฐานด้วยความทุกข์โศกและด้วยความกระวนกระวายใจอย่างมาก”
17เอลีจึงตอบว่า “ไปดีมีสุขเถิด ขอให้พระเจ้าแห่งอิสราเอลประทานให้ตามคำทูลขอของเธอ”
18นางกล่าวว่า “ขอให้ผู้รับใช้ของท่านเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่านเถิด” แล้วนางก็กลับไปรับประทานอาหารและไม่ได้มีสีหน้าโศกสลดอีกเลย
19วันรุ่งขึ้นพวกเขาตื่นแต่เช้าและนมัสการต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าจากนั้นก็กลับบ้านที่รามาห์ เอลคานาห์หลับนอนกับนางฮันนาห์ภรรยาของเขา และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงระลึกถึงนาง 20เมื่อถึงวาระกำหนดฮันนาห์ก็ตั้งครรภ์และคลอดบุตรชาย นางตั้งชื่อให้ว่าซามูเอล1:20 คำว่าซามูเอลมีเสียงคล้ายกับคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าพระเจ้าทรงฟัง ตามที่นางกล่าวว่า “เพราะดิฉันทูลขอเขาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า”
ฮันนาห์ถวายซามูเอล
21เมื่อเอลคานาห์และครอบครัวขึ้นไปถวายเครื่องบูชาประจำปีแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและปฏิบัติตามที่ถวายปฏิญาณไว้ 22ฮันนาห์ไม่ได้ไปด้วย นางบอกสามีว่า “รอจนลูกคนนี้หย่านม ดิฉันจะพาเขาไปเข้าเฝ้าต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าและให้เขาอยู่ที่นั่นตลอดไป”
23เอลคานาห์สามีของนางบอกนางว่า “ทำตามที่เธอเห็นว่าดีที่สุดก็แล้วกัน รอให้เขาหย่านมก่อน ขอให้เป็นไปตามพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด1:23 ฉบับ DSS. และ LXX. และ Syr. ว่าขอให้เป็นไปตามคำปฏิญาณของเจ้าเถิด” นางจึงยังคงอยู่ที่บ้าน เอาใจใส่เลี้ยงดูลูกจนกระทั่งเด็กนั้นหย่านม
24หลังจากเขาหย่านมแล้ว นางก็พาเด็กชายคนนั้นมายังพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่ชิโลห์ขณะที่เขายังเล็กอยู่ พร้อมด้วยวัวผู้อายุสามปีหนึ่งตัว1:24 ฉบับ MT. ว่าวัวผู้สามตัว แป้งประมาณ 22 ลิตร1:24 ภาษาฮีบรูว่า 1 เอฟาห์ และเหล้าองุ่นหนึ่งถุงหนัง 25เมื่อพวกเขาฆ่าวัวถวายเสร็จแล้วก็พาเด็กนั้นมาพบเอลี 26ฮันนาห์กล่าวกับเอลีว่า “ท่านเจ้าข้า ท่านมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ดิฉันคือหญิงซึ่งเคยมายืนอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าตรงนี้ 27ดิฉันทูลขอลูกชายคนนี้จากพระองค์ และองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ประทานตามคำวิงวอน 28บัดนี้ดิฉันนำเขามาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อเขาจะเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดชีวิตของเขา” แล้วเขาก็นมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่น
Семья Элканы
1Был некий человек из Раматаима, цуфит1:1 Или: «из Раматаим-Цуфима». из нагорий Ефраима, которого звали Элкана. Он был сыном Иерохама, сына Элиху, сына Тоху, сына Цуфа, и жил на земле, принадлежащей ефраимитам. 2У Элканы было две жены. Одну звали Ханна, а другую – Фенанна. У Фенанны были дети, у Ханны же их не было.
