1“จิตใจของข้าพเจ้าสั่นระรัว
และสะทกสะท้านด้วยข้อนี้
2ฟังสิ! ฟังเสียงกัมปนาทของพระองค์
เสียงดังก้องจากพระโอษฐ์ของพระองค์
3พระองค์ทรงปล่อยฟ้าแลบไปทั่วใต้ฟ้าสวรรค์
และทรงส่งออกไปไกลถึงสุดปลายแผ่นดินโลก
4ติดตามด้วยพระสุรเสียงกึกก้อง
เป็นเสียงกระหึ่มด้วยเดชานุภาพ
เมื่อพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียง
พระองค์ก็ไม่ได้ทรงหน่วงเหนี่ยวสิ่งใดไว้
5พระสุรเสียงของพระเจ้าดังกึกก้องอย่างน่าอัศจรรย์
ทรงกระทำสิ่งยิ่งใหญ่เกินกว่าเราจะเข้าใจ
6พระองค์ทรงบัญชาหิมะว่า ‘จงตกลงมาบนแผ่นดินโลก’
และตรัสกับสายฝนว่า ‘จงเทลงมาอย่างหนัก’
7พระเจ้าทรงทำให้มนุษย์หยุดจากงานของพวกเขา37:7 หรือพระเจ้าทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความกลัวโดยฤทธิ์อำนาจของพระองค์
เพื่อมนุษย์ทั้งปวงที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นจะรู้ถึงพระราชกิจของพระองค์
8สัตว์ทั้งหลายเข้าสู่ที่กำบัง
พักอยู่ในถ้ำของมัน
9พายุออกมาจากแหล่งของมัน
ความหนาวเย็นมากับลมกล้า
10ลมหายใจของพระเจ้าทรงทำให้เกิดน้ำแข็ง
ทรงทำให้ห้วงน้ำกว้างใหญ่แข็งตัว
11พระองค์ทรงบรรจุความชุ่มชื้นไว้ในเมฆ
และทรงกระจายสายฟ้าแลบออกไป
12เมื่อพระองค์ทรงบัญชา เมฆก็หมุนวนเหนือพื้นผิวของทั้งโลก
มันทำทุกอย่างตามที่ทรงบัญชา
13พระองค์ทรงส่งเมฆมาเพื่อลงโทษมนุษย์
หรือเพื่อรดแผ่นดินโลกของพระองค์37:13 หรือเพื่อทำให้พวกเขาพอใจและแสดงความรักมั่นคงของพระองค์
14“ฟังเถิด โยบเอ๋ย
จงนิ่งพิจารณาสิ่งอัศจรรย์ทั้งปวงของพระเจ้า
15ท่านทราบไหมว่า พระเจ้าทรงควบคุมเมฆ
และทำให้ฟ้าแลบได้อย่างไร?
16ท่านทราบไหมว่าเมฆลอยอยู่ได้อย่างไร?
ท่านทราบการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์ผู้ทรงรู้ทุกสิ่งอย่างถ่องแท้หรือ?
17ท่านผู้ร้อนอึดอัดอยู่ในเสื้อผ้า
เมื่อแผ่นดินโลกซบเซาอยู่เพราะลมใต้
18ท่านสามารถช่วยพระเจ้าคลี่ท้องฟ้าออกมา
ซึ่งแข็งเหมือนแผ่นทองสัมฤทธิ์ขัดเงาได้หรือ?
19“บอกเราสิว่าเราจะทูลพระองค์ว่าอย่างไรได้
เราไม่สามารถแถลงคดีของเราเนื่องจากความมืดของเรา
20จะทูลพระองค์ได้หรือว่าข้าพระองค์อยากจะพูด?
มีใครบ้างขอให้ตนเองถูกกลืนกิน?
