คนเลี้ยงแกะและแกะ
1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ประณามบรรดาคนเลี้ยงแกะของอิสราเอล จงพยากรณ์และกล่าวแก่พวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า วิบัติแก่คนเลี้ยงแกะของอิสราเอล ผู้เลี้ยงดูแต่ตนเอง! ไม่ควรหรือที่คนเลี้ยงแกะจะเลี้ยงดูฝูงแกะ? 3เจ้ากินนมข้น เอาขนแกะห่มกาย และฆ่าสัตว์ตัวที่อ้วนพี แต่เจ้าไม่ดูแลฝูงแกะ 4เจ้าไม่ได้ทำให้ตัวที่อ่อนแอแข็งแรงขึ้น เจ้าไม่รักษาตัวที่ป่วย เจ้าไม่ได้เอาผ้าพันแผลตัวที่บาดเจ็บ เจ้าไม่ได้ตามตัวที่หลงหายหรือเตลิดไปกลับคืนมา เจ้าปกครองแกะอย่างโหดร้ายทารุณ 5แกะทั้งหลายจึงกระจัดกระจายไปเพราะไม่มีคนเลี้ยง และเมื่อพลัดฝูงไป ก็ตกเป็นอาหารของบรรดาสัตว์ป่า 6แกะของเราระเหเร่ร่อนไปตามภูเขาต่างๆ และเนินเขาสูงทุกลูก กระจัดกระจายไปทั่วโลกโดยไม่มีใครเสาะหาหรือเหลียวแล
7“ ‘ฉะนั้นเจ้าคนเลี้ยงแกะทั้งหลาย จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า 8พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เนื่องจากฝูงแกะของเราขาดคนเลี้ยง จึงถูกปล้นและตกเป็นอาหารของบรรดาสัตว์ป่าทั้งหลาย และเนื่องจากคนเลี้ยงแกะของเราไม่ตามหาฝูงแกะ เอาแต่เลี้ยงดูตนเองแทนที่จะเลี้ยงแกะ 9ฉะนั้นบรรดาคนเลี้ยงแกะ จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า 10พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่าเราเป็นศัตรูกับบรรดาคนเลี้ยงแกะ เราจะให้พวกเขารับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับฝูงแกะของเรา เราจะปลดพวกเขาจากการดูแลฝูงแกะ พวกเขาจะไม่ได้เลี้ยงตัวเองอีกต่อไป เราจะช่วยฝูงแกะของเราจากปากของพวกเขา เพื่อไม่ให้แกะเป็นอาหารของพวกเขาอีกต่อไป
11“ ‘เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เราเองจะตามหาแกะของเราและเลี้ยงดูพวกมัน 12เราจะดูแลแกะของเราเหมือนคนเลี้ยงแกะดูแลฝูงแกะที่ได้กระจัดกระจายไป เราจะช่วยแกะเหล่านั้นออกจากที่ต่างๆ ซึ่งกระจัดกระจายไปในวันที่เมฆครึ้มและมืดมน 13เราจะนำแกะทั้งหลายออกมาจากชนชาติต่างๆ รวบรวมมาจากนานาประเทศ แล้วนำพวกเขาเข้าสู่ดินแดนของพวกเขาเอง เราจะพาแกะไปกินหญ้าบนภูเขาต่างๆ ของอิสราเอล ตามลำห้วยและในท้องถิ่นทั้งปวงของดินแดนนั้น 14เราจะฟูมฟักพวกเขาในทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ ภูเขาสูงต่างๆ ของอิสราเอลจะเป็นที่เล็มหญ้าของพวกเขา เขาจะนอนลงในทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ที่นั่น และจะยังชีพอยู่ที่ทุ่งหญ้าเขียวขจีบนภูเขาต่างๆ ของอิสราเอล 15เราเองจะเลี้ยงดูฝูงแกะของเราและให้พวกเขานอนลง พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนี้ 16เราจะเสาะหาแกะตัวที่หลงหายและนำตัวที่เตลิดไปกลับคืนมา เราจะพันแผลให้ตัวที่บาดเจ็บ และทำให้ตัวที่อ่อนแอแข็งแรงขึ้น แต่เราจะทำลายตัวที่แข็งแรงอ้วนพีเสีย เราจะเลี้ยงดูฝูงแกะด้วยความยุติธรรม
17“ ‘สำหรับพวกเจ้า ฝูงแกะของเรา พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เราจะตัดสินระหว่างแกะตัวหนึ่งกับอีกตัวหนึ่ง และระหว่างแกะผู้กับแพะ 18เจ้าเลี้ยงชีพในทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์แล้วยังไม่หนำใจหรือ? ต้องใช้เท้าเหยียบย่ำทุ่งหญ้าที่เหลืออยู่ด้วยหรือ? เจ้าดื่มน้ำใสสะอาดแล้วยังไม่เพียงพอหรือ? ต้องเอาเท้ากวนน้ำที่เหลืออยู่ให้ขุ่นด้วยหรือ? 19ฝูงแกะของเราต้องเลี้ยงชีพด้วยสิ่งที่ถูกเจ้าเหยียบย่ำ และดื่มน้ำที่เจ้าเอาเท้ากวนให้ขุ่นหรือ?
