1โยบกล่าวต่อไปว่า
2“ข้าใฝ่หาปีเดือนที่ผ่านไปยิ่งนัก
คิดถึงเมื่อครั้งที่พระเจ้าทรงดูแลข้า
3ยามที่ดวงประทีปของพระองค์ส่องเหนือศีรษะของข้า
ความสว่างของพระองค์นำให้ข้าเดินฝ่าความมืดได้!
4คิดถึงวัยฉกรรจ์
เมื่อมิตรภาพแน่นแฟ้นของพระเจ้าเป็นพรแก่บ้านของข้า
5เมื่อองค์ทรงฤทธิ์ยังสถิตกับข้า
และลูกๆ ของข้าห้อมล้อมข้า
6เมื่อกิจการของข้าเจริญรุ่งเรือง29:6 หรือเมื่อทางของข้าโชกชุ่มด้วยครีม
แม้แต่หินผายังหลั่งน้ำมันมะกอกให้
7“เมื่อข้าไปที่ประตูเมือง
และนั่งประจำตำแหน่งที่ลานชุมชน
8พวกหนุ่มๆ เห็นข้าก็หลีกทางให้
และผู้สูงอายุก็ลุกขึ้นยืนต้อนรับข้า
9คนระดับผู้นำสงบนิ่ง
และเอามือปิดปากไว้
10เจ้านายสงบเสียง
ลิ้นแตะเพดานปาก
11ทุกคนที่ฟังข้าก็ชมข้า
ทุกคนที่เห็นข้าก็ยกย่องข้า
12เพราะข้าช่วยเหลือผู้ยากไร้ซึ่งร้องขอความช่วยเหลือ
และช่วยลูกกำพร้าพ่อซึ่งไม่มีใครช่วย
13คนใกล้ตายให้พรข้า
ข้าทำให้หัวใจของหญิงม่ายร้องเพลง
14ข้าสวมความชอบธรรมเป็นอาภรณ์
ความยุติธรรมเป็นเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะของข้า
15ข้าเป็นดวงตาให้คนตาบอด
เป็นเท้าให้คนง่อย
16ข้าเป็นบิดาให้คนยากไร้
และเป็นธุระในคดีของคนแปลกหน้า
17ข้าหักเขี้ยวเล็บของคนชั่ว
และช่วยเหยื่อออกมาจากปากของพวกเขา
18“ข้าคิดว่า ‘ข้าจะตายในบ้านของข้า
วันคืนของข้าคงมากมายดั่งเม็ดทราย
19รากของข้าจะหยั่งถึงน้ำ
และน้ำค้างจะพรมกิ่งก้านของข้าตลอดคืน
20ศักดิ์ศรีของข้าจะคงอยู่เสมอ
ลูกธนูในมือของข้าจะใหม่อยู่เสมอ’
21“ผู้คนฟังข้าอย่างจดจ่อ
สงบรอคอยคำแนะนำของข้า
22และหลังจากที่ข้าพูดแล้ว พวกเขาก็ไม่พูดอะไรอีก
เพราะเขาพึงพอใจคำแนะนำของข้า
23เขารอฟังข้าเหมือนคอยสายฝน
และดื่มด่ำถ้อยคำของข้าเหมือนฝนในฤดูใบไม้ผลิ
24เมื่อข้ายิ้มให้ พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตา
ใบหน้ายิ้มแย้มของข้ามีคุณค่าแก่เขา29:24 ในภาษาฮีบรูวรรคนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
25ข้าเลือกทางให้พวกเขาและทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของพวกเขา
เป็นเหมือนกษัตริย์ท่ามกลางกองทัพ
และเป็นผู้ปลอบโยนบรรดาผู้ไว้ทุกข์
29
ヨブの最後の弁明
1ヨブの弁明の続き。
2「神が目をかけてくださった昔がなつかしい。
3神が私の歩く道を照らしたので、
暗がりを歩いても守られた。
4まだ若かったころ、神の温かい思いやりは、
家の中でも感じられた。
5全能者は私とともにおり、子どもたちも回りにいた。
6手がけることはみなうまくいき、
岩も、私のためにオリーブ油を流れ出した。
7あのころ、私は町の門に行くと、長老の席に座った。
8青年たちは私を見ると道をあけ、
年老いた者も、わざわざ起立して敬意を表した。
9領主たちは話しをやめ、手を口にあてた。
10首長たちも声をひそめた。
11だれもが私の言うことに聞き惚れ、私をほめそやした。
12私は曲がったことの嫌いな裁判官として、
生活苦にあえぐ貧しい人や、
身寄りのない子どもたちを助けてきた。
13死にかかっている者に救いの手を伸ばすと、
彼らは私を祝福した。
未亡人には、喜びの歌を歌えるようにしてやった。
14私のすることはみな正しく、うそ偽りがなかった。
正義こそ、私の衣だったのだ。
15盲人には目となり、
足の不自由な人には足となって仕えた。
16貧しい者には父親のようになり、
一面識もない者でも、
公平な裁判が受けられるように面倒をみた。
17神を信じない無法者の牙を折り、
彼らの口にくわえられていた犠牲者を助け出した。
18そこで考えたものだ。
『きっと私は幸せに満ちた長寿を全うし、
居心地の良い部屋で静かな最期を迎えるだろう』と。
19私のすることはみな栄え、畑は夜露でうるおった。
20次々と名誉が与えられ、
私の能力は日ごとに高くなり、さえわたった。
21だれもが私のことばに耳を傾け、私の意見を尊重した。
人々は私が発言するまで静粛そのものだった。
22そして話し終えると、それ以上何も言わなかった。
私の助言が彼らを満足させたからだ。
23彼らは日照りのとき雨を待ちこがれる人のように
口を大きく開き、
私が語りだすのを真剣な顔で待った。
24失意に沈んでいるときでも、
私が笑っただけで元気づき、明るさを取り戻した。
25私は彼らに何をどうすべきかを教えた。
また、指導者として、軍を指揮する王として、
嘆く者を慰める者として、彼らに接した。
