1“ทำไมหนอองค์ทรงฤทธิ์จึงไม่ทรงกำหนดเวลาไว้เพื่อการพิพากษา?
ทำไมบรรดาผู้ที่รู้จักพระองค์ต้องชะเง้อหาวันเวลาเช่นนั้นโดยเปล่าประโยชน์?
2มีคนโยกย้ายหลักเขต
พวกเขาขโมยฝูงสัตว์มาเลี้ยง
3พวกเขาริบเอาลาของลูกกำพร้าพ่อ
และยึดวัวของแม่ม่ายเป็นของค้ำประกัน
4พวกเขาผลักไสคนขัดสนออกไปให้พ้นทาง
และบีบบังคับคนยากไร้ให้ต้องหลบๆ ซ่อนๆ
5ดั่งลาป่าในถิ่นกันดาร
คนยากไร้ต้องตรากตรำ
กระเสือกกระสนหาอาหารจากถิ่นกันดารเพื่อเลี้ยงลูก
6เขาเก็บหญ้าแห้งตามท้องทุ่ง
และเก็บของเหลือในสวนองุ่นของคนชั่ว
7ยามค่ำคืนต้องนอนหนาวเหน็บไม่มีผ้าจะพันกาย
ไม่มีผ้าห่มกันหนาว
8กายของเขาเปียกโชกเพราะสายฝนแห่งภูเขา
และเขาเกาะหินแน่นเพราะไม่มีที่กำบัง
9ลูกกำพร้าพ่อถูกคร่าจากอกแม่
ทารกของคนยากไร้ถูกจับไปเพราะเป็นหนี้
10พวกเขาจึงต้องระหกระเหินไปด้วยกายเปลือยเปล่า
ต้องแบกฟ่อนข้าวทั้งๆ ที่หิวโซ
11เขาคั้นน้ำมันมะกอกในดงมะกอก24:11 หรือคั้นน้ำมันมะกอกระหว่างหินโม่ ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
และย่ำน้ำองุ่นทั้งๆ ที่กำลังทุกข์ทรมานด้วยความกระหาย
12เสียงครวญครางของคนใกล้ตายดังมาจากตัวเมือง
วิญญาณของผู้บาดเจ็บร้องวิงวอนขอความช่วยเหลือ
แต่พระเจ้าไม่เห็นเอาผิดกับใคร
13“มีผู้กบฏต่อความสว่าง
ผู้ไม่รู้จัก
และไม่ยอมดำเนินในทางของความสว่างนั้น
14เมื่อสิ้นแสงตะวันแล้ว ฆาตกรก็ลุกขึ้น
สังหารคนยากไร้และคนขัดสน
ยามค่ำคืนเขาลอบออกไปเหมือนขโมย
15ตาของคนล่วงประเวณีจ้องรอคอยเวลาพลบค่ำ
เขาคิดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเรา’
และคลุมหน้าเพื่อพรางตาคน
16ในความมืดมีคนแอบย่องเข้าไปในบ้าน
แต่ตอนกลางวันเขาก็เก็บตัวอยู่
ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับความสว่าง
17สำหรับพวกเขาทุกคน ความมืดสนิทเป็นยามเช้า24:17 หรือสำหรับพวกเขาทุกคน ยามเช้าของเขาก็เหมือนเงาแห่งความตาย
เขาเป็นมิตรกับความมืดมนอันน่าสยดสยอง24:17 หรือเขาเป็นมิตรกับเงาแห่งความตาย
18“ถึงกระนั้นเขาก็เป็นฟองบนผิวน้ำ
ที่ดินส่วนของเขาถูกสาปแช่ง
จึงไม่มีใครไปที่สวนองุ่นของเขา
19ความร้อนระอุแห้งแล้งดูดซับหิมะที่ละลายไปฉันใด
แดนมรณาก็พรากผู้ที่ทำบาปไปฉันนั้น
20ครรภ์มารดาก็ลืมเขา
ตัวหนอนรุมกินเขา
ไม่มีใครจดจำคนชั่วร้ายอีกต่อไป
แต่พวกเขาถูกโค่นลงเหมือนต้นไม้
21เพราะพวกเขาเอารัดเอาเปรียบหญิงที่เป็นหมันและหญิงที่ไม่มีลูกๆ ดูแล
เขาไม่ปรานีหญิงม่าย
22แต่พระเจ้าทรงลากผู้ยิ่งใหญ่ไปด้วยฤทธิ์อำนาจของพระองค์
แม้พวกเขาเป็นปึกแผ่น แต่ก็ไม่มีความมั่นคงในชีวิต
23พระองค์อาจจะปล่อยให้เขาพักอยู่ด้วยความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย
แต่ทรงจับตาดูวิถีทางของเขา
24เขาได้รับการยกย่องเทิดทูนอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วก็ผ่านพ้นไป
พวกเขาต้องตกต่ำลงและถูกรวบไปเหมือนคนอื่นๆ
เขาถูกตัดออกเหมือนยอดรวงข้าว
25“ถ้าไม่ได้เป็นอย่างนี้ ใครจะพิสูจน์ได้ว่าข้าพูดผิด
และทำให้เห็นว่าสิ่งที่ข้ากล่าวมานี้ไม่เป็นความจริง”
1Зашто Свемоћни није одредио времена суда?
Зашто они који га познају не виде дане његове?
2Померају људи међе,
стада отимају, па их напасају;
3сирочади одводе магарца,
вола за залог узимају од удовице.
4Они разгоне убоге са пута,
скривају се заједно сиромаси земље.
5Ено, као дивљи магарци у пустињи иду својим послом;
храну себи траже,
у пустари хлеб за себе и за децу.
6По пољу купе крму,
пабирче по винограду злобника.
7Неодевени су, ноћивају без огртача,
на зими су без покривача.
8Искисли су од планинске кише,
без заклона крије се под стену.
9Сироче од дојења краду
и од сиромаха узимају залог.
10Тумарају обнажени,
неодевени снопље носе, а гладни.
11Међу својим дрворедима цеде уље,
грожђе муљају у каци, а жедни су.
12Стење народ у граду,
за помоћ вапе смртно рањени,
а Богу то није мрско.
13А неки су у друштву оних што ратују против светла,
што не маре за путеве светла
и не живе на стазама његовим.
14У зору се крвник диже,
сиротана и убогог да убије,
а по ноћи је ко лопов.
15Прељубниково око чека сумрак јер говори:
’Да ме око не угледа!’,
па покрива лице своје.
16Кад је тама, лопов куће прокопава,
а по дану се закључава
да за светлост не зна.
17Јер је свима њима јутро попут густог мрака,
предани су ужасима мрака густог.
18Пролете они поврх вода,
проклето им наследство у земљи
и нека ниједан не крене ка виноградима.
19Попут суше и врућине снежне воде кад однесу,
тако и Свет мртвих носи оне што се огрешише.
20Заборавља га мајчина утроба,
црвима је храна;
њега више не спомињу,
неправда ће бити као стабло преломљено.
21Он наваљује на јалову, на нероткињу;
злоставља удовицу.
22Силом својом Бог моћнике одвлачи,
подиже се и нико за живот сигуран није.
23Бог им спокојство даје, па се осилише;
али његове су очи на њиховим путевима.
24Тек за мало уздигну се и већ их нема;
ко сви други пропадају, вену;
одсецају се као вршци класја.
25Ако није тако, ко ће да ми лаж докаже?
Ко ће да обезвреди казивање моје?“
