1“เจ้าจับเลวีอาธาน41:1 อาจจะเป็นจระเข้ด้วยเบ็ดได้หรือ?
เอาบ่วงคล้องลิ้นมันได้หรือเปล่า?
2เจ้าสามารถเอาเชือกสนตะพายจมูกของมัน
เอาตะขอแทงขากรรไกรของมันได้หรือ?
3มันจะวอนขอความเมตตาจากเจ้าหรือ?
จะพูดกับเจ้าอย่างนุ่มนวลหรือ?
4มันจะตกลงยินยอม
เป็นทาสรับใช้ของเจ้าตลอดชีวิตหรือ?
5เจ้าจะสามารถเลี้ยงดูมันเหมือนนก
และยกมันให้เป็นเพื่อนเล่นของลูกสาวของเจ้าหรือ?
6พ่อค้าจะมาต่อราคาซื้อมัน
และแบ่งขายกันหรือ?
7หลาวจะระคายผิวของมันหรือ?
ฉมวกจะระคายหัวของมันหรือ?
8หากเจ้าลงมือจับมันสักครั้ง
เจ้าจะจดจำการต่อสู้และเข็ดขยาดไม่กล้าทำอีกเลย!
9เป็นความหวังลมๆ แล้งๆ ที่คิดจะปราบมัน
แค่เห็นมันก็ใจฝ่อแล้ว
10ไม่มีใครดุร้ายพอที่จะไปยั่วมัน
ก็แล้วใครเล่ากล้ายืนขึ้นต่อหน้าเรา?
11ใครเล่าจะมาเอ่ยอ้างฟ้องร้องเราซึ่งเราต้องชดใช้ให้?
ทุกสิ่งภายใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของเรา
12“เราจะไม่งดกล่าวถึงแข้งขา
กำลังและเรือนร่างอันสง่างามของมัน
13ใครสามารถถลกผิวหนังของมัน?
ใครสามารถคล้องบังเหียนให้มัน?
14ใครจะกล้าเปิดปากของมัน
ซึ่งมีฟันน่ากลัวเรียงรายอยู่?
15หลังของมันมีเกล็ดเหมือนโล่41:15 หรือความเย่อหยิ่งของมันอยู่ที่เกล็ดซึ่งเหมือนกับโล่
ซ้อนถี่แนบกันเป็นแถว
16ผนึกเรียงกันแน่น
จนอากาศผ่านเข้าไม่ได้
17มันเกาะติดกันสนิท
ยึดแน่นจนไม่อาจแยกจากกันได้
18เวลามันจาม มีแสงแวบวาบออกมา
ดวงตาของมันดั่งแสงอรุณ
19เปลวเพลิงพ่นออกจากปากของมัน
มีประกายไฟแลบออกมา
20ควันคละคลุ้งจากรูจมูกของมัน
เหมือนไอพวยพุ่งจากกาน้ำเดือดซึ่งใช้ต้นกกเป็นฟืน
21ลมหายใจของมันจุดถ่านหินให้ลุกโชน
และเปลวไฟพุ่งขึ้นมาจากปากของมัน
22คอของมันมีกำลังมหาศาล
ความอกสั่นขวัญแขวนนำหน้ามันไป
23เนื้อของมันเกาะติดกันแน่น
แข็งหนาและขยับไม่ได้
24หน้าอกของมันแข็งดั่งศิลา
แกร่งดั่งแท่นของหินโม่
25เมื่อมันลุกขึ้น คนแข็งแรงที่สุดก็ขวัญหนีดีฝ่อ
พอมันขยับตัว พวกเขาก็ถอยหนี
26ดาบ หอก หลาว แหลน
อาวุธใดๆ ไม่มีผลต่อมัน
27สำหรับมัน เหล็กก็ไม่ต่างอะไรกับฟาง
และทองสัมฤทธิ์คือไม้ผุๆ
28ลูกศรไม่สามารถทำให้มันหนีเตลิด
สำหรับมัน หินสลิงก็เหมือนแกลบ
29กระบองก็เป็นเพียงฟางเส้นหนึ่ง
และมันหัวเราะเยาะหอกที่พุ่งเข้าใส่
30ท้องของมันปกคลุมด้วยเกล็ดแหลมเหมือนเศษหม้อแตก
ทิ้งรอยไว้ในโคลนเหมือนเลื่อนนวดข้าว
31มันทำให้ห้วงลึกปั่นป่วนเหมือนหม้อน้ำเดือด
ท้องทะเลพลุ่งพล่านเหมือนหม้อน้ำมันเดือด
32มันทิ้งระลอกฟองผุดประกายอยู่ข้างหลัง
ใครเห็นคงนึกว่าทะเลมีผมหงอก
33ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้วในโลกที่เหมือนมัน
เป็นสัตว์ซึ่งไม่รู้จักความกลัว
34มันดูถูกสัตว์ที่เย่อหยิ่งทั้งปวง
มันเป็นราชาเหนือสรรพสิ่งที่ทรนง”
1“ሌዋታንን41፥1 ምናልባት ዐዞ ሊሆን ይችላል። በመንጠቆ ልታወጣው፣
ወይም ምላሱን በገመድ ልታስረው ትችላለህን?
