1โยบกล่าวต่อไปว่า
2“ข้าใฝ่หาปีเดือนที่ผ่านไปยิ่งนัก
คิดถึงเมื่อครั้งที่พระเจ้าทรงดูแลข้า
3ยามที่ดวงประทีปของพระองค์ส่องเหนือศีรษะของข้า
ความสว่างของพระองค์นำให้ข้าเดินฝ่าความมืดได้!
4คิดถึงวัยฉกรรจ์
เมื่อมิตรภาพแน่นแฟ้นของพระเจ้าเป็นพรแก่บ้านของข้า
5เมื่อองค์ทรงฤทธิ์ยังสถิตกับข้า
และลูกๆ ของข้าห้อมล้อมข้า
6เมื่อกิจการของข้าเจริญรุ่งเรือง29:6 หรือเมื่อทางของข้าโชกชุ่มด้วยครีม
แม้แต่หินผายังหลั่งน้ำมันมะกอกให้
7“เมื่อข้าไปที่ประตูเมือง
และนั่งประจำตำแหน่งที่ลานชุมชน
8พวกหนุ่มๆ เห็นข้าก็หลีกทางให้
และผู้สูงอายุก็ลุกขึ้นยืนต้อนรับข้า
9คนระดับผู้นำสงบนิ่ง
และเอามือปิดปากไว้
10เจ้านายสงบเสียง
ลิ้นแตะเพดานปาก
11ทุกคนที่ฟังข้าก็ชมข้า
ทุกคนที่เห็นข้าก็ยกย่องข้า
12เพราะข้าช่วยเหลือผู้ยากไร้ซึ่งร้องขอความช่วยเหลือ
และช่วยลูกกำพร้าพ่อซึ่งไม่มีใครช่วย
13คนใกล้ตายให้พรข้า
ข้าทำให้หัวใจของหญิงม่ายร้องเพลง
14ข้าสวมความชอบธรรมเป็นอาภรณ์
ความยุติธรรมเป็นเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะของข้า
15ข้าเป็นดวงตาให้คนตาบอด
เป็นเท้าให้คนง่อย
16ข้าเป็นบิดาให้คนยากไร้
และเป็นธุระในคดีของคนแปลกหน้า
17ข้าหักเขี้ยวเล็บของคนชั่ว
และช่วยเหยื่อออกมาจากปากของพวกเขา
18“ข้าคิดว่า ‘ข้าจะตายในบ้านของข้า
วันคืนของข้าคงมากมายดั่งเม็ดทราย
19รากของข้าจะหยั่งถึงน้ำ
และน้ำค้างจะพรมกิ่งก้านของข้าตลอดคืน
20ศักดิ์ศรีของข้าจะคงอยู่เสมอ
ลูกธนูในมือของข้าจะใหม่อยู่เสมอ’
21“ผู้คนฟังข้าอย่างจดจ่อ
สงบรอคอยคำแนะนำของข้า
22และหลังจากที่ข้าพูดแล้ว พวกเขาก็ไม่พูดอะไรอีก
เพราะเขาพึงพอใจคำแนะนำของข้า
23เขารอฟังข้าเหมือนคอยสายฝน
และดื่มด่ำถ้อยคำของข้าเหมือนฝนในฤดูใบไม้ผลิ
24เมื่อข้ายิ้มให้ พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตา
ใบหน้ายิ้มแย้มของข้ามีคุณค่าแก่เขา29:24 ในภาษาฮีบรูวรรคนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
25ข้าเลือกทางให้พวกเขาและทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของพวกเขา
เป็นเหมือนกษัตริย์ท่ามกลางกองทัพ
และเป็นผู้ปลอบโยนบรรดาผู้ไว้ทุกข์
Jobs sista tal
1Job fortsatte sitt tal:
2Jag längtar tillbaka till månader som gått,
när Gud vakade över mig,
3när hans lampa sken över mig,
när jag vandrade i hans ljus genom mörkret,
4när jag var i min krafts tid,
när Guds vänskap fanns i mitt hus,
5när den Väldige alltid var med mig,
när mina barn fanns runt omkring mig
6när jag vadade i grädde,
och ur klippan rann floder av olja fram åt mig.
7På den tiden när jag gick ut till stadsporten
och intog min plats på torget,
8såg de yngre mig och gick åt sidan,
och de äldre reste sig av respekt för mig.
9Furstar valde att inte yttra sig
och satte handen för munnen.
10Furstarnas röst tystnade,
och deras tunga fastnade i gommen.
11Alla som lyssnade till mig talade väl om mig,
alla som hörde mig stämde in i vad jag sa,
12för jag räddade den fattige som ropade,
och den faderlöse, som inte hade någon som hjälpte.
13Den döende välsignade mig,
och jag fick änkan att sjunga av glädje.
14Rättfärdigheten var den dräkt jag tog på mig,
och rättvisan min mantel och huvudbonad.
15Jag var den blindes ögon
och den lames fötter.
16Jag var en far för de fattiga
och tog mig an den okändes sak.
17Jag krossade käkarna på illgärningsmannen
och ryckte rovet från hans tänder.
18Jag tänkte:
”Jag ska dö stilla och lugnt i mitt eget bo,
mina dagar ska bli många som sandkornen.
19Min rot når till vatten,
nattens dagg vilar på mina grenar.
20Min ära förnyas,
och bågen i min hand förblir ny.”
21Förväntansfullt lyssnade man till mig då,
väntade tyst på mina råd.
22När jag hade sagt mitt hade ingen något att tillägga,
för mina ord föll väl för dem.
23De väntade på mig som på regn
och drack törstigt in varje ord som vårregn.
24När jag log mot dem,
trodde de det knappt,
men när mitt ansikte lyste
fick de nytt mod.29:24 Grundtextens innebörd är osäker.
25Jag valde en väg åt dem
och satt som deras hövding.
Jag levde som en kung bland sina trupper
och var som en tröstare för dem som sörjde.
