พระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
1เมื่อเอฟราอิมกล่าว ผู้คนก็สั่นสะท้าน
เขาเป็นที่ยกย่องในอิสราเอล
แต่เขาก็มีความผิดและตายไปเพราะกราบไหว้พระบาอัล
2บัดนี้ เขายิ่งทำบาปมากขึ้น
เขาใช้เงินทำรูปเคารพเพื่อตัวเขาเอง
เป็นเทวรูปที่ปั้นแต่งขึ้นอย่างชาญฉลาด
ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นผลงานของช่างฝีมือ
ผู้คนกล่าวถึงคนเหล่านี้ว่า
“พวกเขาใช้มนุษย์เป็นเครื่องบูชา
และจูบ13:2 หรือมนุษย์ผู้ถวายบูชา / จูบเทวรูปลูกวัว”
3ฉะนั้นเขาจะเป็นเหมือนหมอกในยามเช้า
เหมือนน้ำค้างยามรุ่งอรุณซึ่งหายลับไป
เหมือนแกลบปลิวจากลานนวดข้าว
เหมือนควันที่ลอยออกไปทางหน้าต่าง
4“แต่เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้นำเจ้าออกมาจากอียิปต์13:4 หรือพระเจ้าของเจ้า / ตั้งแต่ครั้งที่เจ้าอยู่ในอียิปต์
เจ้าจะไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากเรา
และไม่มีผู้ช่วยให้รอดอื่นใดยกเว้นเรา
5เราฟูมฟักดูแลเจ้าในทะเลทราย
ในดินแดนอันร้อนระอุ
6เมื่อเราเลี้ยงดูพวกเขา พวกเขาก็อิ่มหนำ
เมื่ออิ่มหนำแล้ว พวกเขาก็หยิ่งผยองขึ้น
และลืมเรา
7ดังนั้นเราจึงจู่โจมเข้าใส่พวกเขาเหมือนสิงโต
เราจะซุ่มอยู่ริมทางเหมือนเสือดาว
8เหมือนแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป
เราจะเข้าโจมตีและฉีกพวกเขาออก
เราจะเป็นดั่งราชสีห์ที่กลืนกินพวกเขา
สัตว์ป่าจะฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ
9“อิสราเอลเอ๋ย เจ้าถูกทำลายล้าง
เพราะเจ้าต่อสู้เราผู้ที่ช่วยเหลือเจ้า
10ไหนล่ะกษัตริย์ของเจ้า ผู้ที่จะช่วยเจ้าได้?
ไหนล่ะเจ้าเมืองทั้งปวง
ที่เจ้าพูดว่า
‘ให้เรามีกษัตริย์และเจ้านายเถิด’?
11ฉะนั้นเราจึงให้กษัตริย์แก่เจ้าด้วยโทสะของเรา
และเราก็พรากเขาไปด้วยความกริ้วโกรธของเรา
12ความผิดของเอฟราอิมถูกสะสมไว้
และบาปของเขาถูกบันทึกไว้
13เขาเจ็บปวดเหมือนหญิงใกล้คลอด
แต่เขาเป็นเด็กไร้สติปัญญา
เมื่อถึงเวลาแล้ว
เขาก็ไม่ยอมคลอดออกมา
14“เราจะไถ่ตัวพวกเขาจากอำนาจของแดนผู้ตาย
เราจะไถ่เขาจากความตาย
ความตายเอ๋ย ไหนล่ะพิษสงของเจ้า?
แดนผู้ตายเอ๋ย ไหนล่ะหายนะของเจ้า?
“เราจะไม่มีความเมตตาสงสารเลย
15ถึงแม้ว่าเขารุ่งโรจน์อยู่ในหมู่พี่น้อง
แต่ลมตะวันออกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึง
พัดกระหน่ำมาจากทะเลทราย
น้ำพุของเขาจะไม่ไหล
บ่อน้ำของเขาจะเหือดแห้ง
และคลังของเขาจะถูกปล้นชิง
เอาทรัพย์สมบัติไปหมด
16ชาวสะมาเรียต้องรับโทษความผิดของตน
เพราะพวกเขากบฏต่อพระเจ้าของพวกเขา
พวกเขาจะล้มลงด้วยดาบ
ลูกอ่อนของพวกเขาจะถูกจับฟาดกับพื้น
และหญิงมีครรภ์ของพวกเขาจะถูกผ่าท้อง”
Gods boosheid over Israël
1Wanneer Israël vroeger sprak, beefden de volken van angst, want Israël was een dappere held. Maar de Israëlieten gingen Baäl aanbidden en hun vonnis was geveld. 2En ook nu nog blijven zij voortdurend zondigen. Zij gieten zilveren afgodsbeelden, gemaakt door kundige edelsmeden. ‘Offer hieraan!’ zeggen zij en zij kussen deze kalveren. 3Daarom zullen zij verdwijnen als de ochtendmist, als dauw die in alle vroegte verdampt, als kaf dat wordt weggeblazen door de wind, als rook die het raam uitvliegt.
4‘Ik alleen ben de Here, uw God, al vanaf de tijd waarin Ik u uit Egypte heb geleid. U hebt geen andere God dan Mij en er is geen andere verlosser. 5Ik heb voor u gezorgd in de dorre, droge woestijn. 6Maar toen u uw buik had volgegeten, werd u trots en vergat Mij. 7Daarom zal Ik Mij als een leeuw op u storten. Of Ik ga als een panter aan de kant van de weg op de loer liggen. 8Ik zal u aanvallen als een berin die van haar jongen is beroofd en u aan stukken scheuren en verslinden als een leeuw. 9O Israël, als Ik u vernietig, wie kan u dan nog redden? 10Waar is uw koning? Waarom roept u hem niet te hulp? Waar zijn alle leiders van het land? Vroeger riep u: “Geef ons een koning en regeringsleiders!” Waar zijn zij nu? 11In mijn woede gaf Ik u koningen en nam hen uit boosheid weer weg. 12Israëls zonden zijn geoogst en opgeslagen tot het moment van het vonnis. 13Hij mag opnieuw worden geboren, maar is als een kind dat liever in de moederschoot blijft. Wat dwaas en onverstandig! 14Zou Ik hem verlossen uit het dodenrijk of loskopen van de dood? Dood, waar zijn uw verschrikkingen? Dodenrijk, wat voor kwaad kunt u nog doen? Ik ken geen medelijden meer. 15Hij werd de vruchtbaarste onder zijn broeders genoemd, maar de oostenwind, de wind van de Here, zal hard over hem waaien en zijn land verwoesten. Zijn bronnen zullen opdrogen en de oases verdorren, hij zal sterven van dorst.’
