เอลีฟัส
1แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2“ถ้าใครจะพูดอะไรกับท่านสักคำ ท่านพอจะทนฟังได้ไหม?
แต่ใครเล่าจะอดใจไว้ไม่พูดออกมา?
3คิดดูสิว่าท่านเคยแนะนำคนมากมาย
เคยช่วยให้คนที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงมีกำลังขึ้นมาแล้วอย่างไร
4คำพูดของท่านเคยค้ำจุนผู้ที่สะดุดล้ม
ท่านทำให้คนที่ล้มพับลงเข้มแข็งขึ้นมาได้
5แต่เดี๋ยวนี้เมื่อความทุกข์ร้อนมาถึงท่าน ท่านก็ท้อแท้
เมื่อความทุกข์ร้อนกระหน่ำใส่ ท่านก็หมดกำลังใจ
6ไม่ควรหรือที่คุณธรรมของท่านจะให้ความมั่นใจแก่ท่าน
และความประพฤติดีพร้อมของท่านจะให้ความหวังแก่ท่าน?
7“บัดนี้จงใคร่ครวญดูเถิด มีหรือที่คนบริสุทธิ์ต้องพินาศ?
มีหรือที่คนชอบธรรมต้องถูกทำลาย?
8ข้าสังเกตว่าคนที่ไถความชั่วและหว่านความเดือดร้อน
ก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น
9พวกเขาพินาศโดยลมหายใจของพระเจ้า
ย่อยยับโดยพระพิโรธของพระองค์
10สิงโตอาจจะส่งเสียงขู่คำราม
แต่เขี้ยวเล็บของราชสีห์ก็ยังถูกหัก
11สิงโตย่อยยับเพราะหาเหยื่อไม่ได้
ลูกสิงห์ต้องกระจัดกระจายไป
12“มีถ้อยคำมาถึงข้าอย่างลี้ลับ
เป็นเสียงกระซิบที่หูของข้าได้ยิน
13ในฝันร้ายซึ่งเข้ามายามค่ำคืน
ขณะที่ผู้คนหลับสนิท
14ความหวาดหวั่นพรั่นพรึงจู่โจมข้า
ทำให้กระดูกทุกซี่ของข้าสั่นสะท้าน
15วิญญาณดวงหนึ่งวูบผ่านหน้าข้าไป
ข้าขนลุกซู่
16วิญญาณดวงนั้นหยุด
แต่ข้าบอกไม่ได้ว่ามันเป็นอะไร
มีร่างหนึ่งอยู่ตรงหน้าข้า
และข้าได้ยินเสียงเบาๆ เสียงหนึ่งกล่าวว่า
17‘มนุษย์จะชอบธรรมกว่าพระเจ้าได้หรือ?
คนเราจะบริสุทธิ์กว่าพระผู้สร้างของเขาได้หรือ?
18หากว่าพระเจ้ายังทรงไว้วางพระทัยผู้รับใช้ของพระองค์เองไม่ได้
หากว่าพระองค์ยังทรงกล่าวโทษความผิดพลาดของเหล่าทูตสวรรค์
19แล้วผู้ที่อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
ผู้ซึ่งมีรากฐานอยู่ในธุลีดิน
ซึ่งขยี้ให้ตายได้ง่ายดายยิ่งกว่าแมลงเม่า!
20จากรุ่งอรุณถึงสนธยา เขาถูกห้ำหั่นเป็นชิ้นๆ
พินาศไปนิรันดร์โดยไม่มีผู้ใดสังเกต
21เชือกขึงเต็นท์ของพวกเขาถูกดึงออก
จนเขาตายไปโดยปราศจากสติปัญญาไม่ใช่หรือ?’4:21 ผู้ตีความพระคัมภีร์บางคนใส่เครื่องหมายคำพูดปิดหลังข้อ 17
Елифас
1Тада је Елифас из Темана узвратио овако:
2„Хоћеш ли имати стрпљења да ти неко одговори?
Али ко би се могао уздржати од речи?!
3Ето, поучавао си многе
и руке клонуле си снажио.
4Посрнулог су твоје речи подизале
и колена си клецава јачао.
5А сад, када је тебе снашло,
постао си нестрпљив;
кад се тебе такло,
ти си пренеражен.
6Није ли богобојазност твоја поуздање твоје,
а честитост путева твојих нада твоја?
7Молим те, сети се: ко је невин пострадао?
Где су то праведници сатрвени били?
8Колико сам ја видео, они који ору неправду
и невољу сеју, баш то и жању.
9Они гину од Божијег даха,
ишчезавају од духа гнева његовога.
10Рика лава, лавље урликање
и зуби лавића се ломе.
11Лав скапава без плена
и лавићи се губе.
12Знаш, к мени је потајно допрла реч,
о том ми је ухо шапат ухватило;
13у немирним мислима, у виђењима ноћним,
кад људе опхрва дубоки сан;
14страх и трепет су ме спопали
и од њих ми кости зазвечаше.
15Тек, дух ми је прешао преко лица
и длаке на телу су ми се најежиле!
16И он стаде,
али му нисам разазнао лик.
Био ми је неки облик пред очима
и чуо сам глас који шапуће:
17’Зар смртник може да буде праведнији од Бога?
Зар је човек чистији од Саздатеља свога?
18Па он се ни у слуге своје не поуздаје
и анђелима својим он налази ману,
19а камоли онима што живе у набијачама,
што им је темељ у прашини
и које смрскају ко мољца.
20Сатиру их у комаде од јутра до сутра,
заувек ишчезавају и нико не мари.
21Није ли уже њиховог шатора ишчупано?
Помреће без мудрости.’
