โยบ
1แล้วโยบตอบว่า
2“อยากให้ชั่งดูความทุกข์ร้อนของข้า
และเอาความลำเค็ญทั้งหมดของข้าขึ้นตราชู!
3แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม
4ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้า
ยาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้า
ความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า
5มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?
มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?
6จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?
ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?6:6 ในภาษาฮีบรูวลีนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
7ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอก
เพราะทำให้ข้าเอือม
8“โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิด
ขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้
9คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้า
ขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!
10อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจ
และยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัส
ว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์
11“ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?
ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?
12กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?
เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?
13ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือ
ในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?
14“ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์
แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง
15แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆ
เหมือนลำธารที่ไหลล้น
16ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้น
เพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย
17แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหล
และเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก
18กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขา
เข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ
19กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบา
เสาะหาน้ำด้วยความหวัง
20พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มาก
ครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง
21ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไร
พอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว
22ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้าง
ขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน
23หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรู
ขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?
24“สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบ
ชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน
25คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ!
แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?
26ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้า
และทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?
27พวกท่านถึงกับจับฉลากเลือกลูกกำพร้าพ่อ
และขายเพื่อน
28“แต่บัดนี้ โปรดเมตตาดูข้าเถิด
ข้าจะโกหกท่านซึ่งๆ หน้าหรือ?
29หยุดเหมาว่าข้าผิดเสียทีเถิด อย่าอยุติธรรมนักเลย
ขอให้ทบทวนดูเพราะข้าชอบธรรม
30ข้ากล่าวสิ่งชั่วร้ายอันใดหรือ?
ปากของข้าแยกแยะความชั่วไม่ได้หรือ?
ኢዮብ
1ኢዮብም እንዲህ ሲል መለሰ፤
2“ምነው ሐዘኔ በተመዘነ!
መከራዬም ሚዛን ላይ በተቀመጠ!
3ከባሕር አሸዋ ይልቅ በከበደ፣
ኀይለ ቃሌም ባላስገረመ ነበር!
4ሁሉን የሚችል አምላክ ፍላጻ በውስጤ ነው፤
መንፈሴም መርዙን ትጠጣለች፤
የእግዚአብሔር ማስደንገጥ ተሰልፎብኛል።
5የሜዳ አህያ ሣር እያለው፣
በሬስ ድርቆሽ እያለው፣ ይጮኻልን?
6የማይጣፍጥ ምግብ ያለ ጨው ይበላልን?
ወይስ የዕንቍላል6፥6 በዕብራይስጥ የዚህ ሐረግ ትርጕም አይታወቅም። ውሃ ጣዕም አለውን?
7እንዲህ ዐይነቱን ምግብ እጸየፋለሁ፤
ለመንካትም አልፈልግም።
8“ምነው ልመናዬ በተመለሰልኝ፤
እግዚአብሔር የምመኘውን በሰጠኝ፤
9እግዚአብሔር አድቅቆ ያጠፋኝ ዘንድ፣
ምነው እጁ በተፈታ!
10ፋታ በማይሰጥ ሕመም ውስጥ እየተደሰትሁ፣
ይህ መጽናኛ በሆነልኝ ነበር፤
የቅዱሱን ትእዛዝ አልጣስሁምና።
11“አሁንም ተስፋ አደርግ ዘንድ ብርታቴ፣
እታገሥስ ዘንድ አለኝታዬ ምንድን ነው?
12የድንጋይ ጕልበት አለኝን?
ሥጋዬስ ናስ ነውን?
13ያልተሳካልኝ ሰው ነኝና፣
ራሴን ለመርዳት ምን ጕልበት አለኝ?
14“ለወዳጁ በጎነት የማያሳይ ሰው፣
ሁሉን የሚችለውን አምላክ መፍራት ትቷል።
15ወንድሞቼ ግን እንደማያዛልቅ ጅረት፣
ለጊዜው ሞልቶ እንደሚፈስስ ወንዝ የማይታመኑ ናቸው፤
16በረዶ በሟሟ ጊዜ ወንዙ ይደፈርሳል፤
ዐመዳይም በቀለጠ ጊዜ ይሞላል፤
17በበጋ ወራት ግን ይጠፋል፤
በሙቀትም ጊዜ መፋሰሻው ላይ አይገኝም።
18ሲራራ ነጋዴዎች ውሃ አጥተው መንገዳቸውን ይቀይራሉ፤
ወደ በረሓም ገብተው ይጠፋሉ።
19የቴማን ነጋዴዎች ውሃ ይፈልጋሉ፤
የሳባ መንገደኞችም ተስፋ ያደርጋሉ።
20ርግጠኞች ሆነው ስለ ነበር ተሰቀቁ፤
እዚያ ደረሱ፣ ግን ዐፈሩ።
21አሁንም እናንተ እንደዚያ ሆናችሁብኝ፤
መከራዬን አይታችሁ ፈራችሁ።
22ለመሆኑ፣ ‘ስለ እኔ ሆናችሁ አንድ ነገር ስጡልኝ፣
በዕዳ የተያዘብኝንም በሀብታችሁ አስለቅቁልኝ!’ ብያለሁን?
23ወይስ፣ ‘ከጠላት አስጥሉኝ፣
ከጨካኝም እጅ ተቤዡኝ’ አልኋችሁን?
24“አስተምሩኝ፤ እኔም ዝም እላለሁ፤
ምኑ ላይ እንደ ተሳሳትሁ ጠቍሙኝ።
25የቅንነት ቃል ምንኛ ኀያል ነው!
የእናንተ ክርክር ግን ምን ፋይዳ አለው?
26የተናገርሁትን ለማረም፣
ተስፋ የቈረጠውንም ሰው ቃል እንደ ነፋስ ለመቍጠር ታስባላችሁን?
27በድኻ ዐደጉ ላይ ዕጣ ትጣጣላላችሁን?
ወይስ ወዳጃችሁን ትሸጣላችሁን?
28“አሁን ግን ፈቃዳችሁ ቢሆን ወደ እኔ ተመልከቱ፤
ፊት ለፊት እዋሻችኋለሁን?
29መለስ በሉ፤ ፍርደ ገምድል አትሁኑ፤
ጽድቄ ጸንታ ቆማለችና መለስ ብላችሁ አስተውሉ።
30ክፋት በአንደበቴ አለን?
አፌስ ተንኰልን መለየት አይችልምን?
