โยบ
1แล้วโยบตอบว่า
2“ขอให้ตั้งใจฟังคำของข้า
ขอให้นี่เป็นการปลอบใจที่ท่านให้ข้า
3ขอให้อดทนฟังขณะที่ข้าพูด
แล้วหลังจากนั้นเชิญถากถางต่อไปได้
4“ข้าบ่นต่อว่าเรื่องมนุษย์หรือ?
ทำไมข้าจะต้องอดกลั้นไว้?
5จงมองดูข้า แล้วตกตะลึง
และเอามือปิดปากไว้
6เมื่อข้าคิดเรื่องนี้ ข้าเองยังอกสั่นขวัญแขวน
กายข้าก็สั่นสะท้าน
7ทำไมหนอคนชั่วร้ายอยู่ไปจนแก่เฒ่า
และเรืองอำนาจขึ้นเรื่อยๆ?
8เขาอยู่เห็นลูกหลานมั่นคงเป็นปึกแผ่นรายล้อมตัวเขา
ลูกหลานของเขาอยู่ต่อหน้าเขา
9บ้านของเขาปลอดภัยและไม่ต้องหวาดกลัวสิ่งใด
ไม่ต้องพานพบไม้เรียวของพระเจ้า
10วัวผู้ของเขาผสมพันธุ์ไม่มีขาด
แม่วัวของเขาตกลูกและไม่เคยแท้ง
11เขามีลูกหลานมากมายเหมือนฝูงแพะแกะ
เด็กๆ ของเขาก็ร้องเล่นเต้นรำ
12พวกเขาร้องเพลงคลอเสียงพิณและรำมะนา
รื่นเริงกับเสียงปี่
13เขาใช้ชีวิตอย่างเจริญรุ่งเรือง
และเข้าสู่แดนมรณาด้วยความสงบสุข21:13 หรือโดยฉับพลัน
14ถึงกระนั้นเขาก็พูดกับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่งกับเรา!
เราไม่อยากรู้วิถีทางของพระองค์
15องค์ทรงฤทธิ์เป็นใครกันเราจึงต้องรับใช้พระองค์?
เราจะอธิษฐานต่อพระองค์ไปเพื่ออะไร?’
16แต่ความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาไม่ได้อยู่ในมือของพวกเขาเอง
ข้าจึงไม่ใส่ใจคำแนะนำของคนชั่ว
17“กี่ครั้งที่ตะเกียงของคนชั่วร้ายถูกดับไป?
กี่ครั้งที่ภัยพิบัติเกิดกับเขา?
นั่นคือชะตากรรมที่พระพิโรธของพระเจ้าบันดาลให้เป็นไป
18กี่ครั้งที่เขาเหมือนฟางปลิวตามลม
เหมือนแกลบที่ถูกพายุพัดไป?
19กล่าวกันว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมโทษทัณฑ์ไว้ให้ลูกหลานของเขา’
ขอให้พระเจ้าทรงลงโทษตัวคนนั้นเองเพื่อเขาจะได้รู้สำนึก!
20ขอให้ตาของเขาเห็นความพินาศย่อยยับของตัวเอง
ขอให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ทรงฤทธิ์21:17-20 ข้อ 17 และ 18 อาจถือว่าเป็นการอุทาน และข้อ 19 และ 20 เป็นคำประกาศ
21เพราะเมื่อชีวิตของเขามาถึงจุดจบที่กำหนดไว้แล้ว
เขาจะแยแสอะไรกับครอบครัวที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง?
22“ใครเล่าจะสั่งสอนพระเจ้า
ในเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาแม้แต่คนที่สูงส่งที่สุด?
23คนหนึ่งตายไปขณะที่ยังแข็งแรง
สุขสมบูรณ์และสบายเต็มที่
24ร่างกาย21:24 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจนได้รับการบำรุงเลี้ยงอย่างดี
และกระดูกของเขาแข็งแกร่ง
25อีกคนหนึ่งตายไปอย่างขมขื่นใจ
ไม่เคยได้ชื่นชมสิ่งดีงามใดๆ
26ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในธุลีดิน
และถูกปกคลุมด้วยหนอน
27“ข้ารู้ดีว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่
แผนการที่พวกท่านจะเล่นงานข้า
28ท่านพูดว่า ‘ไหนล่ะคฤหาสน์ของเจ้าใหญ่นายโตคนนั้น?
เต็นท์ที่พักของคนชั่วไปไหนเสียแล้ว?’
29ท่านไม่เคยถามผู้ที่ท่องเที่ยวไปมาหรือ?
ท่านไม่สนใจคำบอกเล่าของเขาบ้างหรือว่า
30คนชั่วมักรอดพ้นในวันแห่งหายนะ
เขาได้รับการช่วยเหลือให้พ้น21:30 หรือมนุษย์ก็ได้รับการสงวนไว้สำหรับวันหายนะ / และเขาก็ถูกนำออกไปสู่วันแห่งพระพิโรธ
31ใครบ้างประณามความประพฤติของเขาซึ่งๆ หน้า?