21ไม่มีใครสามารถมองดูดวงอาทิตย์ได้
ซึ่งส่องแสงเจิดจ้าในท้องฟ้า
ยามที่ลมพัดเมฆผ่านพ้นไป
22พระเจ้าเสด็จมาจากทิศเหนือด้วยแสงทองเจิดจรัส
พระองค์เสด็จมาด้วยพระบารมีอันน่าครั่นคร้าม
23องค์ทรงฤทธิ์สูงส่งเกินกว่าเราจะเอื้อมถึง และฤทธิ์อำนาจของพระองค์เป็นที่เทิดทูน
ถึงกระนั้นโดยความชอบธรรมและความยุติธรรม พระองค์ไม่ได้ทรงกดขี่ข่มเหง
24ฉะนั้นมวลมนุษย์จึงยำเกรงพระองค์
เพราะพระองค์ทรงดูแลทุกคนที่มีปัญญาไม่ใช่หรือ?37:24 หรือพระองค์ไม่ทรงแยแสผู้ใดที่คิดว่าตนเองมีปัญญา”
La grandeur de l’œuvre de Dieu
1A ce spectacle mon cœur tremble
et il bat à tout rompre.
2Ecoutez, écoutez ╵le fracas de sa voix,
et tous ces grondements ╵qui sortent de sa bouche
3et vont rouler ╵dans toute l’étendue du ciel.
Et ses éclairs atteignent ╵les confins de la terre.
4Puis une voix rugit : ╵il fait tonner ╵sa voix majestueuse,
il ne retient plus ses éclairs ╵lorsqu’on entend sa voix.
5Oui, sa voix tonne ╵de façon extraordinaire,
il fait de grandes choses ╵dépassant notre entendement.
6Car il dit à la neige ╵de tomber sur la terre,
et il commande aux pluies, ╵même aux pluies torrentielles.
7Il paralyse ainsi ╵l’activité humaine,
afin que tous les hommes sachent ╵que c’est bien là son œuvre.
8Les animaux eux-mêmes ╵se terrent dans leurs gîtes
et ils s’abritent ╵au fond de leurs tanières.
9Des profondeurs australes ╵surgit un ouragan,
et des vents d’aquilon ╵amènent la froidure.
10Sous le souffle de Dieu, ╵l’eau se transforme en glace,
les étendues liquides ╵se figent en un bloc.
11Il charge les nuages ╵d’humidité,
et répand ses éclairs ╵à travers les nuées.
12Sa main les fait tourbillonner, ╵tournoyer selon ses desseins,
afin qu’ils exécutent ╵tout ce qu’il leur commande
sur la face du monde.
13S’agit-il de frapper ╵la terre du bâton
ou de lui témoigner ╵de la bonté ? ╵Ce sont eux qu’il délègue.
14Ecoute cela, Job,
arrête-toi, et réfléchis ╵aux merveilles de Dieu.
15Sais-tu comment ╵Dieu contrôle ces choses,
comment il fait jaillir ╵l’éclair de ses nuages ?
16Sais-tu comment les nues ╵conservent l’équilibre ?
Ce sont là les merveilles ╵de celui dont la science ╵atteint la perfection.
17Toi dont les habits sont trop chauds,
lorsque languit la terre ╵sous le vent du midi,
18peux-tu aider Dieu à étendre ╵la voûte des nuées
et la rendre solide ╵pareille à un miroir ╵coulé dans le métal37.18 Dans Dt 28.23, le ciel de bronze (nous dirions : de plomb) représente une canicule très forte. ?
19Pourrais-tu nous faire savoir ╵ce que nous lui dirons ?
Nous ne pourrons argumenter : ╵tout est obscur pour nous.
20Quand je prends la parole, ╵doit-on l’en avertir ?
Faut-il qu’on le mette au courant ╵pour qu’il soit informé ?
21Soudain disparaît la lumière, ╵cachée par les nuages,
mais, dès qu’un vent se lève, ╵ceux-ci sont balayés.
22Du septentrion vient ╵une lueur dorée,
autour de Dieu rayonne ╵un éclat redoutable.
23Il est le Tout-Puissant, ╵nous ne pouvons l’atteindre.
Il est grand en puissance
ainsi qu’en équité ;
pleinement juste, ╵il n’opprime personne37.23 Autre traduction : il n’opprime pas celui qui est pleinement juste..
24Voilà pourquoi les hommes ╵doivent le craindre,
mais lui ne tient pas compte ╵de ceux qui se croient sages.
