1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งมีมาถึงโยเอล
บุตรเปธูเอล ความว่า
ตั๊กแตนบุก
2ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย จงฟังเถิด
ประชาชนทั้งปวง จงฟังเถิด
เคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้บ้างไหม
ทั้งในสมัยของท่านหรือสมัยบรรพบุรุษของท่าน?
3จงเล่าให้ลูกๆ ของท่านฟัง
และให้ลูกบอกหลาน
ให้หลานบอกเหลนต่อๆ กันไป
4ตั๊กแตนวัยเดินกินอะไรเหลือ
ตั๊กแตนใหญ่ก็มากิน
ตั๊กแตนใหญ่กินอะไรเหลือ
ตั๊กแตนอ่อนก็มากิน
ตั๊กแตนอ่อนกินอะไรเหลือ
ตั๊กแตนอื่นๆ1:4 ในภาษาฮีบรู คำทั้งสี่คำที่หมายถึงตั๊กแตนชนิดต่างๆ นี้มีความหมายไม่ชัดเจนก็มากิน
5ลุกขึ้นเถิด คนขี้เมาเอ๋ย จงร่ำไห้!
จงคร่ำครวญเถิด บรรดานักดื่มเหล้าองุ่นเอ๋ย
จงโอดครวญเพราะเหล้าใหม่
เพราะมันถูกฉวยเอาไปจากริมฝีปากของเจ้าแล้ว
6กองทัพชาติหนึ่งมาบุกรุกดินแดนของข้าพเจ้า
มันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน
ฟันของมันคมดั่งฟันของราชสีห์
เขี้ยวดั่งเขี้ยวของนางสิงห์
7มันทำลายเถาองุ่น
และทำให้ต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าป่นปี้
มันลอกเปลือกออกโยนทิ้ง
เหลือไว้แต่กิ่งก้านขาวโพลน
8จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารี1:8 หรือหญิงสาวสวมเสื้อผ้ากระสอบ
ซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าว1:8 หรือคู่หมั้นในวัยแรกรุ่นของเธอ
9ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา
สูญสิ้นไปจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เหล่าปุโรหิตผู้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ทุกข์
10ท้องทุ่งย่อยยับ
พื้นดินแตกระแหง1:10 หรือพื้นดินคร่ำครวญไว้อาลัย
เมล็ดข้าวก็ถูกทำลาย
เหล้าองุ่นใหม่เหือดแห้ง
และไม่มีน้ำมันมะกอก
11ชาวนาทั้งหลาย จงสิ้นหวัง
ชาวสวนองุ่น จงร่ำไห้
จงทุกข์โศกเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์
เพราะพืชผลพินาศสิ้นจากแผ่นดิน
12เถาองุ่นเหี่ยวเฉา
ต้นมะเดื่อแห้งเหี่ยวไป
ทั้งต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นแอปเปิ้ล
คือต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งเหี่ยวแห้ง
ความปีติแห่งมวลมนุษยชาติ
ร่วงโรยไปแน่แล้ว
เรียกร้องให้กลับใจ
13ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบและไว้ทุกข์
ท่านผู้ปฏิบัติงานหน้าแท่นบูชา จงร่ำไห้
มาเถิดท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า
จงสวมเสื้อผ้ากระสอบไว้ตลอดคืน
เพราะธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา
ขาดไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของท่านแล้ว
14จงประกาศให้มีการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์
จงเรียกประชุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์
จงเรียกเหล่าผู้อาวุโส
และทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น
ให้มายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
และร้องทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า
15ช่างเป็นวันที่น่ากลัวยิ่งนัก!
เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว
จะมาเหมือนหายนะจากองค์ทรงฤทธิ์
16อาหารสูญสิ้นไป
ต่อหน้าต่อตาเราแล้วไม่ใช่หรือ?
ความชื่นชมยินดีและความเปรมปรีดิ์
สูญสิ้นไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?