3Из года в год Элкана ходил из своего города в Шило1:3 В это время в Шило (к северу от Иерусалима, на территории рода Ефраима) находился священный шатёр., чтобы поклониться и принести жертву Вечному1:3 Вечный – на языке оригинала: «Яхве». Под этим именем Всевышний открылся Мусе и народу Исраила (см. Исх. 3:13-15). См. пояснительный словарь., Повелителю Сил. Хофни и Пинхас, два сына Илия, были там священнослужителями Вечного. 4Всякий раз, когда Элкана приносил жертву, он давал часть жертвенного мяса своей жене Фенанне и всем её сыновьям и дочерям. 5Но Ханне он давал двойную часть, потому что любил её, хотя Вечный и не давал ей детей. 6И оттого что Вечный не давал Ханне детей, её соперница жестоко изводила и унижала её. 7Так продолжалось из года в год. Всякий раз, когда Ханна ходила в дом Вечного, соперница изводила её, и та плакала и не ела.
8Элкана говорил ей:
– Ханна, почему ты плачешь? Почему не ешь? Почему скорбит твоё сердце? Разве я не значу для тебя больше, чем десять сыновей?
Обет Ханны и рождение Шемуила
9Однажды, когда они уже поели и попили в Шило, Ханна встала. А священнослужитель Илий сидел у дверей святилища Вечного. 10Скорбя душой, Ханна горько плакала и молилась Вечному. 11Она дала обет, говоря:
– О Вечный, Повелитель Сил, если Ты только посмотришь на горе Своей рабыни и вспомнишь меня, если не забудешь Свою рабыню, но дашь ей сына, то я отдам его Тебе на всю его жизнь, и бритва никогда не коснётся его головы1:11 Ханна обещала посвятить своего сына Вечному, т. е. она дала за него обет назорейства, но не на время, как это обычно практиковалось, а на всю жизнь. Об обете назорейства см. Чис. 6:1-21..
12Пока она молилась Вечному, Илий следил за её губами. 13Ханна молилась в сердце, её губы двигались, но голоса слышно не было. Илий подумал, что она пьяна, 14и сказал ей:
– Долго ли ты ещё будешь пьяной? Протрезвись от вина!
15– Нет, мой господин, – ответила Ханна, – я глубоко скорблю. Я не пила ни вина, ни пива. Я изливаю душу перед Вечным. 16Не думай, что твоя рабыня – нечестивая женщина, я молилась здесь из-за великой боли и печали.
17Илий ответил:
– Иди с миром, и пусть Бог Исраила даст тебе то, о чём ты Его просила.
18Она сказала:
– Пусть твоя рабыня найдёт расположение в твоих глазах.
Затем она пошла своей дорогой, поела, и лицо её уже больше не было печально.
19На следующее утро они встали рано, поклонились Вечному и пустились в обратный путь к себе домой, в Раму.
Элкана лёг со своей женой Ханной, и Вечный исполнил её просьбу. 20Через некоторое время Ханна забеременела и родила сына. Она назвала его Шемуил («выпрошенный у Всевышнего»)1:20 О переводе имён и названий см. приложение VI., говоря: «Я назвала его так, потому что просила его у Вечного».
Ханна посвящает Шемуила Вечному
21В следующий раз, когда Элкана вместе со всей своей семьёй отправился принести жертву Вечному и исполнить обет, 22Ханна не пошла.
Она сказала мужу:
– После того как ребёнок будет отнят от груди, я отведу его в Шило, чтобы он предстал перед Вечным. Он останется там жить навсегда.
23– Поступай, как тебе угодно, – сказал ей муж. – Оставайся здесь, пока не отнимешь его от груди. И пусть Вечный утвердит твоё слово.
Она оставалась дома и кормила своего сына до тех пор, пока не настало время отнимать его от груди. 24После того как он был отнят от груди, она повела мальчика в Шило в дом Вечного. Ханна взяла с собой трёхлетнего быка1:24 Или: «трёх быков»., небольшой мешок1:24 Букв.: «одну ефу». муки и бурдюк вина.
25Заколов быка и взяв его, Ханна с мальчиком пришли к Илию, 26и она сказала священнослужителю:
– Верно, как и то, что ты жив, мой господин, – я та самая женщина, которая стояла здесь, рядом с тобой, молясь Вечному. 27Я молилась об этом ребёнке, и Вечный дал мне то, о чём я Его просила. 28Теперь я отдаю его Вечному. Пусть он принадлежит Вечному всю его жизнь.
И они поклонились там Вечному.
