1นิมิตของโอบาดีห์
(ยรม.49:9-10,14-16)
พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสเกี่ยวกับเอโดมว่า
เราได้ยินถ้อยคำจากองค์พระผู้เป็นเจ้าดังนี้
มีทูตคนหนึ่งถูกส่งไปยังประชาชาติต่างๆ เพื่อแจ้งว่า
“ลุกขึ้นเถิด ให้เราไปรบกับเอโดม”
2“ดูเถิด เราจะทำให้เจ้าเล็กกระจ้อยร่อยในหมู่ประชาชาติ
เจ้าจะถูกเหยียดหยามยิ่งนัก
3ความหยิ่งผยองในใจได้หลอกลวงเจ้า
เจ้าผู้อาศัยอยู่ในซอกหิน
และสร้างบ้านไว้บนที่สูง
เจ้าผู้บอกตัวเองว่า
‘ใครเล่าสามารถดึงเราลงไปอยู่ที่พื้นได้?’
4ถึงแม้เจ้าเหินฟ้าเหมือนนกอินทรี
และสร้างรังไว้กลางหมู่ดาว
เราก็จะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
5“หากขโมยมาหาเจ้า
หากโจรบุกมาในยามค่ำคืน
เจ้าจะย่อยยับสักปานใด
เขาจะไม่ขโมยไปเพียงเท่าที่เขาอยากได้หรือ?
หากคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
เขาจะไม่เหลือไว้บ้างนิดหน่อยหรือ?
6แต่เอซาวจะถูกปล้นชิงจนหมดสิ้น
ทรัพย์สมบัติที่เขาซ่อนไว้ถูกปล้นชิงไปหมด!
7พันธมิตรทั้งหมดจะบังคับให้เจ้าออกไปจนสุดแดน
เพื่อนฝูงจะหลอกและเอาชนะเจ้า
เพื่อนร่วมสำรับอาหารเดียวกันกับเจ้าจะวางกับดักเจ้า1:7 ในภาษาฮีบรูประโยคนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
แต่เจ้าจะไม่ระแคะระคาย”
8องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ในวันนั้น
เราจะไม่ทำลายปราชญ์ของเอโดม
และผู้ที่มีความเข้าใจที่ภูเขาต่างๆ ของเอซาวหรือ?
9เทมานเอ๋ย นักรบของเจ้าจะครั่นคร้าม
และทุกคนที่ภูเขาของเอซาว
จะถูกประหาร
10เพราะความอำมหิตที่เจ้าทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้า
เจ้าจะอับอายขายหน้า
เจ้าจะถูกทำลายไปตลอดกาล
11ในวันที่เจ้ายืนเฉยอย่างไม่แยแส
ขณะที่คนแปลกหน้าขนทรัพย์สมบัติของเขาไป
คนต่างชาติบุกเข้าประตูเมืองของเขา
และจับสลากแบ่งกรุงเยรูซาเล็มกัน
เจ้าก็เป็นเหมือนคนหนึ่งในพวกนั้น
12เจ้าไม่ควรหยามน้ำหน้าน้องชาย
ในวันที่เขารับเคราะห์
หรือกระหยิ่มยิ้มย่องทับถมชาวยูดาห์
ในวันที่พวกเขาพินาศ
หรือคุยโวโอ้อวดเหลือเกิน
ในวันที่พวกเขาเดือดร้อน
13เจ้าไม่ควรเดินเข้าประตูเมืองของประชากรของเรา
ในวันที่พวกเขาพินาศย่อยยับ
หรือสมน้ำหน้าที่พวกเขาป่นปี้
ในวันที่พวกเขาพินาศย่อยยับ
หรือยึดทรัพย์สมบัติของพวกเขา
ในวันที่พวกเขาพินาศย่อยยับ
14เจ้าไม่ควรดักรออยู่ที่ทางแยก
เพื่อคอยเล่นงานพวกเขาซึ่งหนีภัยมา
หรือมอบตัวผู้รอดชีวิตของพวกเขา
ในวันที่เขาเดือดร้อน
15“วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับมวลประชาชาติใกล้เข้ามาแล้ว
เจ้าทำสิ่งใดไว้จะได้รับสิ่งนั้นตอบแทน
กรรมที่เจ้าก่อไว้จะย้อนกลับมาตกบนหัวของเจ้า
16เหมือนที่เจ้าดื่มบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา
ประชาชาติทั้งปวงก็จะดื่มไม่หยุด
เขาจะดื่มแล้วดื่มอีก
เขาจะเป็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
17แต่บนภูเขาศิโยนจะมีการช่วยกู้
ภูเขานั้นจะศักดิ์สิทธิ์
และพงศ์พันธุ์ยาโคบ
จะครอบครองกรรมสิทธิ์ในดินแดนนั้น
18พงศ์พันธุ์ยาโคบจะเป็นไฟ
พงศ์พันธุ์โยเซฟจะเป็นเปลวไฟ
พงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าว
ซึ่งจะถูกไฟเผาจนมอดไหม้
พงศ์พันธุ์เอซาว
จะไม่มีใครรอดชีวิตเลย”
องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว
19ประชาชนจากเนเกบจะครอบครอง
ภูเขาต่างๆ ของเอซาว
และประชาชนจากเชิงเขาต่างๆ จะครอบครอง
ดินแดนของชาวฟีลิสเตีย
พวกเขาจะครอบครองท้องทุ่งของเอฟราอิมกับสะมาเรีย
และเบนยามินจะครอบครองกิเลอาด
20กลุ่มเชลยอิสราเอลซึ่งอยู่ในคานาอัน
จะครอบครองดินแดนไกลไปถึงศาเรฟัท
เชลยจากเยรูซาเล็มซึ่งอยู่ในเสฟาราด
จะครอบครองเมืองต่างๆ ของเนเกบ
21พวกกู้ชาติจะขึ้นไปบน1:21 หรือจากภูเขาศิโยน
เพื่อครอบครองภูเขาต่างๆ ของเอซาว
และอาณาจักรนั้นจะเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
1Visión de Abdías.
