โยบ 19 – TNCV & NVI

Thai New Contemporary Bible

โยบ 19:1-29

โยบ

1แล้วโยบจึงโต้ตอบว่า

2“ท่านจะทรมานข้าไปนานแค่ไหน?

จะใช้คำพูดเชือดเฉือนข้าไปนานเท่าใด?

3สิบครั้งแล้วนะที่ท่านตำหนิติเตียนข้า

ที่ท่านโจมตีข้าโดยไม่อาย

4หากข้าหลงผิดไปจริงๆ

ความผิดพลาดก็เป็นเรื่องของข้าคนเดียว

5หากท่านจะยกตนข่มข้า

และใช้ความตกต่ำของข้าปรักปรำข้า

6ก็จงรู้เถิดว่าพระเจ้าทรงทำผิดต่อข้า

และเหวี่ยงแหของพระองค์คลุมข้าไว้

7“ถึงแม้ข้าร้องว่า ‘ทรงทำผิดต่อข้า!’ แต่ก็ไม่มีคำตอบ

แม้ข้าร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่ได้รับความยุติธรรม

8พระเจ้าทรงปิดกั้นหนทางของข้า ข้าจึงผ่านไปไม่ได้

พระองค์ทรงคลุมทางของข้าไว้ในความมืด

9พระเจ้าทรงริบศักดิ์ศรีของข้าไป

ทรงถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า

10พระองค์ทรงทำลายข้าทุกด้านจนย่อยยับ

ทรงขุดรากถอนโคนความหวังของข้าไปเหมือนถอนต้นไม้

11พระพิโรธของพระองค์เผาผลาญข้า

ทรงถือว่าข้าเป็นศัตรูของพระองค์

12กองกำลังของพระองค์ดาหน้าเข้ามา

สร้างเชิงเทินเข้าประชิดข้า และตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า

13“พระองค์ทรงให้พี่น้องห่างเหินข้า

คนสนิทชิดเชื้อก็กลายเป็นคนแปลกหน้า

14ญาติของข้าจากไป

เพื่อนฝูงก็ลืมข้า

15แขกเหรื่อและคนรับใช้ถือว่าข้าเป็นคนแปลกหน้า

และมองว่าข้าเป็นคนต่างด้าว

16ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบ

แม้ข้าจะอ้อนวอนเขา

17ลมหายใจของข้าเป็นที่รังเกียจของภรรยา

ตัวข้าเป็นที่เกลียดชังของพี่น้องของข้าเอง

18แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็ดูหมิ่นเหยียดหยามข้า

เมื่อข้าปรากฏตัว พวกเขาก็หัวเราะเยาะ

19เพื่อนสนิททุกคนพากันขยะแขยงข้า

บรรดาผู้ที่ข้ารักก็กลายเป็นศัตรูกับข้า

20ข้าเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก

ข้าเฉียดใกล้ความตายแค่เส้นยาแดง

21“เพื่อนเอ๋ย! สงสารข้าเถิด

เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าเล่นงานข้าแล้ว

22ทำไมหนอพวกท่านถึงต้องไล่ล่าตัวข้าเหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงกระทำ?

จะแล่เนื้อเถือหนังของข้าไม่เลิกราเลยหรือ?

23“อยากให้บันทึกถ้อยคำของข้าไว้

เขียนไว้ในหนังสือม้วน

24ใช้เครื่องมือเหล็กจารึกไว้บนแผ่นตะกั่ว

หรือสลักลงบนศิลาให้ถาวรเป็นนิตย์!

25ข้ารู้ว่าพระผู้ไถ่19:25 หรือผู้ปกป้องของข้าทรงพระชนม์อยู่

และรู้ว่าในที่สุดพระองค์จะประทับยืนบนแผ่นดินโลก19:25 หรือบนหลุมฝังศพของข้า

26และหลังจากที่ผิวหนังของข้าถูกทำลายไป

แต่19:26 หรือและหลังจากข้าตื่นขึ้น / แม้ร่างกายนี้ได้ถูกทำลายไป / แล้วใน19:26 หรือถูกทำลายไป / ปราศจากกายนี้ข้ายังจะเห็นพระเจ้า

27ข้าเองจะเห็นพระเจ้ากับตา

ไม่ใช่คนอื่น

จิตใจของข้าโหยหาอยู่ภายใน!