20“ ‘ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสแก่พวกเขาดังนี้ว่า ดูเถิด เราเองจะพิพากษาระหว่างแกะอ้วนพีและแกะผอม 21เนื่องจากเจ้าเอาไหล่กับสีข้างดันและเอาเขาขวิดไล่แกะที่อ่อนแอไป 22ฉะนั้นเราจะช่วยฝูงแกะของเราไม่ให้ถูกรังแกอีก เราจะตัดสินระหว่างแกะตัวหนึ่งกับอีกตัวหนึ่ง 23เราจะตั้งคนเลี้ยงแกะคนหนึ่งเหนือพวกเขาคือดาวิดผู้รับใช้ของเรา เขาจะเลี้ยงดูและทำหน้าที่เป็นคนเลี้ยงแกะของพวกเขา 24เราผู้เป็นพระยาห์เวห์จะเป็นพระเจ้าของพวกเขา และดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นเจ้านายในหมู่พวกเขา เราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้
25“ ‘เราจะทำพันธสัญญาแห่งสันติภาพกับพวกเขาและจะกำจัดสัตว์ร้ายจากแผ่นดิน เพื่อพวกเขาจะอาศัยอยู่ในถิ่นกันดารและนอนหลับอยู่ในป่าอย่างปลอดภัย 26เราจะอวยพรพวกเขาและสถานที่ต่างๆ รอบเนินเขาของเรา34:26 หรือเราจะทำให้พวกเขาและสถานที่รอบๆ เนินเขาของเราเป็นพร เราจะให้ฝนตกต้องตามฤดูกาล จะมีพรหลั่งลงมาดั่งสายฝน 27ต้นไม้ในทุ่งจะเกิดผลและผืนแผ่นดินจะให้พืชผล ผู้คนจะอยู่อย่างปลอดภัยในดินแดนของพวกเขา พวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ เมื่อเราหักคานแอกของพวกเขาและช่วยพวกเขาให้พ้นจากเงื้อมมือของคนที่กดขี่ให้พวกเขาเป็นทาส 28พวกเขาจะไม่ตกเป็นเหยื่อปล้นชิงของชาติต่างๆ อีกต่อไป สัตว์ป่าทั้งหลายจะไม่กัดกินพวกเขา พวกเขาจะยังชีพอยู่ด้วยความปลอดภัย จะไม่มีใครทำให้พวกเขาหวาดกลัว 29เราจะจัดเตรียมผืนแผ่นดินซึ่งเลื่องลือด้านพืชผลให้แก่พวกเขา และพวกเขาจะไม่ตกเป็นเหยื่อของการกันดารอาหารในดินแดน หรือทนการดูหมิ่นจากชนชาติทั้งหลายอีก 30เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขาอยู่กับพวกเขา และรู้ว่าพวกเขาซึ่งเป็นพงศ์พันธุ์อิสราเอลนั้นเป็นประชากรของเรา พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น 31พวกเจ้าเป็นแกะของเรา เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของเรา และเราคือพระเจ้าของเจ้า พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’ ”
Ang mga Magbalantay sa Israel
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, sultii ang mga magbalantay sa Israel.34:2 magbalantay sa Israel: Ang buot ipasabot, pangulo sa Israel. Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Alaot ang mga magbalantay sa Israel. Ang ila lang kaugalingon ang ilang giatiman! Dili ba kinahanglan man nga ang mga magbalantay maoy moatiman sa iyang mga karnero? 3Ginainom ninyo ang ilang gatas, ginahimo nga bisti ang ilang balhibo, ug ginaihaw ang labing tambok kanila, apan wala ninyo sila atimana. 4Wala ninyo pabaskoga ang mga maluyahon kanila. Wala ninyo tambali ang mga nagmasakiton, o butangi ug bendahi ang mga piangon. Wala ninyo pangitaa ang mga nahisalaag ug ang mga nangawala. Hinuon, gidagmalan ninyo sila pag-ayo. 5Tungod kay wala silay magbalantay, nagkatibulaag sila ug gipangtukob sa mabangis nga mga mananap. 6Nahisalaag ang akong mga karnero ngadto sa mga bukid ug sa mga bungtod. Nagkatag sila sa tibuok kalibotan, ug wala gyud nangita kanila.