ใครสนองการกระทำของเขา?
32เมื่อเขาถูกหามไปยังที่ฝังศพ
ก็ยังมียามเฝ้าอุโมงค์ให้เขา
33ดินในหุบเขานุ่มสบายสำหรับเขา
คนทั้งปวงติดตามเขาไป
และผู้คนที่ไป21:33 หรือเพราะผู้คนที่ได้ไปก่อนหน้าเขาก็นับไม่ถ้วน
34“ท่านจะปลอบโยนข้าด้วยคำเหลวไหลได้อย่างไร?
คำตอบของท่านไม่มีอะไรนอกจากคำลวง!”
1Na Hiob buae se,
2Muntie me nsɛm no yiye.
Momma eyi nyɛ awerɛkyekye a mode ma me.
3Munnya ntoboase mma me bere a merekasa,
na sɛ mekasa wie a, monkɔ so nni fɛw.
4“Minwiinwii hyɛ onipa ana?
Adɛn nti na ɛsɛ sɛ minya ntoboase?
5Monhwɛ me, na mo ho nnwiriw mo;
momfa mo nsa nkata mo ano.
6Sɛ midwen eyi ho a, mebɔ hu;
na me ho popo.
7Adɛn nti na amumɔyɛfo tena nkwa mu?
Wonyin kyɛ na wɔkɔ so di tumi.
8Wohu wɔn mma a atwa wɔn ho ahyia no nkɔso,
wohu wɔn nenanom.
9Ɔhaw nni wɔn afi mu, na ehu nni hɔ;
Onyankopɔn asotwe mma wɔn so.
10Wɔn anantwinini nnyɛ asaadwe;
na wɔn anantwibere nwo a wɔmpɔn.
11Wɔka wɔn mma bɔ mu te sɛ nguankuw;
na emu mmotafowa no huruhuruw.
12Wɔto nnwom wɔ akasae ne sanku so;
na wɔde atɛntɛbɛn nnyigyei gye wɔn ani.
13Wodi yiye wɔn nkwanna mu
na wɔkɔ ɔdae mu asomdwoe mu.
14Nanso wɔka kyerɛ Onyankopɔn se, ‘Fi yɛn so!
Yɛmpɛ sɛ yehu wʼakwan.
15Hena ne otumfo no a ɛsɛ sɛ yɛsom no?
Sɛ yɛbɔ no mpae a mfaso bɛn na yebenya?’
16Nanso wɔn nkɔso no nni wɔn nsam,
enti metwe me ho fi amumɔyɛfo afotu ho.
17“Nanso mpɛn ahe na wodum amumɔyɛfo kanea?
Mpɛn ahe na amanehunu ba wɔn so,
nea Onyankopɔn fi nʼabufuw mu de ba no?
18Mpɛn ahe na wɔyɛ sɛ sare wɔ mframa ano,
te sɛ ntɛtɛ a mframaden bi apra wɔn?
19Wɔka se, ‘Onyankopɔn kora onipa asotwe so de twɛn ne mma.’
Ɛsɛ sɛ ɔtwe onipa no ankasa aso ma ohu.
20Ma ɔno ankasa ani nhu ne sɛe;
ma Otumfo abufuwhyew no nka nʼani.
21Dɛn na ɛfa wɔn ho fa wɔn abusuafo a woagyaw wɔn akyi no ho
bere a asram a wɔatwa ama no aba awiei no?
22“Obi betumi akyerɛ Onyankopɔn nyansa,
wɔ bere a obu atitiriw mpo atɛn?
23Obi wu wɔ bere a ɔwɔ ahoɔden
ne ho tɔ no na nʼaso mu adwo no,
24na ne nipadua ayɛ frɔmfrɔm,
na hon ahyɛ ne nnompe ma.
25Ɔfoforo nso de ɔkra mu yawdi wu,
a wanka asetena pa anhwɛ da.
26Wosie wɔn nyinaa wɔ mfutuma koro mu,
ma asunson nnunu wɔn nyinaa.
27“Mahu mo adwene,
ɔkwan a mobɛfa so afom me.
28Moka se, ‘Onipa kɛse no fi wɔ he,
ntamadan a omumɔyɛfo no tenaa mu no?’
29So mummmisaa wɔn a wotu kwan no asɛm da?
Wɔn amanneɛbɔ mu nsɛm ho nhiaa mo
30sɛ onipa bɔne nya ne ti didi mu amanehunu da,
na wogye wɔn abufuwhyew da no ana?
31Hena na ɔde ne suban si nʼanim?
Hena na otua no nea wayɛ so ka?
32Wɔsoa no kɔ ɔda mu,
na wɔwɛn nʼaboda.
33Obon mu dɔte yɛ no dɛ;
nnipa nyinaa di nʼakyi,
na dɔm a wontumi nkan wɔn di nʼanim.
34“Enti ɛbɛyɛ dɛn na mode mo nsɛnhunu bɛkyekye me werɛ?
Mo mmuae nyɛ hwee sɛ atoro!”