28“หากท่านว่า ‘เราจะเล่นงานเขาให้อยู่หมัด

เพราะต้นตอปัญหาอยู่ที่เขา19:28 หรือข้า

29ท่านเองก็ควรจะกลัวดาบนั้น

เพราะพระพิโรธจะนำดาบมาลงโทษท่าน

แล้วท่านจะรู้ว่าการพิพากษานั้นมีอยู่19:29 หรือนำดาบมาลงโทษท่าน / เพื่อที่ท่านจะมารู้จักองค์ทรงฤทธิ์

Nueva Versión Internacional

Job 19:1-29

Sexto discurso de Job

1A esto Job respondió:

2«¿Hasta cuándo van a estar atormentándome

y aplastándome con sus palabras?

3Diez veces me hacen reproches;

descaradamente me atacan.

4Aun si fuera verdad que me he desviado,

mis errores son asunto mío.

5Si en verdad ustedes quieren exaltarse sobre mí,

y valerse de mi humillación para atacarme,

6sepan que es Dios quien me ha hecho daño,

quien me ha atrapado en su red.

7»Aunque grito: “¡Violencia!”, no hallo respuesta;

aunque pido ayuda, no se me hace justicia.

8Dios me ha cerrado el camino y no puedo pasar;

ha cubierto de oscuridad mis senderos.

9Me ha despojado de toda honra;

de la cabeza me ha quitado la corona.

10Por todos lados me destroza, como a un árbol;

me aniquila y arranca de raíz mi esperanza.

11Su enojo se ha encendido contra mí;

me cuenta entre sus enemigos.

12Sus tropas avanzan en tropel;

levantan una rampa para asediarme;

acampan alrededor de mi tienda de campaña.

13»Hizo que mis hermanos me abandonaran;

hasta mis amigos se han alejado de mí.

14Mis parientes y conocidos se distanciaron;

me echaron al olvido.

15Mis huéspedes y mis criadas me ven como a un extraño,

me miran como a un desconocido.

16Llamo a mi criado y no me responde,

aunque yo mismo se lo ruego.

17A mi esposa le da asco mi aliento;

a mis hermanos les resulto repugnante.

18Hasta los niños me desprecian;

en cuanto me ven, se burlan de mí.

19A todos mis amigos les resulto abominable;

mis seres queridos se han vuelto contra mí.

20La piel y la carne se me pegan a los huesos;

¡a duras penas he salvado el pellejo!19:20 ¡a duras … el pellejo! Lit. he escapado con la piel de mis dientes.

21»¡Compadézcanse de mí, amigos míos;

compadézcanse, que la mano de Dios me ha golpeado!

22¿Por qué me acosan como Dios?

¿No les basta con desollarme vivo?19:22 con desollarme vivo. Lit. con mi carne.

23»¡Ah, si fueran grabadas mis palabras,

si quedaran escritas en un libro!

24¡Si para siempre quedaran grabadas con cincel de hierro y plomo,

esculpidas en la roca!

25Yo sé que mi Redentor19:25 Redentor. Alt. defensor. vive

y que al final se levantará sobre el polvo.

26Y, cuando mi piel haya sido destruida,

todavía veré a Dios con mis propios ojos.19:26 con mis propios ojos. Lit. en mi carne.

27Yo mismo lo veré con mis propios ojos;

yo lo veré, no otro.

¡Este anhelo me consume las entrañas!

28»Ustedes dicen: “Vamos a acosarlo,

porque en él está la raíz del mal”.

29Pero cuídense de la espada,

pues con ella viene la ira justiciera,

para que sepan que hay un juicio».