7“Busa kamo nga mga magbalantay, pamatia ninyo ang akong ginasulti. 8Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga silotan ko kamo tungod kay wala ninyo bantayi ang akong mga karnero, busa giataki sila ug gipangtukob sa mabangis nga mga mananap. Wala ninyo sila pangitaa, kondili, ang inyong kaugalingon lang ang inyong giatiman. 9Busa kamo nga mga magbalantay, pamatia ninyo ang akong ginasulti. 10Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga kaaway ko kamo, ug paninglon ko kamo sa nahitabo sa akong mga karnero. Dili ko na kamo paatimanon sa mga karnero, kay ang inyo lang kaugalingon ang inyong giatiman. Luwason ko ang akong mga karnero gikan kaninyo, ug dili na ninyo sila makaon.
11“Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga ako mismo ang mangita sa akong mga karnero ug moatiman kanila. 12Maingon nga ang usa ka magbalantay mangita sa iyang mga karnero nga nagkatibulaag, pangitaon ko usab ang akong mga karnero. Luwason ko sila gikan sa tanang mga dapit diin sila nagkatibulaag niadtong panahon sa kasamok.34:12 panahon sa kasamok: sa literal, madag-omon ug mangitngit nga adlaw. 13Kuhaon ko sila gikan sa nagkalain-laing mga nasod, ug dad-on ngadto sa ilang kaugalingong yuta. Pasabsabon ko sila sa kabukiran sa Israel, sa daplin sa mga suba, ug sa tanang dapit nga mapuy-an ug tawo. 14Oo, pasabsabon ko sila sa maayo nga sabsabanan sa kabukiran sa Israel. Didto manghigda sila ug manabsab. 15Ako mismo, ang Ginoo nga Dios, ang moatiman sa akong mga karnero, ug papahulayon ko sila. 16Pangitaon ko kadtong nangawala ug nangahisalaag. Butangan kog bendahi ang nangapiang ug pabaskogon ang mga maluya. Apan laglagon ko ang mga tambok ug baskog. Himuon ko kon unsay angay alang kanila.
17“Mga katawhan sa Israel nga akong mga karnero, ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon kaninyo nga pagahukman ko kamo. Ilain ko ang maayo gikan sa daot, ang mga karnero gikan sa mga kanding. 18Ang uban kaninyo dili pa kontento sa pagpanabsab sa maayo nga sabsabanan; unya yatak-yatakan pa gyud ninyo ang uban nga mga sabsabanan. Ang uban dili pa kontento sa pag-inom sa tin-aw nga tubig; lubugon pa gyud ninyo ang uban nga tubig. 19Manabsab na lang ba ang akong mga karnero sa giyatak-yatakan ninyo nga sabsabanan? Moinom na lang ba sila sa gilubog ninyo nga tubig?
20“Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon kaninyo nga ako mismo ang magalain sa tambok nga mga karnero gikan sa niwang. 21Kay kamo nga mga tambok ginadasmagan lang ninyo ug ginasungag ang huyang nga mga karnero hangtod nga mopahilayo na lang sila. 22Luwason ko ang akong mga karnero, ug dili na sila abusaran pa pag-usab. Ilain ko ang mga maayo gikan sa mga daot. 23Hatagan ko silag usa ka magbalantay nga kaliwat sa akong alagad nga si David. Siya ang moatiman ug mahimo nga ilang magbalantay. 24Ako, ang Ginoo, mahimo nga ilang Dios, ug ang kaliwat sa akong alagad nga si David mahimo nga ilang pangulo. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
25“Maghimo akog kasabotan kanila nga mahimo nga maayo na ang ilang kahimtang. Abugon ko ang mabangis nga mga mananap gikan sa ilang yuta aron makapuyo sila sa kamingawan ug makatulog sa kalasangan nga luwas sa katalagman. 26Panalanginan ko sila ug ang mga dapit palibot sa akong balaang bungtod. Padad-an ko silag ulan sa tukmang panahon isip pagpanalangin ko kanila. 27Mamunga ang ilang mga kahoy ug uban pang mga tanom, ug magakinabuhi sila nga luwas sa katalagman. Mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo kon luwason ko sila gikan sa kamot sa mga nagaulipon kanila. 28Dili na sila sulongon ug ilogan sa mga kabtangan sa uban nga mga nasod, ug dili na sila tukbon sa ihalas nga mga mananap. Magkinabuhi sila nga luwas sa katalagman ug wala nay manghadlok kanila. 29Hatagan ko silag yuta nga bantogan sa pagkamabungahon aron dili na sila magutman o tamayon sa uban nga mga nasod. 30Unya mahibaloan nila nga ako, ang Ginoo nga ilang Dios, nagauban kanila, ug sila nga katawhan sa Israel, akong katawhan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
31“Kamo ang akong mga karnero sa akong sabsabanan. Kamo ang akong mga katawhan, ug ako ang inyong Dios. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