2መሰነጊያ በአፍንጫው ልታስገባ፣
ወይም ጕንጩን በሜንጦ ልትበሳ ትችላለህን?
3እርሱ እንድትምረው ይለማመጥሃል?
በለስላሳ ቃላትስ ይናገርሃል?
4ለዘላለም ባሪያ ታደርገው ዘንድ፣
ከአንተ ጋር ይዋዋላልን?
5እንደ ወፍ አልምደኸው ከእርሱ ጋር ልትጫወት ትችላለህ?
ወይስ ለሴት አገልጋዮችህ መጫወቻነት ታስረዋለህን?
6ነጋዴዎችስ በእርሱ ላይ ይከራከራሉን?
ለቸርቻሪዎችስ ያከፋፍሉታል?
7ቈዳው ላይ ዐንካሴ ልትሰካ፣
ጭንቅላቱንም በዓሣ መውጊያ ጦር ልትበሳ ትችላለህን?
8እርሱን እስቲ ንካው፣
ግብግቡን ታስታውሳለህ፤ ከቶም አያላምድህም።
9እርሱን በቍጥጥር ሥር አውላለሁ ማለት ዘበት ነው፤
በዐይን ማየት እንኳ ብርክ ያስይዛል።
10ሊቀሰቅሰው የሚደፍር የለም፤
ማን ፊቱ ሊቆም ይችላል?
11ነክቶት በሰላም የሚሄድ ማን ነው?
ከሰማይ በታች ማንም የለም።41፥11 አንዳንድ ትርጕሞች፣ በዕዳ የሚጠይቀኝ ማን ነው? ከሰማይ በታች ያለው ሁሉ ንብረቴ ነው ይላሉ።
12“ስለ ብርታቱና ስለ አካላቱ ውበት፣
ስለ እጅና እግሩ ከመናገር አልቈጠብም።
13የደረበውን ልብስ ማን ሊያወልቅ ይችላል?
ማንስ ሊለጕመው ወደ መንጋጋው ይቀርባል?
14አስፈሪ ጥርሶቹ የተገጠገጡበትን፣
የአፉን ደጅ ማን ደፍሮ ይከፍታል?
15ጀርባው፣ አንድ ላይ የተጣበቁ፣
የጋሻ ረድፎች አሉት፤
16እጅግ የተቀራረቡ ስለሆኑ፣
ነፋስ በመካከላቸው አያልፍም፤
17እርስ በርስ የተገጣጠሙ ናቸው፤
አንዱ ከአንዱ ጋር ተጣብቋልና ማንም ሊለያያቸው አይችልም።
18እንጥሽታው የብርሃን ብልጭታ ያወጣል፤
ዐይኖቹም እንደ ማለዳ ጮራ ናቸው።
19ከአፉ ፍም ይወጣል፤
የእሳት ትንታግ ይረጫል።
20በሸንበቆ ማገዶ ላይ ከተጣደ ድስት እንደሚወጣ እንፋሎት፣
ከአፍንጫው ጢስ ይትጐለጐላል።
21እስትንፋሱ ከሰል ያቀጣጥላል፤
የእሳትም ነበልባል ከአፉ ይወጣል።
22ብርታት በዐንገቱ ውስጥ አለ፤
አሸባሪነትም በፊቱ እመር እመር ይላል።
23የሥጋው ንብርብር እርስ በርስ የተጣበቀ፣
በላዩ የጸናና ከቦታው የማይናጋ ነው።
24ደረቱ እንደ ዐለት የጠጠረ፣
እንደ ወፍጮ ድንጋይም የጠነከረ ነው።
25እርሱ በተነሣ ጊዜ፣ ኀያላን ይርዳሉ፤
በሚንቀሳቀስበትም ጊዜ ወደ ኋላ ያፈገፍጋሉ።
26ጦር፣ ፍላጻ ወይም ዐንካሴ፣
ሰይፍም ቢያገኘው አንዳች አይጐዳውም።
27እርሱ ብረትን እንደ አገዳ፣
ናስንም እንደ ነቀዘ ዕንጨት ይቈጥራል።
28ቀስት አያባርረውም፤
የወንጭፍ ድንጋይም ለእርሱ እንደ ገለባ ነው።
29ቈመጥ በእርሱ ፊት እንደ ገለባ ነው፤
ጦር ሲሰበቅ ይሥቃል።
30የሆዱ ሥር እንደ ሸካራ ገል ነው፤
እንደ መውቂያ መሣሪያም በጭቃ ላይ ምልክት ጥሎ ያልፋል።
31እንደሚፈላ ምንቸት ጥልቁን ያናውጠዋል፤
ባሕሩንም እንደ ሽቶ ብልቃጥ ያደርገዋል።
32ያለፈበትን መንገድ ብሩህ ያደርጋል፤
ቀላዩንም ሽበት ያወጣ ያስመስለዋል።
33ያለ ፍርሀት የተፈጠረ፣
እንደ እርሱ ያለ በምድር ላይ የለም።
34ከፍ ያሉትን ሁሉ በንቀት ይመለከታል፤
በትዕቢተኞችም ሁሉ ላይ ንጉሥ ነው።”