Orgullo y caída de Edom
1-4 – Jer 49:14-16
5-6 – Jer 49:9-10
Esto es lo que dice el Señor y Dios acerca de Edom.
Hemos oído un mensaje de parte del Señor.
Un heraldo ha sido enviado a las naciones, diciendo:
«¡Vamos, marchemos a la guerra contra ella!».
2«Te haré pequeño entre las naciones,
totalmente menospreciado.
3La soberbia de tu corazón te ha engañado.
Como habitas en las hendiduras de las rocas,1:3 de las rocas. Alt. de Selá, que era la capital de Edom. Véanse Jue 1:36; 2R 14:7.
en la altura de tu morada,
te engañas a ti mismo, diciendo:
¿Quién podrá arrojarme a tierra?
4Aunque vueles a lo alto como águila,
y tu nido esté puesto en las estrellas,
desde allí te haré caer»,
afirma el Señor.
5«Si vinieran a ti ladrones
o saqueadores nocturnos,
¿no robarían solo lo que crean suficiente?
¡Pero a ti te espera gran destrucción!
Si vinieran a ti los vendimiadores,
¿no dejarían algunas uvas?
6¡Pero a ti, Esaú, te saquearán!
¡Te despojarán de tus tesoros más escondidos!
7Hasta la frontera te expulsarán
tus propios aliados,
te engañarán y dominarán
tus propios amigos.
Los que se sientan a tu mesa
te pondrán una trampa.
Es que Edom no tiene entendimiento.
8»¿Acaso no destruiré yo en aquel día
a los sabios de Edom,
a la inteligencia del monte de Esaú?»,
afirma el Señor.
9«Ciudad de Temán, tus guerreros temblarán de miedo,
de que todo hombre sea exterminado
del monte de Esaú por la masacre.
10Por la violencia hecha contra tu hermano Jacob,
te cubrirá la vergüenza
y serás exterminado para siempre.
11En el día que te mantuviste al margen,
en el día que extranjeros se llevaron sus riquezas,
cuando extraños entraron por su puerta
y sobre Jerusalén echaron suerte,
tú eras como uno de ellos.
12No debiste reírte de tu hermano en su mal día,
en el día de su desgracia.
No debiste alegrarte a costa del pueblo de Judá
en el día de su ruina.
No debiste hablar con arrogancia
en el día de su angustia.
13No debiste entrar por la puerta de mi pueblo
en el día de su calamidad.
No debiste disfrutar con su desgracia
en el día de su calamidad.
No debiste echar mano a sus riquezas
en el día de su calamidad.
14No debiste aguardar en los cruces de caminos
para matar a los que huían.
No debiste entregar a los sobrevivientes
en el día de su angustia.
15»Porque cercano está el día del Señor
contra todas las naciones.
¡Como hiciste se te hará!
¡Sobre tu cabeza recaerá tu merecido!
16Pues sin duda que, así como ustedes
bebieron de mi copa en mi santo monte,
así también la beberán sin cesar todas las naciones;
beberán y beberán,
entonces serán como si nunca hubieran existido.
17Pero en el monte Sión habrá liberación
y será sagrado.
El pueblo de Jacob recuperará sus posesiones.
18Los descendientes de Jacob serán fuego
y los de José, llama;
pero la casa real de Esaú será paja:
le pondrán fuego y la consumirán
de tal forma que no quedará sobreviviente
entre los descendientes de Esaú».
El Señor lo ha dicho.
19Los del Néguev poseerán
el monte de Esaú;
los de la región de Sefalá
poseerán Filistea;
también poseerán los campos de Efraín y de Samaria;
y los de Benjamín poseerán Galaad.
20Los exiliados, este ejército de israelitas
que viven entre los cananeos,
poseerán la tierra hasta Sarepta.
Los desterrados de Jerusalén,
que viven en Sefarad,
poseerán las ciudades del Néguev.
21Los libertadores subirán al monte Sión
para gobernar la región montañosa de Esaú.
Y el reino será del Señor.