17เมล็ดพืชเหี่ยวเฉาคาดิน1:17 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
ยุ้งฉางย่อยยับปรักหักพัง
เพราะเมล็ดข้าวเหี่ยวแห้งไปหมด
18ฝูงวัวร้องครวญครางเพียงไร!
มันเดินงุ่นง่าน
เพราะไม่มีทุ่งหญ้า
แม้แต่ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมาน
19ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์
เพราะไฟเผาผลาญทุ่งโล่งที่ใช้เลี้ยงสัตว์
เปลวไฟแผดเผาต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งวอดวาย
20แม้แต่สัตว์ป่าก็ครวญหาพระองค์
ธารน้ำเหือดแห้งไปสิ้น
และไฟก็เผาผลาญทุ่งโล่งซึ่งใช้เลี้ยงสัตว์
1Esta es la palabra del Señor, que vino a Joel hijo de Petuel.
La invasión de langostas
2¡Oíd esto, ancianos del pueblo!
¡Prestad atención, habitantes todos del país!
¿Alguna vez sucedió cosa semejante
en vuestros tiempos o en los de vuestros antepasados?
3Contádselo a vuestros hijos,
y que ellos se lo cuenten a los suyos,
y estos a la siguiente generación.
4Lo que dejaron las langostas grandes
lo devoraron las langostas pequeñas;
lo que dejaron las langostas pequeñas
se lo comieron las larvas;
y lo que dejaron las larvas
se lo comieron las orugas.1:4 El texto hebreo en este versículo usa cuatro términos que se refieren a langostas y que son de difícil traducción; también en 2:25.
5¡Despertad, borrachos, y llorad!
Gemid, todos los entregados al vino,
porque el vino dulce os fue arrebatado de los labios.
6Una nación poderosa e innumerable
ha invadido mi país:
tiene dientes de león,
colmillos de leona.
7Asoló mis vides,
desgajó mis higueras.
Las peló hasta dejar blancas sus ramas;
¡las derribó por completo!
8Mi pueblo gime como virgen vestida de luto
por la muerte de su prometido.
9Las ofrendas de cereales y las libaciones
no se ofrecen ya en la casa del Señor.
Hacen duelo los sacerdotes,
los ministros del Señor.
10Los campos yacen devastados,
reseca está la tierra;
han sido arrasados los cereales,
se ha secado el vino nuevo
y agotado el aceite.
11Secaos también vosotros, labradores;
gemid, viñadores,
por el trigo y la cebada,
porque se ha perdido la cosecha de los campos.
12La vid se marchitó;
languideció la higuera;
se marchitaron los granados,
las palmeras, los manzanos,
¡todos los árboles del campo!
¡Y hasta la alegría de la gente acabó por marchitarse!
Llamado al arrepentimiento
13Vestíos de duelo y gemid, sacerdotes;
lamentaos, ministros del altar.
Venid, ministros de mi Dios,
y pasad la noche vestidos de luto,
porque las ofrendas de cereales y las libaciones
han sido suspendidas en la casa de vuestro Dios.
14Proclamad ayuno,
convocad una asamblea solemne.
Reunid a los ancianos del pueblo
en la casa del Señor vuestro Dios;
reunid a todos los habitantes del país,
y clamad al Señor.
15¡Ay de aquel día, el día del Señor, que ya se aproxima!
Vendrá como devastación de parte del Todopoderoso.
16¿No se nos arrebató el alimento
ante nuestros propios ojos,
y la alegría y el regocijo
de la casa de nuestro Dios?
17La semilla se pudrió
a pesar de haber sido cultivada.1:17 La semilla … cultivada. Texto de difícil traducción.
Los silos están en ruinas
y los graneros, derribados
porque la cosecha se perdió.
18¡Cómo brama el ganado!
Vagan sin rumbo las vacas
porque no tienen donde pastar,
y sufren también las ovejas.
19A ti clamo, Señor,
porque el fuego ha devorado los pastizales de la estepa;
las llamas han consumido todos los árboles silvestres.
20Aun los animales del campo te buscan con ansiedad,
porque se han secado los arroyos
y el fuego ha devorado los pastizales de la estepa.
