1โยบกล่าวต่อไปว่า
2“ข้าใฝ่หาปีเดือนที่ผ่านไปยิ่งนัก
คิดถึงเมื่อครั้งที่พระเจ้าทรงดูแลข้า
3ยามที่ดวงประทีปของพระองค์ส่องเหนือศีรษะของข้า
ความสว่างของพระองค์นำให้ข้าเดินฝ่าความมืดได้!
4คิดถึงวัยฉกรรจ์
เมื่อมิตรภาพแน่นแฟ้นของพระเจ้าเป็นพรแก่บ้านของข้า
5เมื่อองค์ทรงฤทธิ์ยังสถิตกับข้า
และลูกๆ ของข้าห้อมล้อมข้า
6เมื่อกิจการของข้าเจริญรุ่งเรือง29:6 หรือเมื่อทางของข้าโชกชุ่มด้วยครีม
แม้แต่หินผายังหลั่งน้ำมันมะกอกให้
7“เมื่อข้าไปที่ประตูเมือง
และนั่งประจำตำแหน่งที่ลานชุมชน
8พวกหนุ่มๆ เห็นข้าก็หลีกทางให้
และผู้สูงอายุก็ลุกขึ้นยืนต้อนรับข้า
9คนระดับผู้นำสงบนิ่ง
และเอามือปิดปากไว้
10เจ้านายสงบเสียง
ลิ้นแตะเพดานปาก
11ทุกคนที่ฟังข้าก็ชมข้า
ทุกคนที่เห็นข้าก็ยกย่องข้า
12เพราะข้าช่วยเหลือผู้ยากไร้ซึ่งร้องขอความช่วยเหลือ
และช่วยลูกกำพร้าพ่อซึ่งไม่มีใครช่วย
13คนใกล้ตายให้พรข้า
ข้าทำให้หัวใจของหญิงม่ายร้องเพลง
14ข้าสวมความชอบธรรมเป็นอาภรณ์
ความยุติธรรมเป็นเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะของข้า
15ข้าเป็นดวงตาให้คนตาบอด
เป็นเท้าให้คนง่อย
16ข้าเป็นบิดาให้คนยากไร้
และเป็นธุระในคดีของคนแปลกหน้า
17ข้าหักเขี้ยวเล็บของคนชั่ว
และช่วยเหยื่อออกมาจากปากของพวกเขา
18“ข้าคิดว่า ‘ข้าจะตายในบ้านของข้า
วันคืนของข้าคงมากมายดั่งเม็ดทราย
19รากของข้าจะหยั่งถึงน้ำ
และน้ำค้างจะพรมกิ่งก้านของข้าตลอดคืน
20ศักดิ์ศรีของข้าจะคงอยู่เสมอ
ลูกธนูในมือของข้าจะใหม่อยู่เสมอ’
21“ผู้คนฟังข้าอย่างจดจ่อ
สงบรอคอยคำแนะนำของข้า
22และหลังจากที่ข้าพูดแล้ว พวกเขาก็ไม่พูดอะไรอีก
เพราะเขาพึงพอใจคำแนะนำของข้า
23เขารอฟังข้าเหมือนคอยสายฝน
และดื่มด่ำถ้อยคำของข้าเหมือนฝนในฤดูใบไม้ผลิ
24เมื่อข้ายิ้มให้ พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตา
ใบหน้ายิ้มแย้มของข้ามีคุณค่าแก่เขา29:24 ในภาษาฮีบรูวรรคนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
25ข้าเลือกทางให้พวกเขาและทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของพวกเขา
เป็นเหมือนกษัตริย์ท่ามกลางกองทัพ
และเป็นผู้ปลอบโยนบรรดาผู้ไว้ทุกข์
Jobs tidligere lykkelige liv
1Job fortsatte:
2„Ak, gid jeg havde det som i gamle dage,
dengang Gud sørgede så godt for mig,
3da han udøste sin velsignelse over mig
og fjernede alle forhindringer fra min vej.
4Jeg husker endnu mine velmagtsdage,
dengang Gud var gæst i mit hjem.
5Den Almægtige var altid hos mig,
og jeg havde mine børn omkring mig.
6Mine køer gav spandevis af mælk
og min olivenpresse mængder af olie.
7Jeg havde min plads blandt lederne i byen
og sad som dommer på byens torv.
8De unge trådte ærbødigt til side, når jeg kom,
og de ældre rejste sig op i respekt.
9Snakken forstummede blandt lederne,
alle tav stille for at høre mig tale.
10Selv de mest ansete satte fingeren for munden,
for at alle kunne høre, hvad jeg havde at sige.
11Alle, som hørte mig, lovpriste min visdom,
alle, der så mine handlinger, roste mig for dem.
12Jeg reddede de hjælpeløse ud af deres problemer,
hjalp de forældreløse til at få deres ret.
13De døende velsignede mig,
deres enker jublede af glæde.
14Jeg blev anset for at være ærligheden selv,
retfærdigheden i egen høje person.
15Jeg blev de blindes øjne
og de lammes fødder.
16Jeg blev de fattiges forsørger
og de fremmedes forsvarer.
17Jeg vristede uskyldige ofre
ud af gabet på de gudløse.
18Jeg forventede en fredfyldt død
efter et langt og lykkeligt liv.
19Jeg var som et træ, hvis rødder når til vandet,
og hvis grene forfriskes af nattens væde.
20Jeg blev æret hver eneste dag,
og min styrke blev dagligt fornyet.
21Folk spurgte mig til råds og lyttede opmærksomt,
de ventede spændt på, hvad jeg havde at sige.
22Når jeg havde talt, sagde ingen mig imod,
men de tog imod mine råd med glæde.
23De så frem til mine gode råd,
som landmanden ser frem til regnen,
og sugede min vejledning til sig,
som var de den tørre jord.
24Når jeg smilte til folk, fik de håbet tilbage,
når jeg så venligt på dem, lyste de af glæde.
25Jeg viste dem vejen, de skulle gå,
og fungerede som deres leder.
Jeg gik i spidsen for dem som en konge,
jeg var den, som trøstede de sørgende.
